ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 066 ของขวัญจากชายนอกหมู่บ้าน
ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 066 ของขวัญจากชายนอกหมู่บ้าน
“ท่านหัวหน้าเผ่า…”
หงอี้หายตัวไปอย่างลึกลับอีกครั้ง เหล่านักรบของหมู่บ้านยังคงตกตะลึง
“ท่านย่าหัวหน้าเผ่า เนื้อนี้กินได้ไหม”
เด็ก ๆ วิ่งมามุงดูหมูย่างสีทองอร่าม น้ำลายสอ
หมูย่างจากพื้นที่ฟาร์มนั้น สีสัน กลิ่นหอม รสชาติ ครบเครื่อง แถมพลังงานยังไม่สูญหาย
ยิ่งไปกว่านั้น นี่ยังเป็นผลิตภัณฑ์ระดับสองอีกด้วย
รูปลักษณ์ภายนอก ทำให้เหล่าชายฉกรรจ์น้ำลายสอ
“หัวหน้าเผ่า ข้าขอชิมก่อน…”
ชายฉกรรจ์คนหนึ่งชักมีดกระดูกออกมา กรีดลงบนหมูย่าง หั่นออกมาชิ้นใหญ่
“เดี๋ยวก่อน!”
ย่าหัวหน้าเผ่าร้องห้าม แต่ชายคนนั้นไม่สนใจ กัดลงไปคำใหญ่ นิ่งอึ้งไป
กลิ่นหอมอบอวลไปทั่วปาก
หอมมาก!
รสชาติอันโอชะกระตุ้นต่อมรับรสของเขา
ในพริบตา เขาก็เริ่มกินอย่างตะกละตะกลาม
ไม่นาน เนื้อชิ้นใหญ่ก็หมดลง
มองไปที่คราบน้ำมันบนมือ เขาอดไม่ได้ที่จะเลีย
ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุข
“เจ้าตะกละ…”
ย่าหัวหน้าเผ่าดุเบา ๆ รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
“เป็นยังไงบ้าง”
คนอื่น ๆ ถามอย่างกระตือรือร้น
มองดูท่าทางการกินของชายฉกรรจ์ พวกเขาก็รู้ว่ามันหอมและอร่อยขนาดไหน
“อร่อยมาก!”
“อร่อยที่สุด!”
“ข้าไม่เคยกินอาหารที่อร่อยขนาดนี้มาก่อน!”
“ตายไปก็ไม่เสียดายแล้ว…”
ชายฉกรรจ์ที่กำลังกิน พึมพำเบา ๆ
ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุข สายตาจ้องมองหมูย่างที่หอมกรุ่นอีกครั้ง
“ไม่ได้ถามว่ารสชาติเป็นยังไง ถามว่าเนื้อนี้มีปัญหาหรือเปล่า”
คนอื่น ๆ พูดอย่างจนใจ
“ไม่มีปัญหา!”
“มีพลังงานลึกลับอยู่ ถึงจะไม่มาก แต่บริสุทธิ์มาก ไม่มีสิ่งเจือปนใด ๆ ถูกข้าดูดซับไปโดยตรง!”
“พูดได้เลยว่า นี่คือสมบัติฟ้าดิน…”
ชายฉกรรจ์พูดอย่างช้า ๆ “ถ้าหมูป่าสองตัวนี้เป็นสายพันธุ์เดียวกัน งั้นพวกมันก็คือสมบัติฟ้าดินที่พวกเราสามารถเพาะพันธุ์ได้ เป็นสมบัติฟ้าดินที่ไม่มีวันสิ้นสุด…”
“จริงหรือ”
“จริงเหรอ”
คนอื่น ๆ ต่างตื่นเต้นอย่างมาก
“จริง!”
“นี่คือสมบัติฟ้าดินที่หายาก…”
ย่าหัวหน้าเผ่า ยกมือที่เปล่งประกายอักขระเวทมนตร์ออกจากหมูย่าง พูดอย่างช้า ๆ
ถึงแม้เสียงของเธอจะสงบ แต่ก็สั่นเล็กน้อย
เห็นได้ชัดว่า เธอก็ตื่นเต้นเช่นกัน
“เปียวจื่อ เอาเนื้อย่างพวกนี้ ผลไม้พวกนี้ แล้วก็อาหารสีขาว ๆ พวกนี้ไปแบ่งให้ทุกคน…”
“คนละหนึ่งชุด…”
ย่าหัวหน้าเผ่าสั่ง
“หัวหน้าเผ่า ไม่ต้องตรวจสอบทั้งหมดก่อนหรือ”
เปียวจื่อถาม
“ไม่ต้องแล้ว!”
