ยอดระบบรีเฟรชพลังพิเศษสุดแกร่ง ตอนที่ 0004 ความตกตะลึงจากเงินสวัสดิการ

ยอดระบบรีเฟรชพลังพิเศษสุดแกร่ง ตอนที่ 0004 ความตกตะลึงจากเงินสวัสดิการ

ฐานทัพชิงซาน

โรงเรียนชิงซาน 15

ผู้หญิงที่มีใบหน้างดงาม ผิวพรรณขาวผ่อง กำลังตั้งใจตรวจการบ้าน

"อาจารย์เวิน วันนี้ถึงเวลาไปรับเงินสวัสดิการแล้ว!

"พวกเราไปรับเงินสวัสดิการด้วยกันเถอะ!"

ทันใดนั้น เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังมาจากด้านหลัง

ในสหพันธ์เสิ่นเซี่ย ครอบครัวของนักรบจะได้รับเงินสวัสดิการ

หากนักรบเสียชีวิตในการต่อสู้เพื่อสหพันธ์ ครอบครัวก็ยังคงได้รับเงินสวัสดิการต่อไปอีกสิบปี

นักรบแต่ละระดับ จะได้รับเงินสวัสดิการที่แตกต่างกัน

ทุกปีจะมีการกำหนดเวลาที่แน่นอน

และวันนี้ก็เป็นวันรับเงินสวัสดิการ

"พี่สาวหลี่ สวัสดี!"

เวินจือเฉียวตอบเบา ๆ น้ำเสียงแฝงไปด้วยอารมณ์บางอย่าง

ต่างจากสามีของเธอ สามีของพี่สาวหลี่เป็นทหารของกองทัพสหพันธ์

มีพลังอำนาจระดับนักรบระดับหนึ่ง!

เมื่อเทียบกับมหาวิทยาลัยนักรบแล้ว กองทัพสหพันธ์ถือว่าอันตรายไม่น้อย

แทบทุกช่วงเวลา พี่สาวหลี่คนนี้จะบ่นพึมพำอยู่ในห้องทำงาน

กังวลเรื่องสามีของเธอ มีเพียงเวินจือเฉียวที่ไม่รังเกียจ

ดังนั้น ทั้งสองคนจึงค่อย ๆ กลายเป็นเพื่อนกัน

พี่สาวหลี่ไม่ค่อยรู้เรื่องสามีของเวินจือเฉียว

รู้แค่ว่าเป็นนักรบ และไม่ได้อยู่ที่ฐานทัพชิงซาน

เธอไม่ใช่คนที่มีความอยากรู้อยากเห็นมากนัก เวินจือเฉียวไม่พูด เธอก็จะไม่ถาม

แต่เธอไม่รู้!

เพราะเวินจือเฉียวก็ไม่ค่อยรู้จักสามีของเธอเช่นกัน

ทั้งสองคนรู้จักกันผ่านการแนะนำ จากนั้นก็มีลูกสาวด้วยกันหนึ่งคน

แทบทุกครั้งที่คุยกัน ก็จะคุยกันแต่เรื่องลูกสาว

ไม่ได้พูดถึงเรื่องส่วนตัวของกันและกัน เวินจือเฉียวก็ไม่ได้ว่าอะไร

ทั้งสองคนใช้ชีวิตแบบนี้มาสิบปีแล้ว!

ที่จริงแล้ว สาเหตุหลักมาจากยุคแห่งการฟื้นคืนของปราณวิญญาณ

ไม่ว่าจะเป็นหนิงอันหรือเวินจือเฉียว ต่างก็ยุ่งอยู่กับเรื่องของตัวเอง

ไม่มีเวลามาพูดคุยกันมากนัก

เช่นเดียวกับทุกปี เวินจือเฉียวและพี่สาวหลี่ก็มาที่ศูนย์บริการชุมชนใกล้ ๆ

ต่อแถวรอคิวเหมือนเช่นเคย

เมื่อถึงคิว เธอก็ยื่นบัตรประจำตัว จากนั้นก็รับเงินสวัสดิการ

พนักงานหญิงสาว เมื่อเห็นข้อมูลประจำตัวของเวินจือเฉียว ก็มีสีหน้าที่เคร่งขรึม

"เรียนคุณนายหนิง!"

