บทที่ 11 โม่เยว่จู๋ผู้แข็งกร้าว

"เจ้าน่ะรึ?"

ผู้อาวุโสสูงสุดมองถังเสวียนด้วยสายตาสงสัย

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมผู้อาวุโสไม่พูด กลับให้ศิษย์คนหนึ่งพูดแทน

แต่ตอนนี้ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งห้าเร่งต้องการรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

จึงไม่ถือสา

"ดี เจ้าพูดมา!"

ถังเสวียนพยักหน้า

"อืม เสี่ยวเทียนฉวนลอบรับสินบน หมายจะทำร้ายข้า ข้าจึงสังหารเขา!"

"ส่วนเขาด้านหน้า... เป็นเพราะข้าพลั้งมือ!"

"คราวหน้าจะไม่ทำอีก!"

ผู้อาวุโสสูงสุดเกือบจะพ่นเลือดออกมา

นี่มันคำพูดบ้าอะไร!

ประมุขสำนักเป็นใคร?

เป็นคนที่เจ้าจะฆ่าก็ฆ่าเชียวรึ?

แล้วการระเบิดภูเขาครึ่งลูก แค่พลั้งมือ?

มองจากแง่มุมไหน ก็เห็นได้ว่าถังเสวียนกำลังหลอกตัวเอง

สีหน้าผู้อาวุโสสูงสุดเครียดขึ้งทันที

"เจ้าเป็นศิษย์เขาเทียนซาน พูดจาเหลวไหล ฆ่าประมุขสำนัก แค่เจ้าน่ะรึ?"

"ข้าขอเตือนให้เจ้าพูดความจริง ไม่เช่นนั้นอย่าหาว่าข้าไม่ปรานี!"

ถังเสวียนถอนหายใจ

"ข้าพูดความจริงนะ!"

ผู้อาวุโสสูงสุดอีกคนก้าวออกมา

"หวังเถ้าแก่ เด็กคนนี้สีหน้าผิดปกติ ชัดเจนว่ามีปัญหา ไม่ต้องเสียเวลาพูดกับมัน สำนักถูกทำลาย พวกเราต้องรับผิด จับตัวมันไปสอบสวนที่ผู้อาวุโสใหญ่!"

"คนที่อยู่ที่นี่ก็ต้องสอบสวนด้วย!"

ผู้อาวุโสหวังครุ่นคิดครู่หนึ่ง พยักหน้าเห็นด้วย

"ดี งั้นจับตัวเด็กคนนี้ก่อน!"

ถังเสวียนขมวดคิ้ว

"ข้าเป็นผู้เสียหาย พวกเจ้ายังจะจับข้า?"

"ฮึ! ข้าไม่สนว่าเจ้าเป็นใคร! รีบยอมจำนนเสีย!"

ผู้อาวุโสหวังเยาะหยัน

ดวงตาถังเสวียนเย็นชาลง

"ก็แค่พวกเดียวกัน ดูเหมือนการปิดด่านทำให้สมองพวกเจ้าโง่ไปแล้ว!"

"ข้าไม่มีทางไปกับพวกเจ้าหรอก อย่าบังคับให้ข้าฆ่าพวกเจ้า!"

ม่านตาผู้อาวุโสหวังเบิกกว้าง เปล่งประกายวาบ

"ไอ้หนู ปากดีนักนะ!"

ผู้อาวุโสสูงสุดอีกคนกล่าว: "แค่ขั้นพลังเปลี่ยน เผชิญหน้ากับพวกเราที่อยู่ขั้นเหินเวหาระดับสูงสุด ปากกล้าถึงเพียงนี้ ดูข้าจับมัน!"

พูดจบ เขาก็ปลดปล่อยพลัง

แรงกดดันมหาศาล ทำให้อากาศโดยรอบแข็งตัว

ผู้อาวุโสและศิษย์สำนักเขาเทียนซานที่ยืนอยู่โดยรอบ รู้สึกหายใจติดขัด ราวกับถูกมือที่มองไม่เห็นบีบรัด เหงื่อเย็นผุดทั่วร่าง

ขั้นเหินเวหาระดับสูงสุด!

ยังมีอีกชื่อเรียกหนึ่ง!

เรียกว่าครึ่งก้าวสู่ขั้นเปิดเทพ!

"พลังน่าสะพรึงกลัว ถังเสวียนแม้จะแข็งแกร่ง แต่เผชิญหน้ากับผู้อาวุโสสูงสุด ก็ไม่แน่ว่าจะชนะ!"

"ใช่ แม้จะเป็นขั้นเหินเวหาเหมือนกัน แต่ระดับสูงสุดถือว่าก้าวหนึ่งเท้าเข้าสู่ขั้นเปิดเทพแล้ว นั่นเป็นระดับที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ไม่ใช่แค่พลังและพลังวิเศษจะทดแทนได้!"

"ข้าว่า ต้องเป็นผู้อาวุโสสูงสุดถึงจะปราบคนผู้นี้ได้!"

