หากเดนเด้อยู่ที่นี่ คงประหลาดใจไม่น้อยที่ได้เห็นทูตสวรรค์สูงสุด ผู้เป็นรองก็เพียงท่านเซ็นโอในพหุภพอันกว้างใหญ่นี้ ก้มศีรษะแสดงความเคารพต่อเทพผู้ช่วยประจำโลกเช่นนี้

“ท่านทูตสวรรค์สูงสุด พวกคุณมาที่นี่ด้วยธุระอันใดเหรอครับ” มิสเตอร์โปโป้เอ่ยถาม น้ำเสียงราบเรียบเป็นเอกลักษณ์

เมื่อมิสเตอร์โปโป้เอ่ยถาม ทูตสวรรค์สูงสุดก็โค้งคำนับให้ต่ำลงอีก ก่อนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนอบน้อม “มิสเตอร์โปโป้ ผมมาที่นี่ในครั้งนี้ก็เพราะหลินเฉิน”

“หลินเฉิน?” มิสเตอร์โปโป้ทวนชื่อนั้นเบา ๆ ราวกับครุ่นคิด

เทพสวรรค์สูงสุดหรี่ตามองลงพลางแย้มยิ้ม “ใช่ เพิ่งเมื่อไม่นานมานี้หลินเฉินได้รับตำแหน่งผู้ชนะในการประลองศึกชิงจ้าวยุทธภพทั่วจักรวาลที่จัดโดยท่านเซ็นโอ การต่อสู้ของเขาน่าประทับใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้วิชาร่างตามใจกายตามจิต และร่างนำใจกายนำจิตสังหาร”

“ถึงแม้เซ็นโอจะไม่ได้ซักถามอะไรเพิ่มเติม แต่ผมสงสัยว่าไซย่าอย่างหลินเฉินเรียนรู้วิชาร่างตามใจกายตามจิต และร่างนำใจกายนำจิตสังหารมาได้อย่างไร”

“โดยเฉพาะอย่างยิ่งร่างนำใจกายนำจิตสังหาร วิชาที่รู้กันเฉพาะในหมู่ท่านเทพเจ้ามังกรซารามะ เท่านั้น…”

“ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว หากเป็นมิสเตอร์โปโป้ ก็ย่อมคุ้นเคยกับเคล็ดวิชานี้เป็นธรรมดา เพราะมิสเตอร์โปโป้เคยเป็นผู้ติดตามของเทพมังกรซารามะ”

มิสเตอร์โปโป้ยืนกอดมือไว้ด้านหลัง เอ่ยว่า “ร่างตามใจ กายตามจิต หลินเฉินบรรลุด้วยตนเอง ผู้เฒ่าไคแห่งจักรวาลที่ 7 เป็นเพียงผู้ชี้แนะแก่นแท้ของขอบเขตนั้น”

“ส่วนร่างนำใจกายนำจิตสังหาร นั่นคือสิ่งที่ผมสอนเขา”

“มิสเตอร์โปโป้ คุณบอกผมได้ไหมว่าเหตุใด” ทูตสวรรค์สูงสุดเอ่ยถาม “ในฐานะอดีตผู้ติดตามของท่านซารามะ ปัจจุบันคือผู้พิทักษ์ผนึก ท่านกำลังวางแผนสิ่งใดอยู่หรือ”

“แน่นอนว่าเปล่า โปโป้เพียงแต่เตรียมการเพื่อวันข้างหน้า…”

“วันข้างหน้า?”

“ใช่ ทูตสวรรค์สูงสุด ผมเชื่อว่าคุณก็สัมผัสได้ถึงสิ่งที่จะบังเกิดขึ้นเช่นกัน ใช่ไหม? ผมเกรงว่าวันแห่งการคืนชีพของซารามะใกล้เข้ามาแล้ว การที่คุณและท่านเซ็นโอใช้เทพเจ้ามังกรซูเปอร์เป็นรางวัลสำหรับศึกชิงจ้าวยุทธภพทั่วจักรวาล ใช้พลังของเทพเจ้ามังกรอย่างไม่ยั้งคิดเช่นนั้น คงเร่งการคืนชีพของท่านซารามะให้เร็วขึ้น”

มิสเตอร์โปโป้ท้วงว่า “ถ้าอย่างนั้นโปโป้ต่างหากที่ควรจะเป็นฝ่ายถาม ทำไมท่านทูตสวรรค์สูงสุดและท่านเซ็นโอถึงยังทำเช่นนั้น ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าการใช้พลังของเทพเจ้ามังกรซูเปอร์จะเร่งการคืนชีพของท่านซารามะ”

