บทที่ 22 คำแนะนำของแอชตัน

บทที่ 22 คำแนะนำของแอชตัน

พวกเขามีเซ็กส์กันตลอดทั้งวันและออกไปกินข้าวเย็นเท่านั้น เมื่อถึงกลางคืน ทั้งคู่ก็เหนื่อยล้าจึงนอนหลับไปพร้อมกับกอดกัน

เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อแม็กซ์ตื่นขึ้นมา ลิลลี่ก็มองดูใบหน้าของเขาอย่างมึนงง

แม็กซ์แตะจมูกเบาๆ "อรุณสวัสดิ์นะคนสวย!"

"อรุณสวัสดิ์คุณชาย!" เธอทักเขากลับ

คราวนี้แม็กซ์บีบจมูกแล้วพูดว่า "เธอไม่จำเป็นต้องเรียกฉันว่าคุณชายเมื่อเราอยู่กันตามลำพังก็ได้"

ลิลลี่ไม่ได้พูดอะไร เธอเพียงพยักหน้าและซุกตัวอยู่ในอกของเขาอย่างรักใคร่ แม็กซ์ยิ้มและจับใบหน้าของเธอและจูบที่ริมฝีปากสีชมพูของเธอ

หลายวันผ่านไป เขาก็มีความสุขกับเวลาที่อยู่กับลิลลี่ พวกเขามีเซ็กส์กันเกือบทุกวัน ตอนนี้เขาสะสมแต้มความใคร่ไว้ได้มากพอแล้วแต่ยังไม่ได้ใช้

วันหนึ่ง แอชตัน การ์ฟิลด์ พ่อของเขา เรียกเขาไปพอ

เมื่อเขาไปพบพ่อกับพ่อบ้าน พ่อก็อยู่ในห้องทำงานกำลังดูเอกสารบางอย่าง เมื่อแม็กซ์เข้ามาในห้องทำงาน เขาก็หยุดทำสิ่งที่กำลังทำอยู่และโบกมือให้พ่อบ้านที่พาแม็กซ์มาที่นี่ บัตเลอร์โค้งคำนับแล้วจากไป

“มานั่งสิลูก” เขาทำท่าให้ลูกชายไปนั่งที่นั่งข้างๆ ตน

แม็กซ์ไม่ลังเลและนั่งลง แอชตันพูดขึ้นหลังจากนั้นไม่กี่นาที

“นายรู้ไหมว่าอะไรคือสิ่งสำคัญในชีวิตผู้ชาย” เขาถามและมองไปที่แม็กซ์ด้วยใบหน้าสงบ

แม็กซ์รู้สึกสับสนกับคำถามนั้น เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งและกำลังจะพูดขึ้น แต่พ่อของเขาก็ตอบคำถามของตัวเอง

“พ่อแน่ใจว่าสิ่งที่ลูกคิดก็สำคัญเหมือนกัน แต่คำตอบที่พ่อมีสำหรับคำถามนี้คือศักดิ์ศรี ศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายมีความสำคัญมาก หากเขาไม่มีศักดิ์ศรีหรือความเคารพใดๆ ชีวิตของเขาก็ไร้ค่า”

แม็กซ์ฟังอย่างตั้งใจ เขาไม่แน่ใจว่าพ่อของเขาต้องการพูดอะไร เขาจึงฟัง

“พ่อรู้ว่าแม็กซ์ทำอะไรมาบ้างในช่วงไม่กี่วันนี้ และฉันจะไม่บอกให้ลูกหยุด ถ้าลูกชอบลิลลี่พ่อก็ไม่คัดค้านเลย ลูกควรทำในสิ่งที่ลูกต้องการในชีวิต นี้..

..แต่ลูกต้องไม่ลืมว่าในโลกนี้ มีเพียงผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่มีศักดิ์ศรีและความเคารพ มีเพียงสิ่งนี้เท่านั้นที่สามารถปกป้องคนที่เรารักได้ ลูกอาจไม่รู้ แต่อันตรายกำลังแฝงอยู่ทุกหนทุกแห่ง ช่วงเวลาที่ยากลำบากกำลังรอเราอยู่ข้างหน้า..

