บทที่ 100(ฟรี)
บทที่ 100(ฟรี)
ซ็องฮยอนชางพูดอย่างไม่ใส่ใจ
"อ๋อ พวกนี้ทั้งหมดเป็นระดับ S ระดับ 2 ด้วยนะ"
"อะไรนะ?!!!"
"ฮะ?!!!!"
"จ...จริงเหรอครับ?!!!"
และประโยคนั้นก็กลายเป็นจุดเริ่มต้นที่กระตุ้นศักดิ์ศรีของอีแทซู
"เด็กเพิ่งฟักไข่พวกนี้...เป็นฮันเตอร์ระดับ S จริงๆ น่ะเหรอ?!!! เลิกล้อเล่นได้แล้ว!!"
อีแทซูตะโกนเสียงดังใส่ซ็องฮยอนชาง
"เฮอะ ไอ้นี่...พอให้ท้ายหน่อยก็เริ่มจะขึ้นคอแล้วสิ.."
"เปล่านะครับหัวหน้า...ไม่ใช่แบบนั้น...พูดอะไรที่มันฟังขึ้นหน่อยสิครับ!! พวกนั้นจะเป็นฮันเตอร์ระดับ S ได้ยังไง? แถมเป็นระดับ S เลเวล 2 นั่นหมายความว่าต้องมีเลเวลเกิน 400 นะครับ!"
"งั้นเหรอ งั้นแกลองตรวจสอบด้วยตัวเองดูสิ"
"ฮ่าๆ พูดจริงเหรอครับ? ผมค่อนข้างจะรุนแรงกับรุ่นน้องนะครับ"
"ก็บอกว่าทำตามใจแกเลยไง"
"ได้ครับ!"
ฟ้าว!
อีแทซูเดินเข้าไปหาเหล่าฮันเตอร์ชั้นยอดที่ยืนอยู่ข้างหลังซ็องฮยอนชางด้วยท่าทางมั่นใจ
"พวกแกชื่ออะไรกัน?"
"ผมซ็องซึงอูครับ"
"ผมซ็องจุนยองครับ"
"ฉันซ็องโซฮยอนค่ะ!"
"ผมซ็องเยจุนครับ"
อีแทซูจ้องมองทีละคนด้วยดวงตาเบิกกว้าง
'ซ็องโซฮยอน..? คนนี้...สวยมากเลยนะ'
นอกจากฮันเตอร์ที่ชื่อซ็องโซฮยอนแล้ว ที่เหลือล้วนเป็นผู้ชาย แปลกที่ฮันเตอร์คนอื่นๆ ก็หน้าตาดีพอสมควร
"อึ่ม! ฉันไม่อาจยอมรับได้ที่พวกนายจะกล้ามาแทนที่ฉัน อีแทซู แขนขวาของท่านฮันเตอร์ซ็องฮยอนชางผู้เลื่องชื่อ เข้าสู่หน่วยชั้นยอด...พวกนายคิดยังไงกับเรื่องนี้?"
ซ็องซึงอูที่เคยเป็นหมายเลข 1 กำลังจะตอบ แต่ซ็องโซฮยอนที่เคยเป็นหมายเลข 3 กลับเปิดปากพูดก่อน
"อืม...ถึงอย่างไรพวกเราก็น่าจะแข็งแกร่งกว่าคุณอีแทซู? นะคะ...ปกติคนที่แข็งแกร่งกว่าก็ควรจะได้เข้าหน่วยชั้นยอดไม่ใช่เหรอคะ?"
"อะไรนะ?! โอ้โห!! เธอ!! บอกชื่ออีกทีซิ?"
"ซ็องโซฮยอนค่ะ"
"เธอเป็นฮันเตอร์ระดับ S จริงๆ เหรอ?"
"ใช่ค่ะ"
ซ็องโซฮยอนมองอีแทซูและตอบโดยที่แววตาไม่สั่นไหวแม้แต่น้อย
'ท...ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงมีออร่าแรงขนาดนี้..'
