EP.5 ชั้นเบ่งบานท่ามกลางการฆ่าฟัน เหมือนดอกไม้ยามอรุณรุ่ง～
EP.5 ชั้นเบ่งบานท่ามกลางการฆ่าฟัน เหมือนดอกไม้ยามอรุณรุ่ง~
คริสออกจากอพาร์ตเมนต์และเดินทางไปยังที่อยู่ที่ออสวอลด์ให้ไว้ โดยมาถึงโรงงานเล็กๆที่ผลิตยาเสพติดแทนที่จะเป็นยารักษาหรือเสื้อผ้า
ยาเสพติดที่ผลิตขึ้นที่นี่ทำให้คริสรู้สึกขยะแขยง แม้แต่การปล้นก็ดูมีเกียรติมากกว่าการขายยาบ้าที่ทำลายชีวิตนี้
ตอนนี้สิ่งที่คริสต้องการคือรีบทำภารกิจนี้ให้เสร็จ แล้วกลับไปนอนพักผ่อน ความรู้สึกผิดที่ไปทำอะไรกับแม่ของเพื่อนเขานั้นยังคงอยู่ และต้องใช้เวลาสักพักกว่าความรู้สึกนั้นจะหายไป
...
ภายในโรงงานเล็กๆแห่งนี้มีพนักงานที่ทำงานหนักอยู่ และยังมีผู้ชายและผู้หญิงที่เสพยาและเริ่มมีเซ็กส์ในที่สาธารณะอีกด้วย
คริสเยาะเย้ยโสเภณีไร้ยางอายพวกนี้ที่ปล่อยให้ผู้ชายนับไม่ถ้วนเอากับพวกเธอ เขาสนใจเพียงแต่การล่วงละเมิดแม่บ้านที่น่าเคารพเท่านั้น
คริสรวบรวมเชื้อเพลิงแล้วค่อยๆ เข้าหายามที่ติดอาวุธ เขาไม่ต้องสงสัยเลยว่าเนื้อหนังของเขาจะต้านทานกระสุนจากปืนของพวกเขาได้หรือไม่
คริสโบกมือเพื่อเรียกพลังเวทย์ออกมาและปลดปล่อยคาถาป่าที่เขาเรียนรู้เพียงบทเดียว - [เปลวเพลิงนรก]
เปลวไฟลุกไหม้ลุกลามไปทั่วทั้งตัวยามติดอาวุธคนนึงทันที
“ช่วยฉันด้วย!” ยามที่กำลังลุกไหม้กรีดร้องขณะที่เขาล้มลง ก่อนจะดิ้นทุรนทุรายและดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง
คริสเห็นแถบความคืบหน้าเวทมนตร์ของเขาค่อยๆ ปรากฏขึ้น บางทีนี่อาจต้องใช้อีก 50 ครั้งจึงจะเต็ม เขาสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้น
เปลวไฟยังคงลุกไหม้อย่างต่อเนื่อง และขณะที่ยามคนอื่นๆพยายามเข้ามาช่วยเหลือ แต่พวกเขาก็กลับลุกเป็นไฟอย่างบ้าคลั่ง
คนงานอีกจำนวนมากรีบวิ่งออกมา โดยทุกคนถือปืนด้วยความกังวล และจ้องมองไปที่เจ้าหน้าที่ที่กำลังถูกเผาเป็นศพ
ชายหัวโล้นหน้าตาน่าเกลียดได้ยิงยามเสียชีวิตทันที พร้อมตะโกนว่า “นี่ถือเป็นความเมตตา พวกเขาทั้งหมดต้องทนทุกข์ทรมานเพื่อมีชีวิตอยู่ อย่าปล่อยให้พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานเลย! การที่เราเป็นเพื่อนร่วมงานกันไม่ใช่เรื่องไร้ประโยชน์!”
คริสเริ่มร่ายมนตร์ต่อไปจนทำให้ทุกคนลุกเป็นไฟ และพวกเขาก็เริ่มวิ่งไปหาน้ำเพื่อดับไฟ คริสนั้นแปลกใจเล็กน้อยที่คนติดยาพวกนี้วิ่งได้เร็วกว่าแชมป์โอลิมปิกวิ่ง 100 เมตรเสียอีก!
เมื่อน้ำเย็นไหลลงมา มันก็ดับไฟบนร่างกายของพวกเขาได้อย่างแท้จริง
ถึงแม้หลายๆ คนจะสงสัยว่าทำไมจู่ๆถึงเกิดไฟไหม้ขึ้นมาได้ แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการดับไฟให้ได้
อย่างไรก็ตาม เมื่อมีเปลวไฟนึงขึ้นมาแล้วเปลวไฟอีกลูกนึงก็ย่อมลุกขึ้นตามมา และในที่สุดบางคนก็เริ่มคลั่ง ทุกอย่างที่นี่ช่างแปลกประหลาดมาก และความแปลกประหลาดนั้นทำให้พวกเขาหวาดกลัว!
พวกเขาวิ่งออกไปอย่างบ้าคลั่งพร้อมตะโกนสุดเสียง น่าเสียดายที่นี่เป็นที่ที่ไม่มีใครอยู่ หากผู้คนเห็นพวกอันธพาลเหล่านี้ พวกเขาจะอยู่ห่างๆ ไว้ ไม่มีใครอยากช่วยเหลืออาชญากรที่รู้จักในดินแดนรกร้างแห่งนี้
...
1 ชั่วโมงต่อมา คริสเดินเข้าไปที่ห้องทำงานอย่างช้าๆเพื่อทำงานต่อให้เสร็จ
เขาทำได้เพียงให้แน่ใจว่าคนที่เขาเห็นตายไปแล้ว แต่เขาไม่สามารถร่ายมนตร์ใส่คนที่เขาไม่เห็นได้
เขาหยิบปืนไรเฟิลขึ้นมาและค่อยๆคืบคลานไปข้างหน้าอย่างเงียบๆ เพราะยังมีชายผิวขาวอีกไม่กี่คนอยู่ในนั้น ทุกคนต่างถือมีดและยืนเฝ้าอยู่ พวกเขาน่าจะเป็นสมาชิกแก๊งและดูเหมือนพวกติดยา
"ปัง! ปัง! ปัง!"
ยิงปืน 3 นัด สังหารสมาชิกแก๊งได้สำเร็จ
คริสพบรถคันนึงและเริ่มบรรจุยาลงไป จากนั้นจึงยึดอาวุธและกระสุน ในที่สุดเขาก็โปรยน้ำมันเบนซินและเชื้อเพลิงจำนวนมากไปทั่วโรงงาน
หลังจากขับรถออกไปแล้ว เขาก็ร่ายคาถาทำให้ไฟปรากฏขึ้นจากอากาศบางๆ
“บูม!” ทันใดนั้นก็มีไฟขนาดใหญ่ลุกโชนขึ้น คริสจึงสตาร์ทรถและหลบหนีไป
- ชั้นเบ่งบานท่ามกลางการฆ่า เหมือนดอกไม้ยามอรุณรุ่ง
เหตุการณ์นี้คงดึงดูดความสนใจของตำรวจได้ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร พวกเขาจะพบว่าเหตุการณ์นี้เป็นเพียงเหตุการณ์ "หมากัดหมา" ทั่วไป ซึ่งเป็นกิจวัตรประจำวันทั่วไปในบรู๊คลิน
โปรดติดตามตอนต่อไป.
_______________
