บทที่ 536: วิกฤตการณ์ โบรลี่ทรยศ?

【แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ】

【แค่ คอมเมนต์ ก็เหมือนการให้กำลังใจแล้วนะครับ รบกวน comment กันหน่อยน๊า ;-;】

【Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย】

บทที่ 536: วิกฤตการณ์ โบรลี่ทรยศ?

“โอ้ ไม่นะ!”

สีหน้าของทรังคซ์ซีดเผือดลงทันทีเมื่อรู้สึกได้ว่าร่างกายของเขากับเบจิต้าแยกออกจากกัน เส้นใยแห่งพลังที่เคยเชื่อมโยงพวกเขาในฐานะเบจิคซ์ขาดสะบั้นลงแล้ว

ความจริงอันน่าตื่นตระหนกแล่นเข้าสู่ความคิด ตุ้มหูโปตาร่าที่โครโนอา มอบให้ แท้จริงแล้วเป็นของจริง ไม่ใช่สิ่งมหัศจรรย์ที่ปราศจากข้อจำกัดเช่นเดียวกับของหลินเฉิน แม้จะเป็นของแท้ แต่ก็ไม่อาจเทียบชั้นกับตุ้มหูที่ถือกำเนิดจากระบบของหลินเฉินได้

ปัญหาสำคัญที่สุดคือการใช้ตุ้มหูโปตาร่าคู่นี้มีข้อจำกัดเรื่องเวลา พวกเขาฟิวชั่นได้เพียงหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น หากใช้พลังในการต่อสู้มากเกินไป เวลาของการฟิวชั่นก็จะหั่นสั้นลงอย่างรวดเร็ว

และบัดนี้ ทรังคซ์และเบจิต้ากำลังเผชิญกับสถานการณ์อันเลวร้ายนั้น แม้เบจิคซ์จะมีพลังเหนือกว่าเทพปีศาจเกรวี่อย่างเห็นได้ชัด แต่เมื่อการฟิวชั่นสิ้นสุดลง สถานการณ์กลับพลิกผันในชั่วพริบตา

อาการบาดเจ็บที่เท้าจากการปะทะกับเซลล์แห่งความมืดแล่นปวดขึ้นมาอีกครั้งหลังจากเบจิต้าแยกตัวออกมา

ไม่ไกลกันนัก ทรังคซ์และคนอื่น ๆ ที่กำลังเผชิญหน้ากับสถานการณ์คับขันก็พลอยได้รับผลกระทบจากการต่อสู้ที่บาดเจ็บสาหัสไม่ต่างจากฟรีเซอร์

เกรวีเยื้องย่างเข้ามาใกล้พร้อมรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม ค้อนในมือถูกยกขึ้นสูง หมายจะปลิดชีพคนตรงหน้า "ไอ้พวกปากดีเมื่อกี้หายไปไหนหมด! บอกมาเดี๋ยวนี้! ข้าจะบดขยี้พวกแกให้แหลกเป็นผง!"

แต่แล้วเกรวีก็ชะงักงัน

ดวงตาเบิกโพลงเมื่อเห็นว่าทรังคซ์และเบจิต้าที่ยืนอยู่ตรงหน้าเมื่อครู่กลับอันตรธานหายไปอย่างไร้ร่องรอย!

"พวกมันหายไปไหนกัน!?"

เกรวีหันขวับไปมองฟรีเซอร์ ก็พบว่าร่างของจอมทรราชย์อวกาศก็หายไปเช่นเดียวกัน

"เกิดอะไรขึ้นเนี่ย!?"

"ฮี่ ๆ ๆ ..."

ข้างสนาม พูทีนที่ไม่ได้ยื่นมือช่วยเหลืออะไรตั้งแต่ต้นจนจบ หลุดหัวเราะเบา ๆ

“เกรวี ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ? โง่จริง ๆ”

“อะไรนะ? พูทีน หมายความว่ายังไง?” เกรวีถามอย่างฉงน

พูทีนยักไหล่พลางก้มลงหยิบดราก้อนบอลแห่งความมืดขึ้นมาจากพื้น

“ช่างเถอะ เราก็ได้ดราก้อนบอลมาแล้ว ถ้าอยากแก้แค้นก็ไว้คราวหน้า!”