"ถ้าถังเสวียนถูกสังหาร งั้นแหวนเก็บของของพวกเราก็คงได้คืนสินะ?"

"ใช่ นั่นเป็นทรัพย์สินที่ข้าเก็บสะสมมานาน แค่ถูกไอ้หนูนั่นเอาไปเฉยๆ ช่างทรมานใจ!"

แม้เสียงของผู้อาวุโสเหล่านั้นจะเบามาก แต่ถังเสวียนก็ได้ยินทั้งหมด

เขายิ้ม

"ฮึๆ แต่เดิมข้าตั้งใจจะไว้ชีวิตพวกเจ้า แต่พวกเจ้ากลับอยากตาย ก็ช่วยไม่ได้!"

ผู้อาวุโสสูงสุดแล้วอย่างไร!

ถังเสวียนมีไพ่เด็ดมากมาย เปิดสักใบก็พอแล้ว

"คุกเข่ารับความตาย!"

ผู้อาวุโสสูงสุดคนหนึ่งตวาดลั่น พร้อมกับค่อยๆ ยกฝ่ามือขึ้น

พลังวิเศษอันน่าสะพรึงกลัวเริ่มรวมตัว

ถังเสวียนหยิบยันต์ฟ้าผ่าออกมาอีกครั้ง

"ครั้งที่แล้วทำลายไปครึ่งหนึ่ง ครั้งนี้... ให้สำนักเขาเทียนซานหายไปทั้งหมดเลย!"

ในขณะนั้น พลังดาบอันสูงส่งพุ่งทะยานสู่ท้องฟ้า

"นั่นคือ... พลังดาบ!"

ถังเสวียนตกใจ

พลังดาบนี้ยิ่งใหญ่ไร้ขอบเขต เหนือกว่าพลังดาบของเสี่ยวเทียนฉวนหลายเท่า

แม้แต่เขาก็รู้สึกขนลุกไปทั้งตัว

ในสำนักเขาเทียนซาน ยังมีบุคคลเช่นนี้ด้วยหรือ?

แสงสีเขียวตกลงมา กลายเป็นหญิงสาวสวมหน้ากาก

หญิงผู้นั้นสวมชุดสีเขียว พลิ้วไหวตามสายลม

เอวบางร่างระหง

ผิวขาวดั่งดอกบัวหิมะบนยอดเขาเทียนซาน

ผมดำยาวสยายบ่า

แม้จะเห็นเพียงดวงตา แต่ก็ไม่อาจบดบังความงามระดับโลก

โดยเฉพาะกลิ่นอายแห่งความเป็นผู้ใหญ่ที่มาพร้อมวัย ยิ่งไม่อาจเทียบกับสาวน้อยทั่วไป

"โม่เยว่จู๋!"

ถังเสวียนชะงักไปครู่

จากความทรงจำของเจ้าของร่างเดิม พอจะจำข้อมูลของหญิงผู้นี้ได้ราง ๆ

นางนี่แหละ ที่พาตัวเองมาที่สำนักเขาเทียนซาน

"คารวะท่านโม่!"

ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งห้าค้อมกายพร้อมกัน

ท่าทีเคารพอย่างยิ่ง

ถังเสวียนตกใจ

'ท่าน!'

นี่เป็นคำยกย่อง!

'ท่าน' นี่เป็นคำยกย่อง!

มีเพียงเมื่อมีระดับเดียวกันหรือวรยุทธ์เหนือกว่าตนเท่านั้น จึงจะใช้คำสองคำนี้

"โอ้ หญิงผู้นี้ ช่างลึกลับจริงๆ!"

ในความทรงจำ นอกจากการที่นางพาตนมาสำนักเขาเทียนซานแล้ว ก็ไม่มีอะไรอื่นอีก

ไม่รู้ฐานะ ไม่รู้ที่มา

แม้แต่...

ไม่รู้ว่าหน้าตาเป็นอย่างไร!

"หรือว่าจะเป็นปีศาจ?"

ถังเสวียนแสดงสีหน้าสงสัย

แต่พูดถึงรูปร่าง นับว่าระดับเยี่ยมยอด

ดวงตาเย้ายวนก็คะแนนเต็มร้อย

แต่ใบหน้า!

ชิ!

ยังไงปิดไฟก็เหมือนกันหมด

มีรูปร่างแล้ว ยังสนใจหน้าตาอะไรอีก

หากโม่เยว่จู๋รู้ว่าถังเสวียนกำลังจินตนาการถึงตน

คงจะตบเขาแหลกคามือไปแล้ว

"พวกเจ้าจะจับเขา?"

โม่เยว่จู๋ถาม

เสียงราวกับน้ำแข็ง เย็นเยียบยิ่งนัก

ผู้อาวุโสหวังกล่าว: "ถูกต้อง เด็กผู้นี้ต้องสงสัยว่าฆ่าประมุขสำนัก ทำลายสำนักเขาเทียนซานของเรา อาจเกี่ยวข้องกับมารยุทธ์ จึงต้องจับตัวไปสอบสวน!"

