บทที่ 23 ส่งอาหาร
บทที่ 23 ส่งอาหาร
หลังจากที่เหล่าคุณลุงกลับไปพร้อมปั้นเปาหอยปูที่แพ็คกลับไปครึ่งหนึ่ง โอวหยางก็อิ่มหนำสำราญ นั่งเอนหลังบนเก้าอี้เล่นมือถืออย่างผ่อนคลาย ดูเหมือนเขากำลังวางแผนจะเอาปั้นเปาหอยปูอีกสองชิ้นไปกินที่ที่ทำงาน
ในครัว ฉินหวยเพิ่งเปลี่ยนจากโหมดยุ่งเหยิงในการเตรียมอาหารเช้า มาเป็นโหมดทำซาลาเปาอย่างสบาย ๆ เมื่อเห็นโอวหยางว่างอยู่ เขาจึงชวนให้โอวหยางย้ายเก้าอี้มานั่งที่หน้าต่าง และพูดคุยกันข้ามเคาน์เตอร์ขนม
“ใบปลิวที่แจกเป็นไงบ้าง?” ฉินหวยถาม
“สบายใจได้เลย ฉันคอยตรวจสอบเป็นประจำ ไม่มีใครทำงานลวก ๆ แน่นอน!” โอวหยางยืนยันด้วยการตบอก
ฉินหวยพยักหน้า “ก็ดี แล้วมีอีกเรื่องหนึ่ง”
โอวหยางเริ่มนั่งตัวตรง
“พี่หงกับฮุ่ยฮุ่ยปกติชอบทานขนมอะไรบ้าง? ซาลาเปาหรือหมั่นโถวธรรมดาก็ได้ มีอะไรที่พวกเขาชอบเป็นพิเศษหรือเปล่า?” ฉินหวยถามอย่างจริงจัง
โอวหยาง: ?
เดี๋ยวนะ นายเปลี่ยนหัวข้อเร็วเกินไปหรือเปล่า!
โอวหยางเกาศีรษะ คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบอย่างไม่แน่ใจ “พี่หง...ฉันไม่ค่อยแน่ใจ แต่ฮุ่ยฮุ่ยน่าจะชอบกินหมั่นโถว”
“หมั่นโถว?” ฉินหวยมองด้วยสายตาแปลกใจ
“จริง ๆ!” โอวหยางย้ำหนักแน่น “ตอนที่ฉันเข้าเรียนมหาวิทยาลัยใหม่ ๆ พ่อฉันซื้อรถให้ฉัน แม้ว่าตอนนี้จะไม่มีเงินเติมน้ำมันแล้วเอาไปให้แม่ใช้ แต่ฉันก็มีประสบการณ์ขับรถมาหลายปี”
“ปีที่แล้วพี่หงต้องไปทำงานนอกสถานที่ เลยฝากฉันดูแลฮุ่ยฮุ่ย พาไปส่งโรงเรียนตอนเช้าและเย็น พร้อมจัดการอาหารเช้าและเย็นให้ ช่วงนั้นฉันถามฮุ่ยฮุ่ยทุกเช้าว่าอยากกินอะไร และคำตอบก็คือหมั่นโถวตลอด เธอไม่กินของอื่นเลย ไม่ว่าจะเป็นแพนเค้ก ข้าวปั้น หรือขนมปังแกงกะหรี่”
ฉินหวยพยักหน้า จดข้อมูลไว้ในใจ หมั่นโถว เด็กคนนี้เรียบง่ายจริง ๆ
หลังจากฟังจบ โอวหยางก็ถามด้วยความตื่นเต้น “ทำไมนายถามเรื่องนี้ นายทำหมั่นโถวสูตรลับได้ด้วยเหรอ?”
“ไม่มีอะไรลับหรอก” ฉินหวยโบกมือ “แค่เพิ่มน้ำตาลแดงก็ได้หมั่นโถวรสหวาน หรือใส่เนื้อก็เป็นหมั่นโถวไส้เนื้อ ฉันทำให้ดูแปลกไปกว่านี้คงไม่ได้”
ขณะที่พูดจบ ฉินลั่วที่เพิ่งเข้าร้านก็พูดขัดขึ้นมาด้วยท่าทางง่วงเหงา “หมั่นโถวอะไร? พี่ชาย นายเคยทำหมั่นโถวเหล้าหมักด้วยนี่”
โอวหยางที่ได้ยินถึงกับตาเป็นประกาย เหมือนรู้ว่าฉินหวยยังมีฝีมือพิเศษที่เก็บซ่อนไว้
แต่ฉินลั่วพูดประโยคถัดไปดับความหวังทันที “แต่ไม่อร่อยนะ”
โอวหยางสนใจขึ้นมาทันที “ฉินหวยทำขนมที่ไม่อร่อยด้วยเหรอ? ลั่วลั่ว เธอไม่บอกเหรอว่าพี่ชายเธอทำขนมตามสูตรจนเก่งเอง?”
