บทที่ 360 วันสารทจีน: เกมเอาชีวิตรอด (สิ้นสุดภารกิจ)
บทที่ 360 วันสารทจีน: เกมเอาชีวิตรอด (สิ้นสุดภารกิจ)
เสิ่นชงหรานรู้สึกเหมือนตนเองฝันไปนานมาก แต่เมื่อเธอตื่นขึ้นมา กลับจำอะไรไม่ได้เลย เหลือเพียงแค่ภาพที่พร่ามัวไม่กี่ฉาก
เฟิงอี้เฉินเดินไปอย่างช้า ๆ บนเส้นทางที่เต็มไปด้วยความพังทลาย ไหนจะระยะทางที่หากวิ่งสุดกำลังก็ยังไม่อาจถึงเมืองได้ทันเวลา
เสิ่นชงหรานลืมตาขึ้นมาก็เห็นเฟิงอี้เฉินเป็นคนแรก
“จบแล้วเหรอ?”
ท้องฟ้ายามค่ำคืนไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไรที่กลุ่มเมฆได้สลายหายไปหมด จันทร์เสี้ยวสาดแสงลงมาบนผืนดินที่เสียหายจากการต่อสู้ แสงจันทร์ทอดลงตามแนวโครงหน้าของเฟิงอี้เฉิน ผ่านคิ้วที่เรียวเข้มและถูกสันจมูกที่โด่งเป็นสันบดบังเอาไว้ ใบหน้าที่ลุ่มลึกของเขาเมื่อถูกแสงจันทร์ส่องสะท้อน ยิ่งดูมีเสน่ห์ราวกับต้องมนต์
คราวนี้เสิ่นชงหรานจ้องมองรูปลักษณ์ของเพื่อนร่วมทีมอย่างละเอียด เธอยอมรับว่าเขามีรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลาน่าดูจริง ๆ
เฟิงอี้เฉินเอ่ยขึ้น
“ทุกอย่างจบแล้ว ต้องการดูรางวัลไหม?”
เสิ่นชงหรานพยักหน้า เฟิงอี้เฉินจึงมองหาหินก้อนหนึ่งที่พอจะนั่งได้ เพื่อให้เธอได้พัก
ตอนนี้เธอไม่มีแรงยืนเลยแม้แต่น้อย ได้แต่นั่งพักไปพลาง ๆ
เฟิงอี้เฉินหยิบรางวัลพิเศษออกมาจากช่องเก็บของ รางวัลที่ได้จากการจัดการกับเงาดำนั้น ถึงแม้จะเป็นความร่วมมือของทั้งเขาและเสิ่นชงหราน ดังนั้นเธอจึงมีสิทธิ์ในรางวัลนี้เช่นกัน
สิ่งที่อยู่ในมือของเฟิงอี้เฉินคือ ตราประทับสีดำขนาดใหญ่กว่าฝ่ามือ
เสิ่นชงหรานมองมันอย่างประหลาดใจ
“นี่… นี่มันคือ ตราประทับเวท”
มันทำให้เธอนึกถึงภารกิจครั้งที่สองที่ ทะเลมืดมิด ตอนนั้นเธอก็ได้ของที่ใช้สำหรับผนึกเช่นกัน
เฟิงอี้เฉินส่งตราประทับให้เธอ
“จะให้พูดให้ถูก มันคือหยกตราประทับ”
เสิ่นชงหรานก้มมองชื่อที่ปรากฏอยู่บนวัตถุนี้
“หยกตราประทับลึกลับ?”
นอกจากชื่อแล้ว ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับระดับหรือวิธีการใช้งานเลย อีกทั้งยังอยู่ในสภาพที่ถูกผนึก ด้านบนมีเพียงข้อความสั้น ๆ ที่ระบุว่า:
“เวลายังไม่ถึง ยังไม่สามารถใช้งานได้”
นี่น่ะเหรอ รางวัลที่พวกเขาเสี่ยงชีวิตแลกมา...
