บทที่ 1125 (246) ไม่มีความเมตตา

บทที่ 1125 (246) ไม่มีความเมตตา

บทที่ 1125 (246) ไม่มีความเมตตา “ว่าไงล่ะ? คราวนี้คงถึงเวลาพูดแล้วใช่ไหม?” จี้เฟิงเอ่ยพร้อมรอยยิ้มจางๆ เขารู้สึกว่าชายหนุ่มร่างเล็กคนนี้ดูมีอะไรที่น่าสนใจไม่น้อย แม้ภายนอกจะไม่ได้ดูเป็นคนเลวร้ายอะไรนัก อีกทั้งจางเล่ยเองก็เคยบอกว่าเด็กหนุ่มคนนี้อยู่ในหอพักเดียวกันกับเขา ดูเหมือนจะเป็นแค่เด็กนักศึกษาเ...