บทที่ 169 ความทรงจำของวีนัส
นอกหน้าต่างเป็นราตรีอันอุดม เทียนสีแดงเปล่งแสงวูบวาบ ส่องห้องแคบให้สว่างราวกับกลางวัน หน้ากระจกเครื่องแป้งยาว เลนส์ที่ทำจากผลึกบดละเอียดสะท้อนใบหน้าไร้ที่ติและบอบบางภายใต้แสงเทียนสีแดง มันเป็นใบหน้าแบบไหนกัน? ไม่มีทางอธิบายเป็นคำพูดได้ ผิวขาวกว่านม จมูกเล็กตรง ริมฝีปากสดใสกระจ่างใส และหูเล็กละเอียดร...