ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 060 จุดประสงค์ที่แท้จริงฟาร์ม
ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 060 จุดประสงค์ที่แท้จริงฟาร์ม
“ตอนที่พื้นที่ฟาร์มของเจ้าอัพเกรดเป็นพื้นที่ฟาร์มอารยะธรรมระดับสอง พวกเราก็ได้รับการแจ้งเตือนแล้ว!”
“การแจ้งเตือนทั่วจักรวาลเลยนะ!”
“อารยธรรมระดับหนึ่ง มีพื้นที่ฟาร์มระดับสอง ถือว่าหายากมาก พวกเขามักจะกลายเป็นผู้นำแห่งอารยธรรม!”
ไม่รอให้หงอี้ตอบกลับ สหายใหม่ก็พูดพล่ามออกมาไม่หยุด
“บ้าจริง!?”
“การแจ้งเตือนทั่วจักรวาล?”
“ขนาดนั้นเลยเหรอ...”
หงอี้รู้สึกมึนงงเล็กน้อย
“ถ้าอย่างนั้น พื้นที่ฟาร์มทั้งหมด น่าจะอยู่ในจักรวาลเดียวกัน”
“ยังดี ไม่ใช่หมื่นภพ...”
หงอี้คิดอย่างเงียบ ๆ
“แล้วเธอมาจากที่ไหน?”
หงอี้พิมพ์คำถามของตัวเอง
“เนบิวล่า M99 น่าจะอยู่ไกลจากพวกนายมาก!”
“ตอนแรกฉันยังลังเลว่าจะไปอารยธรรมของพวกนายดีหรือไม่ ตอนนี้เพิ่มนายเป็นสหายแล้ว ฉันจึงตัดสินใจว่าจะไปพบนาย...”
“อ้อ ฉันชื่อเปิ่นซี!”
อีกฝ่าย ดูเหมือนจะเป็นคนที่กระตือรือร้นมาก
“พวกเธออยากมาก็มา อยากไปก็ไปได้เลยหรือ?”
หงอี้รู้สึกอยากรู้อยากเห็นอย่างมาก
“แน่นอน!”
“แต่ถ้าอยากไปไหนมาไหนได้อิสระ ก็ต้องขับยานอวกาศไปเอง”
“แต่อารยธรรมของพวกนาย มันอยู่ห่างไกลเกินไป อยู่สุดขอบจักรวาล ไกลจากพวกเรามาก อารยธรรมระดับห้าหรือระดับหกก็ยังเดินทางไปไม่ถึง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงอารยธรรมระดับสอง”
“ดังนั้น โดยปกติแล้ว พวกเราจะใช้พลังของพื้นที่ฟาร์มเดินทางไปโดยตรง”
“แต่ว่า การจะไปอารยธรรมของพวกนาย ตอนนี้มีแค่ห้าสิทธิ์ ต้องประมูลเอา”
“ตระกูลของฉันประมูลได้หนึ่งสิทธิ์ ฉันอาจจะได้นำทีมไป...”
สหายที่ชื่อเปิ่นซีแนะนำอย่างตื่นเต้น
ทันใดนั้น หงอี้ก็ได้เรียนรู้เกี่ยวกับพื้นที่ฟาร์มและจักรวาลมากขึ้น
เนบิวล่า M99?
หงอี้ไม่เคยได้ยินมาก่อน
โลกอยู่สุดขอบจักรวาล?
หงอี้ไม่เคยคิดมาก่อน
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขายังคิดว่าโลกอยู่ใจกลางจักรวาล
“ถึงเวลานั้น นายต้องต้อนรับฉันอย่างดีนะ...”
เปิ่นซีทำตัวสนิทสนมมาก
“พื้นที่ฟาร์ม สุดท้ายแล้วจะพัฒนาไปในรูปแบบไหน?”
“จะแยกออกจากโลกความเป็นจริงโดยสมบูรณ์หรือไม่?”
หงอี้ถามด้วยความอยากรู้
“จะแยกออกจากโลกความเป็นจริงได้อย่างไร?”
“ช่วงแรก แน่นอนว่าจะแยกออกจากโลกความเป็นจริง!”
“แต่เมื่อพัฒนาไปถึงระดับหนึ่งแล้ว ก็จะกลับมารวมกับโลกความเป็นจริง”
“เพราะเมื่ออารยธรรมของพวกนายถูกเปิดเผย แน่นอนว่าจะมีอารยธรรมอื่น ๆ มากมาย เข้ามาทำการค้าขายกับพวกเจ้า สถานที่ทำการค้าขาย จะต้องตั้งอยู่ในโลกความเป็นจริง ดังนั้น เมื่อมีอารยธรรมอื่น ๆ เข้ามาเกี่ยวข้องมากขึ้นเรื่อย ๆ ทุกอย่างก็จะยึดโลกความเป็นจริงเป็นหลัก”
เปิ่นซีอธิบายอย่างจริงจัง
สุดท้ายแล้วก็ต้องกลับสู่โลกความเป็นจริงหรือ?
หงอี้พึมพำ
“แต่การค้าขายทั้งหมด ไม่สามารถทำออนไลน์ได้หรือ?”
“ทำไมต้องทำการค้าขายในโลกความเป็นจริงด้วย?”
หงอี้รู้สึกแปลกใจมาก
“การค้าขายในโลกความเป็นจริง ก็เหมือนกับตลาดมืดที่ถูกกฎหมาย!”
