บทที่ 103 : ตามหาวัตถุดิบสำหรับเถาวัลย์วิญญาณสวรรค์!
บทที่ 103 : ตามหาวัตถุดิบสำหรับเถาวัลย์วิญญาณสวรรค์!
เซียวซิงหยูกอดไข่มังกรไว้แน่น แล้วใช้ดวงตาเทพอสูรเพื่อตรวจสอบข้อมูลของไข่มังกร
[วัสดุที่จำเป็นสำหรับการเร่งการฟักไข่]: ดอกบัวหิมะกระดูกมังกร, หัวใจมังกร, ผลเบอร์รี่เพลิงโลกันตร์...
[ข้อห้ามในการฟักไข่]: ห้ามสัมผัสกับพลังงานชั่วร้าย มิฉะนั้นจะทำให้เกิดการกลายพันธุ์ทางพันธุกรรม มังกรสายเลือดบริสุทธิ์ → มังกรปีศาจ
หลังจากอ่านข้อมูลทั้งหมดจบ เซียวซิงหยูก็ส่ายหัวพลางถอนหายใจ
"การฟักไข่มังกรนี่เป็นเรื่องยากจริงๆ"
การฟักไข่มังกร จำเป็นต้องใช้พลังมังกรจำนวนมากในการหล่อเลี้ยงอย่างต่อเนื่อง…ซึ่งงานนี้คงต้องให้เดลลูเป็นคนจัดการ
ส่วนการเร่งการฟักไข่ ต้องใช้วัสดุหายากมากมาย
ดอกบัวหิมะกระดูกมังกร เป็นดอกบัวหิมะที่บานบนกระดูกมังกร หาซื้อไม่ได้ตามท้องตลาด แถมคนทั่วไปก็ไม่มีทางหามันเจอ
ส่วนหัวใจมังกร คือฟอสซิลหัวใจของมังกรยักษ์ที่ตายไปแล้ว
การที่เซียวซิงหยูขุดเจอกระดูกมังกรที่ก้นทะเลสาบมังกรตก ถือว่าเป็นโชคช่วยจากสวรรค์แล้ว…ส่วนการตามหาหัวใจมังกรนั้น มันยากยิ่งกว่าถูกหวยรางวัลที่หนึ่งเป็นพันๆเท่า
วัสดุทุกอย่างที่เกี่ยวกับมังกร หาได้ยากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทร…ตอนนี้วัสดุอย่างเดียวที่เซียวซิงหยูพอจะมีโอกาสหามาได้ คือผลเบอร์รี่เพลิงโลกันตร์
ผลเบอร์รี่เพลิงโลกันตร์ เจริญเติบโตในถ้ำนกอมตะทางตอนใต้ของประเทศมังกร…หากมีพลังมากพอ การเข้าไปในถ้ำนกอมตะเพื่อเก็บผลเบอร์รี่เพลิงโลกันตร์ก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร
"การฟักไข่มังกรเป็นเรื่องใหญ่ ใจร้อนไม่ได้ ต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป"
เซียวซิงหยูรู้ดีว่าใจร้อนไปก็เท่านั้น เขาจึงเก็บไข่มังกรกลับเข้าไปในคลังของระบบ
ส่วนข้อห้ามในการฟักไข่ เซียวซิงหยูก็จำขึ้นใจเป็นอย่างดี…ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะไม่ยอมให้ไข่มังกรสัมผัสกับพลังงานชั่วร้ายเด็ดขาด
เเละช่องแคบอสูรนั้นเต็มไปด้วยอสูรร้ายกระหายเลือด พลังงานชั่วร้ายปกคลุมไปทั่วทั้งทะเลราวกับหมอกหนา…การเก็บไข่มังกรไว้ในคลังของระบบจึงถือว่าเป็นวิธีที่ปลอดภัยที่สุดแล้ว
…..
บูมมมมม!!!!
