บทที่ 21: เซอร์ไพรส์ใหญ่ ปาฏิหาริย์เล็กๆ

ฟาง ฮ่าว ไม่ได้ตัดสินใจทันที เขาเปิดแผนที่ขึ้นมาตรวจสอบ

หลังจากที่เขา กลืนกินหนังสือลอร์ดของจวง หง ไปแล้ว

ตามกฎ ฟาง ฮ่าวก็ได้เข้ายึดครองอาณาเขตของจวง หง และกลายเป็นลอร์ดคนใหม่ของที่นั่น

หนังสือลอร์ดเป็นเหมือนใบรับรองของลอร์ด

เมื่อถูกกลืนกิน ฟาง ฮ่าวก็ได้รับอำนาจในการตัดสินใจเกี่ยวกับอาณาเขตนี้

บนแผนที่ สถานที่ตั้งของอาณาเขตจวง หง ปรากฏอยู่ทางตะวันออกของอาณาเขตของฟาง ฮ่าว

ระยะห่างนี้ไม่ใช่ใกล้ๆ เลย

ด้วยพลังปัจจุบันของเขา เขายังไม่สามารถแบ่งกำลังไปจัดการอาณาเขตใหม่ได้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อจวง หง เคยบอกว่าอาณาเขตนั้นอยู่ใกล้กับเผ่าออร์คมาก

ในทางชื่อเสียงแล้ว ที่นั่นก็กลายเป็นหมู่บ้านบริวารของพวกออร์คไปแล้ว

หลังจากไตร่ตรอง เขาก็ตัดสินใจละทิ้งอาณาเขตนี้

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการพัฒนาอย่างมั่นคง

ด้วยผลการขยายผล 100 เท่า เขาสามารถกลับมายึดครองที่ดินใหม่ได้ในอนาคต

[คุณได้ละทิ้งอาณาเขตบริวารแล้ว คุณจะได้รับทรัพยากร 80% จากอาณาเขต

และทรัพยากรสิ่งปลูกสร้างจะถูกคืนกลับ 50%]

แสงกระพริบ

ทรัพยากรจำนวนมหาศาลปรากฏขึ้น ถูกส่งมาจากอาณาเขตของจวง หง

และวางลงบนพื้นที่โล่งในอาณาเขตของฟาง ฮ่าว

บนแผนที่ในหนังสือลอร์ด อาณาเขตที่เคยสว่างไสว

กลับกลายเป็นปกคลุมด้วยหมอก ไม่สามารถสังเกตได้อีก

[ลอร์ดได้เลื่อนเป็นเลเวล 2 ความเร็วในการเดินทาง +1%

ความเร็วในการเก็บเกี่ยวทรัพยากร +2%

และเพิ่มจำนวนการส่งข้อความในช่องแชทระดับภูมิภาค +10 ต่อวัน]

[ปลดล็อกแบบแปลนใหม่: แบบแปลนการผลิตคบเพลิง,

แบบแปลนการสร้างฟาร์มเลี้ยงสัตว์, แบบแปลนการสร้างลานตัดไม้]

ฟาง ฮ่าวไม่แน่ใจว่าเขาเป็นคนแรกที่สังหารลอร์ดคนอื่นและกลืนกินหนังสือลอร์ดหรือเปล่า

แต่สิ่งที่ยืนยันได้ก็คือ ส่วนใหญ่ยังไม่รู้ว่าหนังสือลอร์ดสามารถกลืนกินและอัปเกรดได้

นอกจากการได้รับทรัพยากรของฝ่ายตรงข้ามแล้ว

หนังสือลอร์ดยังสามารถอัปเกรดได้ ทำให้ปลดล็อกคุณสมบัติและสิทธิ์ใหม่ๆ เพิ่มขึ้นอีก

การเพิ่มความเร็วในการเดินทางและการเก็บเกี่ยวทรัพยากรนี้

ย่อมไม่แพ้ต่ออุปกรณ์ระดับสูง

หากกฎข้อนี้ถูกเปิดเผย อาจทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างลอร์ดเพิ่มขึ้น

แม้แต่ลอร์ดที่ไม่ต้องการมีส่วนร่วมในการต่อสู้ก็อาจต้องระแวงว่าคนอื่นจะต้องการทรัพย์สินของตน

