บทที่ 24 ความปรารถนาของเฉินฮุ่ยฮุ่ย

บทที่ 24 ความปรารถนาของเฉินฮุ่ยฮุ่ย

หวงซีนำเสนอแผนงานอย่างกระชับและชัดเจน

เธอแบ่งบัตรอาหารออกเป็น 4 ประเภท ได้แก่ ชุดอาหารเช้า ชุดซาลาเปาเล็ก ชุดขนม และชุดเนื้อสัตว์และผัก

ชุดอาหารเช้า

- ชุดราคา 5 หยวน: รวมซาลาเปา 1 ลูก ไข่ต้มชา 1 ฟอง และน้ำเต้าหู้ 1 ถ้วย (รสชาติแบบสุ่ม)

- ชุดราคา 6 หยวน: เพิ่มซาลาเปาอีก 1 ลูก

ชุดซาลาเปาเล็ก

- ราคา 30 หยวน: เลือกซาลาเปาเล็กได้ 1 เข่ง

- ราคา 55 หยวน: เลือกซาลาเปาเล็กได้ 2 เข่ง

ชุดขนม

- บัตรขนมน้ำหนัก 150 กรัม, 250 กรัม, และ 500 กรัม ขนมสามารถคละกันได้

ชุดเนื้อสัตว์และผัก (สำหรับมื้อกลางวันและมื้อเย็น)

- ตัวเลือก: 1 เนื้อ 1 ผัก, 2 เนื้อ 1 ผัก, 1 เนื้อ 2 ผัก, และ 3 เนื้อ 2 ผัก

ข้อกำหนดการใช้บัตรอาหาร

ชุดอาหารทั้งหมดสามารถเลือกใช้ได้ตามวันที่ต้องการ โดยทุกวันสามารถเลือกได้ระหว่าง:

- 1 ชุดอาหารเช้า + 1 ชุดซาลาเปาเล็ก + 1 ชุดเนื้อสัตว์และผัก + 1 ชุดขนม

- หรือ 1 ชุดอาหารเช้า + 1 ชุดซาลาเปาเล็ก + 2 ชุดเนื้อสัตว์และผัก

โปรโมชั่นการซื้อบัตรอาหาร

- ซื้อบัตร 15 วัน: แถมบัตรขนม 150 กรัม 5 ใบ

- ซื้อบัตร 30 วัน: แถมบัตรขนม 150 กรัม 15 ใบ + บัตรซาลาเปาเล็ก 3 ใบ

- ซื้อบัตร 90 วัน: แถมบัตรขนม 150 กรัม 45 ใบ + บัตรซาลาเปาเล็ก 15 ใบ

- ซื้อบัตร 180 วัน: แถมบัตรขนม 150 กรัม 100 ใบ + บัตรซาลาเปาเล็ก 40 ใบ

- ซื้อบัตร 365 วัน: แถมบัตรขนม 150 กรัม 230 ใบ + บัตรซาลาเปาเล็ก 100 ใบ

แผนการขายคือการเพิ่มยอดขายโดยเน้น "ยิ่งซื้อเยอะยิ่งได้เยอะ" และราคาบัตรอาหารจะถูกกว่าการซื้อแบบรายวัน

กิจกรรมเสริม

หวงซียังได้เพิ่มกิจกรรม "รับประทานต่อเนื่อง" โดยหากลูกค้ารับประทานอาหารติดต่อกัน 7/15/30/45/90/180/365 วัน จะได้รับบัตรขนมหรือบัตรซาลาเปาเล็กเป็นของขวัญ

แผนการสมาชิกและสะสมคะแนน

- บัตรอาหารสามารถเลือกได้ทั้งแบบบัตรกระดาษและแบบอิเล็กทรอนิกส์

- ลูกค้าที่ซื้อบัตรอาหารจะกลายเป็นสมาชิกโดยอัตโนมัติ และสามารถสะสมคะแนนเพื่อแลกรับขนมได้

- สมาชิกจะมีฟีเจอร์ "สะสมภาพในคู่มือ" โดยทุกครั้งที่ซื้อขนมชนิดใหม่ จะสามารถปลดล็อกภาพในคู่มือ และแต่ละชนิดจะมีการจัดอันดับ สมาชิกที่ซื้อขนมชนิดใดมากที่สุดในเดือนนั้นจะได้รับตำแหน่งเกียรติยศและของขวัญสุ่ม

เนื่องจากฉินหวยไม่สามารถถือแผนงานในครัวได้โดยตรง ฉินลั่วจึงยืนอยู่นอกครัวและอ่านแผนงานให้ฟัง

“ฟีเจอร์สะสมภาพในคู่มือมันเจ๋งมาก! ปลดล็อกได้ มีอันดับ แถมยังได้ของขวัญอีก!” ฉินลั่วตื่นเต้นจนพูดไม่หยุด “ถ้าโรงอาหารที่โรงเรียนมีแบบนี้ ฉันคงได้ตำแหน่ง”ดาวไข่เจียว " ทุกเดือนแน่!”

