บทที่ 173: คลังอาวุธแห่งเอียร์ลานฮา

หลังออกจากโรงเตี๊ยม ทั้งสามคนรีบมุ่งหน้าไปทางเหนือทันที

รอบตัวพวกเขาเต็มไปด้วยชาวบ้านที่กำลังช่วยกันรักษาผู้บาดเจ็บและขนส่งเสบียงไปแนวหน้า

ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมในโถงโรงเตี๊ยมถึงมีแต่ผู้หญิงและเด็ก เพราะผู้ชายทั้งหมดออกไปช่วยงานข้างนอก

“บอส ท่านรู้เรื่องพวกอันเดดมากที่สุดแล้วนี่” จางปินพูดขึ้นเบา ๆ

“รู้อะไรกัน? พวกอันเดดฉลาดไม่มาก ไม่มีอะไรซับซ้อนหรอก” ฟาง ฮ่าวตอบ

“ว่าแต่ท่านรู้เรื่องอะไร? เอ๊ะ สิ่งก่อสร้างอันเดดในอาณาเขตของพี่ฮ่าวเกี่ยวข้องกับภารกิจนี้หรือเปล่า?” ตง เจียเหย่ถามอย่างสงสัย พร้อมเชื่อมโยงเรื่องราวในใจ

“ไม่ต้องคิดไปไกล ข้าเป็นคนดี” ฟาง ฮ่าวตอบกลับ

ขณะที่พวกเขาเดินไปตามแผนที่ บริเวณรอบ ๆ เริ่มร้างผู้คน เหลือเพียงบ้านไม้ที่ถูกทิ้งร้าง

เคร้ง!

เสียงบางอย่างหล่นกระทบพื้นดังขึ้นในซอยเงียบสงัด

หัวใจของทั้งสามเต้นรัว พวกเขาหันไปยังต้นเสียงทันที

ซอมบี้เน่าเปื่อยหลายตัวปรากฏขึ้น มันมองเห็นพวกเขาและเริ่มเคลื่อนตัวเข้ามาช้า ๆ

[ศพเน่าเปื่อย (แรงค์ 1)]

[ศพเน่าเปื่อยมีพิษ (แรงค์ 3)]

มันเป็นซากศพเน่าเปื่อย

ฟาง ฮ่าวถอนหายใจเบา ๆ “ยังดีที่มันไม่ได้มาจากกองทัพราตรีนิรันดร์”

ชวืด!

ทั้งสามคนชักอาวุธออกมาเตรียมพร้อมต่อสู้

ฟาง ฮ่าวใช้ ไม้เท้าเพลิงดารา เล็งไปยังศพเน่าเปื่อยมีพิษ ลูกธนูเวทย์เพลิงปรากฏขึ้นในอากาศ

ฟิ้ว!

เสียงธนูพุ่งแหวกอากาศดังขึ้น มันทะลุผ่านร่างศพเน่าเปื่อยมีพิษและระเบิดเปลวไฟออก

“บอส มันยังไม่ตาย” จางปินที่ถือโล่เหล็กพูดพร้อมสีหน้ากังวล

ชื่อของมันก็บอกอยู่แล้วว่ามีพิษ การเข้าใกล้จึงไม่ใช่ทางเลือกที่ดี

“ไม่มีปัญหา” ฟาง ฮ่าวพูดก่อนจะถอยหลังสองก้าว เขายิงลูกธนูเพลิงอีกครั้งไปยังหัวของมัน

ตูม!

เมื่อธนูเพลิงระเบิด ร่างของมันก็ระเบิดกระจาย ฝุ่นพิษสีเขียวลอยฟุ้งไปทั่ว

“ถอย! อย่าให้พิษโดนตัว” ฟาง ฮ่าวสั่ง

ทั้งสามคนวิ่งถอยออกมาเพื่อสร้างระยะห่าง รอให้ศพที่เหลือเข้ามาใกล้

จากนั้นการต่อสู้ระยะประชิดก็เริ่มขึ้น

อาวุธของศพเน่าเปื่อยฟันลงบนโล่ของจางปิน เสียงดังก้องกังวาน

จางปินและตง เจียเหย่หลบหลีกและโต้กลับด้วยอาวุธในมือ

ฟาง ฮ่าวยืนอยู่ด้านหลัง ปล่อยลูกธนูเพลิงต่อเนื่อง ฆ่าอันเดดที่ไร้สมองอย่างไม่ลดละ

