บทที่ 11: พ่อค้าโครงกระดูก
ฟาง ฮ่าวขมวดคิ้วเมื่อเห็นข้อความในแชทส่วนตัว
“ว่าไง?” ฟาง ฮ่าวตอบกลับ
จริงๆ แล้ว ฟาง ฮ่าวเดาบางอย่างอยู่ในใจ
“ขวานเหล็ก หนึ่งอันราคา 50 หน่วยเนื้อ ช่วยเพิ่มความเร็วในการเก็บทรัพยากร นายต้องการกี่อัน?”
น้ำเสียงของ เย่า เหลียง เต็มไปด้วยความมั่นใจ
เขาไม่ได้ถามเลยว่าฟาง ฮ่าวจะซื้อหรือไม่ แต่ถามตรงๆ ว่าต้องการกี่อัน
มันเป็นเรื่องสมเหตุสมผลที่จะคิดแบบนั้น
เพราะมีเพียงฟาง ฮ่าวเท่านั้นที่มีเนื้อเพียงพอจะซื้อขวานได้
หลังจากที่ ฟาง ฮ่าววางขายเนื้อจำนวนมากทุกวัน
จึงแสดงให้เห็นชัดเจนว่าเขามีคลังเนื้อสำรองเพียบ
ในทางกลับกันก็พิสูจน์ให้เห็นว่า เย่า เหลียงมองฟาง ฮ่าวเป็นแค่คนรวยโง่ๆ คนหนึ่ง
ไม่น่าแปลกใจที่เขาพูดในช่องแชทว่า "ถ้าพวกนายซื้อไม่ได้ ก็มีคนอื่นซื้อได้"
เย่า เหลียงคงเล็งฟาง ฮ่าวไว้ตั้งนานแล้ว
ขณะที่ฟาง ฮ่าวกำลังจะปฏิเสธ เขาก็เห็นเย่า เหลียงโพสต์ข้อความในช่องแชทอีกครั้ง
“ฉันเพิ่งทำการค้ากับฟาง ฮ่าวเรียบร้อยแล้ว
เขาจะซื้อขวานเหล็กจำนวนมาก ตอนนี้ของใกล้จะหมดแล้ว ถ้าใครอยากซื้อ ให้รีบเลย!”
แค่ข้อความนี้ก็ทำให้ช่องแชทลุกเป็นไฟอีกครั้ง
“โห แพงขนาดนี้ มีแค่บอสฟาง ฮ่าวเท่านั้นที่ซื้อไหว”
“พวกเขาโก่งราคากันชัดๆ เปลี่ยนเครื่องมือธรรมดาให้กลายเป็นสินค้าฟุ่มเฟือย!”
“ทั้งสองคนนี้มันไม่ดีทั้งคู่”
“ฉันจะซื้อ ฉันเพิ่งล่าม้ายูนิคอร์นได้สองตัว ฉันจะซื้อสองอัน”
“ถูกต้อง ฟาง ฮ่าวยังรู้เลยว่าการพัฒนาแต่เนิ่นๆ สำคัญแค่ไหน
ทำไมนายไม่เข้าใจบ้างล่ะ? ของใกล้จะหมดแล้วนะ ถ้าอยากได้ก็รีบซื้อซะ!”
ฟาง ฮ่าวดูคนอื่นแชทกันแล้วขมวดคิ้ว
เขาไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย แต่เย่า เหลียงใช้ชื่อของเขาเป็นเครื่องมือ
ทำให้คนเชื่อว่าขวานเหล็กใกล้หมดและยอมรับราคาที่แพง
อันที่จริง เย่า เหลียงฉลาดมาก เป็นคนฉลาดที่เจ้าเล่ห์ด้วย
ถ้าฟาง ฮ่าวไม่มี แบบแปลนขวานเหล็ก เขาคงจะยอมแลกอาหารเพื่อซื้อขวานสักสองสามอัน
ต่อให้ภายหลังแลกของจำนวนมากขึ้นก็ไม่สำคัญ
เพราะตราบใดที่เขาทำการค้าไปครั้งหนึ่งแล้ว เย่า เหลียงก็จะใช้ฟาง ฮ่าวเป็นโฆษณาฟรีไปเรื่อยๆ
ฟาง ฮ่าวไม่ใช่คนที่จะใส่ใจกับสิ่งที่คนอื่นคิด แต่เขาก็ไม่อยากถูกคนอื่นใช้เป็นเครื่องมือเหมือนกัน
หลังจากคิดสักพัก เขาก็ตัดสินใจโพสต์ในช่องแชทเพื่อชี้แจงตัวเอง
“ฉัน ฟาง ฮ่าว ไม่เคยซื้อขวานจากเขา และก็ไม่คิดจะซื้อด้วย อย่าเชื่อโดยไม่คิด”
“โห บอสฟาง ฮ่าวพูดแล้ว!”
