ตอนที่ 20 หนึ่งดาบ สังหารสิ้น

ตอนที่ 20 หนึ่งดาบ สังหารสิ้น

เสียง หึ่ง ดังขึ้น

แสงดาบพุ่งทะลุฟ้า!

เป้าหมายของมันคือชายชราในชุดคลุมดำ

ในขณะที่กู้ฉางชิงฟาดดาบ ชายชราในชุดคลุมดำก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติทันที

แต่ดาบนี้รวดเร็วเกินไป รวดเร็วจนแม้แต่เขายังไม่มีเวลาจะหลบหนี!

แสงดาบสีขาวบริสุทธิ์สลายไป พื้นที่โดยรอบบิดเบี้ยวเล็กน้อย ร่างของชายชราในชุดคลุมดำได้หายไปอย่างสมบูรณ์ ไม่มีแม้แต่เศษซากหลงเหลือ

เพียงหนึ่งดาบ ทุกอย่างกลับเข้าสู่ความเงียบสงัด

ทั้งเกาะไห่เยว่เงียบกริบ ทุกคนตกตะลึงจนไม่อาจพูดอะไรออกมา

ในใจของพวกเขาสั่นสะเทือนรุนแรง!

ผู้แข็งแกร่งระดับครึ่งราชาสัมบูรณ์เพียงหนึ่งก้าวจากขอบเขตราชาถูกฆ่าตายในพริบตา?

นั่นไม่ใช่คนธรรมดา หรือผู้ไร้ค่าทั่วไป!

ในตอนนี้ทุกสายตาจับจ้องไปยังกู้ฉางชิง เต็มไปด้วยความนับถือและเกรงกลัว

“ก่อนหน้านี้ไม่เคยมี ตอนนี้ ข้ามีแล้ว”

กู้ฉางชิงพูดเรียบ ๆ พร้อมจ้องไปยังตำแหน่งที่ชายชราในชุดคลุมดำเคยยืนอยู่

เสียใจหรือไม่?

กู้ฉางชิงเชื่อว่าก่อนตาย ชายชราในชุดคลุมดำคงเสียใจอย่างแน่นอน

เสียใจที่เขาประมาทมากเกินไป และยิ่งเสียใจที่ไม่ยอมให้กู้ฉางชิงจากไปโดยสงบ...

ถ้าในตอนนั้นเขาเลือกปล่อยให้กู้ฉางชิงออกจากเกาะไป เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น เขาคงไม่ต้องตาย

“เขาไม่ใช่ขอบเขตราชา?”

ในใจของอาวุโสหยินเองก็ปั่นป่วนไม่ต่างกัน

ก่อนหน้านี้ เขาคิดมาตลอดว่ากู้ฉางชิงน่าจะเป็นผู้แข็งแกร่งขอบเขตราชา แต่เมื่อครู่ ตอนที่กู้ฉางชิงลงมือ กลิ่นอายพลังที่แผ่ออกมาชัดเจนว่าอยู่ในขอบเขตวิบากกรรมขั้นต้นเท่านั้น!

แต่ความตื่นตะลึงในใจของอาวุโสหยินกลับยิ่งทวีคูณ

หากกู้ฉางชิงเป็นผู้แข็งแกร่งขอบเขตราชา เขาก็คงไม่แปลกใจนัก

ผู้แข็งแกร่งขอบเขตราชาสังหารครึ่งราชาสัมบูรณ์ แม้จะเป็นครึ่งราชาสัมบูรณ์ที่ทรงพลัง ก็เป็นเรื่องที่ทำได้ง่ายดาย

แต่... กู้ฉางชิงไม่ได้อยู่ในขอบเขตราชา เขาอยู่ในขอบเขตวิบากกรรมขั้นต้น!

ขอบเขตวิบากกรรมขั้นต้น สังหารครึ่งราชาสัมบูรณ์ด้วยดาบเดียว?

มันช่างดูเหมือนไม่ใช่เรื่องจริง

เบื้องล่าง โม่ห่าวไป่บุตรชายตระกูลโม่ อ้าปากค้าง ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน ความหวาดกลัวอันบอกไม่ถูกแผ่ซ่านออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ...