อีแทซูพยายามจะกดข่มออร่าของซ็องโซฮยอน แต่กลับกลายเป็นว่าออร่าของเขาเองถูกกดข่มแทน
"ง...งั้นลองพิสูจน์ให้ดูสิ! ลองดึงพลังเวทออกมาซิ! รุ่นพี่คนนี้จะตรวจสอบให้เอง"
"ค่ะ...ก็ได้ค่ะ"
ซ็องโซฮยอนมองอีแทซูและเริ่มดึงพลังเวทตามที่เขาบอก
อู้วววว..!!!!!!!
พลังเวทสีฟ้าค่อยๆ พวยพุ่งออกมาจากร่างของซ็องโซฮยอน แล้วปริมาณก็เริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
อู้วววว..
อู้วววว..
อู้วววววววว..!!!!
พลังเวทสีฟ้าที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ นั้นได้เหนือชั้นกว่าพลังเวทที่อีแทซูมีอย่างท่วมท้น และตอนนี้ก็ยังคงมีพลังเวทพวยพุ่งออกมาอย่างต่อเนื่อง
"ฮะ...ฮึก..!!"
อีแทซูถึงกับชักเพราะพลังเวทที่ทรงพลังเกินไป
"พอ! โซฮยอน พอได้แล้ว"
"อ...ค่ะ!"
เมื่อซ็องฮยอนชางตะโกน ซ็องโซฮยอนก็เก็บพลังเวทที่ดึงออกมากลับเข้าไป
ตอนนี้อีแทซูเริ่มเข้าใจสถานการณ์แล้ว
'นั่น...จริงๆ แล้ว...เป็นฮันเตอร์ระดับ S งั้นเหรอ...?'
ฮันเตอร์ทั้งสี่คนที่ซ็องฮยอนชางพามาอย่างกะทันหัน
แค่มองก็เห็นความไร้เดียงสาบนใบหน้าของพวกเขา อย่างมากก็คงอายุราว 20 กลางๆ
'อายุขนาดนั้น...เป็นฮันเตอร์ระดับ S แล้วเหรอ...? ถ้ามีฮันเตอร์แบบนี้อยู่ก็ควรจะมีข่าวออกมานานแล้ว...แต่นี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยนี่...?'
อีแทซูพยายามนึกทบทวนแต่ก็ไม่เคยได้ยินเรื่องที่มีฮันเตอร์ระดับ S เลเวล 2 ในวัยหนุ่มสาวขนาดนี้มาก่อน
"ฮ่าๆๆ! ดูเหมือนเธอจะเป็นระดับ A เลเวล 3...แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น เพิ่งเข้ามาทีม 4 ฉันก็ยังเป็นรุ่นพี่! ต่อไปนี้ให้เรียกว่ารุ่นพี่นะ..!"
พลังเวทที่ซ็องโซฮยอนดึงออกมาเมื่อครู่นั้นอยู่ในระดับของฮันเตอร์ระดับ S จริงๆ
อีแทซูรู้สึกหวาดหวั่นอยู่บ้าง แต่เขาก็ไม่อาจแสดงความอ่อนแอออกมาได้
'ถ้าโดนเด็กดูเหมือนเพิ่งฟักไข่พวกนี้ข่มขี่ครั้งหนึ่งละก็จบเลย..!'
อีแทซูทำงานที่สำนักงานฮันเตอร์กรุงโซลโดยไม่ได้รับเงินเดือนอยู่แล้ว
การทำงานโดยไม่ได้รับเงินก็แย่พออยู่แล้ว การต้องทำงานโดยโดนรุ่นน้องดูถูกนั้นยอมรับไม่ได้
"อ๋อ ค่ะ.."
ไม่คาดคิดว่าซ็องโซฮยอนจะตอบด้วยสีหน้าไร้เดียงสา
"ง...งั้น! ลองเรียกว่ารุ่นพี่ซิ!"
"รุ่นพี่...?"