“จับได้แล้ว! ฟาง ฮ่าวตัวเป็นๆ”
“ฉันรู้แล้ว! ไอ้หมอนี่หลอกพวกเรา บอสฟาง ฮ่าวไม่ได้ซื้อต่างหาก!”
คำพูดของฟาง ฮ่าวทำให้คนอื่นๆ พากันรุมด่าเย่า เหลียงอย่างไม่มีชิ้นดี
หลังจากนั้นไม่นาน ข้อความส่วนตัวจากเย่า เหลียงก็เด้งขึ้นมา
“ฟาง ฮ่าว แกหมายความว่าไงวะ? คิดจะทำลายฉันเหรอ?”
“ฉันไม่เคยทำการค้ากับนาย ดังนั้นฉันต้องบอกให้ทุกคนรู้” ฟาง ฮ่าวตอบอย่างใจเย็น
“ไอ้เวร แกเล่นแบบนี้ รอเจอดีแน่” เย่า เหลียงสบถด้วยความโกรธ
ฟาง ฮ่าวหยีตาและจดจำชื่อเย่า เหลียงไว้ แต่ตอนนี้เขายังไม่รู้ว่าอาณาเขตของเย่า เหลียงอยู่ที่ไหน
ดังนั้นแม้จะโกรธก็ทำอะไรไม่ได้
ด่ากันออนไลน์ไปก็มีแต่จะเปลืองโควตาแชทของวันนั้นไปเปล่าๆ
หลังจากคิดดูอีกครั้ง ฟาง ฮ่าวก็คิดแผนแก้เผ็ดได้
เขาใช้ ขยายผล 100 เท่า สร้างขวานเหล็ก 101 อัน และลงขายทันที
[ผู้ค้า: ฟาง ฮ่าว]
[รายการขาย: ขวานเหล็ก]
[จำนวน: 100 อัน]
[ราคา: 1 อัน แลกด้วยเหล็ก 4 หน่วย]
(หมายเหตุ: ถ้าคุณมีแบบแปลนหรือวัตถุดิบพิเศษ สามารถเจรจาราคาผ่านแชทส่วนตัวได้)
เมื่อเปรียบเทียบกับราคาของเย่า เหลียงที่ตั้งไว้ 8 หน่วยเหล็ก
ข้อเสนอของฟาง ฮ่าวดูสมเหตุสมผลมาก
เย่า เหลียงส่งข้อความส่วนตัวมาอีกครั้ง
“ไอ้เวร แกเจอดีแน่”
ตอนนี้เย่า เหลียงโกรธจนแทบคลั่งแล้ว ฟาง ฮ่าวทำลายชื่อเสียงของเขาในช่องแชท
แถมยังตั้งราคาขวานเหล็กที่ต่ำกว่าเพียง 4 หน่วยเหล็ก
คนที่เพิ่งซื้อขวานจากเย่า เหลียงตอนนี้ต่างพากันเรียกร้องให้เขาคืนเงิน
ในโลกนี้ไม่มีข้อบังคับทางกฎหมายอะไร
ถึงแม้ว่าจะไม่มีใครรู้ว่าอาณาเขตของแต่ละคนอยู่ที่ไหน
แต่เย่า เหลียงก็ไม่กล้าไปสร้างศัตรูหลายคน
ภายใต้แรงกดดัน เขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องคืนเงินให้คนอื่น
ฟาง ฮ่าวไม่สนใจเย่า เหลียงที่โกรธเกรี้ยว
ในโลกนี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ พลัง
เมื่ออาณาเขตขยายออกไป คนที่รอดชีวิตก็จะต้องเผชิญหน้ากันในที่สุด
และเมื่อถึงตอนนั้น มันจะไม่ใช่เรื่องของการด่ากันอีกต่อไป
หลังจากลงประกาศขายขวานเหล็ก ขวานที่วางขายก็ถูกซื้อออกไปอย่างช้าๆ
จากนั้นข้อความส่วนตัวก็เด้งขึ้นมาอีกครั้ง
“บอสฟาง ฮ่าว ผมมีแบบแปลนอยู่ อยากจะแลกกับขวานเหล็ก”
ฟาง ฮ่าวได้รับแบบแปลนผ่านแชทส่วนตัว
[แบบแปลนถังไม้ (สีขาว)]
[วัสดุที่ใช้ในการผลิต: ไม้ 5 หน่วย, เชือกป่าน 2 เส้น]
