บทที่ 437 อักขระเปลวเพลิงบัวฟ้า
เซี่ยผูโหรวที่ตัวเล็กบอบบาง แต่ท่วงท่าของนางกลับเย็นชาอย่างหาใดเปรียบ เกราะแดงขาวที่อาจารย์ของนางมอบให้นั้นเปล่งประกายราวกับเทพธิดาที่ลงมาเยือนสมรภูมิ ทุกครั้งที่นางแกว่งดาบ จะต้องมีชีวิตดับสิ้นตามไป นางคล้ายกับเทพแห่งการลงทัณฑ์จากสรวงสวรรค์ที่มอบโทษประหารให้กับทุกคนอย่างไม่มีข้อยกเว้น ประกายสายฟ้าสีแดงที่กระพริบในดวงตาของนาง ทั้งน่าหวาดหวั่นและทรงพลัง นางก้าวเดินบนท้องฟ้าด้วยความมุ่งมั่น และในขณะที่นางกำลังมองหาเหยื่อรายต่อไป พลันสัมผัสได้ถึงพลังมหาศาลหลายสายที่พุ่งตรงมายังตัวนาง