แบบแปลนใหม่ที่ปลดล็อกในหนังสือลอร์ดก็เป็นผลตอบแทนที่ดีทีเดียว

เนื่องจากอาณาเขตของจวง หง เป็นหมู่บ้านบริวารของพวกออร์ค

เพื่อขุดทรัพยากรให้พวกออร์ค เผ่าจึงได้จัดหาความช่วยเหลือบางอย่างให้

นั่นรวมถึงแบบแปลนการสร้างฟาร์มและลานตัดไม้

จวง หง ไม่ทำให้พวกออร์คผิดหวัง เขาขุดทรัพยากรจำนวนมากให้พวกออร์คทุกวัน

ตอนนี้ทั้งหมดถูกฟาง ฮ่าวละทิ้ง และแบบแปลนก็ถูกผนวกรวมเข้ากับหนังสือลอร์ดของเขาแล้ว

ขณะที่เขากำลังตรวจสอบหนังสือลอร์ด ช่องแชทระดับภูมิภาคก็ยังคงเลื่อนข้อความไปเรื่อยๆ

หนึ่งในนั้นพูดถึง จาง ปิน ชายที่มักจะเจอโครงกระดูกในแหจับปลา

"พี่ ขายเกราะหนังให้ข้าสักสองสามชุดเถอะ ท่านคงไม่ต้องใช้เยอะขนาดนั้น"

"ใช่เลย ท่านจาง ปิน ขายเกราะส่วนเกินให้พวกเราหน่อยสิ"

"พี่จาง ปิน หมู่บ้านของข้ามีสัตว์ร้ายมากมาย ถ้าให้ข้าสักสองชุด ข้าจะตอบแทนท่านอย่างดีเมื่อพบกัน"

"บอสจาง ปิน สุดยอดมาก รับข้าเป็นลูกน้องท่านได้ไหม?"

ฟาง ฮ่าวมองดูผู้คนในช่องแชทตะโกนเรียก "บอสจาง ปิน" เขาอดยิ้มขมขื่นและส่ายหัวไม่ได้

เขาเลื่อนบันทึกการแชทขึ้นไปจนเจอเหตุผลของเรื่องนี้

ปรากฏว่า จาง ปิน ได้เกราะหนังหลายชุดจากโครงกระดูกที่ถูกน้ำพัดมา

เขาจึงเดินตามลำธารไปกับกองทหารอาสาของเขา และได้เกราะหนังกับหมวกมากกว่า 10 ชุด

เขาโม้เกี่ยวกับเรื่องนี้ในช่องแชท จนทำให้เกิดการตะโกนเรียกบอสกันเต็มไปหมด

นอกจากนี้ เนื่องจากฟาง ฮ่าวเงียบหายไปในช่วงสองวันนี้

บางคนจึงเริ่มเอาจาง ปิน ไปเปรียบเทียบกับฟาง ฮ่าว คิดว่าเขาคือบอสคนใหม่

บางคนถึงกับคิดว่า จาง ปิน แซงหน้าฟาง ฮ่าวไปแล้ว

ฟาง ฮ่าวเห็นแบบนี้ก็ทำได้แค่ยิ้ม

เกราะหนังธรรมดาๆ ไม่กี่ชุด ถึงกับต้องทำให้ช่องแชทเต็มไปหมดเชียวหรือ?

ยิ่งไปกว่านั้น เกราะเหล่านี้เป็นของที่หล่นจากโครงกระดูกของเขาเองและถูกน้ำพัดไป

ถ้าพวกเขารู้ว่าเขามีเกราะออร์คหลายร้อยชุด และชุดเกราะระดับสีม่วงของ เคอโด พวกเขาจะทำยังไงกัน?

ตะโกนเรียกบอสให้ฟาง ฮ่าวอีกครั้งหรือเปล่า?

เอ... ดูเหมือนพวกเขาเคยตะโกนแบบนี้มาก่อนแล้ว

ในขณะนั้น เสียงแจ้งเตือนข้อความส่วนตัวดังขึ้น เป็นของ ตง เจียเยว่

เธอหายไปสองวัน ฟาง ฮ่าวก็เคยคิดว่าเธอตกอยู่ในอันตราย

"พี่ฮ่าว ท่านยังไม่ตายใช่ไหม?"

"อะไรของเจ้าน่ะ?" ฟาง ฮ่าวที่กำลังอ่านแชทอยู่ ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว

"เอ่อ... พี่ฮ่าว ข้ามีหินเงาอีกสองสามก้อน ท่านยังต้องการอยู่ไหม?"

