บทที่ 360 พบกับฝูงโลมาเพอร์เซียอีกครั้ง ตาข่ายมรณะที่ซ่อนอยู่ก้นแม่น้ำ!
“เสี่ยวไป๋อยู่ที่นี่เหรอ? ตำแหน่งนี้ถูกต้องไหม?! ทำไมไม่ขยับเลย?!”
“บ้าจริง จุดสว่างไม่ขยับเลย เสี่ยวไป๋คงไม่ได้บาดเจ็บในแม่น้ำหรอกนะ?!”
“หรือว่าเครื่องติดตามบนตัวเสี่ยวไป๋หลุด ตกอยู่ในแม่น้ำ ก็เป็นไปได้นะ”
“หวังว่าจะเป็นแบบนั้นนะ”
“แม่น้ำลึกเกินไป มองไม่เห็นเลย”
“เสี่ยวไป๋อย่าเป็นอะไรไปนะ!”
“พี่เทียน รีบติดต่อขอความช่วยเหลือจากสถานีเถอะ...!”
ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดเห็นผ่านเครื่องติดตามในมือหลินเทียน
ก็พบว่าจุดสว่างที่เป็นตัวแทนของโลมาครีบขาวไม่ขยับอยู่ที่ก้นแม่น้ำ
ข้อความต่างๆ ก็ตื่นตระหนกและกังวล
หลินเทียนก็สังเกตเห็นความผิดปกติของตำแหน่งโลมาครีบขาวเช่นกัน
ในขณะนี้
หยางเสี่ยวเสวี่ยได้โทรศัพท์ไปขอความช่วยเหลือจากสถานีแล้ว
นี่คือโลมาครีบขาวตัวเดียวที่พบในประเทศ
จะเกิดอุบัติเหตุไม่ได้
หลินเทียนก็รู้สึกกังวลใจเช่นกัน
แต่เขารู้ว่าโลมาครีบขาวไม่ได้โผล่ขึ้นมาบนผิวน้ำนานขนาดนี้
สถานการณ์อาจอันตรายมาก
รอความช่วยเหลือจากสถานีไม่ทันแน่
ต้องพึ่งตัวเอง!!
“คุณหยาง ผมจะลงไปดูสถานการณ์ในแม่น้ำ! คุณอยู่บนเรืออย่าขยับไปไหน ไม่ต้องห่วงผม!”
“ลูกเสือ แม่หมี อยู่บนเรือ เดี๋ยวผมกลับมา!”
ยิ่งเสียเวลาไปหนึ่งวินาที โลมาครีบขาวก็ยิ่งตกอยู่ในอันตรายมากขึ้นหนึ่งส่วน
หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็ตัดสินใจลงไปดูในแม่น้ำทันที
หลังจากกำชับลูกเสือแล้ว
หลินเทียนก็ถอดเสื้อ หันหลังกระโดดลงไปในแม่น้ำโดยไม่ลังเล
ส่วนหยางเสี่ยวเสวี่ยที่อยู่บนเรือกำลังโทรศัพท์อยู่
หันไปเห็นหลินเทียนถอดเสื้อกระโดดลงไปในแม่น้ำ
เธอก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง
จากนั้นก็รู้สึกตัว
รีบเอื้อมมือไปห้าม
“เฮ้? หลินเทียน รอเดี๋ยว อย่า...!”
แต่เธอยังพูดไม่จบ
หลินเทียนก็กระโดดลงไปในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวแล้ว!
หยางเสี่ยวเสวี่ยตกใจมาก
รีบโน้มตัวมองลงไปที่ขอบเรือ
แต่เห็นว่าในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวไม่มีร่องรอยของหลินเทียนแล้ว
ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดเห็นหลินเทียนกระโดดลงแม่น้ำกะทันหัน
ต่างก็ตกใจ
“บ้าจริง?! พี่เทียนกระโดดลงแม่น้ำแล้วเหรอ?!”
“อ๊าก...! แม่น้ำเชี่ยวขนาดนี้ ตัดสินใจเด็ดขาดมาก!”
“กล้าหาญมาก! ที่นี่อยู่ห่างจากฝั่งตั้งหลายสิบเมตร!”
“พี่เทียนจะไปหาเสี่ยวไป๋เหรอ??”
“แต่น้ำเชี่ยวขนาดนี้ พอลงไปก็โดนพัดออกไปไกลแล้ว! จะหาเจอยังไง!”
