บทที่ 55 เฒ่าเฉินทำให้ฮิวจัสต้องเปลี่ยนมุมมองไปตลอดกาล!
คลื่นสัตว์อสูรระลอกที่สองกำลังรุกคืบเข้าใกล้ฮิวจัสและหน่วยรักษาการณ์ การต่อสู้ครั้งใหญ่กำลังจะเริ่มขึ้น
เป้าหมายที่เขาอยู่ที่นี่นั้นง่ายมาก นั่นคือการหาประโยชน์จากความวุ่นวาย!
คลื่นสัตว์อสูรระลอกแรกมีเลเวลอยู่ระหว่าง 15 ถึง 20
ระลอกที่สองจะต้องไม่เกินเลเวล 30 เหมาะสำหรับการฟาร์มเลเวลพอดี!
และในคลื่นสัตว์อสูรจะต้องมีบอสแน่นอน เขาไม่อาจพลาดโอกาสนี้ได้!
ในขณะที่กำลังคิด คลื่นสัตว์อสูรก็เข้ามาใกล้แล้ว
พร้อมกับเสียงตะโกนของฮิวจัส การต่อสู้ก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ!
อาชีพของฮิวจัสคืออัศวินเพลิง การโจมตีของเขามาพร้อมความเสียหายจากเปลวเพลิงในวงกว้าง พลังป้องกันของเขานั้นน่าตกใจ
สัตว์อสูรมากมายบุกเข้ามาไม่หยุด แต่กลับไม่สามารถสร้างความเสียหายให้เขาได้แม้แต่น้อย
กลับถูกออร่าเพลิงที่ติดตัวเขามาเผาไหม้จนตาย
มีความคล้ายคลึงกับเกราะเพลิงของเฉินเป่ยซวน เพียงแต่มีระยะเพียง 5 เมตร
การดาบที่ทำลายคลื่นแรกดูเหมือนจะมีคูลดาวน์ที่ยาวนาน
สังเกตมาครึ่งวันแล้วก็ยังไม่เห็นฮิวจัสใช้
สัตว์อสูรยิ่งทะลักเข้ามามากขึ้น
นอกจากฮิวจัส ยามคนอื่นๆ เริ่มต้านไม่ไหว เริ่มได้รับบาดเจ็บ
สัตว์อสูรรุมกัดกินอย่างบ้าคลั่ง เลือดกระเซ็นไปทั่ว
เมื่อสัตว์อสูรรอบตัวฮิวจัสและคนอื่นๆ เพิ่มมากขึ้น
บางส่วนก็กระโดดข้ามพวกเขาไป มุ่งหน้าไปยังกองกำลังที่อยู่ไกลออกไป
เห็นสถานการณ์เช่นนี้ เฉินเป่ยซวนรู้ว่าถึงเวลาที่เขาต้องลงมือแล้ว
"ไม่มากไม่น้อย พอดีเลย มาเถอะ!"
เขาค่อยๆ เดินออกมาจากหลังก้อนหิน มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย
"เกราะเพลิง!"
โวะ——
เปลวเพลิงสีส้มเหลืองพุ่งออกมาในทันที พร้อมกับแท่นเวทสีฟ้าเกิดขึ้นใต้เท้าในเวลาเดียวกัน
สัตว์อสูรกรูกันเข้ามา ตัวเลขความเสียหายลอยขึ้นมาเต็มไปหมดในระยะ 20 เมตร!
ความเสียหายจริง -6579, -6579, -6579, ......
หลังจากสัมผัสกับพลังมาร สัตว์อสูรถูกจัดให้เป็นสัตว์อสูรฝ่ายมืด
ค่าพลังเพลิงศักดิ์สิทธิ์ทำงาน ความเสียหายของเกราะเพลิงเปลี่ยนเป็นความเสียหายจริง!
เพียงแค่หนึ่งวินาที สัตว์อสูรกลุ่มแรกที่เข้ามาในระยะก็ถูกเผาจนหมด!
ตามมาด้วยกลุ่มที่สอง กลุ่มที่สาม...
ในเวลาเดียวกัน แถบประสบการณ์ของเฉินเป่ยซวนก็พุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว!
[ติ๊ง! คุณสังหาร [หมาป่าทุ่งหญ้ามารเลเวล19] ได้รับค่าประสบการณ์ 25 แต้ม! เหรียญทองแดง +15!]
[ติ๊ง! คุณสังหารข้ามเลเวล [หุ่นไล่กามารเลเวล22] ได้รับค่าประสบการณ์ 230 (+100%) แต้ม! เหรียญทองแดง +15!]
[ติ๊ง! คุณสังหาร......]
......