เขาไม่ได้อัญเชิญวิญญาณพเนจร เพราะวิญญาณเหล่านี้มีเวลาจำกัดเพียง 30 นาที และต้องรอช่วงเวลาฟื้นตัว

ไม่นาน เมื่อศพเน่าเปื่อยตัวสุดท้ายถูกธนูเพลิงของฟาง ฮ่าวระเบิดหัว การต่อสู้ก็จบลง

“นี่มันตื่นเต้นจริง ๆ” จางปินพูดขณะปัดคราบเลือดออกจากดาบอัศวินของเขา

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้สู้กับพวกอันเดด

สำหรับตง เจียเหย่ เธอดูสงบกว่า เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตเหล่านี้

ฟาง ฮ่าวมองไปรอบ ๆ ก่อนจะออกคำสั่ง “ตรวจสอบดูว่ามีอะไรดี ๆ เหลืออยู่ไหม”

นอกจากศพเน่าเปื่อยมีพิษแรงค์ 3 ที่เหลือเป็นศพเน่าเปื่อยธรรมดาแรงค์ 1 พวกมันเคลื่อนที่ช้าและไม่ฉลาดนัก

อันเดดพวกนี้ไม่มีการบังคับบัญชาที่ดี พลังการต่อสู้โดยรวมจึงอ่อนแอ

จางปินสำรวจพื้นที่อย่างรวดเร็ว ก่อนจะรายงานกลับมา “บอส ไม่มีอะไรเลย”

โฮกกกกก!!

เสียงคำรามดังก้องขึ้นอีกครั้งจากเบื้องหน้า ซากศพเน่าเปื่อยจำนวนมากเริ่มออกมาจากบ้านที่ถูกทิ้งร้าง

พวกมันค่อย ๆ เคลื่อนตัวเข้าหาทั้งสามคน

การต่อสู้อีกครั้งเริ่มขึ้น ทั้งสามช่วยกันปกป้องและผลักดันฝ่าเข้าไปยังเป้าหมาย

ศพจำนวนมากล้มลง เลือดสีดำเปื้อนพื้นดินจนกลายเป็นสีแดงเข้ม

ในบ้านไม้หลังหนึ่งใกล้กับคลังอาวุธ

ทั้งสามคนนั่งพักอยู่บนพื้น หอบหายใจเหนื่อยล้าหลังจากการต่อสู้อันยาวนาน

ฟาง ฮ่าวเริ่มเข้าใจแล้วว่าการถูกล้อมจนหมดแรงมันเป็นอย่างไร

ศัตรูไม่ได้แข็งแกร่งนัก แต่จำนวนมหาศาลของพวกมันก็ค่อย ๆ บั่นทอนพลังอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

โชคดีที่พวกเขายังมีเวลาฟื้นฟูพลัง หากไม่มีเวลาพัก พวกเขาอาจต้องถอยกลับไปยังโรงเตี๊ยมเพื่อรอพักฟื้นก่อนจะสู้ต่อ

ในขณะที่พัก ทั้งสามคนมองผ่านช่องหน้าต่างออกไปยังสถานการณ์ด้านนอก

รอบคลังอาวุธเต็มไปด้วยศพเน่าเปื่อยจำนวนมาก

ยังมี ซอมบี้หอกแรงค์ 2 และ ศพเน่าเปื่อยมีพิษแรงค์ 3 ปะปนอยู่ด้วย

พวกเขานับได้ประมาณ 300 ตัว

“บอส ศพพวกนี้เยอะเกินไป แม้จะยืนนิ่งให้ฆ่า ข้าก็คงหมดแรงก่อน” จางปินพูดด้วยเสียงเบา

“อย่าเพิ่งรีบร้อน พักอีกสักหน่อย” ฟาง ฮ่าวพูดขณะเปิดขวดยาวิเศษเพิ่มพลังจิตและดื่มจนหมด

พลังของเขากลับคืนมาเกือบเต็มที่

ฟาง ฮ่าวค่อย ๆ ลุกขึ้นจากพื้น

“เราควรบุกเลยไหม?” จางปินถาม

“รอข้าก่อน ข้าจะลดจำนวนพวกมันให้”

ฟาง ฮ่าวยืนที่หน้าต่าง ใช้ไม้เท้าเพลิงดาราสร้างคาถา ธนูเพลิงถูกยิงออกไปจากหน้าต่างไม้ที่พัง

ธนูเพลิงพุ่งไปยังกลุ่มศพเน่าเปื่อยที่กำลังรวมตัวอยู่

ทันใดนั้น ท้องฟ้าก็มืดลง

เงาขนาดมหึมาปกคลุมเหนือหัว

จางปินและตง เจียเหย่เงยหน้ามองด้วยความตกใจ

ลูกไฟยักษ์คล้ายอุกกาบาตกำลังพุ่งลงมาอย่างรวดเร็ว

ตำแหน่งตกกระทบคือจุดที่ศพเน่าเปื่อยรวมตัวหนาแน่นที่สุด

ตูม!!

