(อ่านฟรีชั่วคราว) บทที่ 1253 คำสั่งจักรพรรดิที่ไม่อาจฝ่าฝืน

เฉินเซี่ยตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ท่านเจ้าสำนัก หากมีความเคลื่อนไหวใหม่ ข้าจะรีบแจ้งให้ท่านทราบทันที อ้อ ท่านเจ้าสำนัก ผู้อาวุโสเว่ยเฉิงดูเหมือนจะมีปัญหาเล็กน้อย ตอนนี้เขาได้เข้าไปในเขตแดนจูอิ๋ว ซึ่งในตอนนี้เต็มไปด้วยสมาชิกของหอปกฟ้าทุกที่”

“ไม่ต้องห่วงเขา แค่จับตาดูอี้ลั่วเทียนก็พอ” เหวินผิงตอบสั้น ๆ ก่อนจะตัดการสื่อสารและเริ่มครุ่นคิด

ถึงเวลาหรือยังที่สำนักอมตะควรจะสร้างฐานที่มั่นในอาณาจักรมืด?

ภารกิจหลักนั้นกำหนดไว้ชัดเจนว่าจะต้องทำลายหอปกฟ้าหรือควบคุมหอปกฟ้า และรางวัลภารกิจนั้นก็ล่อตาล่อใจอย่างยิ่ง

แต่จะสร้างฐานที่มั่นในอาณาจักรมืดด้วยวิธีการใดดี?

หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วน เหวินผิงก็ตัดสินใจใช้แผนที่วางไว้ก่อนหน้านี้ เพราะพื้นที่ของหอปกฟ้านั้นมีกฎการอยู่รอดที่เข้มงวดและโหดร้ายกว่าดินแดนของอาณาจักรโยว่มากนัก

นอกจากนี้ จอมมารดาบยังสร้างชื่อเสียงอันโด่งดังไว้ในอาณาจักรมืด การสร้างสำนักอมตะที่นั่นจึงไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงแนวทาง เพียงสืบทอดรูปแบบและสไตล์ของจอมมารดาบ ใครไม่พอใจก็จัดการให้หมด แล้วใช้หอจิ้นจือเพื่อควบคุมพวกนั้น

แน่นอนว่า ไม่ใช่ในรูปแบบของบริวาร สำนักอมตะไม่รับบริวารโดยง่าย

เมื่อนึกถึงจุดนี้ เหวินผิงเปิดแผนที่ของอาณาจักรมืดและตรวจสอบข้อมูลจากหอจิ้นจือเพื่อค้นหาทำเลที่เหมาะสมสำหรับตั้งฐานที่มั่นแห่งใหม่

“เอาเป็นที่เมืองเฮยถันก็แล้วกัน”

เมืองเฮยถันนั้นตั้งอยู่ใจกลางอาณาจักรมืด อีกทั้งยังเคยเป็นฐานทัพหลักของกองรบหอปกฟ้าในอดีต และที่สำคัญจอมมารดาบมีชื่อเสียงสูงสุดในเมืองนี้

เริ่มจากที่นี่เลย!

เมื่อกำหนดตำแหน่งได้แล้ว ขั้นต่อไปคือการสะสมชื่อเสียงเพื่ออัปเกรดห้องโถงหลัก และได้รับสิทธิ์ในการสร้างฐานที่มั่นใหม่

“ระบบ หากข้าต้องการสร้างฐานที่มั่นใหม่ จะต้องอัปเกรดห้องโถงหลักกี่ครั้ง?”

ระบบตอบกลับ [ไม่จำเป็นต้องอัปเกรดห้องโถงหลัก โฮสต์สามารถซื้อสิทธิ์สร้างฐานที่มั่นใหม่ได้จากรายการสิ่งก่อสร้าง]

“ซื้อได้โดยตรง ดีมาก!”

เหวินผิงเปิดรายการสิ่งก่อสร้างของระบบทันที และค้นหาสิทธิ์การสร้างฐานที่มั่นใหม่ พบว่าต้องการเพียงหนึ่งหมื่นแต้มชื่อเสียงเท่านั้น ซึ่งเขามีอยู่แล้วในตอนนี้

อย่างไรก็ตาม เหวินผิงไม่ได้รีบซื้อ เพราะยังไม่ได้ตรวจสอบสถานที่จริง และการสร้างฐานที่มั่นใหม่นั้นใช้เวลาไม่นาน จึงไม่จำเป็นต้องเร่งรีบ สามารถรอจนจอมมารดาบกลับออกมาจากเขตต้องห้ามสุดท้ายก่อนค่อยดำเนินการ

เหตุใดต้องรอจอมมารดาบ?

