บทที่ 381 บรรลุขั้นผู้ทรงฤทธา! จิตสงบไม่ต้องถามฟ้าฝน!
คำบอกเล่าของซังโส่วเต้านั้น แม้จะเป็นเพียงเสียงกระซิบแผ่วเบา แต่เมื่อเข้าสู่โสตประสาทของผู้คน กลับดังราวกับค้อนยักษ์หมื่นชั่งกระหน่ำลงกลางใจทุกคน โดยเฉพาะสามคำสุดท้าย "ซังโส่วเต้า" นั้น หนักอึ้งราวกับภูเขาไท่ซาน! ทำให้สรรพชีวิตทั้งหมดในที่นั้นต้องถอยกรูดไปด้านหลัง และยิ่งสะเทือนใจชายชุดขาวที่ยืนอยู่...