..ฉันเป็นห่วงลูกเสมอเพราะลูกฝึกไม่ได้และไม่มีความหวังที่จะเป็นนักเวทย์ แต่ต้องขอบคุณพระเจ้า ตอนนี้ลูกทำได้แล้ว ดังนั้นลูกต้องมุ่งมั่นกับการฝึกฝนของลูกให้มากขึ้นลูกชาย พ่อไม่รู้ว่าพ่อจะปกป้องครอบครัวของเราได้อีกนานแค่ไหน ดังนั้นลูกต้องเข้มแข็งขึ้น เพื่อว่าถ้าถ้าไม่อยู่ที่นี่เพื่อปกป้องคนอื่น แต่ลูกก็ทำแทนได้ ตอนนี้ลูกกลับไปคิดดูว่าลูกอยากใช้ชีวิตอย่างไร?” เขาตบไหล่แม็กซ์และส่งเขาออกไป

แอชตันส่ายหัวและถอนหายใจเมื่อเห็นร่างของเขาหายไป "พ่อหวังว่าลูกคงไม่ทำให้พ่อผิดหวังนะ แม็กซ์"

แม็กซ์กำลังนั่งอยู่ในห้องของเขาและคิดถึงคำพูดของพ่อ หลังจากนั่งอยู่ตรงนั้นเป็นเวลาหลายชั่วโมง เขาก็ลุกขึ้น

เขาตัดสินใจที่จะทำงานหนักเพื่อให้แข็งแกร่งขึ้น เพื่อไม่ให้พ่อของเขาผิดหวัง ในชีวิตก่อนหน้านี้เขาไม่สามารถทำอะไรให้พ่อของเขาได้เลย

พ่อของเขาทำงานเพื่อเขามาตลอดชีวิต แต่ครั้งนี้เขาก็มีโอกาสอีกครั้ง

เขาออกจากห้องและรีบไปหาลิลลี่ จากนั้นจึงบอกให้ลิลลี่พาเขาไปที่ป่า

เขาต้องการไปฝึกที่นั่นเพื่อต่อสู้กับสัตว์อสูรในชีวิตจริง ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา แม็กซ์ได้รู้ว่าแม้ว่าลิลลี่จะยังไม่สามารถเป็นนักเวทย์ระดับหนึ่งดาวได้ แต่เธอก็อยู่อีกแค่ก้าวเดียวเท่านั้น เขาจึงตัดสินใจพาเธอไปด้วยเพื่อให้เธอสามารถฝึกได้เช่นกัน และเขาจะได้มีเพื่อนร่วมทางไปที่นั่น

พวกเขานำม้าออกจากคอกม้าและมุ่งหน้าไปที่ป่า แม็กซ์นั่งอยู่ข้างหลังลิลลี่โดยจับเอวที่เรียวบางของเธอไว้ ต่างจากครั้งแรกตอนนี้ลิลลี่ไม่รู้สึกอึดอัดหรือประหม่าเมื่อเขาจับเอวของเธอและนั่งอยู่ข้างหลังเธอ ในความเป็นจริงแล้วเธอมีความสุขเสียด้วยซ้ำ

พวกเขาทั้งสองยอมรับซึ่งกันและกันทั้งร่างกายและจิตใจ แม็กซ์ยังย้ายเธอไปที่ห้องของเขาเพื่อที่พวกเขาจะได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา สิ่งนี้ทำให้ลิลลี่รักเขาเพิ่มมากขึ้น

ตอนนี้พวกเขาเป็นเหมือนคู่รักจริงๆ ลิลลี่จะไม่คัดค้านเมื่อเขาขอมีเซ็กส์หรือแกล้งเธอเมื่อไม่มีใครอยู่แถวนั้น ขอบคุณการฝึกพิเศษบนเตียงของพวกเขา แม็กซ์จึงมีคะแนนความใคร่มากมายที่เขายังไม่ได้ใช้มัน

[ ชื่อ : แม็กซ์เวลล์ การ์ฟิลด์ ]

[ อายุ: 18 ]

[ ความแข็งแกร่ง: 10 ]

[ ความคล่องตัว: 10 ]

[ ความแข็งแกร่ง: 10 ]

[ พลังชีวิต: 10 ]

[ สติปัญญา : 15 ]

[ มานา : 308/308 ]

[ ธาตุ: ไฟ ]

[ คะแนนความใคร่: 10235 ]