“อีกอย่าง สินค้าที่พื้นที่ฟาร์มรับซื้อ ราคาจะต่ำมาก”
“ยิ่งไปกว่านั้น สินค้าที่พื้นที่ฟาร์มรับซื้อ จะถูกทำลายทิ้งทั้งหมด ดังนั้น ออนไลน์จะไม่มีสินค้าคุณภาพต่ำขาย ส่วนสินค้าคุณภาพสูง ราคาก็จะแพงมาก”
“ยิ่งไปกว่านั้น ออนไลน์ไม่อนุญาตให้เจ้าของฟาร์มทำการค้าขายสินค้าคุณภาพต่ำกันเอง”
“แต่สินค้าคุณภาพต่ำของอารยธรรมระดับสูง ถ้านำไปขายที่อารยธรรมระดับต่ำ ก็ยังคงทำกำไรได้มาก”
“ด้วยเหตุนี้ จึงเกิดเป็นห่วงโซ่อุปทานมากมาย”
เปิ่นซีดูเหมือนจะกระตือรือร้นเกินไป ถึงกับบอกความลับพวกนี้ให้หงอี้รู้
ทำให้หงอี้แอบตกใจ ผู้หญิงคนนี้ตั้งใจจะมาทำการค้าขายจริง ๆ หรือ?
“อีกอย่าง ฉันเห็นอาวุธมากมายขายออนไลน์ แถมยังเป็นอาวุธที่ทรงพลังอีกด้วย”
“แถมยังแพงมาก”
“ฉันรู้สึกอยากรู้ ยุคสมัยพื้นที่ฟาร์ม ยังมีสงครามเกิดขึ้นอีกหรือ?”
หงอี้รู้สึกอยากรู้อยากเห็นอย่างมาก
“นายคิดว่าไม่มีสงครามเหรอ!?”
“นายล้อเล่นหรือเปล่า!”
“นายรู้ไหมว่าทำไมพื้นที่ฟาร์มถึงกระจายไปทั่วจักรวาล?”
“ก็เพื่อรับมือกับสงครามไง!”
เปิ่นซีตอบ
“สงคราม!!”
“การมีอยู่ของพื้นที่ฟาร์ม คือเพื่อรับมือกับสงคราม!?”
หงอี้ตกตะลึงอย่างมาก
“ตกใจล่ะสิ?”
“สายพันธุ์ว่างเปล่ากำลังบุกโจมตีทั่วจักรวาลแล้ว”
“แน่นอน อารยธรรมของพวกเรายังต่ำต้อยเกินไป ทำได้แค่เพาะปลูกในพื้นที่ฟาร์ม คอยสนับสนุนเสบียงให้กับแนวหน้า ใช้ชีวิตอย่างสบาย ๆ...”
เปิ่นซีดูเหมือนจะไม่ค่อยใส่ใจ
“เธอรู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างไร?”
หงอี้ถาม ตอนนี้เขารู้สึกอยากรู้เกี่ยวกับตัวตนของสหายคนนี้มาก
เรื่องลับขนาดนี้ ไม่น่าจะเป็นเรื่องที่อารยธรรมระดับสองจะรู้ได้
“ฉันก็มีช่องทางของฉัน...”
“อย่าถามมากนะ”
“มีคำถามอะไรอีกไหม?”
“เรื่องที่บอกนายได้ พี่สาวจะบอกทุกอย่าง”
“อีกอย่าง รีบ ๆ ถามนะ ฉันกำลังจะออกจากระบบแล้ว”
เปิ่นซีพูดอย่างภาคภูมิใจ
“พวกเธอจะมาถึงเมื่อไหร่?”
หงอี้ถาม
“อีกไม่นาน พวกเรากำลังเตรียมตัว”
เปิ่นซีคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบ
ทั้งสองคนคุยกันอีกนาน ในที่สุดเปิ่นซีก็ออกจากระบบไปอย่างเร่งรีบ
“สายพันธุ์ว่างเปล่าบุกโจมตี สงครามจักรวาล...”
“พื้นที่ฟาร์ม ถูกสร้างขึ้นโดยใครบางคน”
“กระจายไปทั่วจักรวาล...”
“เสบียงทั้งหมดของจักรวาล คอยสนับสนุนสงคราม...”
หงอี้พึมพำ ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
“ตามปกติแล้ว ฉันไม่น่าจะสามารถเหนือกว่าผู้สร้างพื้นที่ฟาร์มได้...”
“แต่เมื่อมีระบบแล้ว ก็ไม่เหมือนกัน”
“ได้เปรียบทั้งสองฝ่าย ถึงจะแข็งแกร่งที่สุด สักวันหนึ่ง ฉันจะเหนือกว่าทุกสิ่ง...”
“บางที พื้นที่ฟาร์มจักรวาล อาจจะถูกสร้างขึ้นโดยอารยธรรมระดับสูงทั้งหมดก็ได้...”
เมื่อคิดว่าตัวเองสามารถเดินทางไปยังโลกแห่งการบำเพ็ญระดับสูงได้ หงอี้ก็รู้สึกฮึกเหิม
ตอนนี้ เขาไม่สนใจเรื่องพวกนั้น
อารยธรรมของโลกยังต่ำต้อยเกินไป สงครามยังอีกไกล
เหมือนที่เปิ่นซีพูด ตอนนี้ก็แค่ใช้ชีวิตอย่างสบาย ๆ ในฟาร์มก็พอแล้ว