เพราะเหวินผิงไม่ต้องการเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องในเขตแดนของหอปกฟ้ามากนัก เขาวางแผนจะมอบหมายทุกอย่างให้จอมมารดาบและเฉินเซี่ยจัดการ หากพวกเขาเจอปัญหาที่แก้ไม่ได้จริง ๆ เขาจึงจะออกหน้าด้วยตนเอง

หลังจากปิดรายการสิ่งก่อสร้าง เหวินผิงออกจากสำนักอมตะอีกครั้ง พร้อมกับขับเรือเหาะตามเส้นทางเดิมเพื่อดูดซับพลังไม้ในป่าตามรายทาง แต่เนื่องจากวิชาฉากงม่อของเขาได้อัปเกรดเป็นระดับหยวนหยางแล้ว ความเร็วในการดูดซับจึงเพิ่มขึ้นอย่างมาก

เขาคาดการณ์ว่าพลังไม้ในแดนหยวนหยางทั้งหมดอาจรองรับเขาได้เพียงหนึ่งเดือนเท่านั้น!

เช่นนี้ผ่านไปอีกสองวัน ซือคงจุยซิงนำคำสั่งม้วนทองของจี่อี๋เดินทางผ่านช่องเขาเทียนวั่งและตงหลิง จนกระทั่งได้พบกับเหออิ๋วหยวน

แต่ก่อนจะพบเหออิ๋วหยวน เขาได้เจอซือไห่เสียน ทั้งสองสบตากันด้วยความเข้าใจโดยไม่ต้องพูดอะไรมาก และทักทายกันเพียงเล็กน้อย

“ทำไมเจ้าถึงไม่อยู่ดูแลหอตรวจการ แต่กลับมาที่นี่?” เหออิ๋วหยวนเอ่ยถามพร้อมกับแสดงความกังวลเล็กน้อยบนใบหน้า

ซือคงจุยซิงกำลังคิดจะเอ่ยป้อยอเหออิ๋วหยวนอยู่พอดี แต่เหออิ๋วหยวนกลับเปิดประเด็นโดยตรง เขาจึงทำได้เพียงเชิญเหออิ๋วหยวนเข้าไปในกระโจมก่อนจะสร้างปราการกันเสียง

เมื่อเหออิ๋วหยวนเห็นคำสั่งม้วนทองในมือของซือคงจุยซิงก็แสดงสีหน้าประหลาดใจ และยังไม่ทันได้เอ่ยถาม เขาก็รู้ทันทีว่าต้องเป็นเรื่องใหญ่ไม่แพ้การตายของฟู่เทียนเสียและเจียงเหอซาน

“อาจารย์ จักรพรรดิตัดสินใจจะเจรจากับหอปกฟ้า ท่านบอกว่าเนื้อหาทั้งหมดอยู่ในคำสั่งม้วนทองแล้ว”

เหออิ๋วหยวนรีบรับคำสั่งม้วนทองมาและปลดผนึกด้วยพลังชีพจรของเขา

หลังจากเพ่งอ่านอยู่ครู่หนึ่ง เขาเก็บคำสั่งม้วนทองไว้ด้วยสีหน้าหนักใจและจมอยู่ในความคิด

“การกระทำของจักรพรรดิครั้งนี้ ยากจะยอมรับได้ ข้ายอมตายกลางทะเลทรายดีกว่าก้มหัวต่อหอปกฟ้า”

ซือคงจุยซิงรีบกล่าวเสริม “ใครจะว่าไม่จริง ศิษย์ก็ได้ลองเกลี้ยกล่อมแล้ว แต่จักรพรรดิยังคงยืนกรานจะเจรจา ถ้าท่านอาจารย์กลับไปเมืองหลวงเพื่อเกลี้ยกล่อมจักรพรรดิอีกครั้งได้หรือไม่? เรากับหอปกฟ้าสู้รบกันมาหลายร้อยปี จะให้เราก้มหัวครั้งที่สองเช่นนี้ มันเกินจะรับได้”

“เกลี้ยกล่อม? เกลี้ยกล่อมไม่ได้หรอก เมื่อจักรพรรดิตัดสินใจแล้ว แม้แต่ข้าก็ไม่อาจเปลี่ยนความคิดของเขาได้ แต่หากจะมองไปยังต้นตอของปัญหา ทุกอย่างล้วนเกิดจากสำนักอมตะ สำนักอมตะที่ปรากฏขึ้นมาราวกับฟ้าผ่าทำให้จักรพรรดิไม่มีทางเลือก การที่สำนักอมตะเป็นเหมือนหนามในอาณาจักรโยว่ หากไม่รีบถอนออกเสียตั้งแต่ต้น ก็จะกลายเป็นปัญหาใหญ่ในภายหลัง หากมองในระยะยาว การจัดการกับสำนักอมตะก่อนน่าจะเป็นทางออกที่ดีกว่า ส่วนหอปกฟ้า ตราบใดที่เรายังมีบรรพบุรุษอาวุโสอยู่ ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่เกินจะรับมือ”

เหออิ๋วหยวนถอนหายใจยาว แต่แววตาเปี่ยมไปด้วยความหนักแน่นอย่างชัดเจน แสดงให้เห็นว่าเขายอมรับแนวทางของจักรพรรดิอย่างเต็มใจ

ซือคงจุยซิงเห็นเช่นนั้นได้แต่ยิ้มเจื่อน ๆ

เปลี่ยนใจเร็วขนาดนี้เชียวหรือ?