“ดาวไข่เจียว อะไร?” เฉินฮุ่ยหงเดินจูงมือเฉินฮุ่ยฮุ่ยเข้ามา พร้อมสั่งอาหารตามเมนูเมื่อวาน และเห็นว่ามีปั้นเปาหอยปูเหลืออยู่ 10 กว่าลูก เธออยากเหมาซื้อไปแจกเป็นสวัสดิการให้สำนักงาน

วันนี้เฉินฮุ่ยฮุ่ยรวบผมหางม้าข้างเดียว ประดับกิ๊บกระต่าย ชุดกระโปรงสีน้ำตาลคาราเมลกับรองเท้าหนังสองสี ทำให้ดูเหมือนขนมเค้กเกาลัดที่น่ารับประทาน

“พี่ฉินหวยคะ คุณแม่บอกว่าเมื่อวานพี่ทำสลัดไม่ค่อยอร่อย นี่เป็นซอสสลัดที่คุณแม่ซื้อเตรียมไว้สำหรับแข่งทำอาหาร นี่ยังมีซอสไข่และไข่ปลาด้วย ทั้งหมดเป็นของใหม่ยังไม่ได้เปิดค่ะ” เฉินฮุ่ยฮุ่ยวางของบนเคาน์เตอร์พร้อมทำท่ากำลังใจ

“พี่ฉินหวยสู้ ๆ! ที่บ้านยังมีอีกหลายขวด ฝึกให้ดีนะคะ พี่ต้องทำสลัดให้อร่อยได้แน่นอน!”

ฉินลั่วงงหนัก “สลัดอะไร? พี่ทำสลัดเมื่อวานเหรอ?”

ฉินหวย: …

เด็กคนนี้ช่วยเหลืออย่างจริงใจโดยไม่สนใจว่าคนอื่นจะลำบากไหม

“แค่ทำเล่น ๆ ไม่สำคัญ” ฉินหวยยัดซาลาเปาไส้ห้าดิงให้ฉินลั่วเพื่อหยุดคำถาม แล้วห้ามเฉินฮุ่ยหงที่กำลังนับปั้นเปาหอยปูเพื่อนำไปเหมาทั้งหมด

“พี่หง ปั้นเปาหอยปูชุดนี้ออกจากเตามาสักพักแล้ว ถ้ารออีกหน่อยค่อยมาซื้อชุดที่เพิ่งออกจากเตา ร้อน ๆ อร่อยกว่านะครับ”

เฉินฮุ่ยหงคิดอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจซื้อทั้งหมด เพื่อนำไปแจกที่สำนักงาน และจะกลับมาซื้อชุดใหม่สำหรับตัวเอง

“พี่หง นโยบายสวัสดิการของสำนักงานคุณนี่ดีจังนะครับ มีขนมกินด้วย” ฉินหวยพูดติดตลก

เฉินฮุ่ยหงตอบอย่างตรงไปตรงมา “ปกติก็แค่ผลไม้กับคุกกี้ ตอนนี้ร้านของคุณเปิดแล้ว ก็ต้องสนับสนุนบ้าง ถ้ามีปัญหาอะไรก็บอกมาได้นะ ผลไม้จากบริษัทโลจิสติกส์หรือร้านค้าปลีกก็เปลี่ยนเป็นขนมได้”

ฉินหวยแทบอยากคุกเข่ากอดขาเฉินฮุ่ยหงและพูดว่า “พี่หง ผมไม่อยากพยายามแล้ว!”

แน่นอน เขาไม่ได้ทำแค่นั้น เขาแค่ยิ้มตามปกติ แต่แฝงด้วยความจริงใจ “พี่หง กับฮุ่ยฮุ่ยอยากกินขนมอะไรบอกมาเลยครับ?”

