บทที่ 3: ระบบจอมเวทย์สูงสุดและดวงตาแห่งอากาม็อตโต

ครั้งแรกที่เห็นเทเลพอร์ต หลิน เซียว รู้สึกตื่นเต้นอยู่บ้าง เขาลองตะโกนเรียกสองสามครั้งและพบว่าดัมเบิลดอร์หายตัวไปจริงๆ จึงหยิบแผ่นกระดาษที่อัลบัส ดัมเบิลดอร์ทิ้งไว้มาอ่านอย่างละเอียด

ไม้กายสิทธิ์ หม้อปรุงยา นกฮูก แมว หรือคางคก

เสื้อคลุมและยังมีหนังสือสำหรับนักเรียนปีหนึ่งอีกมากมาย...

ในตอนนั้นเอง หลิน เซียว ก็ตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าเขาไม่มีเงิน..!

ไม่ใช่

พูดให้ถูกต้องคือเขาไม่น่าจะมีเงินในโลกเวทมนตร์

สกุลเงินในโลกเวทมนตร์ของแฮร์รี่ พอตเตอร์แตกต่างจากโลกมักเกิ้ล โดยใช้แกลเลียนทอง ซิเกิลเงิน และคนุนทองแดงเป็นสกุลเงินหมุนเวียน

แม้ว่าหลิน เซียว จะไม่ได้รับมรดกเงินในโลกเวทมนตร์จากพ่อแม่ที่เป็นพ่อมดแม่มด

แต่มรดกจากโลกมักเกิ้ลที่เขามีก็ไม่น้อย

ไม่ถึงกับร่ำรวย

แต่ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องกินอยู่ และไม่ต้องคิดมากเวลาอยากซื้ออะไร

หลิน เซียว คิดอยู่ครู่หนึ่ง

ถ้าจำไม่ผิด อัตราแลกเปลี่ยนระหว่างแกลเลียนทองกับปอนด์อังกฤษคงที่อยู่ที่ประมาณ 1:5 นั่นคือหนึ่งแกลเลียนทองเท่ากับห้าปอนด์

"โชคดีที่พ่อแม่ผู้น่าสงสารทิ้งมรดกไว้ให้ฉันเยอะ"

หลิน เซียว พึมพำอย่างมีความสุข

หลิน เซียว ตื่นเต้นอย่างมากในตอนนี้ ยิ่งกว่าวันที่ระบบตื่นขึ้นมาเสียอีก

เขายื่นมือไปสัมผัสสร้อยประหลาดบนคอของเขา

ถ้าแฟนหนัง มาร์เวล คนไหนเห็นสร้อยคอเส้นนี้ในตอนนี้ พวกเขาจะต้องอุทานชื่อของมันออกมาแน่นอน

ดวงตาแห่งอากาม็อตโต!

ภาชนะบรรจุมณีแห่งกาลเวลา!

หลิน เซียว ค่อยๆ ลูบดวงตาแห่งอากาม็อตโต นึกย้อนถึงวันที่ระบบตื่นขึ้นในความคิด

หลิน เซียว ค้นพบเมื่อมาถึงโลกนี้

ไม่เพียงแต่อายุย้อนกลับไปประมาณสิบห้าปี

ในเวลาเดียวกัน ก็มีสร้อยคอที่มีสร้อยประหลาดอยู่ที่คอด้วย

ใต้ภายนอกสีเหลืองทองเป็นเหมือนดวงตาที่ปิดอยู่ มีอักขระที่ซับซ้อนมากสลักอยู่บนนั้น

หลิน เซียว ซึ่งเป็นแฟนหนังไซไฟ จำได้ทันทีว่านี่คือดวงตาแห่งอากาม็อตโตที่ปรากฏในหนังชุด Doctor Strange ของ Marvel

ตอนแรกหลิน เซียว คิดว่ามันเป็นของเลียนแบบหรือของประกอบฉาก

แต่เสียงที่ระเบิดในหัววินาทีถัดมาทำให้หลิน เซียว เข้าใจว่าเรื่องไม่ได้ง่ายแค่นั้น

[ติ๊ง~ โฮสต์มีคุณสมบัติตรงตามเงื่อนไขการเปิดใช้งานระบบ กำลังเปิดใช้งานระบบจอมเวทย์สูงสุด...]

