บทที่ 73: ห้องอาบน้ำ

ฟาง ฮ่าวสั่งให้เหล่าทหารโครงกระดูก 1,000 ตัวอยู่ประจำการในหมู่บ้านบริวารมนุษย์หัวหมู

เพื่อช่วยป้องกันและคุ้มครองความปลอดภัยของหมู่บ้าน

ฟาง ฮ่าวควบคุมทหารโครงกระดูกให้ลงจากกำแพงเมือง

ตรงไปเผชิญหน้ากับหัวหน้าหมู่บ้านมนุษย์หัวหมู แพ็ตตี้

“แพ็ตตี้ คืบหน้าไปถึงไหนแล้ว?” ฟาง ฮ่าวถามเบาๆ ขณะเดินเข้าไปหาเขา

เมื่อโครงกระดูกเดินเข้ามาแล้วพูดขึ้นทันที ทำให้แพ็ตตี้ตกใจจนตัวสั่นหูตั้ง

แต่ไม่นานเขาก็รู้ได้ทันทีว่าฟาง ฮ่าวใช้เวทมนตร์ควบคุมโครงกระดูกอีกแล้ว

“ท่านลอร์ด” แพ็ตตี้รีบโค้งคำนับ และกลุ่มมนุษย์หัวหมูที่อยู่ด้านหลังเขาก็ทำตามทันที

“ดีแล้ว พาข้าไปดูความคืบหน้า” ฟาง ฮ่าวกล่าวตรงๆ

“ได้เลย ท่านลอร์ด เชิญตามข้ามา”

แพ็ตตี้นำทางฟาง ฮ่าวออกจากหมู่บ้าน

พวกเขาเดินผ่านป่าประมาณ 20 นาที ก่อนจะมาถึงบริเวณเหมือง

นอกเหมือง กำแพงป้องกันเริ่มถูกสร้างขึ้นแล้ว

พร้อมกับมีบ้านไม้เรียงรายและมีมนุษย์หัวหมูคอยยืนเฝ้าระวัง

“ตามคำสั่งของท่านลอร์ด กำแพงป้องกันได้เริ่มสร้างแล้ว

และถนนก็กำลังอยู่ในระหว่างการปรับปรุง” แพ็ตตี้อธิบายไปพลางขณะเดินนำ

หลังจากหมู่บ้านมนุษย์หัวหมูได้ยอมเป็นบริวารของฟาง ฮ่าว

หมู่บ้านก็ได้รับการพัฒนาอย่างมาก สิ่งปลูกสร้างพื้นฐานต่างๆ ได้รับการยกระดับโดยฟาง ฮ่าว

เรียกได้ว่าความเจริญของหมู่บ้านนี้ก้าวหน้าไปหลายปีในชั่วพริบตา

แต่ว่าการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ไม่ได้ทำให้พวกมนุษย์หัวหมูยินดีนัก

ในใจพวกเขากลับเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและทำงานตามคำสั่งของฟาง ฮ่าวอย่างระมัดระวัง

ความกลัวต่อฟาง ฮ่าวไม่ได้มาจากการเป็นนายเหนือหัวเท่านั้น

แต่ยังเกิดจากพลังควบคุมกองทัพอันเดดและความสามารถพิเศษหลายอย่างของเขาด้วย

พวกผู้อาวุโสในหมู่บ้านมนุษย์หัวหมูเคยแอบสนทนากันว่า ฟาง ฮ่าวเป็นมนุษย์ที่มีพลังพิเศษ

หรือเป็นอันเดดที่ปลอมตัวมาในรูปลักษณ์ของมนุษย์กันแน่

แต่ไม่มีใครหาคำตอบได้

ทุกคนจึงมีความเห็นตรงกันข้อหนึ่ง นั่นคือไม่ควรยั่วโทสะของฟาง ฮ่าวเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นหมู่บ้านอาจจะพังยับไม่มีเหลือ

ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าละเลยงานที่ฟาง ฮ่าวมอบหมายให้

