บทที่ 163 โลกที่สมบูรณ์และจักรวาลดวงดาว
ภายนอกวิหารอันมืดมิดและสง่างาม อพอลโล่ถูกห่อหุ้มด้วยแสงสว่างเจิดจ้า ดวงตาสีทองของเขาทอดมองประตูที่ปิดสนิทเบื้องหน้าอย่างเย็นชา ตูม! พลังแห่งแสงสว่างอันร้อนแรงพุ่งทะลุประตูวิหาร แสงอันเจิดจ้ากระจายไปทั่ววิหารที่มืดสลัว สะท้อนให้เห็นร่างอันงดงามอวบอิ่มของมารดาแห่งพื้นพิภพ สายตาทั้งสี่ประสานกัน จิตสังห...