เสียงระเบิดดังสนั่น ราวกับแผ่นดินไหว

พื้นดินกลายเป็นหลุมยักษ์ เศษดินและหินที่กระเด็นออกไปกวาดล้างศพเน่าเปื่อยบริเวณรอบข้าง

ทั้งสามคนที่ล้มลงกับพื้นรีบลุกขึ้นมา

“บอส ทักษะของท่านมันรุนแรงเกินไปแล้ว!” จางปินพูดพลางปัดดินโคลนออกจากหน้า

“จัดการพวกที่ยังไม่ตาย จากนั้นเราเข้าไปในคลังอาวุธ” ฟาง ฮ่าวออกคำสั่ง

“ได้เลย”

จางปินและตง เจียเหย่รีบพุ่งออกจากบ้านไปจัดการศพที่เหลือ

ฟาง ฮ่าวคอยยิงคาถาสนับสนุนจากระยะไกล

เมื่อพื้นที่โดยรอบถูกเคลียร์จนหมด ทั้งสามจึงเดินไปยังคลังอาวุธ

คลังอาวุธเป็นอาคารที่สร้างจากอิฐหิน ดูแข็งแรงและปลอดภัย

กำแพงทั้งสี่ด้านมีช่องระบายอากาศเล็ก ๆ ที่อยู่ด้านบนเท่านั้น

การเข้าไปต้องผ่านประตูหน้าเท่านั้น

แอ๊ดดดดด!

เสียงประตูดังขึ้นเมื่อพวกเขาผลักมันเข้าไป

แสงอาทิตย์ลอดผ่านช่องระบายอากาศ ส่องสว่างภายในห้อง

ในนั้นมีชั้นวางอาวุธเรียงราย เต็มไปด้วยอาวุธและชุดเกราะหลากหลาย

แต่ทุกอย่างปกคลุมไปด้วยฝุ่น แสดงให้เห็นว่าไม่ได้ถูกใช้งานมานาน

ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมคลังอาวุธถึงถูกยึดได้ก่อน

“มาดูกันว่ามีอะไรดี ๆ บ้าง” ฟาง ฮ่าวพูด

ทั้งสามแยกย้ายกันค้นหาทันที

“บอส! มีแบบแปลนอาวุธเพียบเลย!” จางปินร้องเรียก

[แบบแปลนดาบเหล็ก] [แบบแปลนธนูไม้] [แบบแปลนลูกธนูเหล็ก]

นอกจากนี้ยังมี ชุดเกราะหนังระดับเขียว เต็มเซ็ต

[หมวกผู้พิทักษ์เอียร์ลานฮา (เขียว)]

[เกราะหนังหนาผู้พิทักษ์เอียร์ลานฮา (เขียว)]

[สนับแขนผู้พิทักษ์เอียร์ลานฮา (เขียว)]

[รองเท้าผู้พิทักษ์เอียร์ลานฮา (เขียว)]

ชุดเกราะทั้งเซ็ตเต็มไปด้วยพลังเสริมที่น่าประทับใจ

[เกราะหนังหนาผู้พิทักษ์เอียร์ลานฮา (สีเขียว)]

[ประเภท: เกราะป้องกันลำตัว]

[ระดับป้องกัน: การป้องกันระดับ 2]

[เอฟเฟกต์เซ็ต: เพิ่มความเร็วในการเคลื่อนที่ 2%, เพิ่มความเร็วในการบรรจุอาวุธ 2%, เพิ่มการฟื้นฟูกำลังใจ 20% (สามารถซ้อนทับกับอุปกรณ์อื่นได้)]

(คำอธิบาย: ชุดเกราะที่สร้างขึ้นโดยเฉพาะสำหรับทหารผู้พิทักษ์ระดับสูงของเอียร์ลานฮา)

คุณสมบัติเฉพาะของแต่ละชิ้นสามารถใช้ได้กับทหารทุกคน

แต่เมื่อสวมใส่ทั้งเซ็ต จะได้รับโบนัสที่ช่วยเพิ่มความเร็วในการบรรจุอาวุธ

สรุปชุดนี้เหมาะสมที่สุดสำหรับนักธนู