ฉินลั่วไม่ได้ตอบ แต่หยิบถุงมือและคีมตักปั้นเปาหอยปูใส่จานของตัวเอง พลางกินไปด้วยและพูดไปด้วยจนเศษแป้งร่วงเต็มโต๊ะ
“มันไม่เหมือนกัน”
“ตามสูตรในหนังสือ หมั่นโถวเหล้าหมักใช้หัวเชื้อหมักเพื่อให้เกิดความยืดหยุ่น กดแล้วเด้งกลับ ไม่เสียรูป แม้จะถูกกดทับในถุงก็ยังคืนรูปเดิมได้”
“รสชาติในหนังสือบอกว่ามีกลิ่นหอมเหล้า อร่อยและเป็นเอกลักษณ์ แต่พี่ฉันทำหมั่นโถวเหล้าหมักได้เหมือนหมั่นโถวธรรมดา ไม่เด้ง และมีกลิ่นแปลก ๆ ฉันไม่ค่อยชอบ” ฉินลั่วพูดก่อนจะกัดปั้นเปาหอยปูอีกคำ “แต่ฉันชอบอันนี้!”
หลังจากกินปั้นเปาหอยปูหมด ฉินลั่วก็กินซาลาเปาอีกสองลูก จากนั้นจึงไปเปลี่ยนชุดเข้าครัว ช่วยพ่อแม่ห่อซาลาเปา ทำงานทั้งเป็นคนทำความสะอาดและพนักงานทั่วไปด้วยค่าแรงเพียงครึ่งเดียว เรียกได้ว่าคุ้มเกินคุ้ม
ตั้งแต่ 6:26 - 6:29 น. พนักงานช่วงเช้าเริ่มเข้ามาทำงาน ตรงเวลาเป๊ะ
“คุณฉิน นี่เป็นรายการสั่งจองล่วงหน้าจากกลุ่มเมื่อวาน พวกเขาต้องการให้ส่งภายในเวลา 9:10 - 9:25 น. ฉันพิมพ์รายการออกมาเรียบร้อยแล้ว คุณลองดูนะคะ…” หวงซีถือใบรายการมายื่นให้ใกล้หน้าต่าง
“ฉันจะไปส่งเอง!” ฉินลั่วยกมืออย่างกระตือรือร้น แสดงให้เห็นว่าเธอคุ้นเคยกับงานนี้มาก
ที่บ้านเกิด ร้านอาหารเช้าของครอบครัวฉินหวยแม้จะไม่มีบริการส่งอาหาร แต่ก็มักจะได้รับคำสั่งซื้อจากลูกค้าประจำ โดยเฉพาะเมื่อมีคำสั่งซื้อจำนวนมาก เช่น โรงเรียนอนุบาลใกล้เคียงที่เชฟหยุดงานกระทันหัน หรือโรงเรียนประถมที่มีปัญหากับไฟฟ้าและต้องการซื้ออาหารเช้าจำนวนมาก
ข้าวต้มที่เคยใช้เป็นอาหารกลางวันแบบง่าย ๆ ของโรงอาหารเด็กกำพร้าที่ถนนสาม ได้รับเงินบริจาคจากผู้ใจบุญ ท่านผู้อำนวยการจึงตัดสินใจทุ่มเงินก้อนใหญ่เพื่อพัฒนาเมนูอาหารของสถานสงเคราะห์...
เมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้ ร้านอาหารเช้าของครอบครัวฉินมักจะโชคดีได้รับออร์เดอร์ขนาดใหญ่ และทำกำไรได้อย่างงาม
หวงซีมองไปที่จ้าวหรงโดยไม่รู้ตัว
แม้ฉินหวยจะเป็นเจ้าของร้านอาหารเมฆาอย่างแท้จริง แต่เขากลับเป็นเจ้านายที่ไม่ค่อยยุ่งเกี่ยวกับการบริหารอะไรเลย ทุกเรื่องสามารถรายงานผ่านจ้าวหรงหรือฉินฉงเหวินแทนเขาได้โดยตรง
เรื่องการส่งอาหารนั้น หวงซีและจ้าวหรงได้ตกลงกันเมื่อคืนนี้ โดยกำหนดค่าแรงการส่งอาหารที่สามเหมา (0.3 หยวน) ต่อหนึ่งรายการ และหากในเดือนนั้นส่งครบ 500 รายการ ค่าแรงจะเพิ่มเป็นสี่เหมา หากครบ 1,000 รายการก็จะเพิ่มเป็นห้าเหมา
กฎการส่งอาหารของโรงอาหารเมฆาในตอนนี้คือ ระยะทาง 1.5 กิโลเมตร จะมีบริการส่งถึงโต๊ะทำงาน หากสั่งขั้นต่ำ 30 หยวนต่อรายการ หรือในตึกเดียวกันมียอดสั่งรวมกัน 8 รายการขึ้นไป แม้ค่าจัดส่งจะไม่สูง แต่ระยะทางใกล้และออเดอร์รวมเยอะ จึงเหมาะกับพนักงานที่ไม่กลัวร้อนและอยากออกกำลังกายพร้อมหาเงินค่าขนม
