บทที่ 184: ความตายของอดีตกาล
ท้องฟ้าแจ่มใสและโปร่งแสง และถูกย้อมเป็นสีทองด้วยแสงอันเจิดจ้า คลื่นกำลังซัดสาด และสายลมทะเลเค็มพัดผ่านมหาสมุทรสีฟ้าและพัดผ่านผืนแผ่นดินอันกว้างใหญ่ หายใจรับสายลมทะเลครั้งสุดท้าย ร่างอันสูงใหญ่กำยำของราชาแห่งทะเลถูกเผาเป็นเถ้าถ่านอย่างสมบูรณ์ ในขณะที่เขาล่มสลาย มหาสมุทรที่เคยสงบและกว้างใหญ่จู่ๆ ก็พอง...