...

...

... ...

[เปิดใช้งานระบบจอมเวทย์สูงสุดสำเร็จแล้ว กำลังผูกมัด...]

...

...

...

[โฮสต์: หลิน เซียว]

[ระบบ: ระบบจอมเวทย์สูงสุด]

[ผูกมัดระบบครั้งแรก รางวัลคือดวงตาแห่งอากาม็อตโต]

...

...

...

แม้แต่หลิน เซียว ที่กำลังงงงวยอยู่ ก็ตระหนักได้ว่านิ้วทองของเขามาถึงแล้วเมื่อระบบจอมเวทย์สูงสุดตื่นขึ้น

หลิน เซียว ศึกษาระบบจอมเวทย์สูงสุดลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ

เขาก็พอจะเข้าใจระบบนี้แล้ว

พูดง่ายๆ

มันเป็นระบบที่สามารถช่วยให้หลิน เซียว กลายเป็นจอมเวทย์สูงสุด

ตราบใดที่เขายังมีชีวิตอยู่

การควบคุมพลังเวทมนตร์และเวทย์จะชำนาญขึ้นทุกวัน และจะได้รับรางวัลเวทมนตร์อย่างต่อเนื่อง

เป็นระบบที่ได้เปรียบคนส่วนมากอย่างสมบูรณ์

อาจเรียกได้ว่าเป็นระบบปลาเค็มด้วยซ้ำแค่นอนไปวันๆก็เก่งขึ้น

ไม่เพียงเท่านั้น

หลิน เซียว ยังพบตัวเลือกที่มีคำว่า "รอการเปิดใช้" ในระบบจอมเวทย์สูงสุด ซึ่งถูกทำเครื่องหมายว่าเป็นภารกิจและรางวัล

ดูเหมือนว่าในเวลาที่เหมาะสม

สถานที่ที่เหมาะสม

ระบบจอมเวทย์สูงสุดก็จะทำงานระบบภารกิจ

ตอนนี้หลิน เซียว มีทักษะเพียงอย่างเดียว นั่นคือสามารถใช้จิตใจควบคุมวัตถุได้

ส่วนความสามารถในการใช้เวทมนตร์เลียนแบบอาวุธและทักษะอื่นๆ ยังไม่ได้รับ

แต่หลิน เซียว ก็ไม่รีบร้อน

ตอนนี้มีระบบจอมเวทย์สูงสุดแล้ว การจะแข็งแกร่งขึ้นก็เป็นเพียงเรื่องของเวลา

สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือการซื้ออุปกรณ์การเรียนที่ดี

"อืม...ไม่รู้ว่าเฮอร์ไมโอนี่อยู่ชั้นปีไหนแล้ว แล้วก็ลูน่า...ถ้าเป็นช่วงถ้วยอัคนีก็ดี จะได้เจอเฟลอร์...อืมมม จินนี่ก็ดูเป็นสาวน้อยในโรงเรียนที่น่ารัก..."

