บทที่ 128: ศึกสายฟ้าแลบ

หลี่เถิงนั่งเอนหลัง ใช้ไม้จิ้มฟันแคะฟันอย่างสบายใจ

เขาเพิ่งทานอาหารเช้ากับเหล่าทหารเสร็จ และกำลังเตรียมตัวออกเดินทาง

ครั้งนี้เขาตั้งใจแน่วแน่ว่าจะกำจัดฟาง ฮ่าวให้สิ้นซาก

ด้วยกองกำลังของเขาที่ประกอบด้วย ทหารดาบใหญ่แรงค์ 4 จำนวน 60 นาย, ทหารบ้านแรงค์ 1 มากกว่า 50 คน, และทหารส่วนตัวอีกกว่า 100 นาย

"เจ้าฟาง ฮ่าวตัวจ้อยนั่นจะเอาอะไรสู้ข้า?" หลี่เถิงยิ้มเยาะ

ในกลุ่มพันธมิตร ไม่มีใครที่มีกองกำลังพัฒนาเกินกว่า 20 นาย

ต่อให้ฟาง ฮ่าวพัฒนาไปได้ดีแค่ไหน ก็ไม่มีทางเทียบเขาได้

"เตรียมตัวออกเดินทาง! เป้าหมายของเราคือเขตแดนเล็ก ๆ ไร้ความสำคัญ

เราแค่ไปที่นั่น ฆ่าทุกคน และยึดเมืองมาให้หมด มันง่ายแค่นั้น เข้าใจไหม?" หลี่เถิงพูดพลางคาบไม้จิ้มฟันในปาก

"เข้าใจแล้ว ท่านลอร์ด!" ทหารทุกนายตอบรับเสียงดัง

ปึ่บ!

หลี่เถิงถ่มไม้จิ้มฟันออกจากปาก พร้อมโบกมือ "ออกเดินทาง!"

ประตูเมืองเปิดออก กองทัพเริ่มเคลื่อนขบวนไปยังเขตแดนของฟาง ฮ่าว ตามตำแหน่งบนแผนที่

ขณะที่พวกเขาเดินทางออกจากเมืองไปได้ไม่ไกล…

"ท่านลอร์ด ดูเหมือนมีสิ่งมีชีวิตบางอย่างบินตรงมาหาเราเป็นกลุ่ม" ทหารดาบใหญ่รายงานด้วยสีหน้ากังวล

หลี่เถิงเงยหน้ามอง เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย

"อีกา? หรืออินทรี? ช่างมันเถอะ เดินต่อไป!"

กองทัพยังคงเคลื่อนขบวนต่อไปตามคำสั่งของหลี่เถิง

แต่ไม่นานนัก สีหน้าของทุกคนเริ่มซีดลงเรื่อย ๆ

สิ่งที่บินเข้ามาใกล้ขึ้นทุกทีนั้นใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ

เมื่อมองเห็นชัดเจน ทุกคนถึงกับหัวใจเต้นระส่ำ

"มังกรกระดูก…"

กลุ่มมังกรกระดูกมหึมาที่ปกคลุมท้องฟ้ากำลังพุ่งตรงมาหาพวกเขา

แรงกดดันมหาศาลทำให้ทหารแรงค์ 1 หลายคนรีบก้มหน้าหลบและตัวสั่นไม่หยุด

"เกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย!?"

บนหลังของมังกรกระดูก ฟาง ฮ่าวเห็นกองทัพมนุษย์เคลื่อนขบวนจากระยะไกล

ไม่ต้องถาม เขาก็รู้ว่านี่คือกองทัพของหลี่เถิงที่มุ่งหน้าโจมตีเขตแดนของเขา

"เข้าใกล้ให้มากที่สุด แล้วใช้ 'ลมหายใจแห่งความตาย'!" ฟาง ฮ่าวสั่งพลางตบคอมังกรกระดูกเบา ๆ

คำราม!!

เสียงคำรามดังกึกก้อง

เมื่อได้รับคำสั่ง มังกรกระดูกโฉบลงด้วยความเร็วสูง ก่อนจะปล่อย "ลมหายใจแห่งความตาย" ลงมาใส่กองทัพเบื้องล่าง

พลังแห่งความตายพวยพุ่งออกจากปากของมังกรกระดูก กวาดผ่านกองทหารที่กำลังเดินขบวน

“อ๊ากกก~!”

