บทที่ 215 แค่ผมคนเดียวก็พอ!

"ตอนนี้พวกคุณพาผมไปหาตัวปลอมนั่นได้แล้ว ผมมีเวลาจำกัด"

ซูยี่ไม่อยากเสียเวลามากนักที่นี่ เพราะเขายังอยากจะเช็คอินให้เสร็จเร็วๆ แล้วกลับไปเมืองหยุนเทียน

ยิ่งจัดการอีกฝ่ายเร็วเท่าไหร่ ก็จะยิ่งได้ไปเช็คอินที่อื่นเร็วเท่านั้น

"ท่านแม่ทัพซู มาแค่คนเดียวเหรอครับ?" หลินกั๋วผิงลุกขึ้นยืน หยิบปืนคู่จากชั้นวาง

"ใช่ แค่ผมคนเดียว" ซูยี่ตอบตรงๆ

เมื่อได้ยินคำตอบของซูยี่ หลินกั๋วผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย

"ท่านแม่ทัพซู ตัวปลอมนั่นมีลูกน้องตั้งสี่สิบคน แถมพละกำลังก็ไม่ธรรมดา แค่พวกเราสามคน คงสู้ไม่ไหวนะครับ" หลินกั๋วผิงพูดตรงๆ เขาคิดว่าถึงซูยี่จะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่ก็คงไม่สามารถต่อกรกับคนมากขนาดนั้นได้

ต้องรู้ว่าคนเราจะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ไม่มีทางต่อสู้กับผู้วิวัฒนาการและนักรบพลังพิเศษพร้อมกันได้มากขนาดนั้น

ซูยี่ยิ้มบางๆ ไม่ได้ตอบตรงๆ

พวกเขาคงไม่เข้าใจความแตกต่างของพละกำลังอย่างลึกซึ้ง

สัตว์กลายพันธุ์ระดับ 4 สามารถทำให้ผู้วิวัฒนาการและนักรบพลังพิเศษระดับ 3 ต่อต้านไม่ได้

พวกเขาคงไม่เคยเจอสัตว์กลายพันธุ์ระดับ 4 จึงไม่รู้ว่าพละกำลังของซูยี่เมื่อปลดปล่อยสุดขีดนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน

อีกอย่าง ซูยี่ก็มีไพ่ตายอีกมากมาย

ดังนั้น ต่อให้อีกฝ่ายมีจำนวนมาก ซูยี่ก็ไม่กังวลเลย

ยิ่งไปกว่านั้น ซูยี่ก็ไม่ได้โง่พอที่จะบุกเข้าไปเมื่อรู้ที่อยู่

เขามีโดรนล่องหนที่สามารถสำรวจสถานการณ์ภายในค่ายของอีกฝ่าย หาตัวปลอมนั่น แล้วจึงลงมือตัดหัวงู

"พวกคุณแค่พาผมไปหาที่นั่นก็พอ ไม่จำเป็นต้องเข้าร่วมการต่อสู้ จริงๆ แล้ว แค่เขาคนเดียวพาผมไปก็พอ" ซูยี่พูดจบก็มองไปที่เย่เจี้ยนเฟิง

"ผมหลินกั๋วผิงไม่ใช่คนขี้ขลาด ถ้าท่านแม่ทัพซูมีอะไรให้ผมช่วย ขอแค่สั่งมาเถอะครับ" หลินกั๋วผิงพูดอย่างมั่นใจ ดวงตาเปล่งประกายความมุ่งมั่น

เห็นได้ชัดว่าเขาเชื่อว่าซูยี่ที่อยู่ตรงหน้าคือผู้นำกองทัพเจ็ดสังหาร เป็นคนที่เปิดเผยเรื่องลูกแก้วสมอง

ดังนั้น เขาจึงอยากต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับซูยี่ ร่วมกันฆ่าตัวปลอมที่ทำตัวเลวร้ายนั่น และช่วยเหลือผู้รอดชีวิตธรรมดาที่ถูกกดขี่

ซูยี่พยักหน้า แล้วไม่พูดอะไรอีก

ทั้งสามคนออกจากสำนักมวยไปทันที จากนั้นก็วิ่งไปตามถนนโดยมีเย่เจี้ยนเฟิงและหลินกั๋วผิงนำทาง

