บทที่ 26 เผาร่างข้าให้มอดไหม้
มือของเมิ่งเหวียนเต็มไปด้วยเลือด ส่วนใหญ่เป็นเลือดของหมาป่าตัวใหญ่ แต่ก็มีเลือดของตัวเองด้วย หลังมือมีแผลฉีกขาด มีเศษกระดูกติดอยู่ ตอนนี้เมื่อสงบสติอารมณ์ลง ปากแห้งลิ้นแห้ง ไม่มีความรู้สึกหวาดกลัวใดๆ มีเพียงความตื่นเต้นระทึกใจ นั่งลงบนพื้น หายใจเข้าออกช้าๆ พลางทำความสะอาดแผลบนมือไปด้วย การไล่ล่าครั้...