เสียงร้องอย่างเจ็บปวดดังก้องไปทั่วบริเวณ

ผู้ที่ถูกลมหายใจโจมตีเริ่มสลายไป เหลือเพียงโครงกระดูกดำเกรียมกองอยู่บนพื้น

คำราม!

มังกรกระดูกตัวอื่น ๆ ที่ตามหลังมาปลดปล่อยลมหายใจแห่งความตายลงไปด้วย

กองทัพของหลี่เถิงแตกตื่น หลายคนวิ่งหนีไปคนละทิศทาง แต่ไม่มีใครหลุดพ้นได้

นี่คือการสังหารหมู่ที่ไร้ซึ่งการต่อต้านใด ๆ

หลี่เถิงตกตะลึงกับภาพที่เห็นตรงหน้า

เขาถอยหลังไปอย่างหวาดกลัวจนสะดุดล้มลงกับพื้น

ลมหายใจแห่งความตายของมังกรกระดูกกำลังพรากชีวิตทหารของเขาอย่างรวดเร็ว

ทหารดาบใหญ่แรงค์ 4 ที่เขาภาคภูมิใจ กลายเป็นเพียงฝุ่นใต้เท้ามังกร

ไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะโต้กลับ

เมื่อเห็นเช่นนั้น หลี่เถิงไม่ลังเลเลยแม้แต่วินาทีเดียว

เขาหมุนตัวแล้ววิ่งหนีกลับไปยังเขตแดนของตนด้วยความตื่นตระหนก

หลังจากมังกรกระดูกโจมตีด้วยลมหายใจเพียงรอบเดียว

ทหารทั้งหมดของหลี่เถิงเสียชีวิตในทันที

มีเพียงทหารบ้านแรงค์ 1 สองคนที่หลบหนีไปได้ เนื่องจากตกใจกับ "มหาอำนาจแห่งมังกร" จนวิ่งเตลิดไปในป่า

ฟาง ฮ่าวไม่ได้ตามล่าพวกเขา เพราะพวกนี้ไม่มีผลต่อชัยชนะที่ถูกกำหนดไว้แล้ว

เมื่อมังกรกระดูกบินวนหนึ่งรอบ ฟาง ฮ่าวก็เห็นหลี่เถิงที่กำลังหนีอย่างหมดท่า

เสื้อผ้าทันสมัยที่หลี่เถิงสวมใส่ทำให้เขาโดดเด่นและง่ายต่อการระบุ

ฟาง ฮ่าวมองหลี่เถิงที่รีบวิ่งเข้าเขตแดนของตนเอง ประตูเมืองปิดลงทันทีเมื่อเขาเข้าไป

"หมอนี่โชคดีจริง ๆ ที่รอดมาได้" ฟาง ฮ่าวยิ้มเยาะ

แต่เขาไม่ได้ปล่อยให้หลี่เถิงพักหายใจนาน

มังกรกระดูกเปลี่ยนทิศทางและมุ่งหน้าไปยังเขตแดนของหลี่เถิง

เมื่อพวกมันบินวนเหนือท้องฟ้าของเขตแดน

ร่างขนาดมหึมาของมังกรกระดูกปกคลุมแสงแดดจนมืดครึ้ม

และในวินาทีนั้นเอง

โครงกระดูกโทรล พร้อมขวานยักษ์ในมือกระโดดลงจากหลังมังกรกระดูก

ร่างของพวกมันร่วงลงมาเหมือนลูกชิ้นที่ถูกโยนลงหม้อ

กำแพงเมืองที่ดูสูงตระหง่าน และประตูเมืองที่ถูกปิดแน่น ไม่อาจหยุดพวกมันได้เลย

ตามมาด้วยนักรบโครงกระดูกในชุดเกราะสีแดงเต็มยศ ถือดาบยาวในมือ

นักรบโครงกระดูกคนนั้นพูดเสียงดัง "ฆ่าทุกคนที่ต่อต้าน จับตัวลอร์ดฝ่ายตรงข้ามเป็น ๆ!"

กราววว!