คนทั้งสองคนนี้รู้เทคนิคการวิ่งบนหัวผู้ติดเชื้อ ดูท่าทางคงจะออกไปเก็บทรัพยากรหรือล่าสัตว์กลายพันธุ์เป็นประจำ

"สัตว์กลายพันธุ์ในเมืองหลินเซียงคงมีน้อยสินะ?" ซูยี่ถามขึ้นมาก่อน

ถึงแม้เขาจะเห็นนกกลายพันธุ์ถูกดึงดูดมาแล้วระเบิดที่โรงพยาบาลที่หนึ่ง แต่สัตว์กลายพันธุ์อื่นๆ จะถูกดึงดูดมาด้วยหรือไม่ก็ยังบอกไม่ได้

"น้อยจริงๆ ครับ มีน้อยมาก ดังนั้นพวกเราจึงขาดแคลนทั้งเนื้อสัตว์กลายพันธุ์และลูกแก้วสมอง ที่โรงพยาบาลที่หนึ่งมีพืชน่ากลัวชนิดหนึ่ง มันจะดึงดูดสัตว์กลายพันธุ์มากมายไปที่นั่น พวกเราก็มักจะไปดักรออยู่แถวนั้น" หลินกั๋วผิงอธิบาย

ซูยี่มองหลินกั๋วผิงอย่างประหลาดใจ ไม่คิดว่าพวกเขาจะรู้เรื่องสถานการณ์ที่โรงพยาบาลที่หนึ่งด้วย

"พวกคุณไม่ขัดแย้งกับนักรบพลังพิเศษคนอื่นเหรอ?" ซูยี่สงสัย เพราะถ้าหลินกั๋วผิงและเย่เจี้ยนเฟิงรู้เรื่องนี้ คนอื่นก็น่าจะรู้ด้วย

"มีขัดแย้งกันบ้างแน่นอน แต่ถ้ายอมจ่ายภาษี ก็ไม่มีใครมารังแก" หลินกั๋วผิงพูดอย่างจนใจ

จากคำอธิบายของหลินกั๋วผิง ซูยี่ถึงได้รู้ว่าทุกกลุ่มอิทธิพลในเมืองหลินเซียงรู้เรื่องสถานการณ์ที่โรงพยาบาลที่หนึ่ง และพวกเขาก็ตั้งกฎว่าต้องจ่ายภาษี

ตอนนี้ในเมืองหลินเซียงมีกลุ่มอิทธิพลใหญ่สองกลุ่ม

กลุ่มหนึ่งคือ "กองทัพตระกูลซู" ที่ควบคุมโดย 'ซูยี่' ปลอม อีกกลุ่มคือ "สมาคมกู้ชีพ" และยังมีกลุ่มเล็กๆ อื่นๆ อีก

แต่ช่วงนี้สัตว์กลายพันธุ์ที่ปรากฏที่โรงพยาบาลที่หนึ่งมีน้อยลงเรื่อยๆ กลุ่มอิทธิพลใหญ่ทั้งสองก็เลยเกือบจะเลิกดักรอสัตว์กลายพันธุ์ที่นั่นแล้ว

ตอนนี้พวกเขาย้ายกำลังหลักไปทางเมืองหลินตง เพราะที่นั่นอยู่ห่างจากโรงพยาบาลที่หนึ่ง สัตว์กลายพันธุ์จึงถูกดึงดูดมายากกว่า

น่าแปลกที่ซูยี่ไม่เห็นใครดักรออยู่แถวโรงพยาบาล ที่แท้ก็เพราะทุกคนเลิกสนใจที่นั่นแล้วนี่เอง

แต่ก็ปกติ เพราะผ่านมา 40 วันแล้ว อะไรที่จะถูกดึงดูดก็ถูกดึงดูดไปหมดแล้ว

อย่างน้อยซูยี่ก็เห็นแต่นกกลายพันธุ์ ไม่เห็นสัตว์ป่ากลายพันธุ์อื่นเข้าใกล้โรงพยาบาลนั้นเลย