หลังจากเดินทางมานานกว่าครึ่งชั่วโมงพวกเขาก็มาถึงนอกป่า

“คุณชาย เรามาถึงป่าแล้ว” ลิลลี่เรียกเบาๆ

แม็กซ์ซึ่งพิงศีรษะบนไหล่ของเธอและสูดกลิ่นของเธอ ตื่นจากภวังค์ของเขา “ดี ไปฝึกการต่อสู้กันเถอะ” เขากล่าวอย่างตื่นเต้น

พวกเขาปล่อยม้าไว้ข้างนอกแล้วเดินเข้าไปในป่า ไม่นานหลังจากนั้นพวกเขาก็พบหมาป่าสีเงินตัวหนึ่ง มันกำลังพักผ่อนอยู่บนก้อนหินโดยกำลังหลับตาอยู่ ขนของมันเป็นสีเงินแต่ท่าทางของมันดูไม่อันตรายเลย ดังนั้นแม็กซ์จึงหันไปถามลิลลี่ด้วยเสียงกระซิบ

“เราจะสู้กับมันยังไงดี…” แม็กซ์ยังพูดไม่จบ ลิลลี่ก็คว้ามือเขาแล้ววิ่งไปทางตรงข้ามด้วยความเร็วสูงสุด

หลังจากอยู่ห่างจากหมาป่าสีเงินพอสมควรแล้ว เธอก็หยุดหายใจอย่างหนัก หน้าผากของเธอเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อเย็น แต่สถานการณ์ของแม็กซ์แย่กว่าเธอเสียอีก เขากำลังหายใจไม่ออกอย่างหนัก แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งขึ้น แต่ความสามารถทางกายภาพของเขาเทียบเท่ากับมนุษย์ทั่วไปเท่านั้น เขามีสีหน้าสับสนเพราะไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาต้องวิ่งหนีราวกับว่าชีวิตของพวกเขาแขวนอยู่บนเส้นด้าย แต่เขาเดาได้ว่ามันเกี่ยวข้องกับหมาป่าที่ดูไม่เป็นอันตรายตัวนั้น

“เกิดอะไรขึ้น ลิลลี่ ทำไมพวกเราต้องวิ่งหนีด้วย” แม็กซ์ถามหลังจากหายใจได้แล้ว

“คุณชาย เราควรออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด” ลิลลี่พูดอย่างหม่นหมอง

“อะไรนะ ทำไม? เธอบอกฉันได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?” เขาถามด้วยความงุนงงกับคำตอบของเธอ

ลิลลี่สูดหายใจเข้าลึกๆ “คุณชาย อย่างที่คุณเห็น เราอยู่แค่บริเวณนอกของป่าเท่านั้น แต่เรากลับได้เผชิญหน้ากับสัตว์อสูรที่ทรงพลังแล้ว จำได้ไหมว่าครั้งสุดท้ายที่เรามาที่นี่กับคุณหนูเอมีลี่ เธอบอกว่าคฤหาสน์ได้รับคำขอให้ฆ่าสัตว์อสูรบางตัว เนื่องจากพวกมันเริ่มเล็งเป้าไปที่กองคาราวานพ่อค้า และในครั้งนั้นเมื่อเราอยู่แค่บริเวณขอบของพื้นที่ด้านในเท่านั้น แต่เราได้เผชิญหน้ากับเหยี่ยวแดงที่เป็นสัตว์อสูรระดับสองดาว”

“และตอนนี้เรากลับเจอหมาป่าสีเงินตัวนั้นอยู่บริเวณนอกเขต มันไม่ใช่เหตุการณ์ปกติแล้ว เราควรจะออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุดและแจ้งสถานการณ์ที่นี่ให้นายท่านแอชตันทราบ หากไม่เช่นนั้นอาจเกิดปัญหาใหญ่ได้ เพราะฉันคิดว่า...คลื่นสัตว์อสูรอาจกำลังจะเกิดขึ้นก็เป็นได้” ลิลลี่อธิบายด้วยความกลัวที่เห็นได้ชัดบนใบหน้าของเธอ

คลื่นสัตว์อสูร? มันเกิดขึ้นเมื่อสัตว์อสูรจำนวนมากควบคุมไม่ได้และโจมตีใครก็ตามหรือสิ่งใดก็ตามที่มันพบ

กล่าวกันว่าในอดีตนั้นหมู่บ้าน เมือง และแม้แต่เมืองใหญ่บางแห่งก็ถูกทำลายด้วยคลื่นสัตว์อสูรนี้….

…………………….