ชาย หญิง และเด็กทุกคนในหมู่บ้าน ต่างก็ถูกเกณฑ์มาช่วยกันสร้างกำแพงป้องกันและถนน

ฟาง ฮ่าวยืนนิ่งเงียบ มองดูสถานการณ์รอบๆ เหล่ามนุษย์หัวหมูที่อยู่ใกล้ๆ รู้สึกประหม่า ท่าทางแสดงออกถึงความกลัวเต็มที่

“ดีแล้ว ความคืบหน้าไม่เลว” ฟาง ฮ่าวเอ่ยเบาๆ

ทันใดนั้นก็มีเสียงถอนหายใจอย่างโล่งอกจากคนที่อยู่ด้านหลังหลายคน

“ตราบใดที่ท่านลอร์ดพอใจ พวกเราก็ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด” แพ็ตตี้ยืนข้างๆ กล่าวเบาๆ

“ดี พรุ่งนี้ให้คนเดินทางไปที่เขตหลักของข้า แล้วนำของใช้จำเป็นสำหรับคนในหมู่บ้านกลับมา” ฟาง ฮ่าวกล่าวอีกครั้ง

วิถีชีวิตของชาวหมู่บ้านมนุษย์หัวหมูไม่สูงมากนัก เนื่องจากเป็นหมู่บ้านเล็ก

หลังจากที่ฟาง ฮ่าวกวาดล้างเผ่าไฟร์เบลด เขาได้รับเตียงไม้และเฟอร์นิเจอร์นับพันชิ้น

ถึงจะขายไปบ้างในช่องสนทนา แต่ก็ยังเหลืออยู่มาก

เขาวางแผนจะมอบของเหล่านี้ให้กับหมู่บ้านมนุษย์หัวหมูเพื่อปรับปรุงสภาพแวดล้อมการอยู่อาศัยของพวกเขา

เมื่อได้ยินคำพูดของฟาง ฮ่าว แพ็ตตี้และคนอื่นๆ ดูสับสนเล็กน้อย

แต่พวกเขาก็ตอบกลับอย่างรวดเร็ว “อ๋อ ได้เลย ข้าจะให้คนไปแต่เช้าเลย”

“ดี งั้นแค่นี้แหละ ข้าจะกลับแล้ว” หลังจากพูดจบ ฟาง ฮ่าวก็หยุด เข้าควบคุมร่าง ทันที

เปลวไฟวิญญาณในตาของโครงกระดูกที่ถูกควบคุมดับลง

หลังจากยืนนิ่งอยู่สองวินาที

มันก็เดินตรงกลับไปยังทิศทางของหมู่บ้านมนุษย์หัวหมู

“ท่านหัวหน้า หมายความว่าอย่างไร?” ชายชรามนุษย์หัวหมูคนหนึ่งถามอย่างงุนงง

แพ็ตตี้รีบโบกมือและเรียกเบาๆ “โบลตัน!”

โบลตันรีบก้าวออกมา “ครับ ท่านหัวหน้า”

“โบลตัน พรุ่งนี้เช้าเจ้าจะนำคนไปยังเขตหลักเพื่อรับของใช้ที่ท่านลอร์ดกล่าวถึง”

“เข้าใจแล้ว ท่านหัวหน้า” โบลตันพยักหน้าอย่างเข้าใจ

“ดี งั้นพวกเรากลับกันเถอะ” แพ็ตตี้กล่าวเบาๆ แล้วนำพวกมนุษย์หัวหมูกลับไปยังหมู่บ้าน

หลังจากหยุด เข้าควบคุมร่าง ฟาง ฮ่าวก็ตื่นขึ้นจากเตียง

เขาเปิดหน้าต่างแล้วมองดูท้องฟ้าข้างนอก

ฟ้าเริ่มมืดลงเรื่อยๆ ถึงเวลานอนแล้ว

ฟาง ฮ่าวไม่แน่ใจว่ามันเกิดจากการดื่มยาวิเศษพลังเวทย์หรือไม่

ในโลกเดิมเขามักจะโดนยุงกัดอยู่เสมอ

แต่ในโลกนี้ เขาไม่มีความกังวลเรื่องนั้นอีกต่อไป

แม้จะมียุงมากมาย ก็ไม่มีร่องรอยการโดนกัดเลย

ตึก ตึก ตึก!