เมื่อเห็นปฏิกิริยาที่เชื่อฟังเกินคาดของซ็องโซฮยอน อีแทซูก็มองไปที่ฮันเตอร์อีกสามคน
ซ็องซึงอู ซ็องจุนยอง และซ็องเยจุนจ้องมองอีแทซูนิ่งๆ
"พ...พวกนายก็ลองเรียกดูสิ!"
"รุ่นพี่ครับ"
"รุ่นพี่ครับ"
"รุ่นพี่ครับ"
พวกนี้แข็งแกร่งแน่นอน แต่ดูเหมือนจะจัดการง่ายกว่าที่คิด
ด้วยเหตุนี้อีแทซูจึงตะโกนด้วยความมั่นใจอีกครั้ง
"ใช่! ฉันเป็นรุ่นพี่ของพวกนาย! ดังนั้นต่อไปนี้เวลามาทำงานที่สำนักงาน ต้องทักทายอย่างสุภาพทั้งกับฉันและรุ่นพี่คนอื่นๆ ที่นี่ด้วย!"
แม้จะตะโกนด้วยความมั่นใจ แต่คราวนี้ไม่มีคำตอบใดๆ ออกมาจากปากของเหล่าฮันเตอร์ชั้นยอด
'อะ...อะไรกัน...?'
คราวนี้เหล่าฮันเตอร์ชั้นยอดหันไปมองซ็องฮยอนชางที่ยืนอยู่ข้างๆ หลังจากจ้องอีแทซู
ซ็องฮยอนชางสบตากับพวกเขาแล้วจึงตะโกนใส่อีแทซูอย่างจนใจ
"ก็...พูดถูกอยู่นะ...ให้ปฏิบัติอย่างสุภาพละกัน เขาแก่กว่าพวกเธอและมีประสบการณ์การทำงานมากกว่า ก็เป็นรุ่นพี่อยู่"
"ครับ/ค่ะ!"
ฮันเตอร์ทั้งสี่คนตะโกนตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยพลัง ต่างจากตอนที่ตอบอีแทซู
"งั้นตรวจสอบเสร็จแล้วใช่ไหมแทซู?"
"ฮะ...ฮ่าๆ!! มีรุ่นน้องที่ดีเข้ามานะครับ! ผมจะอนุญาตให้เข้าทีม 4 เป็นพิเศษแล้วกัน.."
"ไอ้บ้า...แกเป็นใครมาอนุญาตไม่อนุญาต...ยังไงก็ตาม! รินยอง ยองซอ และจีวอนก็ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม?"
ซ็องฮยอนชางตะโกนถามคึมรินยอง ยูยองซอ และยูจีวอน
"แน่นอนค่ะ! ฉันดีใจที่มีน้องๆ น่ารักเข้ามาด้วยซ้ำ!"
คึมรินยองยิ้มกว้างและโบกมือให้เหล่าฮันเตอร์ชั้นยอด
ยูยองซอและยูจีวอนก็มีปฏิกิริยาคล้ายกัน
"ฉันก็ดีใจค่ะ!"
"พวกเราไม่เคยบอกว่าไม่ชอบด้วยซ้ำ"
ยูยองซอและยูจีวอนก็เข้าไปทักทายฮันเตอร์ทั้งสี่คนแล้ว
"ดี ต่อไปพวกเธอช่วยดูแลพวกเขาด้วย ฝีมือเป็นเลิศแต่...ยังไร้เดียงสาในเรื่องความรู้สึก"
"ครับ/ค่ะ!"
แม้ฮันเตอร์ทีม 4 ทั้งหมดจะตอบรับคำพูดของซ็องฮยอนชาง แต่ก็ยังมีข้อสงสัยอยู่หนึ่งอย่าง
ทั้งอีแทซู คึมรินยอง ยูยองซอ และยูจีวอน
'อยู่ๆ จะพาฮันเตอร์ระดับ S เลเวล 2 มาถึงสี่คนได้ยังไง...? ไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามีฮันเตอร์ระดับ S ถึงสี่คนในวัยหนุ่มสาวขนาดนี้...'
