บทที่ 102 : จะฟักไข่มังกรอย่างไรดี (ตอนฟรี)
บทที่ 102 : จะฟักไข่มังกรอย่างไรดี (ตอนฟรี)
ฝัน…
มันเป็นฝันร้ายที่น่าสะพรึงกลัวอีกแล้ว
เซียวซิงหยูฝันเห็นมังกรดำในขณะที่หมดสติ…ดวงตาของมังกรดำเหมือนหลุมดำสองหลุม บิดเบือนท้องฟ้าเเลิวดูดกลืนทุกสรรพสิ่ง
เพื่อหลบหนีมังกรดำ เซียวซิงหยูรีบวิ่งหนีสุดชีวิตในความมืด
เเต่ในที่สุดเขาก็ชนเข้ากับกระจกบานหนึ่ง
เเละเมื่อมองดูตัวเองในกระจก เซียวซิงหยูก็ตกตะลึงจนดวงตาเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว
เซียวซิงหยูในกระจก มีเกล็ดสีดำงอกออกมาบนร่างกาย มีเขางอกออกมาบนหัว และมีปีกมังกรขนาดใหญ่คู่หนึ่งงอกออกมาจากหลัง...
…..
"ไม่!"
ทันใดนั้น เซียวซิงหยูก็ตื่นขึ้นมาจากความฝัน
เซียวซิงหยูลุกขึ้นจากพื้นด้วยใบหน้าซีดเผือด เเละมีเหงื่อแตกเต็มหน้าผาก
"เมื่อกี้ฉันฝันไปงั้นเหรอ?"
"เห้อ…โชคดีที่แค่ฝันไป ตกใจแทบแย่" เซียวซิงหยูถอนหายใจยาว
เเละเมื่อนึกถึงภาพในฝันนั้น, เขาก็ยังอดขนลุกไม่ได้
"ว่าเเต่…ที่นี่ที่ไหน?"
เซียวซิงหยูมองไปรอบๆ ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ในถ้ำมืดๆ
ทันใดนั้น, ความทรงจำก่อนหมดสติก็ผุดขึ้นมาราวกับสายน้ำ
"ลูลู่! ซาซ่า!" เซียวซิงหยูรีบตะโกนเรียกสองสาวทันที
ฟุ่บ!!!
เงาหนึ่งวาบผ่าน เป็นเมดูซ่าที่ปรากฏตัวข้างๆเซียวซิงหยู
"มาสเตอร์ฟื้นแล้ว"
"ซาซ่า ฉันหลับไปนานเท่าไหร่"
เมดูซ่ายื่นนิ้วออกมาสามนิ้ว
"ฉันหลับไปสามวันเเล้วเหรอ? แย่แล้ว!"
เซียวซิงหยูเริ่มตื่นตระหนก กลัวว่าจะไม่ทันการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศของการเเข่งขันซูเปอร์โนวา
ตอนที่เซียวซิงหยูและเดลลูออกเดินทางจากเมืองสี่วิญญาณ เหลือเวลาอีกหกวันก่อนการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศจะเริ่มขึ้น
การช่วยเหลือเมดูซ่าและการหนีเอาตัวรอดจากซ่างกวนหลาน ใช้เวลาไปสองวัน…จากนั้นเซียวซิงหยูก็หมดสติไปอีกสามวัน เมื่อรวมแล้ว เหลือเวลาอีกเพียงวันเดียวก่อนการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศจะเริ่มขึ้น
"พรุ่งนี้เป็นรอบชิงชนะเลิศของการแข่งขันซูเปอร์โนวาแล้ว ฉันต้องรีบกลับไปเมืองสี่วิญญาณโดยเร็วที่สุด"
เซียวซิงหยูร้อนใจมาก เขากลัวว่าเขาจะพลาดการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศ
ถ้าเซียวซิงหยูพลาดการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศ เฉินฉีเหนียนและคนอื่นๆ รวมถึงผู้จัดงานก็จะต้องพยายามติดต่อเขา เเละมันอาจจะทำให้เกิดความสงสัยได้
นอกจากนี้, ซ่างกวนหลานจะมาดูการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศของการเเข่งขันซูเปอร์โนวาทุกปี
ถ้าเธอไม่เห็นเซียวซิงหยูในการแข่งขัน ด้วยนิสัยขี้ระแวงของเธอ เธออาจจะสงสัยว่าเซียวซิงหยูมีความเกี่ยวข้องกับชายชุดดำได้
แม้ว่าทั้งหมดนี้จะเป็นเพียงการคาดเดาของเซียวซิงหยู และอาจจะไม่เกิดขึ้นจริง…แต่เพื่อป้องกันความเสี่ยง การรีบกลับไปเมืองสี่วิญญาณให้ทันเวลาคือทางออกที่ดีที่สุด
เซียวซิงหยูลุกขึ้นจากพื้น เเล้วจับมือเมดูซ่า
"ซาซ่า เธอกลายร่างเป็นงูยักษ์ เเล้วพาฉันข้ามทะเลกลับไปเมืองสี่วิญญาณเร็วเข้า!"