ผู้ที่ได้รับมอบหมายให้ส่งอาหารคือ อันโยวโยว
แม้พนักงานในโรงอาหารเมฆาจะไม่ค่อยรู้จักกันดีนัก แต่ทุกคนก็ดูออกว่าเธอค่อนข้างลำบาก เมื่อคืนนี้หลังจากหวงซีแจ้งเรื่องนี้ในกลุ่มแชต อันโยวโยวเป็นคนแรกที่เสนอตัว แม้ว่าช่วงนี้จะมีออเดอร์น้อยและเงินไม่มากนัก แต่ไม่มีใครแย่งงานนี้กับเธอ
“แบ่งออเดอร์ไกล ๆ ให้เธอหน่อย” จ้าวหรงพูดขณะมือยังไม่หยุดห่อซาลาเปา “เด็กคนนี้พูดไม่หยุดทั้งวัน ให้เธอได้เคลื่อนไหวร่างกายบ้าง”
หวงซียิ้มพร้อมพยักหน้า และยังยืนอยู่ที่เดิมก่อนจะพูดต่อ “เชฟฉินคะ จริง ๆ แล้วฉันมีข้อเสนออีกหนึ่งอย่างค่ะ”
“เมื่อวานฉันลองถามความคิดเห็นลูกค้าบางคน พบว่ามีร้านสะดวกซื้อและร้านอาหารเช้าหลายแห่งในละแวกนี้ที่ให้บริการส่งอาหารถึงโต๊ะทำงาน บางร้านยังมีโปรโมชั่นแบบเหมาจ่ายรายเดือนด้วยค่ะ”
“โปรโมชั่นเหมาจ่าย?” ฉินหวยสนใจทันที คิดในใจว่าของกินอย่างแป้งโรตีจะมีเหมาจ่ายได้อย่างไร?
หวงซีพยักหน้า “แป้งโรตีที่เพิ่มไข่ ไส้กรอก ไก่ทอด หรือปลาแผ่น ราคาเหมาจ่ายเดือนละ 270 หยวน เฉลี่ยแล้วชิ้นละไม่ถึง 10 หยวนค่ะ”
“ร้านสะดวกซื้อที่ขายดี ๆ หนึ่งวันว่ากันว่าขายแป้งโรตีได้กว่า 200 ชิ้น”
ร้านสะดวกซื้อเหล่านั้นทำยอดขายวันละกว่า 2,000 หยวนจากแค่แป้งโรตี ถือว่าเปิดตลาดใหม่ได้อย่างสวยงาม
ฉินหวยเริ่มเข้าใจ “คุณเลยคิดว่าโรงอาหารของเราก็สามารถขายแบบเหมาจ่ายได้?”
“อาหารกลางวันและเย็นอาจจะเหมาะกับแบบเหมาจ่าย แต่สำหรับอาหารเช้า เราเปลี่ยนเมนูทุกวัน และราคาก็แตกต่างกันมาก แบบเหมาจ่ายอาจจะตั้งราคายากใช่ไหม?”
ถึงอย่างนั้น ฉินหวยก็รู้สึกว่าข้อเสนอนี้น่าสนใจ
การเหมาจ่ายหมายถึงการขายในปริมาณมาก ซึ่งการขายอาหารเช้าก็ต้องเน้นปริมาณเพื่อทำกำไร
หวงซีเผยยิ้มบาง ๆ “สิ่งที่คุณพูดมาฉันก็คิดไว้เหมือนกันค่ะ ฉันเองก็คิดว่าเหมาจ่ายอาจไม่เหมาะกับโรงอาหารของเรา”
“ดังนั้นฉันจึงคิดแผนใหม่ขึ้นมา”
“คูปองอาหารค่ะ”
“คูปองหลากหลายรูปแบบ หลายระดับราคา จัดเป็นแพ็กเกจขายแบบรายเดือน/รายไตรมาส/รายปี หรือครึ่งปีพร้อมส่วนลดพิเศษ”
“นี่คือรายงานที่ฉันรีบจัดทำขึ้นมา อาจจะดูหยาบไปหน่อย ขอให้คุณช่วยพิจารณาด้วยนะคะ ถ้าคุณคิดว่าไอเดียนี้โอเค สองวันนี้ฉันจะคุยกับพี่หรง แล้วพยายามเปิดตัวโปรโมชั่นใหม่ในสามวันค่ะ”
“ถ้าได้ ฉันคิดว่าคุณควรติดต่อโอวหยางเพื่อพิมพ์ใบปลิวใหม่ โดยเพิ่มข้อมูลโปรโมชั่นคูปองอาหารและบริการส่งถึงบ้านที่สำคัญที่สุดคือ เพิ่ม QR Code ไว้ในใบปลิวด้วยค่ะ”
ฉินหวยมองกองเอกสารที่น่าจะหนาอย่างน้อย 20 หน้าและเงียบไปครู่หนึ่ง
เมื่อดูอีกครั้ง เขากลับรู้สึกซาบซึ้งอย่างมาก
ช่างน่าประทับใจจริง ๆ ที่ร้านของเรามีพนักงานที่สามารถเขียนแผนงานแบบนี้ได้!