“ฉันจะให้ขวานเหล็กสองอันแลกกับแบบแปลนนี้” ฟาง ฮ่าวตอบกลับ
“ตกลง ขอบคุณมากครับ”
เมื่อการค้าเสร็จสิ้น แบบแปลนก็ถูกเพิ่มเข้ามาใน หนังสือลอร์ด
ฟาง ฮ่าวเริ่มสร้างทันที
[ขยายผล 100 เท่า ถูกกระตุ้น สร้างถังไม้สำเร็จ 101 ใบ]
พอดีกับเวลานั้น โครงกระดูกที่ถือสิ่งของกลับเข้ามา
“เอาถังไม้พวกนี้ไปใส่น้ำ” ฟาง ฮ่าวสั่ง
โครงกระดูกหยิบถังไม้ขึ้นมาและเดินออกไปทันที
ขณะเดียวกัน ข้อความส่วนตัวหลายข้อความก็เด้งเข้ามา
ทั้งหมดเป็นการเสนอแลกเปลี่ยนแบบแปลนกับขวานเหล็ก
[ได้รับแบบแปลนสีขาว: ม้านั่งไม้: ไม้ 5 หน่วย, เชือกป่าน 2 เส้น]
(หมายเหตุ: ม้านั่งเรียบง่าย ใช้นั่งได้สูงสุด 3 คนพร้อมกัน)
*[ได้รับแบบแปลนสีขาว: ราวตากแห้ง: ไม้ 3 หน่วย, เชือกป่าน 2 เส้น]
(หมายเหตุ: ใช้ตากเนื้อดิบเพื่อเก็บไว้ในระยะยาวได้สะดวก)
*[ได้รับแบบแปลนสีขาว: เตียงเดี่ยวธรรมดา: ไม้ 7 หน่วย, เชือกป่าน 6 เส้น, หนัง 3 แผ่น]
(หมายเหตุ: เตียงเดี่ยวที่เรียบง่ายและใช้งานได้จริง นอนหลับได้โดยไม่ต้องกลัวตกเตียง)
ฟาง ฮ่าวพึมพำกับตัวเอง "ฉันเพิ่งได้เตียงคู่ขนาดใหญ่มา"
ก่อนหน้านี้เขายังไม่มีเตียงเลย ต้องนอนบนฟาง
ทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมาก็รู้สึกปวดเมื่อยไปหมด
แต่ตอนนี้เขาเพิ่งได้เตียงคู่ แล้วก็ได้แบบแปลนสำหรับเตียงเดี่ยวเพิ่มมาอีก ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย?
นอกจากแบบแปลนแล้ว ตง เจียเยว่ ก็ส่งข้อความมาหาเขาเช่นกัน
เธอแลกหินเงากับขวานเหล็ก 10 อัน
หลังจากที่เธอได้รับอาหารครั้งก่อน ก็เพียงพอสำหรับเธอและชาวบ้านในอาณาเขตของเธอไปอีกนาน
จากนั้น ฟาง ฮ่าวก็นำเนื้อสัตว์ 2,000 หน่วยลงประกาศขาย ก่อนจะกลับไปพักผ่อนในกระท่อมลอร์ด
รุ่งเช้าวันต่อมา
ฟาง ฮ่าวออกจากกระท่อมและยืดตัวสุดแรง
การนอนบนเตียงมันสบายจริงๆ
แสงแดดยามเช้าส่องอ่อนๆ มาบนใบหน้าของเขา น้ำค้างยังคงเกาะอยู่บนยอดหญ้าที่อยู่ข้างๆ
สายลมพัดผ่านมา นำกลิ่นหอมของต้นไม้ใบหญ้ามาด้วย
พูดตรงๆ เลย อากาศที่นี่ดีกว่าโลกที่เขาจากมามาก
ฟาง ฮ่าวหยิบแผ่นไม้ที่วางอยู่ข้างๆ มา และแกะสลักหมายเลข "3" ลงไป
หมายความว่านี่คือวันที่สามที่เขาอยู่ในโลกนี้
เขาจุดไฟขึ้นเพื่อเตรียมอาหารเช้า ขณะเดียวกันก็ไม่ลืมลงประกาศขายอาหารเพิ่มให้คนอื่นซื้อ