แล้วศักดิ์ศรีของท่านเล่า?

แล้วความหยิ่งทะนงของท่านล่ะ?

ท่านคือยอดฝีมือระดับสวรรค์ไร้ขอบเขตชั้นสูงสุดอันดับหนึ่งมิใช่หรือ?

ทั้งในสายตาของผู้คนและในรายนามสวรรค์ก็ล้วนยกย่องท่านในฐานะนี้

ซือคงจุยซิงยังพยายามเถียงเป็นครั้งสุดท้าย “อาจารย์ แต่หากเรายอมก้มหัว หอปกฟ้าย่อมต้องเรียกร้องอย่างไม่มีที่สิ้นสุด พวกเขาอาจจะเรียกร้องให้เราสละเขตเป๋ยเจ๋อ หากเราให้เขตเป๋ยเจ๋อไป เขตนั้นคงถูกเปลี่ยนชื่อเป็นเขตแดนจูอิ๋วทันที และมันจะกลายเป็นมีดที่ปักอยู่กลางหัวใจของเรา ที่สำคัญคือ ถ้าหอปกฟ้าไม่ส่งยอดฝีมือครึ่งก้าวหยวนหยางมา อี้ลั่วเทียนจะมีความสำคัญอะไรเล่า?”

เหออิ๋วหยวนยืนกราน “เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้หรือ? เจ้าคิดว่าจักรพรรดิไม่รู้หรือ? แต่ท่าทีและพลังของสำนักอมตะในตอนนี้ ทำให้เราต้องเดินเส้นทางนี้ หากยังสู้ต่อไป เจ้ารู้หรือไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น?”

ซือคงจุยซิงยังคงพยายามเถียงต่อ แต่เหออิ๋วหยวนขัดขึ้นทันที “จริง ๆ แล้ว ข้าก็ไม่ได้อยากปิดบังอะไร สำนักอมตะที่สามารถปรากฏตัวขึ้นมาได้นั้น จักรพรรดิและบรรพบุรุษอาวุโสล้วนสงสัยว่าพวกเขามีการสืบทอดของยอดฝีมือหยวนหยางครบถ้วน เจ้าเข้าใจหรือยังว่าทำไมข้าถึงไม่สามารถเปลี่ยนใจจักรพรรดิได้ ไม่ใช่ว่าข้ากลัวอี้ลั่วเทียน และก็ไม่ใช่ว่าข้าในฐานะยอดฝีมืออันดับหนึ่งของระดับสวรรค์ไร้ขอบเขตชั้นสูงสุดจะยอมแพ้”

กล่าวจบ เหออิ๋วหยวนก็ถอนหายใจ แววตาแสดงความหนักแน่นแต่กลับแฝงด้วยความอ่อนล้าอย่างปฏิเสธไม่ได้

“คำสั่งจักรพรรดิ ยากจะขัดขืน”

เหออิ๋วหยวนกล่าวต่อ “เจ้ายังไม่ต้องรีบกลับไป ข้าจะไปที่เขตแดนจูอิ๋วเพื่อตรวจดูสถานการณ์ของอี้ลั่วเทียนเอง”

“ขอรับ!” ซือคงจุยซิงพยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้

จากนั้น เหออิ๋วหยวนก็ลบปราการเสียงที่กั้นอยู่ในกระโจม ออกไปสั่งการซือไห่เสียนสองสามคำ แล้วออกจากค่ายทันที

เหออิ๋วหยวนมุ่งหน้าไปยังแนวหลังของเขตแดนจูอิ๋วอย่างรวดเร็วเพียงลำพัง

การมาของเหออิ๋วหยวนสร้างความตกใจให้กับยอดฝีมือระดับสวรรค์ไร้ขอบเขตขั้นสูงสุดของหอปกฟ้า จนทุกคนต่างเปิดประตูชีพจรวิญญาณของตนทันที

เหออิ๋วหยวนตอบโต้ด้วยการเปิดประตูชีพจรวิญญาณของตัวเอง ปลดปล่อยกลิ่นอายอันน่าหวาดหวั่นในฐานะยอดฝีมืออันดับหนึ่ง ก่อนจะตะโกนเสียงดัง

“อี้ลั่วเทียนอยู่ที่นี่หรือไม่?”

“เหออิ๋วหยวน เจ้าไม่กลัวตายหรือไร ถึงกล้าบุกมาถึงฐานที่มั่นของข้า? เจ้าคิดว่ารายชื่อในรายนามสวรรค์ที่จัดเจ้าเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่ง จะทำให้เจ้ากลายเป็นอันดับหนึ่งจริงหรือ?”

ทันใดนั้น เสียงตอบกลับมาพร้อมกับเงาร่างสีดำที่พุ่งทะยานออกมาจากค่ายอย่างรวดเร็ว

.

(จบตอน)