พวกเขาต่างคิดแบบเดียวกันอยู่ในใจ
*
ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์แล้วที่ฮันเตอร์ชั้นยอดเข้ามาอยู่ในทีม 4
และก็ครบหนึ่งสัปดาห์พอดีที่ทาสของแพ็กกึนโฮหายตัวไป
"ไอ้พวกนี้...!!!"
พรึ่บ..!!!
โครม!!!
แพ็กกึนโฮกัดฟันและทุบโต๊ะด้วยกำปั้นอย่างแรง
"กล้าดียังไง...ลืมบุญคุณที่เลี้ยงดูมา...ทรยศ?"
เขาไม่รู้ว่าพวกนั้นลบตราสัญญาพลังเวทและหนีไปได้อย่างไร
แต่มีอย่างหนึ่งที่แน่ชัด นั่นคือซ็องฮยอนชาง
"ซ็องฮยอนชาง ไอ้นั่นเป็นต้นเหตุของทุกอย่างสินะ.."
ทาสระดับ S ที่แพ็กกึนโฮเฝ้าบ่มเพาะมา 7 ปี ถูกแย่งไปทั้งหมดในชั่วข้ามคืน
แถมยังเป็นไอ้คนที่เป็นแค่ฮันเตอร์ระดับ B อีกต่างหาก
สัญญาที่ทำไว้กับทาสทั้งสี่คนตั้งแต่หมายเลข 1 ถึง 4 สูญเสียผลบังคับใช้ไปหมดแล้ว
พวกนั้นเป็นอาวุธลับของแพ็กกึนโฮ และตอนนี้ฮันเตอร์อีกสี่คนในห้าอสูรก็หายไปด้วย สถานการณ์นี้ทำให้กำลังของพันธมิตรอสูรลดลงอย่างมาก
"ฆ่ามันทิ้ง...แล้วพาทาสของข้ากลับมา"
แพ็กกึนโฮเป็นฮันเตอร์ระดับ S เลเวล 3
อู้วววว..!!!
หลังจากเวลาผ่านไปนาน เขาก็เริ่มออกจากชางวอน
ฟ้าว!!!
เขามุ่งหน้าไปยังสำนักงานฮันเตอร์กรุงโซลที่ซ็องฮยอนชางอยู่ด้วยความเร็วมหาศาล
*
ซ็องฮยอนชางถอนหายใจยาวขณะมองหน้าต่างสถานะตรงหน้า
[ชื่อ] : ซ็องฮยอนชาง
[อาชีพ] : นักบวช, นักดาบ, นักธนู, นักเวทย์, นักฆ่า, อัศวินศักดิ์สิทธิ์
[เลเวล] : 170
[พลังเวท] : 11500
[ประสบการณ์] : 97%
[คุณลักษณะพิเศษ] : ประสบการณ์ 10 เท่า, กระจกยาตะ, จุดพลังเวทของอัครเวทมนตร์ที่เสื่อมถอย, ร่างกายของนักรบโบราณ, การเคลื่อนไหวรวดเร็ว, จุดพลังเวทของอัครเวทมนตร์โบราณ, สัญชาตญาณของอมตะผู้ไวต่อความรู้สึก, การเคลื่อนย้ายฉับพลัน, หัวใจแห่งพลังเวท, ร่างกายแห่งพลังเวท
[สกิล] : (P)พรแห่งแสง(LV:1), ทำให้อ่อนแอ(LV:1), พรของผู้พิพากษา(LV:1), สัมผัสแห่งการเยียวยา(LV:1) ดาบเดียวตัด(LV:50), ชักดาบ(LV:1) (P)ดาบขั้นกลาง(LV:1), (P)ดาบขั้นสูง(LV:1), ตัดขาด(LV:11), รีโหลด(LV:12), ตาเหยี่ยว(LV:11), (P)การเคลื่อนที่หลบหลีก(LV:1), ลูกไฟ(LV:1), จลนจิต(LV:11), หอกสายฟ้า(LV:1), ระเบิด(LV:10), (P)ร่างเหล็ก(LV:20), สนามน้ำแข็ง(LV:4), ดับสูญ(LV:1), ฝนแห่งพลังเวท(LV:28), ภาพลวงแยกร่าง(LV:50), พรางกายขั้นสูงสุด(LV:1), จุดอ่อน(LV:1), โล่แห่งแสง(LV:1), (P)ร่างสวรรค์(LV:1), เพิ่มธาตุแสง(LV:1), เปลี่ยนร่าง(LV:MAX) / คะแนนสกิล: 42