"วันนี้พวกคุณไม่ได้ยินเสียงระเบิดจากทางโรงพยาบาลเหรอ?" ซูยี่ถามลอยๆ

"ไม่ได้ยินครับ มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นที่นั่นหรือ?" หลินกั๋วผิงถามอย่างสงสัย

เพราะที่นั่นมีของที่ดึงดูดคนมาก แต่ไม่มีใครกล้าไปเก็บ

คนที่ไปเก็บ ล้วนระเบิดกลายเป็นน้ำเลือดไปหมด

ดังนั้น ถึงแม้จะรู้ว่าที่นั่นมีของที่ทำให้คนแข็งแกร่งขึ้นได้ แต่ก็ไม่มีใครกล้าไปแตะต้อง

ทุกคนคิดหาวิธีมามากมาย แต่ก็ไม่มีใครสำเร็จ สุดท้ายก็เลยเลิกล้มความตั้งใจ หันมาดักรอสัตว์กลายพันธุ์แทนซึ่งยังได้ผลตอบแทนบ้าง

เมื่อได้ยินซูยี่พูดว่าที่นั่นมีระเบิด หลินกั๋วผิงก็นึกถึงผลไม้บนต้นไม้นั้น

พร้อมกันนั้น เขาก็สงสัยว่าซูยี่อาจจะเก็บผลไม้พวกนั้นมาได้แล้ว

เพราะพลังของซูยี่น่ากลัวมาก บางทีอาจจะมีความสามารถเก็บผลไม้พวกนั้นได้

"ผมได้ยินเสียงระเบิด เลยไปดู เห็นตึกโรงพยาบาลถูกระเบิดพัง แถมยังเห็นนกกลายพันธุ์สองตัวระเบิดกลายเป็นหยดเลือด น่ากลัวมาก ผมเลยเลี่ยงออกมา ไม่คิดว่าที่นั่นจะน่ากลัวขนาดนั้น"

ซูยี่แน่นอนว่าไม่ยอมรับว่าการระเบิดนั้นเป็นฝีมือตัวเอง ยิ่งไม่มีทางบอกว่าผลไม้พวกนั้นถูกเขาเก็บไปแล้ว

"โชคดีที่คุณไม่ได้เข้าไปใกล้ ที่นั่นกลืนกินชีวิตมานับไม่ถ้วนแล้ว รวมถึงผู้วิวัฒนาการอีกไม่น้อย" หลินกั๋วผิงไม่ได้สงสัย ตอนแรกสองกลุ่มอิทธิพลใหญ่ก็รวบรวมระเบิดมามากมายเพื่อจะระเบิดต้นไม้พวกนั้น

แต่ก็ไม่เคยสำเร็จ

ตอนนี้มีคนระเบิดมันได้แล้ว หลินกั๋วผิงก็ไม่รู้สึกแปลกใจ

ถ้าเขามีโอกาส เขาก็อยากจะลองดูเหมือนกัน ดูว่าจะได้ผลไม้วิเศษพวกนั้นมาทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้นได้ไหม

ตอนนี้ทุกอย่างขึ้นอยู่กับพละกำลัง

ถ้าเขาแข็งแกร่งพอ ก็จะสามารถฆ่าผู้นำของสองกลุ่มนั้น แล้วรวบรวมทุกคน ปกครองผู้วิวัฒนาการและนักรบพลังพิเศษทั้งหมดในเมืองหลินเซียงได้

น่าเสียดายที่พละกำลังของเขายังด้อยกว่าผู้นำทั้งสองคนนั้นอยู่บ้าง ถึงแม้เขาจะรู้วิชาการต่อสู้ที่แข็งแกร่ง ก็ยังไม่มั่นใจว่าจะฆ่าใครในสองคนนั้นได้

ซูยี่ได้ข้อมูลเพิ่มเติมจากหลินกั๋วผิง ทำให้เข้าใจสถานการณ์ในเมืองหลินเซียงมากขึ้น

เพราะต้นไม้วิเศษนั้น พละกำลังโดยรวมของเมืองหลินเซียงได้รับผลกระทบไม่น้อย

เพราะไม่มีสัตว์กลายพันธุ์ให้พวกเขาล่ามากพอ จึงทำให้มีนักรบพลังพิเศษไม่มาก

(จบบท)