ทันใดนั้น มันก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นมาจากนอกถ้ำ
จากนั้น, เดลลูก็ลากซากฉลามเพลิงยักษ์เข้ามา
ฉลามเพลิงยักษ์ที่สามารถพลิกฟ้าคว่ำแผ่นดินได้ ตอนนี้มันกลับกลายเป็นเหมือนของเล่นในมือของเดลลู
ส่วนเมดูซ่าก็กลับมาถึงเช่นกัน เเละบนบ่าของเธอแบกปลาหมึกยักษ์อยู่หนึ่งตัว
ด้วยความสามารถของนักล่าทั้งสอง มื้อเย็นวันนี้จึงอุดมสมบูรณ์เป็นพิเศษ
รัตติกาลค่อยๆ เข้ามาเยือน
ภายในถ้ำ…เซียวซิงหยูกำลังเพลิดเพลินกับหนวดปลาหมึกย่างและเนื้อฉลามที่สุกกำลังดี
แม้จะไม่มีเครื่องปรุงรสใดๆ แต่กลิ่นหอมแบบธรรมชาติของเนื้อสัตว์ก็ยังเย้ายวนชวนน้ำลายสออย่างมาก
รสชาติอันแสนอร่อย คือคำชมที่เหมาะสมที่สุดสำหรับมื้อเย็นนี้
หลังจากอิ่มหนำสำราญ เซียวซิงหยูนอนเอกเขนกอยู่ที่ปากถ้ำ เพื่อมองดูพระจันทร์ดวงกลมโตบนท้องฟ้า
เหลือเวลาอีกไม่ถึง 20 ชั่วโมงก่อนการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศของการแข่งขันซูเปอร์โนวาจะเริ่มขึ้น
เมดูซ่าบอกว่าใช้เวลาเพียง 12 ชั่วโมงก็สามารถพาเขากลับไปประเทศมังกรได้…นั่นหมายความว่า เซียวซิงหยูยังมีเวลาเหลือเฟือสำหรับการนอนหลับพักผ่อน
"มาสเตอร์…ไม่นอนหรือ?" เมดูซ่าเอ่ยถาม เพราะดูเหมือนเซียวซิงหยูจะยังมีเรื่องกังวลในใจ
"ซาซ่า เธอคิดว่าความสัมพันธ์ของเราเป็นยังไงบ้าง?" เซียวซิงหยูถามอย่างจริงจัง
"มาสเตอร์คือผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตข้าไว้…มีอะไรก็พูดกับข้าตรงๆได้เลย" เมดูซ่าตอบอย่างเเน่วเเน่
"ถ้างั้น…ขออุจจาระของเธอให้ฉันก้อนหนึ่งได้ไหม?"
คำถามนี้ของเซียวซิงหยู…ทำเอาเมดูซ่าถึงกับอึ้งไปเลย
เมดูซ่าอึ้งจนร่างแทบจะกลายเป็นหินอยู่พักหนึ่ง…ตอนนี้เธอคิดว่าตัวเองหูฝาดไปเสียแล้ว
"มาสเตอร์...เมื่อกี้ว่ายังไงนะ?" เมดูซ่าถามอย่างตะกุกตะกัก
"ฉันถามว่า ขออุจจาระของเธอให้ฉันก้อนหนึ่งได้ไหม?" เซียวซิงหยูถามย้ำอีกครั้ง
ทันใดนั้น เมดูซ่าก็เลือดขึ้นหน้าทันที
"เดลลู อย่ามาขวางข้านะ…ข้าจะเอาเลือดหัวไอ้เด็กเวรนี่ออก!"
ความแตกต่างที่สำคัญที่สุดระหว่างอสูรจำพวกมนุษย์อสูรกับอสูรทั่วไป คืออสูรจำพวกมนุษย์อสูรมีลักษณะนิสัยแบบมนุษย์…เเละหนึ่งในนั้นคือความรู้สึกอาย
เมดูซ่าเป็นผู้หญิง ผู้หญิงทุกคนย่อมรู้จักรักษาหน้าตา…การที่เซียวซิงหยูมาขออุจจาระของเธอเเบบนี้ ผู้หญิงที่ไหนจะทนได้
เมื่อเห็นสถานการณ์ไม่ดี, เซียวซิงหยูจึงหันไปหาเดลลูเเทน
"ลูลู่ ถ้าซาซ่าไม่ให้ เธอพอจะ..."
"ถ้าหล่อนไม่ให้ ข้าก็ไม่ให้เหมือนกันนั่นแหละ!”
“เซียวซิงหยู….เจ้ามันโรคจิตชัดๆ ถึงกับกล้ามาขออะไรแบบนี้เนี่ยนะ!” เดลลูพูดแทรกขึ้นมาทันที
เซียวซิงหยูได้แต่ยิ้มแห้งๆ ครั้งนี้เขาถูกเข้าใจผิดอีกแล้ว
"ลูลู่ ฉันไม่ใช่พวกโรคจิตนะ" เซียวซิงหยูรีบแก้ต่าง
"ถ้าไม่โรคจิต แล้วเจ้าจะมาขอ...ฮึ่ม ข้าพูดไม่ออกจริงๆ" เดลลูพูดอย่างเหลืออด
เซียวซิงหยูอธิบายเท่าไหร่ก็ยิ่งแย่ลง สุดท้ายเขาจึงเปิดแหวนมิติ แล้วหยิบกระถางต้นไม้ออกมา
ภายในกระถางต้นไม้ มีต้นอ่อนสีเขียวขนาดประมาณสี่เซนติเมตรที่กำลังงอกออกมา…ต้นอ่อนนี้ดูบอบบาง แต่กลับแผ่ออกมาซึ่งพลังชีวิตอันแข็งแกร่ง พร้อมกับกลิ่นหอมสดชื่น
