บทที่ 562 มนตราลืมแห่งมหาเทพ
กลิ่นอายปีศาจดั่งคลื่นทะเลโหมซัดผ่านร่างของซูอู่และคนอื่นๆ ไหลบ่าไปยังที่ไกลลิบ ท่ามกลางกลิ่นอายปีศาจอันเงียบงัน มีเพียงเสียงพึมพำของพี่ใหญ่เสวียนชิงดังขึ้นเป็นระยะ จนกระทั่งกลิ่นอายปีศาจมลายหายไป ไหลบ่าไปยังที่ไกลแสนไกล เสวียนเจวี๋ยและซูอู่จึงค่อยๆ ลืมตาขึ้น ร่างไร้ศีรษะของพรตเฒ่าเสวียนจ้าวนอนหงาย...
