ตอนที่ 402 รอบสุดท้ายของการทดสอบ (3)
"ในเมื่อไอร่าถูกใส่ร้าย เราจะถอนหมายจับเธอและซวนเหวยก่อน ส่วนผู้อาวุโสใหญ่..." ณ จุดนี้ ผู้พยากรณ์เหลือบมองผู้อาวุโสใหญ่อย่างเย็นชา "หลังการพิจารณาคดีเสร็จสิ้น ไปคุกเข่าที่แท่นบูชา ส่วนจะคุกเข่าได้นานแค่ไหน ไอร่าจะเป็นคนตัดสินใจเอง"
ไอร่าอยากให้ผู้อาวุโสใหญ่คุกเข่าจนถึงสิ้นโลก แต่เธอรู้ว่าการทำแบบนั้นจะเกินเลยไป
ผู้พยากรณ์ให้เกียรติเธอแล้ว เธอจึงไม่ควรทำให้เขาลำบากใจ
เธอพูดอย่างอ่อนโยนเป็นพิเศษว่า “ข้าจะทำตามที่ท่านผู้พยากรณ์ตัดสินใจ”
ผู้พยากรณ์ยิ้มบาง ๆ ราวกับมองทะลุเล่ห์กลเล็ก ๆ ของเธอ เขาหันไปพูดกับผู้อาวุโสใหญ่ว่า “เห็นว่าเจ้าอายุมากแล้ว ไปคุกเข่าเจ็ดวันก็พอ”
!!
สีหน้าของผู้อาวุโสใหญ่ซีดเผือด เขากัดฟันกรอดแต่ก็ยอมรับ “ขอรับ”
“เมื่ออายุมากขึ้น ความสับสนก็เกิดขึ้นได้ง่าย แต่ตำแหน่งผู้อาวุโสเป็นตำแหน่งที่สำคัญมาก เจ้าไม่ควรสับสนบ่อย หากเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นอีก ข้าจะพิจารณาเปลี่ยนตัวสมาชิกในสภาผู้อาวุโส”
คำพูดสุดท้ายของผู้พยากรณ์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่เมื่อเข้าสู่หูของผู้อาวุโสทั้งสิบ มันเหมือนระเบิดที่ตกลงกลางน้ำ จนทำให้จิตใจของพวกเขาแตกกระเจิงทันที
ตำแหน่งผู้อาวุโสใหญ่ได้รับความเคารพนับถือจากสภาผู้อาวุโส ใครก็ตามที่มีความทะเยอทะยานต่างก็อยากไต่เต้าขึ้นมาถึงตำแหน่งนี้
ผู้อาวุโสใหญ่ได้ยินคำขู่ในคำพูดของผู้พยากรณ์ก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น สีหน้าของเขายิ่งดูแย่ลง “ขอบคุณสำหรับคำเตือน ท่านผู้พยากรณ์ ข้าจะจดจำไว้และจะไม่ให้เกิดขึ้นอีก”
“ข้าจะให้คนสืบสวนเรื่องการตายของมาเธอร์” ผู้พยากรณ์ที่มีผ้าคลุมดวงตาทำจากผ้าไหมปลาฉลามกล่าว น้ำเสียงของเขานิ่งสงบ แต่เหมือนเขามองลึกเข้าไปในจิตใจของทุกคนที่อยู่ ณ ที่นั้น “เมื่อข้าพบว่าใครเป็นผู้บิดเบือนเรื่องนี้ ข้าจะลงโทษพวกเขาตามกฎ”
ผู้อาวุโสทั้งสิบก้มหน้าลงอย่างสำนึกผิดและหวาดกลัว
ผู้พยากรณ์มักใช้ชีวิตสันโดษ เว้นแต่จะมีเรื่องร้ายแรง เขาแทบไม่เคยปรากฏตัว
เรื่องในวิหารส่วนใหญ่จะถูกจัดการโดยสภาผู้อาวุโส
อำนาจสามารถทำให้หัวใจของผู้คนฟูฟ่องได้ หลายคนกลายเป็นคนหน้ามืดตามัวเพราะความโลภและประพฤติตัวตามอำเภอใจมากขึ้นเรื่อย ๆ