ร่างกายของโม่ห่าวไป่ถึงกับสั่นเทิ้มโดยไม่อาจควบคุมได้

เมื่อไม่นานมานี้ เขายังกล้าคิดอย่างโง่เขลาว่าจะไปหาเรื่องกู้ฉางชิง?

หาเรื่องกับผู้ที่มีพลังขอบเขตราชา?

เขาคิดว่าชีวิตตัวเองยาวนานเกินไปหรืออย่างไร?

โชคดีที่บิดาของเขาด่าจนสติกลับคืนมาในเวลานั้น…

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ โม่ห่าวไป่ก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบ

ถ้าตอนนั้นตระกูลโม่ลงมือแก้แค้นกู้ฉางชิงจริง ๆ… ผลลัพธ์คงเลวร้ายจนไม่อาจจินตนาการได้!

หลายคนที่เคยเข้าร่วมงานประมูลยังจำกู้ฉางชิงได้ดี

ฉากที่เขาแสดงความหยิ่งผยองในหอประมูลติดตาและตรึงใจพวกเขา

การข่มขู่โม่ห่าวไป่ รวมถึงตระกูลโม่ซึ่งเป็นหนึ่งในห้าตระกูลใหญ่บนเกาะไห่เยว่

ในตอนนั้น หลายคนคิดว่ากู้ฉางชิงคงไม่มีทางรอดออกจากเกาะไห่เยว่ไปได้ แต่ตอนนี้…

พวกเขาเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมตอนนั้นกู้ฉางชิงถึงกล้าแสดงความดุดันและหยิ่งยโสได้ถึงเพียงนั้น

หนึ่งดาบที่สังหารครึ่งราชาสัมบูรณ์ได้ในพริบตา พลังเช่นนี้เหตุใดเขาต้องแยแสห้าตระกูลใหญ่ของเกาะไห่เยว่?

หากทุกอย่างจบเพียงเท่านี้ ก็คงไม่มีปัญหาอะไร

แต่หากตระกูลโม่กล้าหาเรื่องเขาหลังจากนั้น การลบตระกูลโม่ออกไปจากเกาะไห่เยว่ ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องยากสำหรับกู้ฉางชิง

ตอนนี้ทุกคนเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมหลังจากที่กู้ฉางชิงประกาศว่าจะอยู่บนเกาะไห่เยว่อีกสองวัน ตระกูลโม่ถึงไม่กล้าทำอะไร

ตระกูลโม่อาจจะรู้อะไรบางอย่าง ไม่ใช่ว่าไม่อยากลงมือ แต่เป็นเพราะไม่กล้าลงมือ

คนที่เคยหัวเราะเยาะตระกูลโม่ว่าขี้ขลาด ตอนนี้กลับพบว่าตัวเองนั่นแหละที่โง่เขลายิ่งกว่า

“หนี!”

หลังจากได้เห็นชายชราในชุดคลุมดำถูกกู้ฉางชิงสังหารด้วยดาบเพียงดาบเดียว กลุ่มผู้แข็งแกร่งระดับครึ่งราชาของสำนักจันทร์มืดที่เหลือ รวมถึงชายชราในชุดคลุมขาว ซึ่งเป็นครึ่งราชาสัมบูรณ์อีกคน ต่างตกตะลึงจนไร้คำพูด

ปฏิกิริยาแรกของพวกเขาไม่ใช่การรวมตัวกันเพื่อล้อมสังหารกู้ฉางชิง หรือแก้แค้นให้ชายชราในชุดคลุมดำ แต่เป็น…หนี!

กลุ่มผู้แข็งแกร่งระดับครึ่งราชากว่าสิบคนพุ่งตัวเป็นแสงสว่างหลายสาย แยกย้ายกันหลบหนีไปคนละทิศละทาง

ภาพที่เกิดขึ้นทำให้ทุกคนบนเกาะไห่เยว่ตะลึงงันไปตาม ๆ กัน

เมื่อกลุ่มชายชุดดำที่ก่อนหน้านี้โอ้อวดอย่างหยิ่งยโสว่าจะปิดล้อมเกาะไห่เยว่และสังหารทุกชีวิตบนเกาะ พากันหนีแตกกระเจิง ผู้คนบนเกาะก็ได้แต่ตกตะลึง

แต่เมื่อคิดถึงพลังอันน่าสะพรึงของกู้ฉางชิง ทุกคนก็เข้าใจได้

เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้แข็งแกร่งระดับนี้ที่อาจเทียบได้กับขอบเขตราชา หากไม่หนีก็ต้องรอความตายเท่านั้น

แต่กู้ฉางชิงจะปล่อยให้พวกเขาหนีไปจริงหรือ?