เฟิงอี้เฉินกล่าวขึ้น
“ถึงแม้เราจะไม่รู้ว่าหยกตราประทับนี้คืออะไร แต่ในเมื่อมันเป็นรางวัลจากการจัดการเงาดำที่ทรงพลังขนาดนั้น มันจะต้องมีประโยชน์ในอนาคตแน่นอน เก็บไว้ก่อนเถอะ”
เสิ่นชงหรานไม่เกรงใจ รับตราประทับมาไว้ในมือ และเริ่มสังเกตมันอย่างละเอียด
เฟิงอี้เฉินลุกขึ้นยืนพร้อมหยิบโทรศัพท์ออกมา
“ก่อนหน้านี้ฉันติดต่อเวินซวีกับพวกเขา แต่จนตอนนี้ยังไม่มีการตอบกลับ ไม่รู้ว่าทางนั้นเป็นยังไงบ้าง”
เสิ่นชงหรานกล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
“น่าจะไม่เป็นไร ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น สัญญาพันธมิตรก็จะมีการแจ้งเตือน เรารอดูก่อนเถอะ”
เวลาใกล้จะถึงเที่ยงคืน ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของเสิ่นชงหรานและเฟิงอี้เฉินก็ส่งเสียงแจ้งเตือนพร้อมกัน
เมื่อพวกเขาหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นข้อความจากกลุ่มสนทนา เวินซวีแจ้งว่าทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี แต่ตอนนี้พวกเขามีปัญหาบางอย่างที่ต้องจัดการ
เวินซวีที่มีรอยสักบนหน้าผาก ลุกขึ้นเดินไปหากู่เถียนเถียนที่ยังคงสลบอยู่ เขาตรวจดูชีพจรของเธอแล้วถอนหายใจออกมาเบา ๆ
“ยังมีลมหายใจอยู่ แผลของเธอตอนนี้ต้องรอให้ระบบรักษาหลังจบภารกิจเท่านั้น”
เพียงพวกเขาเองคงไม่สามารถรักษาบาดแผลเหล่านี้ได้
เวินเหรินเซี่ยไม่กล้าสบตากับรอยสักของเวินซวี ได้แต่พยักหน้าพลางตอบว่า
“อืม ฉันโรยผงยารักษาบาดแผลบนตัวเธออยู่ตลอด หวังว่าจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดได้บ้าง”
เมื่อเห็นว่าเวินเหรินเซี่ยเอาแต่หลบสายตาไม่ยอมมองหน้าเขา เวินซวีจึงหยิบผ้าคาดผมที่ไม่ได้ใช้มานานออกมาจากช่องเก็บของ
เวินเหรินเซี่ยเห็นเขาขยับตัวทำเช่นนั้น จึงมองขึ้นมาแล้วเอ่ยถาม
“นาย… ไม่คิดจะกินยาเม็ดสักหน่อยเหรอ?”
