บทที่ 40: ต้องการเป็นโครงกระดูกไหม?

“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงมีอันเดดอยู่ที่นี่เยอะแยะ?” ออร์คต่างตื่นตระหนกกับสิ่งที่เห็น

แต่ไม่มีใครสามารถหาคำตอบที่ชัดเจนได้

ออร์คทั้งยี่สิบกว่าตัวต่างพึ่งพากัน ยืนระวังในขณะที่โครงกระดูกค่อย ๆ บีบวงล้อมพวกมัน

เมื่อพวกออร์คเห็นกลุ่มโครงกระดูกคุ้มครองมนุษย์อยู่ตรงกลาง พวกมันก็เริ่มเข้าใจว่าเรื่องทั้งหมดนี้คือกลลวงของมนุษย์คนนี้

“ไอ้หนู เจ้าเป็นใครกันแน่?” ออร์คตัวหนึ่งตะโกนถาม

ฟาง ฮ่าวยิ้มบาง ๆ แล้วตอบ “ไม่สำคัญหรอก คิดกันหรือยังว่าจะกินข้าอย่างไร?

สมองของข้าอาจจะอร่อย และถ้าเจ้าโชคดี อาจไม่ทำให้พวกเจ้าฉลาดน้อยลงก็ได้”

ทหารอันเดดยังคงบีบวงล้อมเข้ามาเรื่อย ๆ

แต่ตอนนี้ออร์คไม่มีอารมณ์มาพูดถึงการกินสมองแล้ว

“ฆ่า! พวกเราฝ่าวงล้อมกันเถอะ!” ออร์คตัวหนึ่งตะโกน

พวกออร์คคนอื่น ๆ ต่างพยักหน้าเห็นด้วย

ฟาง ฮ่าวเองก็ไม่ต้องการเสียเวลาไปมากกว่านี้ จึงออกคำสั่ง “ฆ่าพวกมันให้หมด”

วูบ! . . . . . . .

ทันทีที่คำสั่งถูกส่งออกไป เหล่าโครงกระดูกก็โจมตีทันที กลืนกินกองกำลังออร์คในพริบตา

ไม่ถึงห้านาที การต่อสู้ก็สงบลง

“เก็บของและฝังศพซะ” ฟาง ฮ่าวออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นบ่อยมาก สำหรับเขา พวกออร์คยี่สิบกว่าคนนี้ก็แค่การสังหารฝ่ายเดียว

ไม่นานนัก ศพก็ถูกฝัง และของที่ได้จากการต่อสู้ก็ถูกขนขึ้นรถม้า

[ของที่ได้รับ: กระดูกสันหลังชีวิต 8 ชิ้น, อาวุธออร์ค 22 ชิ้น, เกราะออร์ค 15 ชิ้น, เหรียญวอร์ไฟร์ 43 เหรียญ]

ก็ถือว่าพอได้เก็บเกี่ยวอยู่บ้าง

อาวุธและเกราะของออร์คไม่ค่อยมีประโยชน์กับฟาง ฮ่าวเท่าไหร่

สิ่งที่มีค่าที่สุดคือกระดูกสันหลังชีวิตและเหรียญวอร์ไฟร์

“เอาล่ะ กลับอาณาเขตของเรากันเถอะ” ฟาง ฮ่าวพูด

เหล่าโครงกระดูกจำนวนมากล้อมรอบรถม้าและมุ่งหน้ากลับไปยังอาณาเขต

เอียร่าตาเบิกกว้าง มองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อ

เธอนั่งอยู่ท้ายรถม้าและต้องใช้เวลาพอสมควรกว่าจะเข้าใจทุกอย่าง

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

เจ้านายของเธอดูไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา

เขาสั่งการกองทัพโครงกระดูกขนาดมหึมา

หรือว่าเขาจะแฝงตัวมาเป็นมนุษย์ แต่จริง ๆ แล้วเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลอันเดด?

ถ้าตามเขากลับไป เธอจะถูกทำให้กลายเป็นโครงกระดูกหรือไม่?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เอียร่าก็ตัวสั่นอีกครั้งโดยไม่รู้ตัว

[ความจงรักภักดีของเอียร่าแห่งเผ่ากระต่ายต่อท่านลดลง 5 คะแนน ปัจจุบันอยู่ที่ 70]

งานขับรถม้าได้ถูกโอนให้โครงกระดูกทำแทนแล้ว ฟาง ฮ่าวนอนพักอยู่บนรถม้า

เมื่อเขาได้รับการแจ้งเตือนว่า

ความจงรักภักดีของเอียร่าลดลง ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เมื่อพวกเขาถูกออร์คล้อมไว้เมื่อครู่นี้ ความจงรักภักดีของเอียร่าไม่ได้เปลี่ยนแปลง

และเธอก็ดูพร้อมจะแบ่งปันความยากลำบากกับเขา

แต่ตอนนี้ที่อันตรายผ่านพ้นไป ทำไมความจงรักภักดีของเธอถึงลดลงล่ะ?