พวกเขาไม่คาดคิดว่าผู้พยากรณ์จะลงมืออย่างเฉียบขาดเช่นนี้ ทำให้พวกเขาสะดุ้งตื่นจากความฝันอันสวยงามและเหงื่อเย็นแตกพลั่ก
แม้ว่าผู้พยากรณ์จะอ่อนโยนและไม่ทำร้ายผู้คนง่าย ๆ แต่เมื่อใดก็ตามที่เขาลงมือ เขาจะไร้ความปรานีโดยสิ้นเชิง ไม่มีช่องทางใดให้เจรจา
ผู้พยากรณ์พูดเรียบ ๆ ว่า “มันสายมากแล้ว เริ่มเตรียมตัวสำหรับรอบสุดท้ายของการพิจารณาคดี ไอร่า ตามข้ามา”
เขาหันหลังเดินไปทางซุ้มประตูที่อยู่ด้านหลังโถง ไอร่ารีบตามไป
ผู้อาวุโสคนอื่น ๆ ตามมาเช่นกัน ขณะที่ทูตและทหารยามยังคงอยู่ในโถง
ด้านหลังซุ้มประตูเป็นห้องที่ปิดล้อมสนิท
พื้นห้องปูด้วยหนังสัตว์ที่หนาและนุ่มอย่างมาก เดินแล้วรู้สึกสบายมาก
ไอร่าเดินตามผู้พยากรณ์เข้าไป และทันทีที่เธอเห็นกำแพงด้านในสุด เธอก็ตะลึงเพราะมันถูกขัดเงาด้วยศิลาสีดำแผ่นใหญ่ทั้งแผ่น!
กำแพงดูเรียบลื่นอย่างมาก ยืนตรงหน้าจะสามารถเห็นเงาของตัวเองอย่างชัดเจน มันดูเหมือนกระจกเงาขนาดใหญ่
ศิลาสีดำขนาดใหญ่นี้มีมูลค่าเท่าไรนะ?!
ผู้พยากรณ์กล่าวว่า “ทุกคน นั่งลงเถอะ”
ไอร่าเชื่อฟังและนั่งลงบนพรม ขณะที่ผู้พยากรณ์นั่งลงตรงข้ามเธอ
เหล่าผู้อาวุโสนั่งเรียงแถวชิดผนังทั้งสองข้าง แต่ละคนรักษาระยะห่างจากผู้พยากรณ์
ผู้พยากรณ์หยิบแก้วน้ำออกมาและยื่นให้ไอร่า “ดื่มนี่สิ”
ไอร่ารับแก้วมาและก้มลงดม เธอไม่ได้กลิ่นอะไร
เธอถามอย่างสงสัย “นี่คือน้ำอะไรหรือ?”
“น้ำเปล่า”
ไอร่าลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็ดื่มน้ำเข้าไปหนึ่งอึก
มันมีรสหวานนิด ๆ คล้ายกับน้ำพุธรรมชาติ
ผู้พยากรณ์กล่าวว่า “ดื่มให้หมด”
“อ้อ”
ไอร่าดื่มน้ำจนหมดแก้ว
ผู้พยากรณ์รับแก้วเปล่ามาวางไว้ด้านข้าง เขาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า "มีใครหรืออะไรที่เจ้าเกรงกลัวเป็นพิเศษหรือไม่?"
ไอร่าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะส่ายหน้า
"แน่ใจหรือ? หรือเพียงแค่ยังนึกอะไรไม่ออกตอนนี้?"
"ข้าคิดว่าคงยังนึกไม่ออกในตอนนี้" ไอร่าตอบก่อนจะหาวออกมา
"ง่วงหรือ?"
"ข้าไม่ได้ง่วง" ไอร่าพยายามลืมตา "แค่รู้สึกง่วงเล็กน้อยเท่านั้น…"
"ถ้าเช่นนั้นก็หลับเสียเถิด"
ไอร่าพยายามฝืนตัวเองให้ตื่นอยู่ แต่ในที่สุดก็ไม่อาจต้านทานความง่วงได้ เธอล้มตัวลงนอนกับพื้นและหลับตาลงเข้าสู่นิทรา
ผู้พยากรณ์เรียกให้ผู้อื่นนำผ้าห่มมาคลุมให้เธอ
ผู้อาวุโสใหญ่ถามด้วยน้ำเสียงนอบน้อม "มนตราควบคุมฝันได้ผลแล้วหรือไม่?"