โม่เยว่จู๋มองถังเสวียนแวบหนึ่ง ในดวงตาฉายแววประหลาดใจ

ถังเสวียนเป็นคนที่นางพามา พรสวรรค์และวรยุทธ์เป็นอย่างไร นางย่อมรู้แจ้งชัดเจน

สิบปีจะฝึกถึงขั้นพลังเทพระดับสูงสุดก็นับว่าโชคดีมากแล้ว

สังหารเสี่ยวเทียนฉวนขั้นเหินเวหา?

ทำลายเขาเทียนซานครึ่งหนึ่ง?

ล้อเล่นอะไร?

"เขาทำไม่ได้หรอก พวกเจ้าไปได้แล้ว!"

สิบคำสั้นๆ ตรงๆ

ถังเสวียนแอบชื่นชม

เยี่ยมจริง!

ช่างแข็งกร้าว!

ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งห้าสบตากัน ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ผู้อาวุโสหวังกล่าว: "ท่านโม่ ท่านเป็นเพียงแขกกิตติมศักดิ์ ถังเสวียนเป็นศิษย์สำนักเขาเทียนซาน ท่านทำเช่นนี้ เกินอำนาจแล้ว!"

โม่เยว่จู๋กลอกตา

"เกินอำนาจอะไร? ข้าเป็นแขกกิตติมศักดิ์ ย่อมมีอำนาจ อย่าพูดมากไปหน่อยเลย อืดอาดจริง ก่อนหน้านี้ข้ากำลังรักษาอาการบาดเจ็บ ตอนนี้ออกมาแล้ว ไม่มีใครแตะต้องเขาได้!"

"หากยืนกรานจะพาเขาไป ก็มาสู้กับข้าสักยก ชนะ เอาตัวไป แพ้ ไสหัวไป!"

คำพูดนี้ ทำให้บรรยากาศในที่นั้นอึดอัดยิ่งนัก

ถังเสวียนแอบอ้าปากค้าง

เขาคิดว่าตัวเองหยิ่งผยองแล้ว ไม่คิดว่าหญิงผู้นี้จะหยิ่งผยองยิ่งกว่า

รู้สึกชอบขึ้นมาทันที!

ถ้าไม่ใช่เพราะอายุมากไปหน่อย!

ถังเสวียนคงจะเริ่มจีบแล้ว

แต่คิดอีกที อายุ...

ในโลกพิศวงนี้ก็ไม่ใช่ปัญหาสินะ!

ใครบ้างไม่มีอายุหลายร้อยพันปี

ผู้อาวุโสหวังขมวดคิ้วแน่น

เขารู้ว่าหญิงตรงหน้าผู้นี้น่าสะพรึงกลัวเพียงใด

หากต่อสู้จริง

แม้ฝ่ายตนห้าคนร่วมมือกัน ก็ไม่แน่ว่าจะเป็นคู่ต่อสู้นาง

"ไม่พูด? งั้นถือว่าพวกเจ้ายอมรับแล้ว!"

โม่เยว่จู๋ทิ้งคำพูดไว้ หันมามองถังเสวียน

"ดวงตาจิ้งจอกเย้ายวนคู่งามจริงๆ!"

สบตากัน ถังเสวียนสะท้านไปทั้งร่าง

ดวงตาเย้ายวนคู่นั้นเรียวเล็ก หางตาเชิดขึ้นเล็กน้อย

ราวกับจิ้งจอกตัวหนึ่ง

"เอ๊ะ เจ้าฝึกถึงขั้นพลังเปลี่ยนตั้งแต่เมื่อไร?"

โม่เยว่จู๋จู่ๆ ก็พบว่าพลังของถังเสวียนผิดปกติ

สังเกตอย่างละเอียด นางก็ชะงักงัน

ไม่ถูก!

ด้วยพรสวรรค์ของถังเสวียน ไม่มีทางฝึกถึงขั้นพลังเปลี่ยนได้แน่

แต่ปัญหาคือ ตอนนี้ถังเสวียนอยู่ในขั้นพลังเปลี่ยนจริงๆ

ยังเป็นระดับสูงสุด

ครึ่งก้าวสู่ขั้นเหินเวหา

"เจ้าไม่ถูกต้อง ผิดปกติมาก มานี่ ให้ข้าตรวจดูหน่อย!"

โม่เยว่จู๋โบกมือเรียกถังเสวียน

หัวใจถังเสวียนเต้นแรง

หญิงผู้นี้ทำให้เขารู้สึกอันตราย

จะไม่ให้นางเห็นปัญหาอะไรนะ!

ขณะที่เขากำลังลังเล เสียงเรียบเย็นและว่างเปล่าก็ดังขึ้น

"ท่านโม่ ท่านช่างแข็งกร้าวเกินไปแล้ว!"

"ที่นี่คือ..."

"สำนักเขาเทียนซาน!"

(จบบทที่ 11)