ทูตสวรรค์สูงสุดหลับตาลง รอยยิ้มบางเบาผุดขึ้นบนริมฝีปาก ก่อนจะเอ่ยว่า “มิสเตอร์โปโป้ จำเป็นต้องถามด้วยหรือ? ท่านซารามะก็เป็นลูกของท่านเซ็นโอเช่นกัน ท้ายที่สุด หากปราศจากท่านเซ็นโอ พวกเราทุกคนก็คงไม่ได้เกิดมา…”

“แม้ว่าซารามะจะเคยก่อเรื่องราวมากมายในอดีต ท่านเซ็นโอก็ยังปรารถนาที่จะให้อภัย และมอบโอกาสให้เขาได้ไถ่บาป”

ขณะถอนหายใจยาว ทูตสวรรค์สูงสุดพึมพำ “เอาล่ะ ผมพอจะเข้าใจแล้ว”

“หลินเฉินคงเป็นคนที่มิสเตอร์โปโป้หมายมั่นปั้นมือสินะ”

“จากผลงานของเขาในศึกชิงจ้าวยุทธภพทั่วจักรวาล ดูเหมือนเขาจะคู่ควรกับความคาดหวังของมิสเตอร์โปโป้จริง ๆ”

“เอาเถอะ คงได้แต่รอดูอนาคตต่อไปเท่านั้น”

…

ย้อนกลับมาทางด้านหลินเฉิน

หลังจากตรวจสอบซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในที่สุดหลินเฉินก็ตระหนักได้ในที่สุด

ระบบของเขาดูเหมือนจะพังไปเสียแล้ว!

ความสะดวกสบายทั้งหมดที่เคยมี บัดนี้กลับกลายเป็นความว่างเปล่า

ไม่ว่าจะเป็นการตรวจสอบคุณสมบัติ หรือช่องเก็บของ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนหายวับไปกับตาเพราะระบบขัดข้อง!

โชคดีที่แม้ระบบจะเลือนหายไป แต่รางวัลทั้งหมดที่หลินเฉินเคยได้รับจากระบบในอดีตยังคงอยู่ครบถ้วน เว้นแต่ไอเท็มอย่าง "ถั่วเซียน" ที่เก็บไว้ในพื้นที่ระบบ ส่วนวิชาและขอบเขตพลังยังคงดำรงอยู่โดยสมบูรณ์

การสูญเสียระบบไปนับเป็นเรื่องใหญ่และเป็นปัญหาสำหรับหลินเฉินอย่างมิต้องสงสัย

อย่างไรก็ตาม ปัญหาใหญ่หลวงที่สุดที่กัดกินใจหลินเฉินอยู่ในขณะนี้คือ เหตุใดระบบของเขาจึงทำงานผิดพลาดอย่างกะทันหันเช่นนี้?

หลินเฉินครุ่นคิด หรือเป็นเพราะรางวัล "คะแนนเวลา" ที่เป็นต้นเหตุของปัญหานี้?

เพราะว่า ระบบของเขาก็ทำงานผิดพลาดในทันทีหลังจากได้รับ "คะแนนเวลา" จากศึกชิงจ้าวยุทธภพทั่วจักรวาล

แต่การได้รับ "คะแนนเวลา" ไม่ใช่ครั้งแรกหรือครั้งที่สองสำหรับหลินเฉิน เหตุใดก่อนหน้านี้จึงไม่พบปัญหาใด ๆ แต่ครั้งนี้กลับเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นเช่นนี้?

หลังตัดความเป็นไปได้นี้ออกไป หลินเฉินก็นึกถึงเทพเจ้ามังกรซูเปอร์

เขาระลึกได้ว่ายามเมื่อเทพเจ้ามังกรซูเปอร์ประทานพร ราวกับมีกระแสพลังอันศักดิ์สิทธิ์ไหลเวียนทั่วร่าง

บางทีความผิดปกติของระบบอาจเกี่ยวเนื่องกับสัมผัสประหลาดในคราวนั้น

แต่ปัญหาคือ หลินเฉินเคยพบเทพเจ้ามังกรซูเปอร์โดยไร้ปัญหาใด ๆ เหตุใดครานี้จึงแตกต่าง?

ครุ่นคิดอยู่นาน หลินเฉินก็ยังไม่อาจหาคำตอบ พลังงานในกายกลับร่อยหรอลงทุกขณะจากการใช้ความคิดอย่างหนักหน่วง

ทันใดนั้นเอง หลินเฉินก็นึกถึงใครบางคนขึ้นมาได้

พริบตาเดียวร่างของเขาก็หายวับไปโผล่ยังดาวเคราะห์ซูโน่อันเร้นลับ

ดาวเคราะห์ซูโน่คือสถานที่พำนักของบุรุษผู้หนึ่ง ผู้เป็นปริศนาที่สุดในโลกดราก้อนบอล นามว่าซูโน่

ซูโน่ผู้นี้เลื่องลือในด้านความรู้แจ้งเห็นจริงและพลังไร้ขีดจำกัด ราวกับหยั่งรู้ความลับแห่งจักรวาลทั้งหมด