เดลลูและเมดูซ่ามองหน้ากันอย่างงุนงง พวกเธอไม่เข้าใจว่าเซียวซิงหยิบกระถางต้นไม้ออกมาทำไม
"ต้นไม้นี้คือสาเหตุ…มันคืออสูรตระกูลพืชสายเลือดโบราณ เถาวัลย์วิญญาณสวรรค์" เซียวซิงหยูอธิบาย
"อสูรสายเลือดโบราณ?" เดลลูทวนคำ
"อสูรสายพันธุ์พืช?" เมดูซ่าทวนคำเช่นกัน
"นี่เป็นเพียงต้นอ่อนของเถาวัลย์วิญญาณสวรรค์ การจะเพาะพันธุ์มันให้เติบโต ต้องใช้วัสดุวิวัฒนาการมากมาย…หนึ่งในวัสดุวิวัฒนาการที่สำคัญ ก็คือร่างกายหรืออุจจาระของอสูรระดับเทพเจ้า" เซียวซิงหยูอธิบายเหตุผลให้ทั้งสองฟังอย่างละเอียด
เมื่อได้ยินเช่นนี้, สีหน้าของเดลลูก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย
"อ้อ ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง ทำไมเจ้าไม่พูดให้ชัดเจนตั้งแต่แรก ถ้าพูดให้ชัดเจน พวกเราก็คงไม่เข้าใจผิดหรอก"
อย่างไรก็ตาม, เมดูซ่าก็ยังคงส่ายหน้า พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"ถึงจะเป็นแบบนั้น แต่ข้ากับจิ้งจอกก็ยังเป็นอสูรจำพวกมนุษย์อสูร…พวกเราก็มีความละอายและศักดิ์ศรีเหมือนผู้หญิงทั่วไปอยู่ดีนะ"
เซียวซิงหยูได้เเต่เกาหัวอย่างรู้สึกผิด
"จริงด้วยสิ ฉันลืมคิดไป…ขอโทษที่เสียมารยาทกับพวกเธอนะ"
เซียวซิงหยูรู้ตัวแล้วว่าการขออุจจาระจากเดลลูและเมดูซ่าโดยตรงนั้น มันไม่เหมาะสมจริงๆ
"ว่าแต่ อุจจาระของอสูรระดับเทพเจ้าทุกตัวสามารถเร่งการเจริญเติบโตของต้นอ่อนได้หมดเลยหรือ?" เมดูซ่าเอ่ยถามขึ้น
"ใช่แล้ว อุจจาระของอสูรระดับเทพเจ้าทุกตัวมีสรรพคุณแบบนั้น" เซียวซิงหยูตอบ
ทันใดนั้น เมดูซ่าก็นึกอะไรบางอย่างออก
"มาสเตอร์ ที่นี่คือช่องแคบอสูร ที่ก้นทะเลมีอสูรร่างเทพเจ้านอนหลับอยู่เป็นร้อยๆตัว"
"ซาซ่า เธอหมายความว่า..."
"เดลลู พวกเราพามาสเตอร์ลงไปใต้น้ำกันเถอะ" เมดูซ่าหันไปถามเดลลู
เดลลูพยักหน้าเห็นด้วย ไม่มีเหตุผลอะไรที่เธอจะต้องปฏิเสธเรื่องนี้
"พวกเธอสองคนพึ่งพาได้มากเลย…ขอบคุณมากนะ" เซียวซิงหยูกล่าวอย่างยินดี
…..
ยามค่ำคืน งูยักษ์ขนาดมหึมาตัวหนึ่งกำลังดำดิ่งลงสู่ก้นทะเล
ภายในปากของงูยักษ์, เซียวซิงหยูและเดลลูยืนอยู่บนลิ้นของเมดูซ่า พวกเขามองเห็นอสูรน้ำนานาชนิดที่กำลังแหวกว่ายอยู่รอบๆตัว
อสูรน้ำเหล่านี้ ล้วนมีระดับต่ำกว่าราชาอสูร, ดังนั้นด้วยพลังกดดันและสายเลือดที่เหนือกว่า ถึงเมดูซ่าและเดลลูจะไม่ลงมือ อสูรเหล่านั้นก็จะหนีกระเจิงไปเองจนปล่อยให้เส้นทางโล่งสะดวก
เมื่อดำลึกลงไปซักพัก เซียวซิงหยูก็เริ่มมองเห็นภูเขาไฟใต้ทะเล
ใกล้ๆกับปากปล่องภูเขาไฟ มีลาวาสีแดงฉานไหลออกมาอย่างช้าๆ
ที่นี่มีสิ่งมีชีวิตขนาดมหึมาตัวหนึ่งนอนอยู่ที่ปากปล่องภูเขาไฟ มันดูง่วงซึม และพ่นฟองอากาศสีดำออกมาเป็นระยะๆ
เซียวซิงหยูใช้ดวงตาเทพอสูรตรวจสอบข้อมูลของสิ่งมีชีวิตตัวนั้น…
มันคือวาฬเพลิงจักรพรรดิ อสูรระดับเทพเจ้า
"เอาเจ้านี่แหละ!" เซียวซิงหยูยิ้มออกมาอย่างดีใจ
วาฬเพลิงจักรพรรดิที่กำลังหลับใหล…ไม่รู้ตัวเลยว่ามีมนุษย์จอมเจ้าเล่ห์กำลังหมายตาอุจจาระของมันอยู่!
……………….
