“ไอ้คนซึนเดเระ รู้ไหมว่าตอนที่กลับมาเมื่อไม่กี่วันก่อนสภาพนายเป็นยังไง? อาจารย์ซาโตรุหิ้วนายไว้มือหนึ่งมืออีกข้างหนึ่งก็หิ้วพี่ชายยนายอย่างอิทาจิเอาไว้ เหมือนกับอุ้มลูกหมาสองตัวเลย”

นารูโตะพูดและแสดงท่าทีเลียนแบบเพื่อให้ซาสึเกะเข้าใจสภาพของเขาในวันนั้น แต่ลึกนารูโตะเองก็เจ็บรู้สึกเจ็บปวดมากเช่นกันที่เพื่อนเขามีสภาพแบบนั้น

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของนารูโตะ สีหน้าของซาสึเกะที่เย็นชาอยู่แล้วก็เย็นชายิ่งขึ้นไปอีก

“ฮึ่ม คนโง่แบบนายก็เอาแต่ซ่อนตัวอยู่ในหมู่บ้านตลอดเวลา ถ้าความแข็งแกร่งของนายพัฒนาดีขึ้นแล้ว ก็มาเจอสักตั้งได้นะ”

ซาสึเกะพูดอย่างเย็นชา

“ซาสึเกะไม่ต้องพูดมากหรอก ฉันจะทำให้นายประหลาดใจครั้งใหญ่เลย รอให้สภาพกลับมาเป็นเหมือนเดิมก่อนเถอะค่อยมาพูด” นารูโตะพูดอย่างมั่นใจพร้อมกับทุบไปที่หน้าอกของเขาเบา ๆ

“หึหึหึ ฉันหวังว่าจะเป็นแบบที่นายพูดนะ” หลังจากพูดจบ ซาสึเกะก็ไม่มองหน้านารูโตะอีกต่อไป แต่เขามองตรงไปนอกประตู ซึ่งมันยังว่างอยู่ และคนที่เขาหวังว่าจะเจอก็ไม่โผล่ออกมาเลย นั้นทำให้ซาสึเกะเศร้าเล็กน้อย

"มองหาอาจารย์ซาโตรุเหรอ?" ซากุระที่อยู่ด้านข้างสังเกตเห็นว่าซาสึเกะชอบมองออกไปนอกราวกับกำลังรออะไร สัญชาตญาณของผู้หญิงมักจะแม่นยำอยู่เสมอ และหลังจากไตร่ตรองล้ว เธอก็เดาได้ว่าซาสึเกะกำลังคิดอะไรอยู่

“นั่น…” ซาสึเกะไม่คิดว่าซากุระจะเดาได้ว่าตัวเขากำลังคิดอะไร ซึ่งมันทำให้เขาเงียบไปทันที

“งั้นคนปากแข็งคนนี้คิดถึงอาจารย์สินะ”

นารูโตะพูดแหย่

“เอาเถอะ ๆ เดี๋ยวอาจารย์ก็มาหา แต่เขาอาจจะมาเจอนายตอนนี้ไม่ได้ เพราะอาจารย์เขายุ่งอยู่กับการจู๋จี้กับท่านซึนาเดะ” นารูโตะพูดกับต่อ

แต่ซาสึเกะก็ยังมีสีหย้าเรียบเฉย

“นารูโตะพูดไร้สาระนะ เขาเพิ่งเริ่มเตรียมตัวสำหรับจูนินรอบใหม่ แต่วันนี้ที่หมู่บ้านดูเหมือนจะค้นพบสิ่งที่ไม่คาดคิดซึ่งมันก็อาจส่งผลต่อการสอบจูนินครั้งต่อไป ดังนั้นอาจารย์ซาโตรุตอนนี้ในฐานะผู้ดูแลหมู่บ้านของเราเลยถูกท่านซึนาเดะลากไปประชุมด้วย”

ซากุระอธิบายอย่างละเอียด

ซาสึเกะพยักหน้าเบา ๆ เขายังมีคำถามมากมายที่จะถามอาจารย์ซาโตรุ แต่ตอนนี้อาจารย์ไม่ว่าง ดังนั้นเขาจึงต้องรอไปอีกสักพัก

แต่ในเวลานี้ใจของซาสึเกะ เขารู้สึกรังเกียจและตั้งแง่กับผู้บริหารระดับสูงของหมู่บ้าน

โดยเฉพาะ…ดันโซ ซาซึเกะได้รู้บางอย่างจากความทรงจำของอิทาจิว่าตัวการหลักในเหตุการณ์ครั้งนั้นคือผู้บริหารอาวุโสของหมู่บ้านโคโนฮะอย่างดันโซ ความปลอดภัยของหมู่บ้านได้ส่งอิทธิพลต่อบุคคลระดับสูงคนอื่น ๆ ในหมู่บ้านโคโนฮะ และซาสึเกะเองก็เหมือนเป็นตัวคนโง่ที่ไม่รู้อะไรมาตั้งนาน

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าโฮคาเงะแห่งหมู่บ้านโคโนฮะในเวลานี้คือซึนาเดะล่ะก็ เขาอาาจะทำอะไรบางอย่างไปแล้ว…

บทที่ 524 : การปะทะกันสามครั้ง

เมื่อได้ยินชิคาคุเอ่ยชื่อของเขา ซาโตรุก็เงยหน้าขึ้นจากหนังสือนิยายเล่มใหม่ที่เขาเพิ่งได้มา และตั้งใจฟังการประชุม

“เป็นพวกมันอีกแล้ว” ชิคาคุตะโกนออกมา

“ใจเย็น ๆ ก่อน!” เมื่อได้ยินซาโตรุพูดเขาหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นก็แสดงสีหน้าจริงจังอีกครั้ง และพูดว่า

"ถ้าไม่ใช่พลังของคุณซาโตรุ ก็มีคนเดียวที่ผมคิดออก เพนหกวิถี!"