"ได้ผลแล้ว" ผู้พยากรณ์ยกมือขวาขึ้นวางบนผนึกศิลาสีดำ
กลางฝ่ามือของเขาเป็นจุดศูนย์กลาง ศิลาสีดำที่เดิมทึบทันใดนั้นก็ส่องแสงสว่างกระจายออกไปทั่วทุกทิศทาง
ไม่นานนัก ผนังทั้งหมดก็ใสกระจ่าง
และแล้วภาพเงาเลือนรางก็ค่อย ๆ ปรากฏขึ้นบนผนัง…
ไอร่าลืมตาขึ้นมา เธอลุกขึ้นนั่งและพบว่าไม่มีใครอยู่ข้าง ๆ
ทั้งห้องว่างเปล่า
ผู้พยากรณ์และคนอื่น ๆ หายไปไหนกัน?
ไอร่าลุกขึ้นเดินออกไปนอกประตูเพื่อหาคำตอบ
แต่เมื่อเธอเดินสำรวจไปรอบ ๆ วิหาร ก็ไม่พบใครเลย
เธอเริ่มสงสัยมากขึ้น
ในตอนนั้นเอง เธอได้ยินเสียงเบา ๆ ดังขึ้น
ไอร่าหยุดเดินและพยายามฟังเสียงนั้น
เธอตามเสียงไปจนพบรังของหนอนเหล็ก!
หนอนยาว ๆ ที่ดูน่าขยะแขยงพวกนี้ขดตัวรวมกันจนดูน่าคลื่นไส้ยิ่งนัก
ทำไมถึงมีสิ่งที่น่าขยะแขยงแบบนี้ในวิหารได้?!
หนอนพวกนั้นเริ่มพุ่งเข้ามาหาเธอ
ไอร่าตกใจกลัวจนต้องวิ่งหนี
เธอวิ่งไปเป็นเวลานานเท่าไรไม่รู้ แต่หนอนเหล็กพวกนั้นยังคงตามหลังเธอมา
และที่แย่ไปกว่านั้นคือ ข้างหน้าไม่ไกลนักเธอเจอรังของหนอนหินสีขาวอีก!
หนอนข้างหน้า หนอนข้างหลัง และกำแพงสองข้างที่ขวางเธอไว้
ไอร่าหมดทางหนี เธอแทบจะสิ้นหวัง
ในโลกความเป็นจริง บนผนึกศิลาสีดำ ภาพไอร่ากำลังถูกหนอนล้อมรอบและกำลังจะถูกกลืนกิน
ผู้อาวุโสใหญ่ขมวดคิ้วและกล่าวว่า "ตามหลักแล้ว สิ่งที่ปรากฏในฝันควบคุมควรเป็นสิ่งที่เจ้าของฝันกลัวที่สุด ไอร่ากลัวหนอนพวกนี้ที่สุดหรือ? แต่เธอเคยเจอหนอนมากมายแบบนี้ที่ไหนกัน?"
ผู้อาวุโสรองพูดเสียงต่ำ "มีรายงานจากเผ่าหนึ่งไม่นานมานี้ว่า หนอนหินขาว หนอนเหล็ก และผีเสื้อวิญญาณปรากฏตัวบนทวีปสัตว์ร้าย"
ผู้อาวุโสใหญ่ตกใจมาก "ภัยแมลงไม่ใช่ว่าสิ้นสุดไปแล้วหรือ? ทำไมถึงมีแมลงปรากฏขึ้นมาอีกเยอะขนาดนี้?!"
"อ่า…ข้าก็ไม่ทราบเหมือนกัน…"
ผู้พยากรณ์กล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย "มีแมลงปรากฏขึ้นมากมาย แต่พวกเจ้ากลับไม่รู้อะไรเลย ข้าก็ไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าพวกเจ้าทำอะไรกันอยู่ทุกวัน"
เหล่าผู้อาวุโสก้มหน้าไม่กล้าตอบอะไรอีก
ทันใดนั้น บนผนึกศิลาสีดำ ไอร่าที่เคยสิ้นหวังกลับหายไป!
เหล่าผู้อาวุโสตาโตด้วยความตกใจ และแล้วพวกเขาเห็นไอร่าปรากฏตัวอีกครั้ง
เธอหลุดพ้นจากหนอนพวกนั้น และยืนอยู่บนลานกว้างที่ใกล้ ๆ
หนอนที่เคยดุร้าย กลับดูเหมือนเจอศัตรูธรรมชาติในตอนนี้ พวกมันไม่แม้แต่จะกล้ามองไอร่า แต่กลับหวาดกลัวและวิ่งหนีไปจนหมดในพริบตา!