[ติ๊ง! เลเวลของคุณเพิ่มขึ้นเป็น 22 ได้รับแต้มคุณสมบัติอิสระ 3 แต้ม!]
[ติ๊ง! [ค่าเสริมพลัง] ทำงาน! ได้รับค่าพลังระดับทอง [พลังทำลายล้าง]!]
[พลังทำลายล้าง]: คุณภาพระดับทอง
คำอธิบายผล: เมื่อทักษะที่ได้รับการเสริมพลังสร้างความเสียหาย จะเพิ่มความเสียหายจริง 10% ของพลังชีวิตสูงสุดของเป้าหมาย คูลดาวน์ 10 วินาที
"เสริมพลังให้พลังสายฟ้า!"
เฉินเป่ยซวนเหลือบมองแล้วตัดสินใจทันที
หนึ่งทักษะที่ชำนาญดีกว่าร้อยทักษะที่ไม่ชำนาญ
ถ้าพลังสายฟ้าหนึ่งครั้งสามารถจัดการได้ ก็ไม่จำเป็นต้องยืดเยื้อ
โดยไม่รู้ตัว เขายอมรับความจริงที่ว่าตัวเองเป็นตัวละครที่เน้นตัวเลขไปแล้ว
อาโหย ช่างเป็นความรู้สึกที่ดี...
ณ ใจกลางวังวนสัตว์อสูร
ฮิวจัสปล่อยคลื่นเปลวเพลิงทำลายล้างสัตว์อสูรในรัศมีสิบกว่าเมตรรอบตัว ได้พักหายใจชั่วครู่
แม้จะไม่ทะลุเกราะ แต่การใช้ทักษะบ่อยๆ ก็กินพลัง(มานา)มากพอสมควร
เขากวาดตามองรอบๆ อย่างรวดเร็ว
ยามทั้งหมดบาดเจ็บหมดแล้ว เหลือแต่เขาคนเดียว
หือ?
เดี๋ยวก่อน นั่นคือ...
ฮิวจัสสังเกตเห็นบางอย่าง เขาหรี่ตาลงเพื่อมองให้ชัดขึ้น
"เป็นเขานี่นา!"
เมื่อมองเห็นชัดๆ เขาก็เบิกตากว้างด้วยความไม่อยากเชื่อ
มองเฒ่าเฉินสังหารสัตว์อสูรราวกับตัดหญ้า เขาถึงกับมึนงง!
"เขาทำได้ยังไง!?"
"ไม่สิ เขาแข็งแกร่งขนาดนี้เลยเหรอ!?"
ฮิวจัสสะดุ้งตื่นจากภวังค์ อ้าปากค้าง!
ตามความรู้สึกของเขา แม้ชายชราจะมีพละกำลังอยู่บ้าง แต่ไม่ควรแข็งแกร่งขนาดนี้!
แต่การโจมตีของชายชรากลับแข็งแกร่งเกินไป!
เรื่องนี้มันเป็นไปได้ยังไง?
ในชั่วขณะนั้น คำถามมากมายแน่นอยู่ในสมองเขา แย่งกันออกมา
หลังจากความตกใจและสงสัยชั่วครู่ เขาก็รู้สึกโล่งใจ
ไม่ว่าชายชราจะทำได้อย่างไร เขาก็ทำคุณประโยชน์ใหญ่หลวง!
"คราวนี้กองกำลังทหารใหม่น่าจะปลอดภัยแล้ว..."
ฮิวจัสแทงดาบทะลุหัวหมาป่า รู้สึกโล่งอกเล็กน้อย
แต่พอเขาเพิ่งผ่อนคลายลง ความผิดปกติก็เกิดขึ้น!
ลูกธนูดอกหนึ่งยิงทำลายสัตว์อสูรหลายตัว แล้วพุ่งไปปะทะอกของเขาโดยไม่ชะลอความเร็ว!
โครม——
ร่างของฮิวจัสสั่นสะเทือน จากนั้นก็มีเลือดไหลออกจากมุมปาก
ในมุมมองของเฉินเป่ยซวน เหนือศีรษะของฮิวจัสมีตัวเลขความเสียหายขนาดใหญ่ลอยขึ้น!
คริติคอล -31458!
"ความเสียหายขนาดนี้...บอสมาแล้ว!"
สายตาของเขาจับจ้อง หันไปมองทิศทางที่ธนูพุ่งมา
ตอนนี้ฮิวจัสก็ฟื้นตัวแล้ว เงยหน้าจ้องผู้โจมตี
นั่นคือหญิงคนหนึ่ง ถือธนูยาวสีดำ ใบหน้าถูกหมอกควันสีดำแดงปกคลุมจนมองไม่เห็น
ผิวสีแดงเข้ม เส้นกล้ามเนื้อทั่วร่างชัดเจน พรสวรรค์เหนือธรรมชาติ
ทั่วร่างมีผ้าปกปิดจุดสำคัญเพียงไม่กี่ชิ้น ยั่วยวนอย่างที่สุด
"ฮิวจัส หัวหน้าหน่วยรักษาการณ์เมืองแห่งแสงสว่าง โอ้โฮ้โฮ้ ไม่คิดว่า..."
"...ภารกิจครั้งนี้จะมีเซอร์ไพรส์ด้วย!"
เสียงของหญิงสาวฟังดูอ่อนหวาน ทำให้คนฟังรู้สึกคันหู
"ปีศาจนางมารยั่วยวน? เป็นไปได้ยังไง!"
ฮิวจัสจำแทบได้ทันทีว่าอีกฝ่ายเป็นใคร ไม่อาจซ่อนความตกใจ
เมืองตะวันตกดินล้อมประตูมิติไว้ทั้งหมด แล้วพวกปีศาจจะมาปรากฏที่ด้านหลังได้อย่างไร!
หรือว่า...มีประตูมิติใหม่เปิดขึ้น!?
"โอ้? เดาได้แล้วเหรอ? น่าเบื่อจัง~"
ปีศาจนางมารลูบธนูยาว เสียงสูงขึ้นกะทันหัน
"ในเมื่อรู้แล้ว ก็คงปล่อยเจ้าไว้ไม่ได้แล้วล่ะ!"
ปีศาจนางมารเคลื่อนไหวเร็วมาก ยกมือขึ้นยิงธนูสามดอกพุ่งใส่ฮิวจัส!
ฮิวจัสแค่นเสียงเย็น ดึงโล่จากด้านหลังมาตั้งกำบัง!
เสียงกรุ๊งกริ๊งดังขึ้น ธนูถูกปัดกระเด็น ทิ้งรอยแผลเป็นสามรอยไว้
ในสายตาของเฉินเป่ยซวน นี่คือการป้องกัน ไม่ได้รับความเสียหาย
การต่อสู้เริ่มขึ้นทันที!
แต่ปีศาจนางมารในฐานะนักธนู มีความเร็วการเคลื่อนที่และโจมตีสูงสุด
การรุมเล่นงานอัศวินคนเดียวนั้นง่ายมาก
ฮิวจัสพยายามกระโจนเข้าใส่หลายครั้งแต่ถูกอีกฝ่ายถอยห่างตลอด แทบจะแตะตัวอีกฝ่ายไม่ได้เลย
ส่วนปีศาจนางมารอาศัยความเร็วโจมตีสูง ค่อยๆ เล็มเลือด
แม้จะป้องกันลูกธนูส่วนใหญ่ได้ แต่ก็หลีกเลี่ยงการบาดเจ็บไม่ได้
ฮิวจัสดึงลูกธนูออกจากไหล่ สีหน้าเคร่งเครียด
"...แบบนี้ไม่ไหว ต้องหาทางพลิกสถานการณ์"
ตอนนี้ฝูงสัตว์อสูรรอบๆ ถูกกำจัดไปเกือบหมดแล้ว แสงไฟวูบไหวในระยะไกลดึงดูดความสนใจเขา
ดวงตาเขาสว่างวาบ นึกวิธีออกแล้ว!
พลังโจมตีของเฒ่าเฉินสูงมาก และยังเป็นจอมเวทด้วย
หากมีเขาคอยป้องกัน อย่างน้อยก็ไม่ต้องยืนรับการโจมตีฝ่ายเดียว!
คิดได้ดังนั้น เขาก็ตะโกนไปทางไกลโดยไม่ทันคิด
"เฒ่าเฉิน! มาช่วยหน่อย..."
แต่พอตะโกนจบก็รู้สึกเสียใจ!
เพราะการตะโกนครั้งนี้ทำให้ปีศาจนางมารได้ยินด้วย!
ปีศาจนางมารยกมือปิดปากหัวเราะคิก น้ำเสียงเยาะหยัน
"หัวหน้าหน่วยรักษาการณ์ผู้ยิ่งใหญ่ถึงกับต้องขอความช่วยเหลือจากจอมเวทระดับต่ำ? ช่างน่าขัน!"
"...ถ้า...ข้าฆ่าเขาล่ะ เจ้าจะรับมือยังไง?"
ปีศาจนางมารหัวเราะแหลมเสียดแทงหู ยกมือยิงธนูออกไป!
เพียงชั่วพริบตาก็พุ่งมาถึงตรงหน้าเฉินเป่ยซวน!
"แย่แล้ว!"
สีหน้าฮิวจัสเปลี่ยนไปทันที!
(จบบท)