…

ภายในอุโมงค์กาลเวลาแห่งหนึ่ง ทรังคซ์แบกเบจิต้าไว้บนหลังและจับฟรีเซอร์ไว้แน่น เดินตามโครโนอาไป

“ท่านโครโนอา ขอบคุณที่ช่วยพวกเราไว้ครับ” ทรังคซ์เอ่ยอย่างซาบซึ้ง

“เมื่อกี้มันอันตรายจริง ๆ ดีที่พวกนายเจอเกรวีที่ไม่เฉลียวใจนัก เวทมนตร์หยุดเวลาแค่เล็กน้อยก็หลอกเขาได้แล้ว” โครโนอากล่าว

เบื้องหน้าทรังคซ์และพรรคพวก โครโนอามีสีหน้าโล่งอกอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อครู่สถานการณ์ยังตึงเครียดแทบขาดใจ เธอก็ปรากฏกายขึ้นมาช่วยเหลือทรังคซ์และคนอื่น ๆ ไว้ได้ทันท่วงที

“ขออภัยที่พวกเราไม่ได้ดราก้อนบอลกลับมา”

“ไม่เป็นไรหรอก ปัญหาได้รับการแก้ไขแล้ว ตอนนี้เราไม่ควรใส่ใจกับดราก้อนบอลอีกต่อไป อันที่จริง นอกจากกลุ่มของเธอแล้ว อีกสองกลุ่มก็เจอปัญหาเช่นกัน”

“คุณโกคูเหรอครับ?” ทรังคซ์เอ่ยถามอย่างสงสัย

“คาคารอท?” เบจิต้าทวนคำด้วยความฉงน

ทั้งทรังคซ์และเบจิต้าต่างแสดงสีหน้าสับสน

ส่วนฟรีเซอร์นั้น สีหน้าบึ้งตึงราวกับพายุโหมกระหน่ำ

โครโนอาอธิบายว่า “สถานการณ์ของพวกเราวิกฤตมาก นอกจากพวกเธอแล้ว โกคูและกลุ่มของเขาก็กำลังเผชิญหน้ากับคนจากดินแดนปีศาจเช่นกัน สายตรวจกาลเวลากำลังตกอยู่ในอันตรายทั้งสองกลุ่ม! ฉันได้ส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือไปยังหลินเฉินแล้ว แต่ก็ยังไม่แน่ใจว่าเขาจะมาถึงเมื่อไหร่?”

“ก่อนที่เขาจะมาถึง...ทรังคซ์ เบจิต้า ฟรีเซอร์ มีเพียงพวกนายสามคนเท่านั้นที่จะช่วยโกคูและคนอื่น ๆ ได้!”

…

สายตรวจกาลเวลาเหมือนจะต้องเผชิญกับวิกฤตการณ์ร้ายแรง แต่เบจิต้าและคนอื่น ๆ ยังไม่ทันรู้เลยว่าเบื้องหลังในเส้นเวลาของตนเองหายนะใหญ่หลวงที่กำลังจะกลืนกินทั้งสิบสองจักรวาลกำลังก่อตัวขึ้นอย่างเงียบเชียบ รอเวลาปะทุขึ้นในไม่ช้า

ถึงแม้หลินเฉินจะจัดการกับผู้บุกรุกในจักรวาลที่ 7 ได้สำเร็จ แต่เมื่อเขารุดหน้าไปยังจักรวาลที่ 6 กลับพบว่าสถานการณ์เลวร้ายเกินคาด

ณ ขณะนั้น ในโลกศักดิ์สิทธิ์ของไคแห่งจักรวาลที่ 6 ไคโอชินฟูวามองลูกแก้วคริสตัลตรงหน้าพลางบิดมือด้วยความกังวล เหงื่อผุดพรายไหลรินอาบใบหน้าสีเขียวกลบอิ่มของเขาไม่ขาดสาย

“ข้าไม่คิดเลยว่ามันจะกลับมา… ครั้งนี้จักรวาลที่ 6 คงถึงคราวอวสาน ท่านแชมป้า เหตุใดท่านยังไม่กลับมาอีก หากท่านยังไม่กลับมา ทุกสิ่งทุกอย่างจะสายเกินไป!”