ในตอนนี้ หลิน เซียว กำลังตั้งตารอการเข้าเรียน

ความคิดที่จะได้ไปฮอกวอตส์เพื่อเรียนเวทมนตร์และสัมผัสชีวิตของพ่อมดทำให้รู้สึกตื่นเต้น

ตอนนี้หลิน เซียว แค่หวังว่าแฮร์รี่ พอตเตอร์และคนอื่นๆ จะเข้าโรงเรียนแล้ว แม้จะเป็นปีหนึ่งก็ตาม

ฮอกวอตส์เปิดเรียนวันที่ 1 กันยายน

ผ่านไปสามวันแล้วตั้งแต่ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์มาเยี่ยม และพรุ่งนี้ก็จะถึงวันเปิดเรียน

อย่างไรก็ตาม หลิน เซียว รู้สึกหมดหนทางอยู่บ้าง

ครั้งล่าสุดตอนที่ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์จากไป เขาพูดชัดเจนว่าจะมีคนพาไปตรอกไดแอกอนเพื่อซื้อของที่จำเป็นสำหรับการเข้าเรียน แต่ไม่มีใครมาที่ประตูเลยหลายวัน

ดูเหมือนใกล้จะเปิดเรียนแล้ว

ไม่ต้องพูดถึงการซื้อของที่จำเป็นสำหรับการเข้าเรียน

แม้แต่การแลกเงินก็ยังทำไม่ได้

บางครั้งหลิน เซียว ก็คิด

ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ลืมเขาหรือเปล่า?

แต่ที่จริงแล้ว..ไม่ใช่อย่างนั้น

เพราะการกลับมาของโวลเดอมอร์ทำให้ดัมเบิลดอร์เหนื่อยล้าไปบ้างในช่วงนี้ มีเรื่องให้คิดและสืบสวนมากขึ้นเรื่อยๆ และภาคีนกฟีนิกซ์จัดประชุมลับบ่อยขึ้น

เรื่องที่แฮร์รี่ใช้คาถาพาผู้พิทักษ์ในลิตเติ้ลวิงจิงโดยไม่ได้รับอนุญาตก็จบลงไปแล้ว

ในที่สุด หลังจากรอคอยอย่างกระวนกระวาย

ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ก็มาเยือนบ้านเลขที่ 35 ถนนคาร์นาบี้อีกครั้งในบ่ายวันนี้

เดิมที เรื่องพาหลิน เซียว ไปซื้อของที่จำเป็นสำหรับการเข้าเรียนไม่ควรดำเนินการโดยศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์เอง

แต่ไม่รู้ทำไม

ดัมเบิลดอร์มักคิดถึงนักเรียนใหม่ที่อายุมากที่สุดนับตั้งแต่ก่อตั้งฮอกวอตส์อยู่เสมอ

ราวกับว่าจะมีบางสิ่งประหลาดเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

หลิน เซียว ประหลาดใจกับการมาเยือนอีกครั้งของศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์

ท้ายที่สุดแล้ว นี่คือพ่อมดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกเวทมนตร์ อาจารย์ใหญ่คนปัจจุบันของโรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มดฮอกวอตส์

"ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ ทำไมคุณถึงมาด้วยตัวเองล่ะครับ?"

หลิน เซียว มองดัมเบิลดอร์ร่างสูงและถาม

"เฮ้อะๆ ฉันไม่ได้ไปตรอกไดแอกอนมานานแล้ว... อยากไปธนาคารกริงก็อตส์พอดี... กริงก็อตส์เป็นธนาคารของโลกเวทมนตร์เรา พ่อมดแม่มดหลายคนจะฝากทรัพย์สมบัติทองเงินไว้ที่กริงก็อตส์..."

พูดจบ ดัมเบิลดอร์ก็ยื่นแขนขวาให้หลิน เซียว พร้อมสั่ง

"การเทเลพอร์ตครั้งแรกอาจรู้สึกไม่ค่อยสบายตัว... จับแขนฉันไว้ให้แน่น เธอยังมีของอีกเยอะที่ต้องซื้อ และถ้าหาเอาเองก็ต้องใช้เวลานาน..."

หลิน เซียว ยื่นมือออกไปจับแขนขวาที่ดัมเบิลดอร์ยื่นมาอย่างระมัดระวัง

สูดหายใจลึก

อย่างไรก็ตาม

ก่อนที่หลิน เซียว จะทันได้ปล่อยลมหายใจในอก โลกก็พลิกกลับหัวทันที!