“ตอนที่คุยกัน ข้าก็สัมผัสได้ถึงความจริงใจของเขาแล้ว”
“ยิ่งไปกว่านั้น คนที่สามารถมอบสมบัติฟ้าดินมากมายขนาดนี้ได้ ต้องเป็นผู้แข็งแกร่งที่มีพลังและความสามารถที่น่าอัศจรรย์ ไม่จำเป็นต้องทำอะไรกับสมบัติฟ้าดินพวกนี้หรอก…”
“กลับกลายเป็นว่าพวกเราคิดมากไปเอง”
ย่าหัวหน้าเผ่าส่ายหัว
“ต้องระวังไว้ก่อน ยังไงเรื่องนี้ก็เกี่ยวกับคนในเผ่าของพวกเรานะ…”
“ยิ่งไปกว่านั้น ผู้แข็งแกร่งเช่นนี้ จะหาหญ้าวิญญาณ ลูกสัตว์ร้าย มันไม่ง่ายเลยเหรอ…”
เปียวจื่อส่ายหัว
“เหมือนที่เขาพูด บางทีเขาอาจจะมีเหตุผลของเขา หรืออาจจะมีเหตุผลอื่น ๆ”
“แต่สิ่งที่เจ้าพูดก็มีเหตุผล”
“เจ้าเอาหมูย่างไปแบ่งก่อน ส่วนพวกนี้ข้าจะตรวจสอบเอง…”
ย่าหัวหน้าเผ่ายิ้มแล้วพูด
จากนั้นก็ใช้เวทมนตร์ตรวจสอบต่อไป
ชายฉกรรจ์หลายคนช่วยกันยกหมูย่างตัวมหึมาไปวางไว้ข้าง ๆ เริ่มหั่นเป็นชิ้น ๆ
อาหารที่ยืนยันว่าปลอดภัยแล้ว แบ่งให้ทุกคน ไม่ว่าจะหญิงหรือชาย เด็กหรือคนแก่
“พวกนี้ก็เอาไปแบ่งให้หมด…”
พูดจบ ย่าหัวหน้าเผ่าก็หยิบผลไม้ขึ้นมาหนึ่งลูก กัดลงไปเบา ๆ
หอมหวาน อร่อย กลิ่นหอมของดอกไม้กระจายไปทั่วปาก พร้อมกับพลังงานบริสุทธิ์ ถูกเธอดูดซับไปจนหมด
สิ่งที่มีค่าที่สุด ก็คือพลังงานนี้แหละ
ไม่มีสิ่งเจือปนใด ๆ
“ย่าหัวหน้าเผ่า ข้าอยากดื่มนม…”
เห็นทุกคนกินอย่างเอร็ดอร่อย เสี่ยวเสี่ยวซีก็เดินมาหาหัวหน้าเผ่า พูดด้วยรอยยิ้ม
“อืม!”
“นี่ของเจ้า!”
ย่าหัวหน้าเผ่ายื่นขวดนมที่เต็มไปด้วยนมให้เด็กน้อย ส่วนตัวเองก็หยิบขวดสุราขึ้นมา
ดวงตาทั้งสองข้าง เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“เปียวจื่อ”
“หลังจากกินอิ่มแล้ว ออกไปล่าสัตว์ เป้าหมายหลักของครั้งนี้ คือการจับลูกสัตว์ร้ายมาสักหนึ่งหรือสองตัว!”
ย่าหัวหน้าเผ่าประกาศการตัดสินใจ
“อืม ๆ!”
เปียวจื่อยังคงดื่มด่ำกับอาหารรสเลิศ
“อร่อยมาก!”
“วิเศษมาก!”
“ไม่เคยกินอาหารที่อร่อยขนาดนี้มาก่อน รู้สึกว่าชีวิตนี้คุ้มค่าแล้ว…”
ทุกคนต่างพากันชื่นชม
“มหัศจรรย์มาก!”
“พลังลึกลับที่พวกเจ้าพูดถึง คือกระแสความอบอุ่นนั้นหรือ พวกเราก็สามารถดูดซับได้ด้วย ข้ารู้สึกว่าพละกำลังเพิ่มขึ้น…”
“ใช่ ข้าก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน!”
เหล่าผู้หญิงก็พูดคุยกันอย่างตื่นเต้น
“เจ้าตัวเล็ก มากินของพ่อสิ…”
เหล่าผู้ชายแบ่งอาหารของตัวเองให้ลูก ๆ
นี่คือสมบัติฟ้าดิน ยิ่งดูดซับพลังงานบริสุทธิ์ได้มากเท่าไหร่ ร่างกายของพวกเขาก็จะยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น
“ขอบคุณท่านพ่อ…”
เด็ก ๆ รับอาหารมาอย่างมีความสุข
เพราะมันอร่อยมาก
“เจ้าเป็นใครกันแน่ ตั้งใจจะช่วยพวกเราหรือ”
ย่าหัวหน้าเผ่าพึมพำเบา ๆ
เธอรู้ว่า สิ่งเหล่านี้หมายความว่าอะไร
ถึงแม้พลังงานจะไม่มาก แต่บริสุทธิ์มาก สามารถดูดซับได้เอง
คนในหมู่บ้านทั้งหมด ถ้ากินสิ่งเหล่านี้เป็นเวลานาน ความแข็งแกร่งของเผ่าพันธุ์ของพวกเขาจะน่ากลัวขนาดไหน