ตอนที่ 31 เกาหมิงมีงานใหม่

“สำนักงานใหญ่ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก เจ้าหน้าที่สืบสวนทุกคนที่เข้าร่วมล้วนได้รับการคัดเลือกอย่างเข้มงวด ถึงแม้ว่าคุณจะมีความสามารถเพียงพอ พวกเขาก็จะไม่ให้คุณเข้าไป” ไป๋เซียวหยิบแฟ้มเอกสารที่เขียนชื่อฉินเทียนไว้ขึ้นมา “ถนนหมินหลงและถนนหลี่จิ่งก็ต้องการคนเฝ้า ภารกิจของคุณไม่ง่ายกว่าเรา”

พูดจบ ไป๋เซียวก็เริ่มปรึกษาหารือกับเจ้าหน้าที่สืบสวนรุ่นเก่าที่เหลืออยู่สามคนเกี่ยวกับแผนปฏิบัติการในคืนนี้ ทุกขั้นตอนต้องมีการซ้อม พิจารณาสถานการณ์ที่อาจเกิดขึ้นทั้งหมด

เกาหมิงไม่ได้เข้าร่วมการสนทนาของเจ้าหน้าที่สืบสวนรุ่นเก่า เขาค้นหาสิ่งที่ต้องการในคอมพิวเตอร์ของฉินเทียน

ภายในสำนักสืบสวนมีเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบการรวบรวมและค้นหาข้อมูลโดยเฉพาะ เกาหมิงโทรหาอีกฝ่าย ต้องการใช้เครือข่ายการสอบสวนของสำนักสืบสวนในฮั่นไห่เพื่อหาคน

เกาหมิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ป้อนข้อมูลของอาชญากรที่เขาออกแบบไว้หลายรายการ

ต้องกำจัดคนบ้าที่อันตรายที่สุดก่อน ส่วนคนที่สามารถไถ่โทษได้ก็ลองร่วมมือกันดู

เพราะเป็นคนออกแบบเอง เกาหมิงจึงรู้จักข้อบกพร่องทางจิตใจและจุดอ่อนของอาชญากรเหล่านั้นเป็นอย่างดี ในเมืองนี้มีเพียงเขาเท่านั้นที่กล้าควบคุมคนบ้าสุดโต่งเหล่านั้น

“เกมระทึกขวัญชั้นยอดจะมีตรรกะที่ละเอียดอ่อน จะไม่มีสิ่งเหนือธรรมชาติ แต่ฉันเป็นเพียงนักออกแบบเกมธรรมดา การออกแบบคดีบางคดีไม่เข้มงวด อาชญากรบางคนมีลักษณะพิเศษบางอย่าง ลักษณะพิเศษเหล่านี้อาจจะเปลี่ยนแปลงไปในโลกแห่งเงามืด กลายเป็นพลังพิเศษบางอย่าง เหมือนเสวียนเหวิน”

เพียงครึ่งชั่วโมง เจ้าหน้าที่สืบสวนก็ส่งข้อมูลมาให้เกาหมิง พบ “อาชญากร” คนแรกแล้ว

อาชญากรคนนี้มีรูปร่างและขนาดตัวที่โดดเด่นมาก ถ้าเขาไม่พยายามซ่อนตัว ก็จะหนีกล้องวงจรปิดในเมืองไม่พ้น

“ชมรมมวยปล้ำใต้ดินเหรอ?”

ประสิทธิภาพของสำนักสืบสวนสูงมาก เกาหมิงได้รับข้อมูลแล้ว รีบสวมเสื้อกันฝนเตรียมตัวออกเดินทาง

“คุณจะไปไหน? ฉันไปด้วย!” จู้เหมี่ยวเหมี่ยวที่กำลังนั่งเหม่อลอยก็ลุกขึ้น รีบไปหยิบขวานดับเพลิง

“ไม่ต้อง เธอรออยู่ที่นี่”

“หัวหน้าเฉินบอกให้ฉันตามคุณไป” จู้เหมี่ยวเหมี่ยวไม่ได้หยิบขวาน วิ่งไปหาเกาหมิงอย่างตื่นตระหนก “มีภารกิจใหม่เหรอ?”