“เป็นอะไรไปหรือ? หิวเหรอ? ข้ามีเนื้อแห้งอยู่ในถุง เจ้าเอาไปกินก่อนก็ได้” ฟาง ฮ่าวพูดพลางโยนถุงเนื้อแห้งให้เธอ

เอียร่ารับถุงไว้ในอ้อมแขน ดวงตากลมโตของเธอมองซ้ายขวาเล็กน้อย

“เอ่อ... เจ้ากินเนื้อได้ไหม?” ฟาง ฮ่าวถามขึ้นทันทีเมื่อนึกได้ว่ากระต่ายกินเนื้อได้หรือเปล่า

“ขอบคุณค่ะ นายท่าน ข้ากินได้ทุกอย่าง และกินน้อยมาก” เอียร่าตอบเสียงใส ก่อนจะเปิดถุงและหยิบเนื้อแห้งใส่ปากเคี้ยวช้า ๆ

เผ่ากระต่ายไม่ได้เหมือนกระต่ายจริง ๆ พวกเขาเป็นสัตว์กินพืชและเนื้อได้เหมือนมนุษย์

พวกเขาเป็นพวกกินทุกอย่าง

“ไม่ต้องกังวล ข้าไม่ใช่พ่อค้าทาส และข้าจะไม่ทำร้ายเจ้า” ฟาง ฮ่าวอธิบายให้เธอเข้าใจ

เอียร่าเคี้ยวเนื้อแห้งในปาก ดวงตากลมโตของเธอแอบมองฟาง ฮ่าวเป็นระยะ ๆ

เผ่ากระต่ายกับมนุษย์มีความงามคล้ายคลึงกัน

เมื่อมองฟาง ฮ่าวใกล้ ๆ ดวงตาของเขาดูลึกล้ำ หน้าตาก็ชัดเจน เขาจริง ๆ แล้วก็ดูหล่อมากทีเดียว

“นายท่าน ท่านจะเปลี่ยนข้าเป็นโครงกระดูกด้วยหรือเปล่า?” เอียร่าถามด้วยเสียงสั่น ๆ ขณะที่เงยหน้าขึ้นมองฟาง ฮ่าว

ดวงตากลมโตของเธอชุ่มไปด้วยน้ำตา ดูน่าสงสารเหลือเกิน

คำถามของเธอทำให้ฟาง ฮ่าวชะงัก

“เจ้าต้องการเป็นโครงกระดูกไหมล่ะ?” ฟาง ฮ่าวถามอย่างประหลาดใจ

“ไม่...ไม่ค่ะ เอียร่าไม่อยากเป็นโครงกระดูก เอียร่าจะเชื่อฟังและรับใช้ท่านอย่างดี

ขอร้องล่ะ อย่าเปลี่ยนเอียร่าเป็นโครงกระดูก” เอียร่าคุกเข่าลงต่อหน้าฟาง ฮ่าว พลางก้มหน้าลงต่ำจนเกือบถึงพื้น

เสื้อผ้าที่ปกปิดร่างของเธอแทบจะหลุดลง เผยให้เห็นผิวขาวที่เนียนละเอียด

ไม่แปลกใจเลยที่พ่อค้าทาสเรียกราคาสูงขนาดนี้

กระต่ายสาวคนนี้มีรูปร่างหน้าตาที่ตอบโจทย์ความต้องการของมนุษย์ชายได้ดีเหลือเกิน

ฟาง ฮ่าวกระแอมเบา ๆ พลางเบือนหน้าหนี “เอาล่ะ ลุกขึ้นเถอะ ข้าไม่มีแผนจะเปลี่ยนเจ้าเป็นโครงกระดูก เจ้าไม่ต้องกังวล”

“จริงหรือคะ?” เอียร่าถามพร้อมกับเหลียวมองไปที่กองทัพโครงกระดูกที่เรียงแถวอย่างเป็นระเบียบ

“ทำไมข้าต้องโกหกเจ้า? เจ้าไม่ต้องเป็นทางการเกินไป ในอาณาเขตของข้า

ไม่มีใครรังแกเจ้าได้ เจ้าอยู่ได้สบาย ๆ และทำสิ่งที่เจ้าชอบ” ฟาง ฮ่าวพูดอย่างสบาย ๆ

“ขอบคุณค่ะ นายท่าน ข้าจะดูแลท่านอย่างดีที่สุด” เอียร่าพูดด้วยน้ำเสียงโล่งอกพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า