"มาสเตอร์ ข้ารู้ว่าท่านรีบ แต่ใจเย็นๆ ก่อน"
"ฉันจะใจเย็นได้ยังไง ถ้าฉันกลับไปไม่ทัน..."
ทันใดนั้นเอง เดลลูก็กลับมาที่ถ้ำ
ในมือของเธอถือถุงหนังที่ทำจากหนังสัตว์…เเน่นอนว่าข้างในไม่ใช่เหล้า แต่เป็นน้ำนมอสูร
"มาสเตอร์ฟื้นแล้วเหรอ ดีจัง~" เมื่อเห็นเซียวซิงหยูตื่นขึ้นมา ใบหน้าที่เคยบึ้งตึงของเดลลูก็มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นมาทันที
"ลูลู่ ในมือเธอถืออะไรอยู่น่ะ" เซียวซิงหยูสนใจถุงหนังในมือของเดลลูอย่างยิ่ง
เดลลูเปิดถุงหนัง กลิ่นหอมของนมผสมกับกลิ่นคาวเลือดลอยฟุ้งออกมทันที
"นี่คือนมของเสือจันทราเงิน"
"นมของอสูร...น้ำนมสัตว์อสูรงั้นเหรอ?"
เดลลูยิ้ม เเล้วยื่นถุงหนังให้เซียวซิงหยู "ดื่มให้หมด"
เมื่อเห็นเช่นนี้ เซียวซิงหยูก็ส่ายหัวเหมือนเด็กๆทันที
"ไม่ๆๆ ฉันเป็นมนุษย์ ฉันดื่มแต่นมปกติ…นมสัตว์อสูรมันเหม็นคาวมากเกินไป ฉันดื่มไม่ไหวหรอก"
เมดูซ่ากอดอกพิงกำแพงถ้ำ เเล้วเอ่ยพูดแซวเบาๆ
"นี่มาสเตอร์…ตลอดสามวันที่หมดสติ มาสเตอร์มีชีวิตรอดมาได้เพราะน้ำนมอสูรนี่นะ จะมาทำท่ารังเกียจผู้มีพระคุณได้ยังไง"
เซียวซิงหยูขมวดคิ้วเเน่น "ซาซ่า เธอหมายความว่า..."
"หลังจากที่มาสเตอร์หมดสติ ร่างกายของมาสเตอร์อ่อนแอมาก การดื่มน้ำเปล่าอย่างเดียวไม่สามารถรักษาชีวิตไว้ได้….มีแต่น้ำนมสัตว์อสูรเท่านั้น ที่จะสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันและช่วยให้มาสเตอร์รอดชีวิตมาได้"
เมื่อได้ยินเช่นนี้, เซียวซิงหยูก็อึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วลองสำรวจร่างกายของตัวเอง
ก่อนหมดสติ เซียวซิงหยูกระดูกหักไปกว่าสิบแห่ง, เเละเพราะผลข้างเคียงของยาเม็ดวิญญาณมังกร อวัยวะภายในล้วนได้รับความเสียหายทุกส่วน
แต่ตอนนี้ เซียวซิงหยูกลับรู้สึกแข็งแรงและมีพลัง บาดแผลทั้งภายนอกและภายในก็หายไปเกือบหมดแล้ว
โชคดีที่ตลอดสามวันที่ผ่านมา เดลลูให้เซียวซิงหยูดื่มน้ำนมอสูรทุกวัน…มันจึงทำให้เซียวซิงหยูฟื้นตัวได้เร็วขนาดนี้
"ที่แท้น้ำนมอสูรมีสรรพคุณแบบนี้นี่เอง…เเต่กลิ่นมันเหม็นเกินไปจริงๆนะ~"
ตอนหมดสติ เดลลูเป็นคนป้อนน้ำนมอสูรให้เซียวซิงหยู เซียวซิงหยูที่ไม่รู้เรื่องจึงสามารถกลืนน้ำนมลงไปได้อย่างง่ายดายตามสัญชาตญาณ
เเต่ตอนนี้เซียวซิงหยูฟื้นแล้ว ประสาทรับกลิ่นกลับมาทำงาน กลิ่นคาวของน้ำนมอสูรจึงทำให้เขาทนไม่ได้
"ลูลู่ ฉันไม่ดื่มได้ไหม"
"ร่างกายเจ้ายังไม่หายดี ยังไงก็ต้องดื่ม!" เดลลูเท้าสะเอว เหมือนภรรยาสั่งสามี
เมื่อเห็นเช่นนี้ เมดูซ่าก็เผลอบ่นพึมพำในใจ "จิ้งจอกนี่ เริ่มมีแววเป็นแม่บ้านแม่เรือนแล้วสินะ"
ด้านเซียวซิงหยู เขาก็ไม่อยากทำให้เดลลูเสียใจ เพราะน้ำนมอสูรทุกหยด เดลลูต้องออกไปล่าอสูรมาอย่างยากลำบาก
เซียวซิงหยูบีบจมูก หลับตาปี๋ ดื่มน้ำนมอสูรจนหมดในรวดเดียว
“อั่ค”
รสชาติน้ำนมอสูรแย่มาก แต่ผลลัพธ์ของมันก็ส่งผลได้ในทันที
หลังจากดื่มน้ำนมอสูร เซียวซิงหยูก็รู้สึกอบอุ่นไปทั่วร่างกาย เเละรับรู้ได้ถึงพลังวิญญาณที่กลับคืนมา
…..
