บทที่ 32 เราคงมีวาสนาต่อกัน
บทที่ 32 "อูววว—" "อาจารย์ ทำไมท่านจำศิษย์ไม่ได้เลย!" ไป๋หลี่เฟยอิงร่ำไห้คร่ำครวญอย่างดัง จนทำให้ผู้คนรอบข้างต่างหันมามองด้วยความตกตะลึง นี่มันจอมโจรผู้เลื่องชื่อแห่งเมืองหลวง แขกคนโปรดของขุนนางและเชื้อพระวงศ์ อีกทั้งยังเป็นขวัญใจของหญิงสาวนับไม่ถ้วน แต่กลับไม่สนใจหน้าตา ทรุดตัวลงร้องไห้กลางที่สาธาร...