“เพนหกวิถี!”

ซึนาเดะอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเมื่อได้ยินชื่อนั้น เธอไม่ชอบชื่อนี้เอาซะเลย

อย่างไรก็ตาม ซึนาเดะต้องยอมรับว่าภัยคุกคามและอิทธิพลที่คน ๆ นี้มีต่อหมู่บ้านโคโนฮะนั้นรุนแรงเกินไป

หมู่บ้านต้องเผชิญปัญหาถึงสามครั้งกับบุคคลนี้

ครั้งแรก นางาโตะที่ถูกควบคุมโดยเพนหกวิถี ได้ใช้ระเบิดนิวเคลียร์ทำลายหมู่บ้านโคโนฮะในคราวเดียว ทำให้เกิดการบาดเจ็บทางจิตใจและจิตวิญญาณต่อชาวบ้านส่วนใหญ่

แม้ว่าอาคารที่ถูกทำลายของหมู่บ้านโคโนฮะจะสามารถกลับคืนสู่สภาพเดิมได้ แต่สภาพจิตใจของผู้คนก็ไม่สามารถฟื้นฟูได้ง่าย ๆ

เว้นแต่พวกเขาจะความจำเสื่อม พวกเขาจะลืมเรื่องนั้นไป

แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง?

ครั้งที่สองจิไรยะไปแอบบุกที่หมู่บ้านอาเมะเพื่อค้นหาความลับขององค์กรแสงอุษาและเพนหกวิถี แต่ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือจิไรยะโดนเล่นงานจนเกือบเอาชีวิตไม่รอดและเสียแขนไปข้างหนึ่ง

ครั้งที่สาม ซาโตรุที่แอบปกป้องจิไรยะ ก็ปรากฏตัวในช่วงเวลาวิกฤติและช่วยชีวิตจิไรยะไว้ และต่อสู้กับเพนหกวิถีอย่างดุเดือด ผลที่ตามมาคือซาโตรุเอาชนะเพนหกวิถี จิไรยะก็รอดพ้นอันตรายแถมยังเอาตัวโคนันกลับมายังหมู่บ้านอีกด้วย

แต่โดยรวมแล้วทั้งสองฝ่ายต่างก็มีการสูญเสียที่มหาศาล

อย่างไรก็ตามตอนนี้สิ่งที่อาจเป็นภัยคุกคามใหญ่หลวงต่อหมู่บ้านโคโนฮะ นับการก่อตั้งหมู่บ้านโคโนฮะมาจนถึงตอนนี้ ก็อาจจะเป็นเพนหกวิถี

เมื่อมองดูหลุมขนาดใหญ่ในภาพวาด ซึนาเดะก็ขมวดคิ้วและรู้สึกหนักใจขขึ้นมา

“เจออะไรอีกไหม?”

“ผมรู้สึกว่าหลุมนี้ดูแปลกไปหน่อย และร่องรอยรอบ ๆ ของมันก็บ่งบอกว่าหลุมนี้ไม่ปกติและสมควรได้รับการศึกษาบางอย่างเพิ่มเติม”

“มีอะไรแปลกขนาดนั้นงั้นเหรอ?”

ซึนาเดะหยิบถ้วยชาขึ้นมาจิบแล้วพูดด้วยความสนใจ

ชิคาคุวางภาพนั้นลงแล้วชี้ไปที่หลุมด้านบนด้วยสีหน้าเคร่งเครียดแล้วพูดขึ้น

"ตรงนี้…แม้ว่าต้นไม้บางต้นที่อยู่ขอบหลุมจะหายไป แต่โดยส่วนใหญ่ยังคงสภาพสมบูรณ์ ผมคิดว่าการโจมตีที่ทำให้เกิดหลุมใหญ่ขนาดนี้น่าจะมีผลกระทบมากพอที่จะทำให้สิ่งต่างๆ ที่อยู่รอบ ๆ หลุมหายไป แต่สุดท้ายต้นไม้ส่วนใหญ่ที่ขอบหลุมยังคงสภาพเดิมอยู่”

“....”

“พื้นที่ที่เสียหายมีจำกัดมาก มันให้ความรู้สึกแปลก ๆ นะครับ…มันไม่เหมือนควรเป็นแบบนี้ มันเหมือนเว้นไว้เป็นดินแดนใต้ดิน…”

ซึนาเดะพยักหน้าเล็กน้อย เธอใช้สมองในการวิเคราะห์และเห็นด้วยกับการเดาของชิคาคุ

"คุณซาโตรุขอถามอะไรบางอย่างหน่อย คุณที่มีประสบการณ์ต่อสู้กับเพนหกวิถีมาแล้วนั้น คิดว่าเครื่องหมายการต่อสู้ดังกล่าวนี้คือพลังของเพนหกวิถีไหม? หรือ มีนินจาคนอื่นที่สามารถทำอะไรแบบนี้ได้ด้วย หรือว่าจะมีใครบางคนที่แข็งแกร่งปรากฏตัวออกมาอีก? ”

“ใครบางคนที่แข็งแกร่ง?”

ซึนาเดะรู้สึกตกใจกับสิ่งที่ชิคาคุพูด

ชิคาคุมองไปที่ซาโตรุแล้วพูดด้วยความสงสัย

หลังจากฟังคำสันนิษฐานของชิคาคุ ซาโตรุก็วางหนังสือนิยายในมือลงที่โต๊ เขามองหน้าซึนาเดะเงียบ ๆ และครุ่นคิดอะ ๆ รบางอย่าง

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด