บทที่ 179: อย่าพูดเยอะ น้ำลายกระเด็น
ทหารยามล้อมโรงเตี๊ยมไว้ บาร์เทนเดอร์ที่กำลังเตรียมเปิดร้านต้องหยุดงานชั่วคราว พวกเขาทำได้เพียงนั่งอยู่ด้านข้าง มองหัวหน้าทหารยามและฟาง ฮ่าวสนทนากันอยู่ไม่ไกล “เรื่องมันเป็นแบบนี้ แม้ข้าจะเป็นพยานให้เจ้าได้ แต่ยังไง เขาก็เป็นลูกชายของหัวหน้าฝ่ายกิจการภายใน เรื่องจะไปต่ออย่างไรคงต้องดูอีกที” หัวหน้าทห...