การฆ่าคนหนึ่งก็เหมือนฆ่าหมู่ หากปล่อยไปอาจก่อปัญหาในภายหลัง

เพียงแค่คิด ดาบวิญญาณสี่เล่มที่เป็นส่วนหนึ่งของค่ายกลก็พุ่งออกจากอากาศ

ในเวลาไม่ถึงชั่วพริบตา ผู้แข็งแกร่งระดับครึ่งราชาทั้งสิบกว่าคนก็ถูกสังหารจนหมดสิ้น

เหลือเพียงชายชราในชุดคลุมขาว ระดับครึ่งราชาสัมบูรณ์ ที่ถูกกู้ฉางชิงจับไว้ในมือ เขาดิ้นรนและอ้อนวอนขอชีวิต

"ท่านโปรดไว้ชีวิต ข้าคืออาวุโสสูงสุดแห่งสำนักจันทร์มืด ข้ายินดีรับใช้ท่านทุกอย่าง ขอเพียงให้ข้ารอดชีวิต"

เดิมที กู้ฉางชิงตั้งใจจะฆ่าเขาทิ้งทันที แต่คำพูดของชายชรากลับทำให้เขาฉุกคิด

ในตอนนี้ ตระกูลกู้มีเพียงเขาคนเดียวที่เป็นผู้แข็งแกร่งขอบเขตราชา แม้เจียงเหลียนซินจะมีพรสวรรค์สูงส่ง แต่ยังคงห่างไกลจากการบรรลุถึงขอบเขตราชา อีกทั้งนางยังมีครรภ์ซึ่งทำให้การฝึกตนต้องหยุดชะงัก

หากเขาต้องเดินทางออกไป ตระกูลกู้จะไม่มีใครที่มีพลังเพียงพอจะปกป้องตระกูล

ชายชราในชุดคลุมขาวแม้จะไม่ใช่ขอบเขตราชา แต่เขาคือผู้แข็งแกร่งระดับครึ่งราชาสัมบูรณ์

สำหรับกู้ฉางชิง การช่วยให้ผู้แข็งแกร่งระดับครึ่งราชาสัมบูรณ์บรรลุถึงขอบเขตราชาไม่ใช่เรื่องยาก

ในคัมภีร์โอสถจักรพรรดิ มีสูตรยาโบราณระดับสี่ที่เรียกว่า "โอสถสามต้นกำเนิดทำลายอุปสรรค" ซึ่งสามารถเพิ่มโอกาสในการบรรลุขอบเขตราชาได้อย่างมาก

ยานี้เขาได้หลอมไว้แล้วสามเม็ด กู้ฉางชิงเองไม่จำเป็นต้องใช้ เพราะด้วยพรสวรรค์ของเขา ไม่มีความจำเป็นต้องพึ่งยาเพื่อช่วยบรรลุขอบเขตราชา

แต่สำหรับคนใกล้ตัวของเขาที่พรสวรรค์ไม่ได้สูงเท่ากัน เช่น บิดาของเขา หรืออาวุโสใหญ่และรอง เมื่อพวกเขาบรรลุถึงขอบเขตวิบากกรรมขั้นเก้าในระดับสัมบูรณ์ ก็อาจใช้ยานี้ได้

กู้ฉางชิงหลอมยาไว้เผื่อใช้ในอนาคต แต่ดูเหมือนว่ายานี้อาจต้องถูกนำมาใช้ก่อนกำหนด

"ข้าจะไว้ชีวิตเจ้าก็ไม่ใช่เรื่องยาก"

กู้ฉางชิงโยนยาเม็ดสีดำเม็ดหนึ่งให้เขา "กินมันซะ แล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า"

ชายชราในชุดคลุมขาวมองยาเม็ดนั้นเพียงครู่เดียวก่อนกลืนลงไปโดยไม่ลังเล ในตอนนี้เขาขอเพียงมีชีวิตรอดเท่านั้น