หินเงานั้นไร้ประโยชน์สำหรับคนอื่น แต่สำหรับฟาง ฮ่าว มันมีค่ามาก

"ต้องการสิ เจ้ามีกี่ก้อน?" ฟาง ฮ่าวตอบกลับอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าอาณาเขตของเขากำลังพัฒนาได้ดี แต่เขายังไม่พบแหล่งหินเงา

และตง เจียเยว่ก็กลายเป็นแหล่งเดียวที่เขาได้หินเงามา

"ข้ามีห้าก้อน จะแลกกับท่าน"

พูดเสร็จเธอก็ส่งข้อเสนอการแลกเปลี่ยนมา

"เจ้าต้องการอะไรแลก? ธัญพืชอีกไหม?" ฟาง ฮ่าวถาม

"ครั้งก่อนข้าขอยืมอาวุธไปล่วงหน้าอยู่แล้ว มันไม่เป็นไรหรอก

หินเงาไร้ประโยชน์สำหรับข้า ข้ายังเก็บเกี่ยวมาได้บ้าง" ตง เจียเยว่ตอบ

ครั้งที่แล้ว เธอเคยยืมอาวุธจากฟาง ฮ่าวไปหลายชิ้น

ครั้งนี้เธอถือว่าการแลกเปลี่ยนนี้เป็นการคืนของที่ยืม

ฟาง ฮ่าวยิ้มเล็กน้อย ไม่ได้ปฏิเสธ จากนั้นถามต่อ

“แสดงว่าอาวุธที่ข้าให้ไปได้ผลใช่ไหม? ทุกอย่างราบรื่นดีใช่ไหม?”

พูดจบเขาก็ใส่เนื้อ 150 หน่วยลงในช่องแลกเปลี่ยนหินเงา

เขาไม่คิดจะเอาเปรียบตง เจียเยว่

"ข้าพึ่งพาอาวุธพวกนี้จริงๆ..."

แล้วตง เจียเยว่ก็เล่าถึงประสบการณ์ของเธอในการสำรวจสุสานโบราณ

สุสานนั้นแบ่งเป็นห้องฝังศพส่วนบุคคล สองห้องแรกค่อนข้างเรียบง่ายและไม่อันตรายมากนัก

เธอได้หินเงาและแบบแปลนบางอย่างจากที่นั่น

แต่ห้องถัดไปไม่ง่ายเช่นนั้น เพราะมีโครงกระดูกอันเดดออกมาโจมตี

โชคดีที่มีอาวุธที่ฟาง ฮ่าวมอบให้ ไม่อย่างนั้นเธออาจจะไม่สามารถสำรวจต่อไปได้

“ดีแล้ว ระวังตัวด้วยนะ การเอาตัวรอดและพัฒนาอย่างมั่นคงเป็นสิ่งสำคัญ”

ฟาง ฮ่าวพูดเหมือนพ่อแก่ที่ให้คำแนะนำ

ในสุสานโบราณของตง เจียเยว่ ตอนนี้ยังมีแค่อันเดดระดับต่ำ

โครงกระดูกระดับต่ำมีสติปัญญาต่ำ และไล่ตามแค่เป้าหมายพื้นฐาน

มันไม่ใช่เรื่องยากที่จะจัดการ

โดยเฉพาะโครงกระดูกที่ไม่มีผู้นำ

ทหารโครงกระดูกของฟาง ฮ่าวก็เป็นแบบนั้น

แต่ข้อดีของพวกมันชัดเจนมาก นั่นคือจำนวนมหาศาลและการสั่งการที่เป็นหนึ่งเดียว

ถ้าไม่มีการสั่งการที่ดี พวกโครงกระดูกระดับต่ำเหล่านี้ก็ไม่สามารถแสดงพลังการต่อสู้อย่างมีประสิทธิภาพได้

"พี่ฮ่าว ท่านมีเกราะบ้างไหม? เอาอะไรก็ได้" ตง เจียเยว่ถามต่อ

"มีสิ เจ้าต้องการเกราะเหรอ?" ฟาง ฮ่าวตอบ

"โอ้! ท่านมีจริงๆ เหรอ สุดยอดเลย!" ตง เจียเยว่ร้องอย่างตื่นเต้น

ขณะติดต่อกับฟาง ฮ่าว เธอยังพูดคุยกับจาง ปินไปด้วย

หลังจากที่ช่องแชทเต็มไปด้วยข่าวว่าจาง ปิน ได้เกราะจำนวนมาก

ตง เจียเยว่ก็พยายามเจรจากับเขา

แต่ข้อเสนอของเธอไม่เป็นที่น่าพอใจสำหรับจาง ปิน การเจรจาจึงไม่สำเร็จ

เมื่อเธอคุยกับฟาง ฮ่าว เธอจึงลองถามไปแบบลวกๆ

เธอไม่คาดคิดว่าฟาง ฮ่าวจะมีเกราะจริงๆ

"เจ้าต้องการกี่ชุดล่ะ? ข้าจะเตรียมไว้ให้" ฟาง ฮ่าวตอบ