“แค่ไปเจอเพื่อนคนหนึ่ง” เกาหมิงไม่ได้ปฏิเสธ เขาและจู้เหมี่ยวเหมี่ยวขับรถของทีมสืบสวนที่หนึ่งไปยังเขต DC

ในช่วงเวลานานที่ผ่านมา เงินสามารถซื้อทุกอย่างได้ในฮั่นไห่ ที่นี่เป็นท่าเรือเสรี มีศิลปะชั้นสูง และยังซ่อนการแสดงที่ต่ำช้าและโหดร้าย ถ้าจ่ายเงินก็สามารถสนองความต้องการทางประสาทสัมผัสได้ทุกอย่าง

รถของสำนักสืบสวนขับเข้าไปในถนนควีน11 เกาหมิงคำนวณเวลา เฝ้าอยู่ข้างร้านอาหารจีน

“จากข้อมูลที่สำนักสืบสวนให้มา เป้าหมายจะมากินอาหารกลางวันตรงเวลาที่นี่ทุกวัน” เกาหมิงกดหมวก โบกมือให้จู้เหมี่ยวเหมี่ยวที่นั่งอยู่ในรถพร้อมที่จะช่วยเหลือ บอกให้เธออย่าตื่นเต้น

ฝนเริ่มเบาลง เกาหมิงมองไปที่แอ่งน้ำไกลๆ น้ำสะท้อนเงาของเมืองที่เอียง

แปะ!

รองเท้าหนังหนักๆ เหยียบลงบนพื้นน้ำ เงาของเมืองกระจายไปทั่ว คนเดินถนนก็หลบไปไกลๆ

ที่มุมถนนมีผู้ชายสูงเกือบสองเมตร สวมสูทสั่งตัดเดินไปที่ร้านอาหาร

รูปร่างของเขาใหญ่โตมาก กล้ามเนื้อเต็มตัว ผิวหนังที่โผล่ออกมาเต็มไปด้วยรอยสักปีศาจที่น่ากลัว

“เหมือนกับหยานฮวาในใจฉันเป๊ะ” เกาหมิงจ้องมองผู้ชายรูปร่างใหญ่โตที่เดินเข้ามา มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย เขาสัมผัสได้ถึงแรงกดดันจากอีกฝ่ายแม้จะอยู่ไกล

ผู้ชายคนนั้นไม่ได้สนใจเกาหมิง ผลักประตูเข้าไปในร้านอาหาร ลูกค้าก็หลีกทางให้โดยอัตโนมัติ

“เหมือนเดิม” เสียงของผู้ชายคนนั้นแหบแห้ง เขาค้อมตัวลงนั่ง กล้ามเนื้อทั่วตัวตึง ดูเหมือนจะฉีกสูทออก

บรรยากาศในร้านอาหารดูเคร่งเครียด ลูกค้าเร่งกินเพื่อจะรีบออกไป ผู้ชายคนนั้นดูเหมือนจะชินแล้ว

“เถ้าแก่ ขอก๋วยเตี๋ยวสองชาม ห่อกลับบ้านด้วยครับ” เกาหมิงตะโกนไปที่เคาน์เตอร์ แล้วเดินผ่านที่นั่งว่างหลายๆ ที่ ไปนั่งตรงข้ามกับผู้ชายคนนั้น

เทน้ำร้อนสองแก้ว เกาหมิงดูผ่อนคลายมาก “ได้ยินว่าช่วงนี้คุณชกมวยใต้ดิน? ชนะสิบสามครั้งติดต่อกัน? แต่ชื่อที่คุณใช้ในการแข่งขันไม่ใช่ชื่อจริงของคุณ?”

ผู้ชายคนนั้นขมวดคิ้ว ผิวหนังถูกดึง หน้าปีศาจบนแก้มของเขาดูเหมือนจะอ้าปาก

“ก่อนหน้านี้ผมรู้จักนักมวยคนหนึ่ง เขาดูเหมือนคุณมาก เด็กคนนั้นมีชีวิตที่ยากลำบากมาตั้งแต่เด็ก”

“แม่ของเขาป่วย หลังจากที่สามีเสียชีวิต เพื่อเลี้ยงดูลูกๆ เธอจึงแต่งงานใหม่ พ่อเลี้ยงของเขาเป็นนักพนันที่อารมณ์ร้าย เจ้าชู้ และหยาบคาย สิ่งที่คนไร้ค่าคนนั้นชอบทำที่สุดคือรักษาศักดิ์ศรีที่น่าสมเพชและน่าหัวเราะของตัวเองต่อหน้าภรรยาที่ป่วยและลูกสาวที่ยังเด็ก”

“เขาต้องการเอาศักดิ์ศรีที่เสียไปข้างนอกกลับมา ด้วยความรุนแรง และวิธีที่น่ากลัวกว่าความรุนแรง”

โต๊ะดูเหมือนจะสั่นเล็กน้อย ลูกค้าทยอยออกจากร้าน เหลือเพียงเกาหมิงคนเดียว

อาหารยังไม่มา เกาหมิงจะไม่ไปไหนแน่นอน

“นักพนันคนนั้นไม่สมควรเป็นพ่อ หลังจากที่ภรรยาเสียชีวิต เขาก็ยิ่งปฏิบัติกับลูกๆ อย่างหยาบคาย สั่งให้ลูกสาวคนโตทำงานบ้าน ถ้าไม่พอใจก็จะต่อยตี”