เสียงเคาะประตูเบาๆ ดังขึ้น

“นายท่าน ตื่นแล้วหรือคะ วันนี้อากาศร้อน ท่านอยากให้ข้าเตรียมน้ำสำหรับอาบให้ไหมคะ?” เสียงของเอียร่าดังขึ้นจากนอกประตู

เมื่อฟาง ฮ่าวได้ยินก็คิดว่าการได้อาบน้ำก็ดูจะเป็นความคิดที่ดี

“ได้สิ จัดมาเลย”

“รับทราบค่ะ นายท่าน กรุณารอสักครู่”

เสียงฝีเท้าของเอียร่าค่อยๆ ห่างออกไป

เมื่อฟาง ฮ่าวเดินลงบันไดไปถึงห้องอาบน้ำ น้ำอุ่นก็เตรียมไว้เรียบร้อยแล้วในอ่าง

ฟาง ฮ่าวถอดเสื้อผ้าและค่อยๆ แช่ตัวลงในอ่างน้ำอย่างสบาย

“อ่า… ช่างสบายจริงๆ”

เอียร่าช่างรู้ใจจริงๆ อุณหภูมิของน้ำพอดีเหมาะกับการผ่อนคลาย

ห้องอาบน้ำเต็มไปด้วยไอน้ำบางๆ

แอ๊ด!

ประตูห้องน้ำเปิดออก เอียร่าที่สวมเสื้อเกาะอกเรียบง่ายกับกางเกงขาสั้นก็เดินเข้ามา

ผิวขาวนวลของเธอมีหยดน้ำกระจายเล็กน้อย ทำให้ดูนวลเนียนและมีประกายยิ่งขึ้น

“นายท่าน ให้ข้าช่วยล้างตัวให้ท่านนะคะ”

เธอพูดพร้อมกับยืนข้างอ่างแล้วค่อยๆ ถูหลังให้ฟาง ฮ่าว

ฟาง ฮ่าวไม่พูดอะไร เพียงแค่ดื่มด่ำกับสัมผัสนุ่มนวลจากการบริการของสาวน้อย

ทั้งสองต่างรู้สึกถึงความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นระหว่างนายกับคนรับใช้ในยุคนี้

บรรยากาศที่ใกล้ชิดและอบอุ่นนี้ดำเนินไปนานพอสมควร

หลังจากฟาง ฮ่าวอาบน้ำเสร็จ เอียร่าก็ช่วยเขาสวมเสื้อผ้าด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ

เช้าวันรุ่งขึ้น

ฟาง ฮ่าวถูกปลุกด้วยเสียงเคาะประตู

“เข้ามาได้”

เอียร่าเปิดประตูเข้ามาแล้วกล่าวว่า “นายท่าน คุณโบลตันมาถึงพร้อมกับผู้ติดตามแล้วค่ะ”

“โอ้ พวกเขามาถึงเช้าจัง” ฟาง ฮ่าวพูดพร้อมบิดขี้เกียจ

เอียร่าเดินเข้ามาในห้องและช่วยฟาง ฮ่าวแต่งตัวอย่างสุภาพ “นายท่าน อยากทานอะไรเป็นอาหารเช้าไหมคะ?” เอียร่าถามเบาๆ

“ทำอะไรง่ายๆ ก็พอ” ฟาง ฮ่าวตอบ

“รับทราบค่ะ”

ด้วยสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ เอียร่าจึงดูจะสนิทสนม

และไม่เกร็งต่อฟาง ฮ่าวเหมือนแต่ก่อน ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่ก็แน่นแฟ้นขึ้นอีกขั้น