ในตอนนี้ ความสิ้นหวังเกือบจะกัดกินหัวใจของไคโอชินฟูวา เพราะผู้ที่บุกโจมตีจักรวาลที่ 6 ครั้งนี้คือปีศาจโบราณที่เคยสร้างความหายนะครั้งใหญ่หลวงในจักรวาลที่ 6 มาก่อน

พลังอำมหิตของปีศาจในครั้งนี้ร้ายกาจเหนือกว่าครั้งไหน ๆ ยิ่งไปกว่านั้นมันยังพาบริวารผู้โหดเหี้ยมติดตามมาด้วย

ภายใต้คมเขี้ยวของเหล่าอสูร จักรวาลที่ 6 กำลังล่มสลายลงสู่ห้วงหายนะ

ฮิตโตะและฟรอสท์ ยอดฝีมือแห่งจักรวาลต่างถอยร่นไม่เป็นขบวน แม้แต่ยอดฝีมือจากจักรวาลที่ 7 ที่เดินทางมาช่วยเหลือก็พ่ายแพ้ยับเยิน กลับกลายเป็นขุมกำลังของศัตรูไปเสียอีก

ในสถานการณ์อันสิ้นหวัง ฟูวาแทบหมดสิ้นทุกหนทาง จึงฝากความหวังสุดท้ายไว้กับแชมป้า

ก่อนหน้านี้ เมื่อแชมป้าไม่อาจต้านทานพลังของศัตรูได้ เขาและเทวดา วาโดสจึงมุ่งหน้าสู่พระราชวังเซ็นโอเพื่อขอความช่วยเหลือ

แต่จนบัดนี้ ทั้งสองก็ยังไร้วี่แวว ทำให้ฟูวากระวนกระวายใจ เหงื่อไหลรินไม่ขาดสาย

ขณะที่ฟูวากำลังเดินวนไปเวียนมาด้วยความร้อนใจ เสียงบางเบาคล้ายกับผืนอวกาศกำลังฉีกขาดก็ดังขึ้น

ฉึก!

ทันใดนั้น ร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าฟูวา

“ทะ...ท่านคือหลินเฉินจากจักรวาลที่ 7 งั้นหรือ?” ดวงตาของฟูวาเบิกกว้าง เขาจำหลินเฉินได้อย่างแม่นยำ ยอดฝีมือผู้เลื่องชื่ออันดับหนึ่งแห่งพหุภพ

หลินเฉินมองฟูวาที่ดูตึงเครียดด้วยความฉงน

เขาส่งโบรลี่และคนอื่น ๆ มาช่วยแล้วไม่ใช่เหรอ? เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้?

“ท่านไคโอชิน ท่านแชมป้าอยู่ที่ไหน?” หลินเฉินเอ่ยถาม

“ท่านแชมป้าและท่านวาโดสไปที่พระราชวังเซ็นโอเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ยังไม่กลับมาเลย!”

“ต้องการความช่วยเหลือหรือ? ผมส่งโบรลี่และคนอื่น ๆ ไปแล้วไม่ใช่เหรอ? หรือว่าศัตรูแข็งแกร่งเกินกว่าที่พวกเขาจะรับมือไหว?”

“หมายถึงโบรลี่ คาลิฟูล่า และคนอื่น ๆ ใช่ไหม? โอ้! ช่างน่าเศร้านัก เจ้าส่งพวกเขาไป แต่หลังจากที่พวกเขามาถึง พวกเขากลับกลายเป็นกำลังของศัตรู! ทำให้สถานการณ์เลวร้ายลงไปอีก!”

“อะไรนะ?” หลินเฉินขมวดคิ้วแน่น โบรลี่และคนอื่น ๆ กลายเป็นกำลังของศัตรูได้อย่างไร? เรื่องนี้มันยังไงกัน?

“ถ้าเจ้าไม่เชื่อ ก็ลองไปดูด้วยตาตัวเองที่ดาวเคราะห์ซาดาลาสิ!”