หลังจากนั้น เซียวซิงหยูก็เดินออกจากถ้ำ
ที่นี่เป็นเกาะขนาดไม่ใหญ่มาก, เกาะแห่งนี้ตั้งอยู่ใจกลางช่องแคบอสูร รอบๆ มีเกาะเล็กๆ และโขดหินที่โผล่พ้นน้ำกระจายอยู่
เกาะเล็กๆและโขดหินเหล่านี้ คือถิ่นที่อยู่ของสัตว์อสูรเลี้ยงลูกด้วยนมในทะเล
โชคดีที่มีเดลลูและเมดูซ่า คอยคุ้มกันเซียวซิงหยูอยู่ข้างๆ…ถ้าไม่มีพวกเธอ เซียวซิงหยูคงกลายเป็นอาหารของอสูรรอบๆไปแล้ว
"ซาซ่า ด้วยความเร็วของเธอ เราจะใช้เวลานานเเค่ใหนในการกลับไปถึงชายฝั่งของประเทศมังกร"
"ครึ่งวันก็พอแล้ว"
ร่างจริงของเมดูซ่าคืองูยักษ์ภัยพิบัติ ซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตที่ว่ายน้ำได้เร็วที่สุดในโลก
มีเมดูซ่าอยู่ เซียวซิงหยูไม่ต้องกังวลว่าจะพลาดการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศของการเเข่งขันซูเปอร์โนวา
…..
"ว่าเเต่…หิวแล้วสิ"
น้ำนมอสูรช่วยเรียกน้ำย่อย หลังจากดื่มน้ำนมอสูร เซียวซิงหยูจึงรู้สึกหิวมาก
"ลูลู่ ซาซ่า พวกเธอออกไปล่าสัตว์ได้ไหม ฉันอยากกินเนื้ออสูรย่าง"
เมื่อได้ยินเช่นนี้, เดลลูและเมดูซ่าก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง พวกเธอกระโดดลงทะเลไปพร้อมๆกัน
ส่วนเซียวซิงหยูรับหน้าที่ก่อไฟในถ้ำ ปล่อยให้สาวงามทั้งสองรับหน้าที่ล่าสัตว์ในทะเลอย่างขมักเขม้น
บ้านอื่นผู้ชายทำงานนอกบ้าน ผู้หญิงทำงานในบ้าน…แต่บ้านของเซียวซิงหยูกลับตรงกันข้าม
เเละในขณะที่เดลลูกับเมดูซ่าออกไปล่าสัตว์ เซียวซิงหยูที่นั่งข้างกองไฟก็เปิดคลังของระบบ เเล้วหยิบไข่มังกรออกมา
แสงวาบขึ้น ในอ้อมแขนของเซียวซิงหยูก็มีไข่ใบใหญ่ใบหนึ่งเพิ่มขึ้นมา
เปลือกไข่เป็นสีฟ้าทอง มีลวดลายซับซ้อนมากมาย พร้อมแผ่ออกมาซึ่งพลังมังกรอันน้อยนิด
แม้จะถูกเปลือกไข่ปกคลุม เซียวซิงหยูก็ยังสัมผัสได้ถึงชีวิตเล็กๆที่อยู่ภายในนั้น
ส่วนไข่มังกรนี้จะฟักออกมาเป็นมังกรแบบไหน นั่นก็ยังคงเป็นปริศนาอยู่
…………………..
