ตอนที่ 838 จู๋ เย่ชิง, ปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย

เมื่อมองไปที่หญิงสาวในชุดกระโปรงสีดำ บุคคลลึกลับอดไม่ได้ที่จะรู้สึกทึ่งอยู่ในใจ

เป็นเรื่องที่ยากจะจินตนาการได้ว่าผู้ควบคุมองค์กรที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ จะเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง

แม้แต่เขาเอง ผู้ที่สามารถกวัดแกว่งอำนาจ และอิทธิพลเหนือผู้คนภายนอก ในยามอยู่ต่อหน้าบรรยากาศอันทรงพลังของเธอ เขากลับรู้สึกตัวเล็กลงอย่างไม่น่าเชื่อ

“ฉันให้เวลาคุณพูดแค่หนึ่งประโยค”

หญิงสาวชุดกระโปรงสีดำเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา

บุคคลลึกลับพยักหน้า การที่เธอยอมให้เขาเข้ามาพบในห้องหนังสือแบบนี้ ถือว่าให้เกียรติเขามากแล้ว

“ฉันอยากจะขอให้คุณจัดการใครบางคน”

บุคคลลึกลับสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และบอกถึงจุดประสงค์ที่มา

“ไม่สนใจ กลับไปได้แล้ว!”

หญิงสาวชุดกระโปรงสีดำตอบกลับพร้อมออกคำสั่งให้คนรับใช้มาส่งแขกออกไป

“เดี๋ยว! วันนี้ฉันเอาของพิเศษอย่างหนึ่งมาด้วย”

บุคคลลึกลับพูดขึ้นอย่างร้อนรน

ทันใดนั้น บุคคลลึกลับก็หยิบตราประทับโลหิตออกมา แล้วยื่นให้คนรับใช้ คนรับใช้รับมันมาอย่างระมัดระวัง และนำไปมอบให้หญิงสาวชุดกระโปรงสีดำ

หญิงสาวรับตราประทับมาดู สายตาของเธอพลันแข็งค้าง

“นี่คือตราประทับของ ท่านหลิน หรือ?”

เธอถามบุคคลลึกลับคนนั้น

“ใช่แล้ว ท่านหลิน บอกว่า คุณติดหนี้บุญคุณเขา ครั้งนี้ถึงเวลาที่ต้องชดใช้แล้ว”

บุคคลลึกลับพยักหน้า

หลังจากฟังคำพูดของบุคคลลึกลับ หญิงสาวชุดกระโปรงสีดำก็เงียบลงราวกับกำลังตกอยู่ในห้วงความทรงจำ

เมื่อครั้งที่เธอเพิ่งมาบุกเบิกที่มหานครแห่งนี้ เธอเคยประสบอันตราย แต่โชคดีที่ ท่านหลิน ช่วยเหลือไว้ ทำให้เธอผ่านพ้นอุปสรรคไปได้อย่างง่ายดาย นั่นทำให้เธอติดหนี้บุญคุณเขาครั้งใหญ่

ตอนนี้ตราประทับส่วนตัวของ ท่านหลิน มาอยู่ในมือของบุคคลนี้ นี่..ก็หมายความว่าเรื่องนี้ได้รับการยินยอมจาก ท่านหลิน แล้ว ไม่ใช่เรื่องโกหก

เมื่อ ท่านหลิน เอ่ยปาก เธอเองก็ไม่อาจปฏิเสธได้ เนื่องจากเธอเป็นคนรักษาคำพูด

“ต้องการให้จัดการใคร?”

หญิงสาวชุดกระโปรงสีดำเอ่ยถาม นั่นแปลว่าเธอตกลงแล้ว

“เย่เฉิน!!”

“เย่เฉิน?”

หญิงสาวเอ่ยทวนชื่อเบาๆ ราวกับว่าเธอไม่เคยได้ยินชื่อคนๆ นี้มาก่อน

“ใช่ เย่เฉิน!”

บุคคลลึกลับพยักหน้า

“อีกไม่กี่วัน ฉันจะให้คำตอบ”

หญิงสาวชุดกระโปรงสีดำครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนตอบกลับ

“ตกลง”

บุคคลลึกลับพยักหน้าอย่างพึงพอใจ ก่อนจะรีบหันหลัง และเดินออกไปอย่างรวดเร็ว เขาไม่อยากอยู่ที่นี่นานเกินไป ด้วยเพราะบรรยากาศโดยรอบตัวของหญิงสาวในชุดกระโปรงสีดำทำให้เขารู้สึกกระอักกระอ่วน

หลังจากบุคคลลึกลับออกไปได้ไม่นาน แขนขวาของหญิงสาวก็สั่นไหวเล็กน้อย

“ซี่ๆๆ ฟ่อ..ฟ่อ”

ทันใดนั้น งูตัวเล็กสีเขียวมรกตที่งดงามก็เลื้อยออกมา หญิงสาวลูบไล้ไปที่งูตัวนั้นอย่างเบามือ นี่คือสัตว์เลี้ยงของเธอ

จู๋ เย่ชิง งูที่มีพิษร้ายแรง!!!