[เควสต์รายวัน] : -
ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์แล้วที่พาฮันเตอร์ชั้นยอดมาอยู่ทีม 4 ของสำนักงานฮันเตอร์กรุงโซล แต่เลเวลของซ็องฮยอนชางยังคงอยู่กับที่
"แต่วันนี้ถ้าทำเควสต์รายวันเสร็จแล้วล่าสัตว์สัก 8 ชั่วโมง ก็น่าจะขึ้นเลเวลได้"
แม้จะได้ประสบการณ์ 15 เท่า แต่การขึ้นเลเวลในโลกความจริงที่เหมือนกับเกม โลกออนไลน์ ก็ยังเป็นเรื่องยากมาก
'แค่ฉันยังขนาดนี้...คนอื่นๆ ขึ้นเลเวลได้เยอะขนาดนั้นได้ยังไงกัน...?'
พวกนั้นเข้าเกตลับหลายรอบหรือยังไง
ขณะที่ซ็องฮยอนชางกำลังคิดเรื่องพวกนั้น เขาก็หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาดูข่าว
[ด่วน! เกิดเกตเวฟทั่วญี่ปุ่น! มีผู้บาดเจ็บและเสียชีวิตจำนวนมาก ทางการญี่ปุ่นร้องขอความช่วยเหลือจากต่างประเทศ......]
หลังจากอ่านเนื้อหาข่าว ซ็องฮยอนชางก็ตรวจสอบเกตเวฟที่ปรากฏในญี่ปุ่นทีละอัน
"เกตเวฟที่โตเกียว 5 อัน...โอซาก้าก็ 5 อัน..."
เกิดเกตเวฟขึ้นทั้งหมด 10 อัน
สถานการณ์กำลังถูกถ่ายทอดสดอยู่ และระดับของมอนสเตอร์ที่ออกมาจากเกตเวฟสีฟ้านั้นเหนือความคาดหมาย
โครววววว!!!
พึ่บ! พึ่บ! พึ่บ!
เมทัลดราก้อนที่มีพลังโจมตีและป้องกันสูงมาก
ผิวหนังสีเทาที่ห่อหุ้มร่างกายแข็งแกร่งจนแม้แต่ดาบออร่าก็ไม่สามารถตัดได้
"น่าจะให้ประสบการณ์เยอะอยู่นะ? เดี๋ยวก่อน...? หรือว่า...?!"
จู่ๆ ความทรงจำตอนที่ติดอยู่ในเกม โลกออนไลน์ ก็ผุดขึ้นมาในหัว
ดูเหมือนเขาจะเคยเห็นเกตเวฟนั้นมาก่อน
เมื่อซ็องฮยอนชางติดอยู่ในเกม โลกออนไลน์ ประมาณ 200 ปี ก็เคยมีเกตเวฟเกิดขึ้นที่โตเกียวและโอซาก้าแห่งละ 5 อัน
'ดูจากที่มีเมทัลดราก้อนเหมือนกันเป๊ะ...คงเป็นเกตเวฟเดียวกับที่ฉันจำได้สินะ..'
ถ้าเป็นเกตเวฟเดียวกับที่เขาจำได้ เขาอาจได้ของที่เหนือความคาดหมายจากที่นั่น