“น่าสงสารกว่าลูกสาวคนโตคือลูกชายคนเล็ก” เกาหมิงพูดช้าลง ใช้เทคนิคการสะกดจิต “ลูกชายคนเล็กใจดี แต่เขามักจะถูกพ่อเลี้ยงขู่และด่า ต่อมาเขาก็เป็นโรคปัสสาวะราดเรื้อรัง จนถึงตอนนี้ก็ยังปัสสาวะราดอยู่”

สายตาของผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงข้ามเปลี่ยนไป ความทรงจำที่ไม่อยากนึกถึงค่อยๆ ฉีกหน้ากากของเขาออก

เกาหมิงเห็นทุกอย่าง เขายกแก้วน้ำขึ้นค่อยๆ โยก เสียงมีจังหวะพิเศษ “ทุกครั้งที่ลูกชายคนเล็กปัสสาวะราด พ่อเลี้ยงก็จะโกรธมาก เขาเอาผ้าปูที่เปียกชุ่มมาปิดหน้าเด็ก กดเด็กไปที่โถปัสสาวะ แล้วบอกว่าแม้แต่หมาแมวก็ยังรู้ว่าควรจะไปที่ไหน”

“คุณพูดจบแล้วเหรอ?” ผู้ชายที่สงบเสงี่ยมมาตลอดหายใจเร็วขึ้น ดวงตาของเขาแดงก่ำ ความทรงจำที่เจ็บปวดที่ฝังลึกอยู่ในใจถูกกระตุ้น ฝันร้ายในวัยเด็กกลับมาอีกครั้ง

หยานฮวาในอนาคตเป็นฆาตกรโรคจิต แต่ตอนนี้เขายังไม่บานสะพรั่ง

“เพราะกลัวปัสสาวะราด เขาถึงกลัวการนอนหลับ เขาบังคับตัวเองให้ลืมตาในคืนที่มืดมนมากมาย ค่อยๆ กลายเป็นเด็กที่ผิดปกติ” เกาหมิงพูดเร็วขึ้น “ยิ่งไม่มีแรงต่อสู้ ก็ยิ่งโหดร้าย เขารู้ว่าความรุนแรงจะก่อให้เกิดความรุนแรงมากขึ้น แต่เขาก็ค่อยๆ บิดเบี้ยวในความมืด โตเร็ว เจ้าเล่ห์ พยายามอย่างเต็มที่เพื่อปกปิดความต้องการทำร้ายที่เพิ่มขึ้นในใจ”

แขนของผู้ชายคนนั้นค่อยๆ งอ เขาลุกขึ้น สูทถูกฉีกด้วยกล้ามเนื้อที่ตึง เหมือนภูเขาเนื้อที่เต็มไปด้วยแรงกดดัน

“พ่อเลี้ยงไม่เห็นเขาเป็นคน ยังตั้งชื่อที่ดูเป็นผู้หญิงให้เขาว่าหยานฮวา”

“หยุดพูด!” ผู้ชายคนนั้นชูมือขึ้น ชี้ไปที่เกาหมิง

“ต่อมาเขาก็โตขึ้น เริ่มฝึกฝนตัวเองอย่างทรมาน แต่ใจก็ยังกลัว โรคปัสสาวะราดเรื้อรังของเขาก็ยิ่งรุนแรงขึ้น”

“ฉันบอกให้หยุดพูด!” ผู้ชายคนนั้นควบคุมตัวเองไม่ได้ กระดูกนิ้วมือของเขาส่งเสียงดังกรอบแกรบ

“เด็กคนนั้นเกลียดรังเกียจร่างกายของตัวเอง ฝึกฝนตัวเองอย่างบ้าคลั่ง แต่ไม่มีใครรู้ว่า ความพยายามอย่างหนักของเขาเป็นเพียงเพื่อทำสิ่งหนึ่ง”

หมัดหนักๆ ตกกระทบ เกาหมิงพูดประโยคสุดท้าย “เขาอยากฆ่าพ่อเลี้ยงของเขา”

หมัดหยุดอยู่ตรงหน้า เสียงของเกาหมิงเหมือนมีดคมๆ ผ่าใจของผู้ชายคนนั้น ความลับที่ซ่อนอยู่มาเป็นเวลากว่ายี่สิบปีถูกเปิดเผย เขารู้สึกเหมือนตัวเองเปลือยเปล่าอยู่กลางสายฝน