“ปั้นเปาหอยปูวันนี้เป็นคำสั่งของโอวหยาง ถ้าพี่สองคนอยากกินอะไรบอกมา พรุ่งนี้ผมทำให้ครับ”

เฉินฮุ่ยหงเริ่มคิดอย่างจริงจัง แม้จะกินของอร่อยมาไม่น้อย แต่ในย่านนี้ก็มีร้านขนมชื่อดังไม่กี่ร้าน และฝีมือของฉินหวยถือว่าเป็นหนึ่งในนั้นสำหรับเธอ

เฉินฮุ่ยหงคิดว่า การเลือกซื้อขนมระหว่างไปกลับที่ทำงานก็ถือว่าดีมากแล้ว แต่ถ้าสามารถระบุเมนูได้ล่ะก็...

เธอคิดว่าคงต้องเลือกอย่างพิถีพิถันหน่อย

“หมั่นโถวค่ะ!” เฉินฮุ่ยฮุ่ยพูดเสียงดังฟังชัด “พี่ฉินหวย หนูอยากกินหมั่นโถวสีเทา!”

“หมั่นโถวสีเทา? หมั่นโถวแป้งบัควีตเหรอ?” ฉินหวยถามอย่างแปลกใจ เขาไม่คิดว่าโอวหยางพูดถูก เฉินฮุ่ยฮุ่ยชอบกินหมั่นโถวจริง ๆ

เฉินฮุ่ยหงรีบพยักหน้าและช่วยอธิบายแทนลูกสาว “ใช่ค่ะ หมั่นโถวแป้งบัควีต แม่ของฉันเคยทำ ฮุ่ยฮุ่ยชอบกินมาก ทุกปีตอนกลับบ้านช่วงปีใหม่ก็แทบจะกอดหมั่นโถวไว้ทั้งวัน ฉันกับน้องชายกลับไม่ชอบเลย เพราะเนื้อมันหยาบเกินไป”

“พี่หง หมั่นโถวแป้งบัควีตที่คุณแม่ทำมีลักษณะพิเศษอะไรบ้างครับ?” ฉินหวยถามอย่างจริงจัง

เฉินฮุ่ยหงเริ่มนึกย้อนความทรงจำ “คุณแม่จะซื้อแป้งบัควีตที่บดสดใหม่ในหมู่บ้านทุกปี ฉันว่าคุณภาพแป้งก็ไม่ได้ดีมากนะคะ มันหยาบไปหน่อย”

“การทำหมั่นโถวก็เป็นฝีมือแม่บ้านทั่วไปในชนบท สมัยก่อนบ้านเราไม่ได้มีฐานะดีอะไร หมั่นโถวที่ได้กินในช่วงปีใหม่ก็ไม่ใช่แป้งขาวล้วน แม่ไม่ได้ทำเยอะ ฝีมือก็ธรรมดา”

“แต่แม่จะใส่น้ำตาลแดงเพิ่มเข้าไป เพราะชอบรสหวาน แล้วเวลาแม่กินหมั่นโถวยังต้องจิ้มน้ำตาลขาวเพิ่มอีก”

“ถ้าจะบอกว่ามีข้อดีตรงไหน คงเป็นความเหนียวหนึบ? เนื้อค่อนข้างแข็ง ต้องเคี้ยวเยอะ”

ฉินหวย: …

ฟังแล้วก็ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นข้อดีอะไรเลย

หรือว่าความชอบของเฉินฮุ่ยฮุ่ยจะเรียบง่ายเกินไป? หรือเพราะปกติที่บ้านได้กินแต่อาหารเลิศรส จึงรู้สึกดีใจเมื่อได้กินอาหารชนบทแบบหยาบ ๆ?

ฉินหวยทำได้เพียงพยักหน้าและบอกว่าจะพยายามทำตามคำขอ

เมื่อเฉินฮุ่ยฮุ่ยระบุว่าอยากกินหมั่นโถว เฉินฮุ่ยหงก็ตัดสินใจตามใจลูกสาว

เพราะเฉินฮุ่ยฮุ่ยยังต้องไปโรงเรียน การพูดคุยทำให้เสียเวลา เธอกลัวว่าจะเจอรถติดในชั่วโมงเร่งด่วน สองแม่ลูกจึงไม่ได้นั่งทานในร้าน แต่เลือกสั่งกลับบ้านแทน

ก่อนออกจากร้าน เฉินฮุ่ยฮุ่ยยังโบกมือลาฉินหวยอย่างสุภาพสามครั้ง แล้วกระโดดโลดเต้นจากไป

ทันใดนั้น เสียงแจ้งเตือนในเกมดังขึ้นในหัวของฉินหวย

“ยินดีด้วย คุณได้ค้นพบภารกิจเสริมใหม่ กรุณาตรวจสอบในหน้าภารกิจ”

ฉินหวยมองไปที่ซึ้งนึ่งพลางตะโกนเรียก “ลั่วลั่ว มาช่วยเฝ้าซาลาเปาเล็กหน่อย แล้วกดแม่พิมพ์ทำซาลาเปาไส้ถั่วแดงให้สองชุดด้วย”

“มาแล้ว มาแล้ว” ฉินลั่ววิ่งเหยาะเข้ามา “พี่จะไปเข้าห้องน้ำเหรอ?”