ครั้งหนึ่งหลินเฉินเคยมาเยือนซูโน่เพื่อแสวงหาข้อมูลเกี่ยวกับภารกิจจากระบบ และน่าอัศจรรย์ที่เขาได้รับคำตอบ

ด้วยเหตุนี้ ในครั้งนี้หลินเฉินจึงฝากความหวังทั้งหมดไว้กับซูโน่อีกครา

แม้การปรากฏตัวของหลินเฉินจะฉับพลันเพียงใด ซูโน่ก็หาได้แสดงท่าทีตื่นตะลึงไม่

กลับกัน บริเวณโดยรอบซูโน่กลับว่างเปล่าราวกับสั่งให้ผู้คนรอบข้างออกไปจนหมดสิ้น

เบื้องหน้าซูโน่ มีเบาะรองนั่งและชาอุ่นจัดเตรียมไว้ ราวกับรอคอยการมาของหลินเฉิน

“เชิญท่านหลินเฉินนั่งลงเถิด ท่านคาดการณ์ได้แม่นยำยิ่ง ผมรู้ว่าวันนี้ท่านจะมา”

หลินเฉินนั่งลงด้วยสีหน้าฉงน ก่อนจะยกถ้วยชาอุ่นขึ้นจิบ แล้วเอ่ยถาม “นายรู้ได้อย่างไรว่าฉันจะมา?”

“เมื่อคราวที่หลินเฉินมาเยือนครั้งก่อน ผมก็รู้แล้วว่าวันนี้ท่านจะกลับมาอีก จึงเตรียมการต้อนรับไว้”

“ในห้องนี้มีเพียงเราสองคนเท่านั้น ไร้ผู้ใดมาได้ยินบทสนทนาของเรา”

หลินเฉินขมวดคิ้ว “ถ้าเช่นนั้น ซูโน่ก็รู้ถึงจุดประสงค์ที่ฉันมาที่นี่ด้วยเช่นกันหรือ?”

“ถูกต้อง หลินเฉินคงมาเพราะเรื่องความสามารถที่สูญเสียไปกระมัง?”

“แล้วคำตอบล่ะ?”

ซูโน่ส่ายหน้า “ผมรู้ แต่บอกไม่ได้”

“บอกไม่ได้?” หลินเฉินยื่นมือออกไป ก้อนพลังงานสีขาวสว่างเรืองรองปรากฏขึ้นที่ปลายนิ้ว ราวกับดวงดาวดวงน้อยที่ถูกกอบกุมไว้ในอุ้งมือ

ใบหน้าของซูโน่ซีดเผือด ริมฝีปากสั่นเทา แต่เขาก็ยังคงยืนกรานคำเดิม “คุณหลินเฉิน ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากบอก แต่ผมบอกไม่ได้จริง ๆ ความสามารถของคุณมีความสำคัญยิ่ง หากผมพูดออกไป อาจส่งผลกระทบต่ออนาคตและเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ นั่นเป็นบาปที่ผมไม่อาจแบกรับไหว!”

“เปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์?”

หลินเฉินเกาหัวอย่างใช้ความคิด ระบบของเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์อย่างนั้นเหรอ? เรื่องนี้ช่างน่าฉงนนัก

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หลินเฉินถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงจริงจัง “งั้นฉันขอถามอีกอย่าง ความสามารถของฉันจะฟื้นคืนมาได้หรือไม่?”

“ด้วยพลังที่คุณหลินเฉินมีอยู่ในตอนนี้ การฟื้นคืนความสามารถเหล่านั้นจะมีความแตกต่างอะไรกันเล่า?”

“งั้น...หมายความว่ามันกู้คืนไม่ได้แล้วสินะ” หลินเฉินเอ่ยถามเสียงแผ่ว ความหวังริบหรี่ลงทุกขณะ

“ใช่ครับ” ซูโน่ตอบรับสั้น ๆ น้ำเสียงราบเรียบ

ได้ยินดังนั้น หลินเฉินก็ได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ดูเหมือนระบบของเขาจะสูญสลายไปอย่างไม่มีวันหวนกลับมาจริง ๆ

ก่อนจะก้าวเท้าจากไป หลินเฉินหันกลับมาอีกครั้ง สายตาฉายแววสงสัย “ซูโน่ นายพอจะทราบไหมครับว่าความสามารถที่แท้จริงของฉันคืออะไร”

ซูโน่หลับตาลง ราวกับครุ่นคิด ก่อนจะเอ่ยเสียงเบา “บอกไม่ได้”

หลินเฉินแย้มยิ้มบาง ๆ ส่ายหน้าเล็กน้อย แล้วจึงหมุนตัวเดินจากไป

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หาก อ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด