บทที่ 470: โชคดี
บทที่ 470: โชคดี สำหรับเมืองอันเฉิงแล้ว เวลาที่หนาวที่สุดในฤดูหนาวไม่ใช่ตอนกลางคืน แต่เป็นตอนเช้ามืดที่ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีฟ้าอ่อน คราวนี้ เจียงลู่ซีตั้งนาฬิกาปลุกไว้เอง แม้ว่าอ้อมแขนของเฉินเฉิงจะอบอุ่นแสนสบายเพียงใด แต่เสียงนาฬิกาปลุกที่ดังขึ้นทำให้เจียงลู่ซีต้องตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่ เสียงดังเ...