ขณะเดียวกัน ภายนอกคฤหาสน์ บุคคลลึกลับที่เพิ่งเดินออกมาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

“เมื่อ จู๋ เย่ชิง ลงมือ ทุกอย่างก็จะเรียบร้อย..”

หญิงสาวชุดกระโปรงสีดำผู้นี้ถูกขนานนามจากหลายคนในมหานครแห่งนี้ว่า ‘จู๋ เย่ชิง’

ภายนอก เธองดงามอย่างหาที่ติไม่ได้ ความงามของเธอสามารถล่มบ้านล่มเมืองได้เลย แต่..ใครที่คิดว่าเธอเป็นแค่เครื่องประดับสวยงามนั้น คิดผิดถนัด.. เพราะเธอคือนักฆ่าผู้ไร้ความปรานี และเป็นหญิงแกร่งที่ไม่ควรมองข้าม!

ใครก็ตามที่ดูถูกเธอ ล้วนไม่มีจุดจบที่ดี

“เมื่อ จู๋ เย่ชิง ตอบตกลง ทุกอย่างเป็นไปตามแผน”

พูดจบ บุคคลลึกลับก็ส่งข้อความออกไป ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น

อีกด้านหนึ่งของเซี่ยงไฮ้ ซ่ง เฟยเหยียน ประธานชมรมสุริยาแห่งรุ่งอรุณ กำลังไปขอความช่วยเหลือจากพี่เขยของเขา เพราะเรื่องของ เย่เฉิน ทำให้เขาถูกทางมหาวิทยาลัยตักเตือน และถูกคุมประพฤติ หากทำผิดอีกครั้ง เขาจะถูกไล่ออกทันที

แถมชมรมสุริยาแห่งรุ่งอรุณยังต้องถูกยุบไปเพราะเขา ทำให้ ซ่ง เฟยเหยียน ยิ่งเกลียดชัง เย่เฉิน มากขึ้นไปอีก พี่เขยของเขา ซึ่งเคยเป็นสมาชิกชมรมสุริยาแห่งรุ่งอรุณมาก่อน อาจจะช่วยกอบกู้สถานการณ์ให้ได้...

ที่บ้าน หลังจากพี่เขยของ ซ่ง เฟยเหยียนได้ยินเรื่องที่ชมรมสุริยาแห่งรุ่งอรุณถูกยุบ เขาก็โกรธจัดทันที

“ไอ้สารเลวเอ๊ย!”

พี่เขยเตะ ซ่ง เฟยเหยียน ไปหนึ่งทีอย่างแรง

ชมรมสุริยาแห่งรุ่งอรุณที่เขาภาคภูมิใจ กลับต้องมาพินาศลงในมือของน้องภรรยาคนนี้ ช่างน่ารังเกียจจริงๆ!

“พี่เขย ผมก็ไม่มีทางเลือกนี่ครับ ใครใช้ให้ เจ้าเย่เฉิน เก่งขนาดนั้นล่ะ ผมจัดการเขาไม่ได้เลย”

ซ่ง เฟยเหยียน ตอบด้วยน้ำเสียงเจ็บใจ พลางอ้อนวอน

“พี่เขย พี่พอจะมีวิธีจัดการเจ้าเย่เฉินนี่บ้างไหมครับ?”

ซ่ง เฟยเหยียน เอ่ยความต้องการออกไป

“ถึงแม้จะเอาชนะ เย่เฉิน นั้นไม่ได้ แต่ถ้าแค่ขู่มันหน่อย บีบให้มันออกมาขอโทษ และช่วยให้มหาลัยยกเลิกคำสั่งยุบชมรมสุริยาแห่งรุ่งอรุณก็ยังดี”

เห็นพี่เขยไม่พูดอะไร ซ่ง เฟยเหยียน ก็รีบเสริม พร้อมกับลดความคาดหวังลงเล็กน้อย

“อันดับ 1 ใน 10 ผู้ประกอบการรุ่นใหม่ที่โดดเด่นในเซี่ยงไฮ้…”

พี่เขยของ ซ่ง เฟยเหยียน จมอยู่ในความคิด นี่เป็นสถานะที่ไม่ธรรมดาเลย ถ้าเป็นเมื่อก่อน เขาคงไม่มีทางกล้ายุ่งกับคนแบบนี้ แต่คราวนี้มันเกี่ยวข้องกับการอยู่รอดของชมรมสุริยาแห่งรุ่งอรุณ เขาจึงจำเป็นต้องออกโรง