“ฉันเจอภารกิจใหม่ ต้องไปดูหน่อย”

ฉินลั่วเบะปากใส่ “ให้ทำเป็นรูปกระต่ายกับสิงโตใช่ไหม?”

“ซาลาเปารูปสิงโตแม่ปั้นดวงตากับหนวดไม่ได้เรื่อง เมื่อคืนถึงขายหมดตอนดึก งั้นทำเป็นรูปช้างดีกว่า”

ฉินหวยพูดจบก็เดินไปชั้นวางของ แกล้งทำเป็นหาอะไรบางอย่าง ก่อนจะแตะในอากาศเพื่อเปิดดูภารกิจ

ฉินลั่วเบ้ปากแล้วเริ่มตบแป้ง

ฉินฉงเหวินกับจ้าวหรงมองหน้ากันแล้วส่ายหน้าอย่างปลงตก “เด็กสองคนนี้...”

ภารกิจเสริมที่ฉินหวยได้รับคือ:

1.ความปรารถนาของเฉินฮุ่ยฮุ่ย:

ในฐานะสาวกผู้ภักดีของลัทธิหมั่นโถวลอยฟ้า ขนมที่เฉินฮุ่ยฮุ่ยชอบที่สุดไม่ใช่เค้กสองสี หรือซาลาเปาไส้ห้าชนิดที่กำลังเป็นที่นิยมในย่านเมฆา แต่เป็นหมั่นโถวที่เรียบง่ายที่สุด น่าเสียดายที่ไม่ว่ากินหมั่นโถวแบบไหน เธอก็รู้สึกว่ามันขาดอะไรไปสักอย่าง แม้แต่หมั่นโถวแป้งบัควีตที่คุณยายทำเองในช่วงปีใหม่ ซึ่งไม่อร่อยเลย เคี้ยวยาก กินมากก็ไม่ไหว แต่มีรสชาติพิเศษบางอย่างที่ทำให้เธอไม่อาจลืมได้ หมั่นโถวนั้นก็ยังไม่ใช่สิ่งที่เธอชอบที่สุด แม้เธอจะบอกไม่ได้ว่าหมั่นโถวที่ต้องการจริง ๆ เป็นแบบไหน

โปรดทำหมั่นโถวในฝันของเฉินฮุ่ยฮุ่ย ให้เธอได้กินหมั่นโถวที่ต้องการจริง ๆ

รางวัลภารกิจ: ความฝันของเฉินฮุ่ยหง + การยอมรับจากเฉินฮุ่ยฮุ่ย (เลือก: ใช่/ไม่ใช่)

เมื่อเห็นรายละเอียดภารกิจที่ยาวเหยียดนี้ ฉินหวยถึงกับอยากเกาหัว

ความปรารถนาของเฉินฮุ่ยฮุ่ยนี้เข้าใจยากกว่าคำถาม "อยากกินอะไร" ที่เด็กตอบว่า "อะไรก็ได้" เสียอีก

นี่มันรสนิยมแบบไหนกัน เด็กคนนี้...

รับรู้ว่าหมั่นโถวที่คุณยายทำไม่อร่อยแต่ก็ชอบกิน

แต่ถ้าถามว่าหมั่นโถวที่อยากกินจริง ๆ เป็นแบบไหน กลับตอบว่าไม่รู้

ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมคนถึงบอกว่างานหมอเด็กเป็นงานยาก นี่มันเหมือนโจทย์วิชาอ่านจับใจความที่ไม่มีคำตอบเลย

แล้วสรุปว่า...

เฉินฮุ่ยฮุ่ยอยากกินหมั่นโถวที่อร่อย หรือหมั่นโถวที่ไม่อร่อย?

หรือหมั่นโถวที่อร่อยแต่มีรสชาติแปลก ๆ ที่ไม่อร่อยเล็กน้อย? หรือหมั่นโถวที่ไม่อร่อยแต่กินแล้วมีรสชาติอร่อยซ่อนอยู่?