หลังจากแต่งตัวและล้างหน้าเสร็จ ฟาง ฮ่าวก็เดินไปที่คฤหาสน์โดยตรง

จากระยะไกล เขาเห็นโบลตันและกลุ่มมนุษย์หัวหมูนั่งรออยู่บนม้านั่ง

ทันทีที่เห็นฟาง ฮ่าว พวกเขาก็รีบยืนขึ้นและโค้งคำนับ “อรุณสวัสดิ์ท่านลอร์ด”

เอียร่าเชิญโบลตันและผู้ติดตามของเขาเข้ามารอในห้องโถง

อย่างไรก็ตาม มนุษย์หัวหมูเลือกที่จะรออยู่ข้างนอก เพื่อรอให้ท่านลอร์ดตื่นจากการหลับไหล

“ดี ไปที่คลังกันเถอะ ข้าจะดูว่าพวกเจ้าอยากได้อะไรบ้าง” ฟาง ฮ่าวพูดพร้อมกับหาวแล้วเดินนำทางไป

โบลตันพยักหน้าและพากลุ่มมนุษย์หัวหมูตามฟาง ฮ่าวอย่างใกล้ชิด

ด้วยภาพลักษณ์ของโบลตันที่ดีในสายตาของฟาง ฮ่าว

สถานะของเขาในหมู่บ้านมนุษย์หัวหมูก็สูงขึ้นอย่างมาก

นอกเหนือจากหัวหน้าหมู่บ้านและเหล่าผู้อาวุโสแล้ว โบลตันมีเกียรติสูงสุด

บวกกับเขตแดนของฟาง ฮ่าวที่ดูน่าเกรงขามยิ่งนัก

ภายในและภายนอกเขตแดน

แทบไม่มีสิ่งมีชีวิตอื่นใดเคลื่อนไหว นอกจากกระดูกโครงกระดูกที่สวมอาวุธครบชุด

ทำให้ชาวมนุษย์หัวหมูที่เดิมทีหวาดกลัวฟาง ฮ่าวยิ่งรู้สึกยำเกรงเขามากขึ้น

เมื่อผ่านอาคารหลายหลังมา พวกเขาก็มาถึงลานกว้างที่ล้อมด้วยรั้ว

ลานกว้างนั้นเต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์และทรัพยากรพื้นฐานมากมาย

“เตียงและเฟอร์นิเจอร์ที่นั่นน่าจะดีกว่าที่พวกเจ้ามี เอาไปขึ้นรถขนกลับไปได้เลย” ฟาง ฮ่าวชี้ให้ดู

โบลตันและคนอื่นๆ ตกตะลึงกับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า

การสะสมเฟอร์นิเจอร์จำนวนมากขนาดนี้ ท่านลอร์ดต้องกวาดล้างเผ่ามากี่แห่งแล้วกันแน่?

เมื่อคิดดูให้ลึกซึ้งขึ้น การตัดสินใจที่จะสวามิภักดิ์คงเป็นการตัดสินใจที่ฉลาดยิ่งนัก

“ขอบคุณท่านลอร์ด” โบลตันและคนอื่นๆ กล่าวขอบคุณและเริ่มขนของขึ้นรถขนสินค้า

“ว่าแต่ พวกเจ้าได้ทานอาหารเช้ามาแล้วหรือยัง? จะให้ข้าจัดอาหารเช้าให้ไหม?” ฟาง ฮ่าวถามต่อ

“พวกเราทานมาแล้ว ขอบคุณที่กรุณานะท่านลอร์ด” โบลตันตอบกลับทันที

พวกเขาไม่ได้พักจนถึงเช้าเหมือนฟาง ฮ่าว การเดินทางจากหมู่บ้านมนุษย์หัวหมูถึงเขตแดนของฟาง ฮ่าวใช้เวลาหลายชั่วโมง

พวกเขาจึงออกเดินทางแต่เช้าตรู่

“อืม” ฟาง ฮ่าวพยักหน้า อนุญาตให้พวกเขาขนของขึ้นรถด้วยตัวเอง