แม้เพียงการลังเลครู่เดียวอาจทำให้กู้ฉางชิงไม่พอใจ และนั่นหมายถึงความตาย

หลังจากกลืนยาเม็ดดำไป เขารู้สึกได้ว่าจิตวิญญาณของเขาถูกมือที่มองไม่เห็นกำแน่นไว้ หากกู้ฉางชิงเพียงแค่คิด เขาก็อาจตายได้ทันที

ยานี้คือสิ่งที่กู้ฉางชิงหลอมขึ้นเมื่อไม่กี่วันก่อน มีคุณสมบัติในการควบคุมจิตวิญญาณของผู้อื่น และผลลัพธ์ก็เป็นไปตามที่ชายชราในชุดคลุมขาวคาดไว้ ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ใด หากกู้ฉางชิงต้องการสังหารเขา เพียงแค่ความคิดเดียวก็เพียงพอ!

“รู้สึกไม่พอใจอยู่บ้างหรือเปล่า?”

กู้ฉางชิงมองชายชราในชุดคลุมขาวแล้วถาม

“ข้าน้อยไม่กล้า!” ชายชราในชุดคลุมขาวรีบคุกเข่าลงทันที

“อืม” กู้ฉางชิงพยักหน้าเล็กน้อยแล้วกล่าวต่อ

“การติดตามข้า อาจไม่ใช่เรื่องเลวร้ายสำหรับเจ้า ด้วยพรสวรรค์ของเจ้า หากไม่ได้โอกาสครั้งใหญ่ เจ้าคงไม่มีหวังบรรลุถึงขอบเขตราชาในชาตินี้ แต่หากติดตามข้า ขอบเขตราชาก็จะเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น”

คำพูดของกู้ฉางชิงไม่ได้เป็นการล่อลวงหรือให้ความหวังลม ๆ แล้ง ๆ เขามั่นใจในความสามารถของตัวเอง

ชายชราในชุดคลุมขาวนั้นเป็นถึงผู้แข็งแกร่งระดับครึ่งราชาสัมบูรณ์ ซึ่งอยู่ห่างจากขอบเขตราชาเพียงก้าวเดียว

แน่นอนว่า “ก้าวเดียว” นี้ ได้ขวางผู้แข็งแกร่งระดับครึ่งราชาไว้มากมาย และหลายคนก็ติดอยู่ตรงนี้ไปตลอดชีวิต

ในตอนนี้ จิตใจของชายชราในชุดคลุมขาวเต็มไปด้วยความซับซ้อน เขาเสียใจที่สูญเสียอิสรภาพ แต่ก็ดีใจที่อาจมีโอกาสบรรลุถึงขอบเขตราชาในอนาคต

เขาเชื่อมั่นในคำพูดของกู้ฉางชิงอย่างหมดใจ

พรสวรรค์ของกู้ฉางชิงเห็นได้ชัดอยู่ตรงหน้า แม้อยู่ในขอบเขตวิบากกรรมขั้นต้น แต่เขากลับมีพลังที่เทียบได้กับขอบเขตราชา นี่เป็นศักยภาพที่น่าทึ่งเพียงใด

บางทีแม้แต่เหล่าผู้ที่อยู่ในรายชื่ออัจฉริยะบนกระดานสวรรค์ที่เลื่องลือไปทั่ว ยังอาจไม่สามารถเทียบได้

สำหรับชายชราในชุดคลุมขาว นี่อาจเป็นโอกาสที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต

หากบุคคลเช่นกู้ฉางชิงเติบโตขึ้นในอนาคต ไม่ใช่แค่เขา แต่แม้แต่ผู้แข็งแกร่งขอบเขตราชาตัวจริงก็คงอยากติดตามเขา

บางทีวันหนึ่งในอนาคต หากกู้ฉางชิงต้องการให้เขาจากไป เขาเองอาจจะปฏิเสธเสียด้วยซ้ำ

“นายท่าน ข้ามีนามว่าไป๋ฮวน” ชายชราในชุดคลุมขาวกล่าวพร้อมกับโค้งศีรษะให้กู้ฉางชิงอย่างเคารพ