โครงกระดูกโทรลทั้งหมดรับคำสั่งและแยกย้ายกันไล่ล่าศัตรูที่เหลืออยู่

แต่… ภายในเขตแดนของหลี่เถิง ไม่มีผู้ต่อต้านมากพอที่จะรับมือ

มีเพียงทหารบ้านแรงค์ 1 ไม่กี่นายที่อยู่เฝ้าเขตแดน และพวกเขาก็ถูกจัดการอย่างง่ายดาย

ชาวบ้านที่เหลือเพียงแต่หลบซ่อนในบ้านด้วยความหวาดกลัว

เขตแดนของหลี่เถิงถูกยึดในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง

เมื่อประตูเมืองเปิดออก ฟาง ฮ่าวก็เดินเข้ามาอย่างสบายใจ

เขานั่งลงบนเก้าอี้ลอร์ดในคฤหาสน์ของหลี่เถิง

ในขณะเดียวกัน

หลี่เถิงที่ดูเหมือนสุนัขที่ถูกทุบจนหมดสภาพ กำลังถูก "ไฟเบลด" ลากตัวมาหาเขา

หลี่เถิงที่เคยพูดจาหยิ่งยโสในช่องแชท ตอนนี้ตัวสั่นเทิ้มด้วยความกลัว

น้ำตาและน้ำมูกผสมกันยุ่งเหยิง เมื่อเขาเห็นฟาง ฮ่าวนั่งอยู่บนบัลลังก์ ความตกใจก็พุ่งทะลุขีดจำกัด

"หลี่เถิง เราได้เจอกันแล้ว" ฟาง ฮ่าวพูดด้วยรอยยิ้ม แต่คำพูดเต็มไปด้วยความเย็นชา

หลี่เถิงถึงกับตัวแข็งค้าง

ในตอนแรกเขาคิดว่าตัวเองโชคร้ายที่ถูกอันเดดโจมตี แต่ไม่เคยคิดเลยว่ากองทัพที่เขาเผชิญจะเป็นของฟาง ฮ่าวเอง

"เจ้า... เจ้าเป็นฟาง ฮ่าว? เป็นไปไม่ได้! เจ้ากำลังโกหกข้า! เจ้าเป็นอันเดด!" หลี่เถิงร้องลั่นด้วยน้ำเสียงแตกพร่า

เขาคลานถอยหลัง แต่ถูกไฟเบลดลากกลับมาหาฟาง ฮ่าวอีกครั้ง

"ข้าเป็นฟาง ฮ่าวจริง ๆ และเพื่อเห็นแก่ความเป็นคนร่วมบ้านเกิด ข้าจะทำให้เจ้าจบเร็วที่สุด" ฟาง ฮ่าวพูดเสียงเรียบ

หลี่เถิงต้องตาย และต้องให้ทุกคนรู้เรื่องนี้

เพื่อเป็นการเตือนให้ทุกคนตระหนักว่า การคิดท้าทายฟาง ฮ่าว มีแต่ทางตัน

"ไม่! ไม่! เจ้านาย ข้าแค่ล้อเล่นเท่านั้น อย่าฆ่าข้าเลย!" หลี่เถิงอ้อนวอน น้ำตานองหน้า

“เจ้านาย ข้าสำนึกผิดแล้ว! ข้าจะไม่กล้าอีกแล้ว ได้โปรดไว้ชีวิตข้าเถอะ!”

หลี่เถิงพูดพร้อมก้มหัวโขกพื้นจนดังโครม ๆ

แต่ฟาง ฮ่าวยังคงเงียบ เขาหยิบ หนังสือลอร์ด ออกมาเปิด

ในช่องแชทยังคงเต็มไปด้วยข้อความเยาะเย้ยเขา

"ตอนนี้หลี่เถิงคงถึงที่นั่นแล้วล่ะ คงฆ่าฟาง ฮ่าวสำเร็จแล้วแน่ ๆ"

"ฟาง ฮ่าวคงกำลังร้องไห้ขอชีวิตเหมือนเมียที่โดนดุอยู่แน่ ๆ!"

"เร็ว ๆ โพสต์ภาพมาให้ดูหน่อยสิ อยากเห็นสภาพฟาง ฮ่าวตอนถูกหลี่เถิงจัดการ!"

ฟาง ฮ่าวปิดหนังสือ หันไปพูดกับไฟเบลดว่า

"จบมันซะ แต่ให้เร็วหน่อยนะ ถือว่าเห็นแก่ที่เป็นคนบ้านเดียวกัน"

"รับทราบ นายท่าน!" ไฟเบลดตอบ ก่อนลากหลี่เถิงออกไป