บทที่ 92 - ค่ำคืนที่หิมะพัดกระหน่ำ
บทที่ 92 - ค่ำคืนที่หิมะพัดกระหน่ำ ลมหนาวครวญคราง บนถนนยาวมีโคมไฟดวงเดียวและคนผู้หนึ่ง ซุ้มประตูไม้ส่งเสียง 'อี๊ด' ในสายลมแรง เกล็ดหิมะหมุนวนเข้าไปในปกเสื้อ หวังซานผู้ตีระฆังยามวิกาลสวมเสื้อขนสัตว์หนาเดินอยู่บนถนนหินสีเขียว เป็นครั้งคราวก็เคาะกระบอกไม้ไผ่ ปากร้องเตือนให้ 'ระวังไฟไหม้' ปลายถนน ร้านก๋...