“แย่แล้ว พี่เทียนจะไม่เป็นไรนะ”
ข้อความมากมาย เห็นหลินเทียนกระโดดลงแม่น้ำ ต่างก็ตกใจและกังวล
ส่วนในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยว
หลังจากที่หลินเทียนดำลงไปในน้ำ
ก็รู้สึกว่าร่างกายถูกแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวพัดพาไปโดยไม่รู้ตัว
เขาพยายามดิ้นรน
พยายามไม่ให้ตัวเองถูกกระแสน้ำพัดพาไป
พร้อมกับดำลงไปอย่างรวดเร็ว มุ่งหน้าไปยังตำแหน่งที่พบโลมาครีบขาว
แม่น้ำแยงซีขุ่นและทัศนวิสัยต่ำ
หากไม่ได้สวมแว่นตา
คนทั่วไปจะระบุตำแหน่งในแม่น้ำได้ยาก
แต่หลินเทียนมีวิธีระบุตำแหน่งของโลมาครีบขาวในน้ำ
หลังจากที่เขากระโดดลงแม่น้ำ
ก็มองตรงไปด้านล่าง
ใช้ความสามารถพิเศษ
สามารถมองทะลุแม่น้ำเพื่อดูสภาพร่างกายของสิ่งมีชีวิตในระยะหนึ่ง พร้อมกับใช้ไฟสีแดงและสีเหลืองเป็นตัวบ่งชี้
ส่วนด้านล่าง
หลินเทียนเห็นจุดแสงสีแดงจางๆ หลายจุด...
นี่คืออาการบาดเจ็บจากการขาดอากาศหายใจของโลมาครีบขาว
ยิ่งหลินเทียนเข้าใกล้มากเท่าไหร่
จุดแสงสีแดงก็ยิ่งใหญ่ขึ้นเท่านั้น
และสีก็ยิ่งเข้มขึ้น
นี่หมายความว่าโลมาครีบขาวกำลังขาดอากาศหายใจรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ!!
หลินเทียนรู้ว่าต้องรีบแล้ว
เขาใช้ทั้งมือและเท้า
ดำลงไปในน้ำอย่างรวดเร็ว
ต่อสู้กับกระแสน้ำพลาง ว่ายไปที่ก้นแม่น้ำพลาง
โชคดีที่เขาดื่มน้ำวิญญาณทุกวัน และได้รับการเสริมสร้างร่างกายด้วยน้ำวิญญาณหลายครั้ง ร่างกายแข็งแรง สามารถต้านทานกระแสน้ำได้
ไม่งั้นคนทั่วไปคงไม่สามารถต้านทานกระแสน้ำและดำลงไปในน้ำได้
ในขณะนี้
หลินเทียนเข้าใกล้ตำแหน่งของโลมาครีบขาวมากขึ้นเรื่อยๆ
เงาสีดำขนาดใหญ่ที่สั่นไหวก็ปรากฏขึ้นอย่างเลือนราง
คือโลมาครีบขาว
แต่เมื่อหลินเทียนเข้าใกล้
ก็ประหลาดใจที่พบว่า
เงาสีดำที่สั่นไหวที่ก้นแม่น้ำดูเหมือนจะไม่ใช่แค่ตัวเดียว
แต่มีหลายตัว!!
นี่คือ...?!
หลินเทียนตกใจ
เพ่งมองเงาเหล่านั้นอย่างระมัดระวัง
รูปร่างอ้วนท้วน
หน้าผากกว้าง
ท่าทางลื่นไหล
เห็นได้ชัดว่าเป็นฝูงโลมาเพอร์เซีย!!
มีฝูงโลมาเพอร์เซียอยู่ที่ก้นแม่น้ำด้วยเหรอ?!
หลินเทียนตกใจ
ในไม่ช้าก็พบว่า
ฝูงโลมาเพอร์เซียดูเหมือนจะกำลังกัดอะไรบางอย่างอยู่
หลินเทียนเข้าไปใกล้และคลำดู
พบว่าเป็นตาข่ายที่มีรูเล็กมาก
ตาข่ายมีขนาดใหญ่มาก
กว้างเกือบหลายสิบเมตร
ปกคลุมอยู่ที่ก้นแม่น้ำ
เมื่อสัมผัสตาข่ายนี้ หลินเทียนก็ตกใจ
นี่คือ... ตาข่ายมรณะ?!
ตาข่ายมรณะคือตาข่ายที่มีรูเล็กมากที่ชาวประมงสั่งทำ
เนื่องจากรูตาข่ายเล็กมาก
แทบจะสามารถจับสัตว์น้ำได้ทุกขนาด จะทำลายสมดุลของระบบนิเวศทางน้ำอย่างรุนแรง
เป็นสิ่งที่รัฐบาลห้ามอย่างเด็ดขาด
แต่ตอนนี้กลับปรากฏอยู่ในแม่น้ำแยงซี!
หลินเทียนขมวดคิ้ว
แต่เขารู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะคิดเรื่องนี้
เพราะเขาพบแล้วว่าทำไมฝูงโลมาเพอร์เซียและโลมาครีบขาวถึงอยู่ที่นี่และกำลังกัดตาข่าย
เห็นโลมาเพอร์เซียตัวเล็กยาวกว่าหนึ่งเมตรติดอยู่ในตาข่าย
ร้องโย่วๆ ไม่สามารถดิ้นหลุดได้!