แม้ก่อนหน้านี้เวินซวีจะดูแข็งแกร่งเพียงใด และแม้แค่มีดาบเล่มเดียวก็ยังสามารถเอาตัวรอดได้ แต่สุดท้ายเขาก็ถูกเงาดำซัดกระเด็นออกไปไกล
เวินซวีส่ายหน้าเบา ๆ พลางตอบกลับ
“ไม่จำเป็น แต่ฉันหวังว่านายจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ เรื่องที่มีวิญญาณร้ายอยู่ในร่างฉัน ให้ทีมเรารู้แค่นั้นก็พอ”
สำหรับผู้ทำภารกิจ พวกเขาและวิญญาณร้ายต่างเป็นศัตรูกันตลอดกาล หากพบเจอก็ต้องหาทางกำจัดมันให้ได้ แต่สำหรับเวินซวี วิญญาณร้ายที่อยู่ในตัวเขานั้นพิเศษเกินไป
เวินเหรินเซี่ยรับคำอย่างจริงจัง
“วางใจเถอะ ฉันจะไม่พูดเรื่องนี้ให้ใครฟัง”
หากไม่ใช่เพราะเวินซวีปล่อยวิญญาณร้ายในร่างออกมา เขากับกู่เถียนเถียนคงไม่รอดชีวิตแน่นอน
สำหรับผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตไว้ เขาย่อมต้องปกป้องความลับให้
เวินซวีนั่งลงกับพื้น เตรียมรอให้กิจกรรมจบลง แต่ก่อนหน้านั้นยังมีสิ่งหนึ่งที่ต้องจัดการ
เขาหยิบ รางวัลพิเศษ ที่ได้ออกมา มันเป็นตราประทับสีดำลึกลับแบบเดียวกับที่เสิ่นชงหรานและเฟิงอี้เฉินได้รับ
เวินเหรินเซี่ยมองสิ่งนี้อย่างประหลาดใจ
“นี่มันแปลกชะมัด”
สำหรับพวกเขาที่เป็นผู้หลอมสร้างอุปกรณ์ พวกเขามักจะสามารถประเมินระดับของไอเท็มได้ แต่กับตราประทับนี้ เขาไม่สามารถวิเคราะห์อะไรได้เลย
เวินซวีพยักหน้า
“แปลกเป็นเรื่องปกติ เพราะนี่คือรางวัลที่ได้หลังจากจัดการกับเงาดำนั่น แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่สามารถเอาออกไปจากโลกภารกิจนี้ได้”
เวินเหรินเซี่ยชะงัก
“อะไรนะ? เอาออกไปไม่ได้?”
รางวัลที่ไม่สามารถนำติดตัวออกไปได้ มันเหมือนเป็นการหลอกให้พยายามอย่างหนักโดยเปล่าประโยชน์
หลังจากที่เวินซวีได้รับตราประทับนี้ เขาก็ได้รับข้อความแจ้งเตือนจากระบบทันที
**【ระบบแจ้งเตือน: ขอแสดงความยินดีกับเวินซวีที่ได้รับรางวัลลับจากกิจกรรมพิเศษครั้งนี้ รางวัลนี้ไม่สามารถนำออกจากโลกภารกิจได้ กรุณามอบรางวัลนี้ให้กับ "ผู้ที่มีวาสนา" ภายในโลกภารกิจนี้ คุณจะยอมรับหรือไม่?
หมายเหตุ: หากคุณเลือกปฏิเสธ รางวัลลับนี้จะถูกระบบเรียกคืน โปรดเลือกอย่างรอบคอบ】**
ข้อความนี้ถูกส่งไปยังกลุ่มสนทนาของผู้ทำภารกิจ เวินเหรินเซี่ยเมื่อเห็นข้อความนี้ก็แทบอยากจะชกใครสักคน รางวัลที่พยายามได้มานั้นสุดท้ายต้องยกให้คนอื่นเสียอย่างนั้น
เขามองไปรอบ ๆ นอกจากพวกเขาที่เป็นผู้ทำภารกิจแล้ว แทบไม่มีใครหลงเหลืออยู่ที่นี่ แม้แต่เหล่าวิญญาณร้ายก็หายไปหมด
ทางด้านเสิ่นชงหรานและเฟิงอี้เฉินที่อยู่ไกลออกไปในเมืองชายแดน ก็เห็นข้อความนี้เช่นกัน เวินซวียังถ่ายภาพรางวัลลับนั้นส่งมาให้ดูอีกด้วย
เสิ่นชงหรานเลิกคิ้วอย่างสงสัย
“นี่มันเหมือนกับรางวัลที่เราได้มาเลยไม่ใช่เหรอ?”