ในระหว่างที่รอเนื้อย่างสุก ฟาง ฮ่าวก็เริ่มสร้าง ราวตากแห้ง
เมื่อคืนเขาเพิ่งได้รับแบบแปลนของราวตากแห้งมา
ไม่มีอะไรให้ตากแห้งในตอนกลางคืน ดังนั้นเขาจึงรอจนถึงเช้านี้ค่อยสร้างมัน
[ขยายผล 100 เท่า ถูกกระตุ้น สร้างราวตากแห้งสำเร็จ 101 อัน]
ราวตากแห้ง 101 อันปรากฏขึ้นบนพื้น
ฟาง ฮ่าวเรียกโครงกระดูกที่เดินผ่านมา “จากนี้ไป เจ้าจะเป็นคนดูแลการตากอาหาร”
โครงกระดูกวางขวานเหล็กที่มันถือไว้ แล้วเดินไปที่โกดัง หยิบชิ้นเนื้อขึ้นมาและแขวนไว้บนราวตากแห้ง
โครงกระดูกพวกนี้ประหลาดจริงๆ
ถึงแม้ว่าพวกมันจะไม่ได้ฉลาดมาก แต่พวกมันสามารถทำตามคำสั่งพื้นฐานที่ฟาง ฮ่าวให้ได้
พวกมันทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพและคล่องแคล่ว
เหมือนกับการทำตามโปรแกรมที่ตั้งไว้ พวกมันแขวนชิ้นเนื้อสามชิ้นบนราวตากแห้งแต่ละอันอย่างเรียบร้อย
ขณะที่ดูโครงกระดูกทำงาน ฟาง ฮ่าวก็หยิบเนื้อย่างชิ้นสุดท้ายใส่ปาก
หลังจากกลืนมันลงไป เขาก็ปิดไฟ
ทันใดนั้นเสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้น
[ขบวนพ่อค้าโครงกระดูกได้เดินทางมาถึงอาณาเขตของคุณแล้ว กรุณาตรวจสอบ]
ตลาดที่สร้างเมื่อวานนี้
เวลาที่ขบวนพ่อค้าจะมาถึงคือ 12 ชั่วโมง
ตอนนี้เวลาผ่านไปแล้ว จึงถึงเวลาที่ขบวนพ่อค้ามาถึง
“พวกเจ้า ตามข้ามา” เพื่อความปลอดภัย ฟาง ฮ่าวเรียกทหารโครงกระดูกไม่กี่ตัวติดตามเขาไปด้วย
ถึงจะไม่มีอันตราย แต่กันไว้ดีกว่าแก้
ทหารโครงกระดูกไม่กี่ตัวรีบเดินมาทันที พวกมันถือขวานและโล่ติดตัว เดินตามหลังฟาง ฮ่าวไป
เมื่อไปถึงตลาด ฟาง ฮ่าวเห็นว่าหลุมศพที่สร้างไว้เมื่อวานนี้ถูกสร้างเสร็จเรียบร้อยแล้ว
พ่อค้าโครงกระดูกที่ดูโอ่อ่านั่งอยู่ข้างหลุมศพนั้น
พ่อค้าโครงกระดูกตัวนี้แต่งตัวด้วยชุดที่หรูหรา มันถือไม้เท้าไม้ในมือขวา และมีแหวนอัญมณีสวมอยู่ที่นิ้วกระดูกที่ผอมแห้ง
ดวงตาของมันที่เป็นโพรงนั้นมีแสงสีฟ้าส่องประกายเหมือนเปลวไฟปีศาจ
เมื่อมันเห็นว่าฟาง ฮ่าวเป็นมนุษย์ แสงสีฟ้าในดวงตาของมันก็ส่องประกายด้วยความแปลกใจ
แต่ไม่นานมันก็สงบลง
มันพูดขึ้นอย่างเบาๆ ว่า “เทพแห่งอันเดดยอมรับศรัทธาจากผู้ศรัทธาทุกคน”
เมื่อเห็นว่าฟาง ฮ่าวเดินเข้ามาใกล้ มันก็ลุกขึ้นยืนทันทีและพูดว่า
“ท่านลอร์ด ข้าชื่อรูเออร์ ยินดีรับใช้ท่าน”
ฟาง ฮ่าวถึงกับอึ้ง
"บ้าเอ้ย! โครงกระดูกตัวนี้พูดได้!"