หน้าของฟาง ฮ่าวเริ่มร้อนขึ้นเล็กน้อย การถูกกระต่ายสาวเรียกว่านายท่านทำให้เขารู้สึกอาย

[ความจงรักภักดีของเอียร่าแห่งเผ่ากระต่ายต่อท่านเพิ่มขึ้น 10 คะแนน ปัจจุบันอยู่ที่ 80]

“เอาล่ะ พักผ่อนเถอะ หากหิวก็กินเนื้อแห้งไว้ก่อน เดี๋ยวพอถึงอาณาเขตทุกอย่างจะดีขึ้น”

ฟาง ฮ่าวพูดพร้อมกับล้มตัวนอนพักบนรถม้า และหยิบ หนังสือลอร์ด ขึ้นมาเพื่อฆ่าเวลา

เขาเปิดช่องแชทท้องถิ่นขึ้นมา และพบข้อความสนทนา

“ให้ตายเถอะ หนังสือลอร์ดนี่ถ่ายรูปได้ด้วยไหม? มีกองทัพโครงกระดูกมหาศาลเดินผ่านใกล้เขตแดนของข้า น่าจะมีนับหมื่นตัว”

“ให้ความเคารพพวกทหารหน่อย ข้าแนะนำให้แสดงความเคารพจริงจังนะ”

“ข้าคุกเข่ามองพวกมันเดินผ่านไปแล้ว แล้วเจ้าจะให้ข้าแสดงความเคารพยังไงอีก?”

“ข้าชื่อจาง ฉีหลิน ข้ามีไม้ 500 ข้าขอแลกกับหยดเลือดกิ้งก่า”

“ข้าคือศิษย์ของอาจารย์เก้านิ้ว ข้ามีทรัพยากร 400 ข้าอยากดูดวงงง!!”

“ข้าคือดีก้า...”

ฟาง ฮ่าวอ่านผ่านช่องสนทนาที่เต็มไปด้วยข้อความต่าง ๆ พลางหันมองรอบตัว

แน่นอนว่าในระยะไกล เขาเห็นอาณาเขตที่ถูกปกป้องด้วยโล่พลัง

อาณาเขตนั้นไม่มีกำแพง มีเพียงไม้ที่ล้อมรอบอยู่

และเห็นเงาของคนที่กำลังมองไปทางเขา แต่ไม่สามารถเห็นใบหน้าชัดเจน

หลังจากเห็นดังนั้น ฟาง ฮ่าวก็ไม่สนใจอะไรอีก

เมื่อถึงเวลาพลบค่ำ

ขบวนคาราวานขนาดใหญ่ก็เดินทางกลับถึงอาณาเขต

เอียร่าตกตะลึงเมื่อเห็นจำนวนโครงกระดูกในอาณาเขตของฟาง ฮ่าว

มีหน่วยลาดตระเวน โครงกระดูกที่ทำงานในไร่ และพวกที่ขนทรัพยากร

ทุกอย่างที่เธอเห็นคือโครงกระดูกทั้งหมด

“ขนกล่องพวกนี้เข้าไปในห้องโถง ระวังอย่าให้แตก” ฟาง ฮ่าวสั่งพลางชี้ไปที่กล่องใส่เหรียญวอร์ไฟร์

กล่องเหล่านี้ไม่ใหญ่มาก และการเก็บไว้ในบ้านไม้ของลอร์ดเป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุด

ทรัพยากรที่เหลือถูกนำไปเก็บในโกดัง

“เอียร่า!” ฟาง ฮ่าวเรียก

“ค่ะ นายท่าน มีคำสั่งหรือคะ?” เอียร่ารีบเดินเข้ามาพร้อมตอบอย่างสุภาพ

“ในโกดังมีเนื้ออยู่ เตรียมอาหารเย็นให้ข้าด้วย

เป็นแค่สำหรับเราสองคน พวกมันไม่จำเป็นต้องกิน” ฟาง ฮ่าวบอก

“รับทราบค่ะ นายท่าน” เอียร่าตอบและเริ่มทำงานทันที

เธอจุดไฟเตรียมทำอาหาร

ในขณะที่ฟาง ฮ่าวดื่มน้ำ เขาก็เริ่มสร้างหอคอยธนูจากทรัพยากรที่ได้รับในวันนี้

“หอคอยธนูระดับ 1: ไม้ 500 หน่วย, หิน 350 หน่วย, ฟาง 280 หน่วย, เชือกป่าน 200 หน่วย”

(คำอธิบาย: หอคอยธนูเป็นส่วนสำคัญของการป้องกันฐาน สามารถวางไว้ภายในปราสาทเพื่อตรวจจับการเคลื่อนไหวของศัตรู และยังสามารถโจมตีระยะไกลใส่ศัตรูที่อยู่ในระยะของมันได้)