ก่อนที่ฟูวาจะกล่าวจบ หลินเฉินก็สัมผัสได้ถึงพลังออร่าของโบรลี่และคนอื่น ๆ

แท้จริงดังที่ฟูวาเอ่ย ออร่าของโบรลี่นั้นช่างแปลกประหลาด แตกต่างจากโบรลี่ที่เขาเคยรู้จักอย่างสิ้นเชิง

ยิ่งไปกว่านั้น ออร่าของคาลิฟูล่าและคนอื่น ๆ ก็ดูผิดแผกไปเช่นกัน

เมื่อเห็นดังนั้น หลินเฉินจึงไม่รอช้า ร่างกายของเขาพลันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าแลบ คว้าตัวไคโอชินฟูวาไว้ได้ในพริบตาก่อนจะมุ่งหน้าสู่ดาวเคราะห์ซาดาลาโดยทันที

“เดี๋ยวก่อน พาข้าไปด้วยทำไม ข้าไม่ได้แข็งแกร่งนะ อย่า! หยุด!” ฟูวาโวยวายด้วยความตกใจ

ณ ขณะนั้น บนดาวเคราะห์ซาดาลาแห่งจักรวาลที่ 6

บ้านเกิดของชาวไซย่าในจักรวาลที่ 6 ถูกเปลวเพลิงโหมกระหน่ำ กลายเป็นทะเลเพลิงอันน่าสะพรึงกลัว

เปลวไฟที่ลุกโชนได้เผาผลาญเมืองสำคัญของชาวไซย่าบนดาวเคราะห์ซาดาลาไปแล้วหลายเมือง

เสียงฆ่าฟันโหดเหี้ยมดังกึกก้องสะท้านสะเทือนไปทั่วทั้งดาวเคราะห์ ราวกับเสียงคำรามของปีศาจร้ายที่กำลังออกอาละวาด

ณ หุบผาแห่งหนึ่ง ฮิตโตะและฟรอสท์กำลังทะยานผ่านหุบเขาลึกด้วยความเร็วสูง พร้อมกับเหล่านักรบผู้เคยร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่ในศึกชิงจ้าวยุทธภพที่ยิ่งใหญ่

“บ้าชะมัด! ไซย่าบ้านั่นมาช่วยหรือมาฆ่าพวกเรากันแน่เนี่ย!” ฟรอสท์คำรามลั่นด้วยความขุ่นเคืองขณะบิน

“สงวนพลังไว้เถอะ ฟรอสท์ พวกเราต้องยื้อเวลาไว้จนกว่าท่านแชมป้าจะกลับ” ฮิตโตะเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบขณะบินเคียงข้าง

“ท่านแชมป้ากลับมาก็เท่านั้น! นายคิดว่าเขาจะต้านทานอสูรร้ายนั่นไหวเหรอ?” ฟรอสท์ชี้นิ้วไปทางด้านหลังด้วยความเดือดดาล ก่อนจะตวาดลั่นไปยังคนอื่น ๆ “หลบไป! มันกลับมาอีกแล้ว!”

ในชั่วพริบตาต่อมา ผู้คนจากจักรวาลที่ 6 ก็แตกกระเจิงราวกับผึ้งแตกรัง ต่างหนีหัวซุกหัวซุนไปคนละทิศละทาง

พลังงานสีดำปะทุขึ้นกลางหุบเขา กวาดล้างทุกสสิ่งอย่างราบคาบด้วยอานุภาพอันน่าสะพรึง สั่นคลอนแผ่นดินจนทุกชีวิตที่หลบซ่อนอยู่ต้องเผยร่างออกมา

และเบื้องหลังหายนะทั้งหมด ในเวลานั้น ร่างหนึ่งลอยเด่นอยู่กลางอากาศ รอยยิ้มน่าขนลุกปรากฏบนริมฝีปาก

เผยโฉมหน้าที่แท้จริงของเขา...โบรลี่ ผู้ที่หลินเฉินส่งมาเป็นกำลังเสริมให้จักรวาลที่ 6!

บทที่ 536 วิกฤตซ้อนวิกฤต การทรยศของโบรลี่?

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_