"นี่คือเงินสวัสดิการของคุณ หินวิญญาณสองร้อยยี่สิบก้อน ข้าววิญญาณสองร้อยสี่สิบจิน และวัสดุพิเศษอื่น ๆ"

"ท่านสามารถแจ้งที่อยู่ได้เลย พวกเราจะส่งของไปให้ถึงบ้าน"

เสียงที่เคารพของพนักงานหญิงดังขึ้น

เมื่อสิ้นเสียง ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็ตกตะลึง

ทุกสายตา ต่างก็จับจ้องไปที่เวินจือเฉียว

"คุณนายคนนี้ เป็นใครกัน!?"

ทันใดนั้น ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็อยากรู้อยากเห็น

ส่วนเวินจือเฉียวที่ตกเป็นเป้าสายตา เธอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

"ให้ผิดคนหรือเปล่า!?"

เธอคิดแบบนี้เป็นอย่างแรก!

"ไม่ผิด คุณได้รับเงินสวัสดิการสำหรับนักรบสิบก้อน หินวิญญาณ ข้าววิญญาณยี่สิบจิน!"

"สามีของท่านเป็นนักรบระดับสาม และยังเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของมหาวิทยาลัยนักรบหนานเจียง จึงได้รับเงินสวัสดิการเพิ่ม"

"รวมแล้ว คุณจะได้รับหินวิญญาณสองร้อยยี่สิบก้อน ข้าววิญญาณสองร้อยยี่สิบจิน และวัสดุพิเศษอื่น ๆ"

เสียงที่เคารพของพนักงานหญิงดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับอธิบายที่มาของเงินสวัสดิการ

เมื่อสิ้นเสียง เวินจือเฉียวก็ตกตะลึง

ส่วนคนอื่น ๆ ต่างก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ!

นักรบระดับสาม อาจารย์ที่ปรึกษาของมหาวิทยาลัยนักรบหนานเจียง!

ไม่ว่าจะเป็นสถานะไหน ก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาตกใจ

ที่ฐานทัพชิงซาน ตบะที่สูงที่สุดคือเจ้าเมือง มีเพียงระดับสี่

นักรบระดับสาม สามารถดำรงตำแหน่งสำคัญได้

เช่น ผู้บัญชาการสูงสุดของหน่วยพิทักษ์ฐานทัพ หรือรองเจ้าเมือง

สำหรับคนธรรมดาหลายคน นักรบระดับสามถือว่าเป็นผู้ยิ่งใหญ่แล้ว!

แน่นอน นี่เป็นเพราะฐานทัพชิงซานอยู่ในอันดับท้าย ๆ ของฐานทัพทั้งหมดในภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้ของสหพันธ์เสิ่นเซี่ย

จำนวนนักรบมีไม่มาก ไม่ต้องพูดถึงนักรบระดับสาม

แม้แต่ฐานทัพชิงซานทั้งหมด ก็มีนักรบระดับสามแค่สิบกว่าคนเท่านั้น

"เขา... ก้าวข้ามระดับแล้วเหรอ?"

เวินจือเฉียวพึมพำหลังจากตกตะลึงอยู่นาน

แต่มองไปที่สายตารอบข้าง เวินจือเฉียวก็รู้ว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ที่ควรอยู่เป็นเวลานาน

"ส่งไปที่อยู่นี้!"

จากนั้น เวินจือเฉียวก็เขียนที่อยู่ลงบนกระดาษ

ดึงพี่สาวหลี่ที่เพิ่งรับเงินสวัสดิการเสร็จ รีบออกจากศูนย์บริการชุมชน

พี่สาวหลี่ก็ตั้งสติได้!

แม้แต่เธอเองก็ไม่คิดว่าสามีของเวินจือเฉียวจะเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของมหาวิทยาลัยนักรบหนานเจียง

ปกติแล้ว เวินจือเฉียวเป็นคนค่อนข้างเก็บตัว

ถ้าไม่ใช่ครั้งนี้ ก็คงไม่รู้

ทันใดนั้น พี่สาวหลี่ก็มีความคิดหนึ่ง!

ในเมื่อเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของมหาวิทยาลัยนักรบหนานเจียง จะขอให้เขามาฝึกพิเศษให้กับนักเรียนได้ไหม