เฟิงอี้เฉินพยักหน้าและส่งข้อความตอบกลับไปทันที
【เฟิงอี้เฉิน: เลือกส่งต่อไปเถอะ รางวัลนี้เราก็มีอันหนึ่งเหมือนกัน】
เมื่อเห็นข้อความนี้ เวินซวีก็ไม่ลังเลอีกต่อไปและเลือกยืนยันการส่งต่อรางวัลลับนั้น
ทันใดนั้นก็มีข้อความใหม่ปรากฏขึ้น
【ระบบแจ้งเตือน: คุณได้เลือกส่งมอบรางวัลลับ ระบบจะหักค่าธรรมเนียมจำนวน 500,000 แต้มคะแนนจากคุณ】
เมื่อเห็นข้อความนี้ เวินซวีแทบอยากจะต่อยระบบเข้าให้ รางวัลถูกยกให้คนอื่นแล้วยังจะมาเรียกเก็บคะแนนอีก แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีข้อความใหม่เด้งขึ้นมา
【ระบบแจ้งเตือน: เนื่องจากคุณได้เลือกส่งมอบรางวัลลับ ระบบจะมอบค่าชดเชยให้คุณ 1,000,000 แต้มคะแนนได้ถูกโอนเข้าบัญชีแล้ว และคุณสามารถสุ่มรางวัลจากตารางเก้าช่องได้สามครั้ง โดยไอเท็มที่ได้รับจะมีระดับต่ำสุดเป็นระดับม่วง และไม่มีขีดจำกัดระดับสูงสุด】
เมื่อเห็นข้อความแจ้งเตือนนี้ เวินซวียิ้มกว้างทันที ระดับต่ำสุดคือไอเท็มระดับม่วง ต่อให้โชคร้ายสุด ๆ อย่างมากเขาก็ยังได้ไอเท็มม่วงสามชิ้นเป็นอย่างต่ำ
เวินซวีคิดอย่างรอบคอบ ก่อนจะเลือกสามตำแหน่งตามความชอบของตนเอง
เวินเหรินเซี่ยมองดูเวินซวีที่ยืนนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเผยสีหน้าดีใจอย่างเห็นได้ชัด นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นเวินซวีแสดงสีหน้ามีความสุขแบบนี้
จากนั้นเมื่อเวลาเดินทางมาถึงเที่ยงคืน ทั้งหมดก็หายตัวไปจากสถานที่นั้น ส่วนหยกตราประทับจะถูกระบบส่งไปที่ไหน พวกเขาเองก็ไม่รู้
...
ในโลกแห่งความจริง ผู้ทำภารกิจที่ไม่ได้ถูกบังคับให้เข้าร่วมกิจกรรมครั้งนี้ ต่างก็รู้สึกว่าเมื่อเวลาเลยเที่ยงคืนไป พวกเขาเพียงแค่มองนาฬิกา และในฟอรั่มก็เริ่มมีโพสต์จำนวนมากเกี่ยวกับกิจกรรม "การเอาชีวิตรอดในเทศกาลสารทจีน"
เสิ่นชงหรานก็จบภารกิจลงเช่นกัน แต่ครั้งนี้ เธอไม่ได้หยุดอยู่ที่หน้าต่างสรุปผลลัพธ์ กลับถูกส่งกลับมาสู่โลกแห่งความจริงโดยตรง พร้อมกับมีการแจ้งผลลัพธ์ของภารกิจปรากฏบนโทรศัพท์ของเธอ
**【ขอแสดงความยินดีกับเสิ่นชงหรานที่ทำภารกิจสำเร็จ!
กิจกรรมพิเศษครั้งนี้ไม่มีคะแนนพื้นฐาน;
* คะแนนจากการกำจัดวิญญาณร้าย: 802,655
* คะแนนจากการแสดงฝีมือ: 9,999
เนื่องจากผลงานยอดเยี่ยมของคุณในกิจกรรมพิเศษครั้งนี้ คุณจะได้รับสิทธิ์หมุนสุ่มรางวัลพิเศษ 5 ครั้ง】**
ครั้งนี้ถือเป็นการเก็บเกี่ยวผลลัพธ์ที่ยิ่งใหญ่จริง ๆ คะแนนที่ได้เริ่มต้นจากหลักแสนเลยทีเดียว อย่างน้อยเพื่อนร่วมทีมคนอื่น ๆ ก็คงได้ผลลัพธ์ไม่ต่างกัน...
..........