“ฉันมีวิธีแล้ว”

หลังจากคิดอยู่นาน พี่เขยของ ซ่ง เฟยเหยียน ก็มีแววตาสว่างวาบขึ้น

“ในเมื่อฉันจัดการมันเองไม่ได้ งั้นก็ให้คนอื่นมาช่วยจัดการมันแทน”

พูดจบ พี่เขยของ ซ่ง เฟยเหยียน ก็รีบลงมือทันที

คืนวันถัดมา รถ Rolls-Royce Ghost ที่ติดป้ายทะเบียนพิเศษคันหนึ่ง ค่อยๆ ขับเข้ามาจอดนิ่งอยู่หน้าคฤหาสน์ของ เย่เฉิน

พี่เขยของ ซ่ง เฟยเหยียน ก้าวลงมาจากเบาะข้างคนขับก่อน แล้วรีบเปิดประตูด้านหลังอย่างนอบน้อม เพื่อต้อนรับแขกคนสำคัญ

ไม่นาน ชายชราวัยราว 60 ปีที่ดูทรงอำนาจโดยไม่ต้องแสดงท่าทีใดๆ ก็ก้าวลงมาจากรถ

“เชิญครับ คุณไป๋”

พี่เขยของ ซ่ง เฟยเหยียน เอ่ยทักทายเขาด้วยความเคารพ

ชายชรา กับพี่เขยของ ซ่ง เฟยเหยียน เดินตรงไปที่ประตูคฤหาสน์ของ เย่เฉิน พี่เขยของ ซ่ง เฟยเหยียน พลันกดกริ่งหน้าประตูอย่างไม่เกรงใจ

“เปิดประตูเดี๋ยวนี้ ออกมาต้อนรับ คุณไป๋!!”

พี่เขยของ ซ่ง เฟยเหยียน ตะโกนเสียงดัง

เขากดกริ่งประตูจนมือไม้ชาไปหมด ผ่านไปครึ่งนาที ประตูคฤหาสน์ก็เปิดออกอย่างเชื่องช้า

“พวกคุณมาหาใคร?”

เย่เฉิน ถามเสียงเรียบ ขณะมองไปที่ชายแปลกหน้าสองคนตรงหน้า

“นายคือ เย่เฉิน ใช่ไหม?”

พี่เขยของ ซ่ง เฟยเหยียน ถามเสียงแข็ง

“ใช่”

เย่เฉิน พยักหน้า

“งั้นขอแนะนำให้รู้จัก นี่คือ คุณไป๋ หนึ่งในผู้ทรงอิทธิพลระดับสูงของเซี่ยงไฮ้”

พี่เขยของ ซ่ง เฟยเหยียน กล่าวอย่างภูมิใจ

เขาจัดการ เย่เฉิน เองไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงต้องเชิญคนอื่นมาออกหน้าแทน เขาจะบังคับให้ เย่เฉิน ยอมก้มหัวขอโทษ และช่วยให้ทางมหาวิทยาลัยยกเลิกคำสั่งยุบชมรมสุริยาแห่งรุ่งอรุณ

“คุณไป๋? ไม่เห็นเคยได้ยิน”

เย่เฉิน กล่าวอย่างเฉยเมย ไปพลางส่ายหัว

“ไม่เคยได้ยินก็ไม่เป็นไร แต่ คุณไป๋ มีเรื่องสำคัญจะคุยกับนาย”

พี่เขยของ ซ่ง เฟยเหยียน ยังคงคุยข่มอีกครั้ง

“เย่เฉิน ฉันบอกนายไว้เลยว่า คุณไป๋ คือ…”

“ไม่สนใจ!”

ปึง!

ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ เย่เฉิน ก็ทิ้งคำพูดไว้ประโยคหนึ่ง ก่อนจะหันหลังปิดประตูคฤหาสน์ใส่หน้าทั้งสองคนอย่างไร้เยื่อใย

เมื่อยืนมองประตูที่ปิดแน่นสนิท ทั้งพี่เขยของ ซ่ง เฟยเหยียน และคุณไป๋ ต่างก็ยืนอึ้งไปตามๆ กันทันที

นี่มัน… พวกเขาโดนปฏิเสธอย่างไม่ไยดีเลยหรือนี่?!

โดยเฉพาะ คุณไป๋ ใบหน้าของเขาสลับไปมาระหว่างสีเขียว และสีขาวซีด ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้มาก่อน

ด้านข้าง พี่เขยของ ซ่ง เฟยเหยียน ที่รู้สึกโกรธจัดในตอนแรก แต่ในใจกลับแอบหัวเราะอย่างสะใจ

ฮ่าฮ่าฮ่า เย่เฉิน แกมันหาเรื่องใส่ตัวเองแล้ว!!!