บทที่ 185 พืชกลายพันธุ์ก็มีลูกแก้วสมองเหมือนกัน!

"ถ้าไม่ใช่เพราะมันดูดซับแรงระเบิดแล้วปล่อยออกมา ก็อธิบายสิ่งที่เราเห็นไม่ได้" ซูยี่พูดอย่างมั่นใจ ดอกไม้ยักษ์กลายพันธุ์ดูดซับพลังระเบิดเข้าไปแล้วปล่อยออกมาจริงๆ

"แล้วเราจะรับมือกับดอกไม้ยักษ์กลายพันธุ์ประหลาดนี่ยังไง?" หนิงหย่ามองดอกไม้ยักษ์กลายพันธุ์พลางถามอย่างหมดหนทาง

ยังไงเธอก็คิดวิธีไม่ออกแล้ว

"ลองทำให้มันระเบิดดูก็ได้ ของอื่นอาจไม่มีมาก แต่จรวดประจำกายทหารกับระเบิด TNT ฉันมีเยอะเลย" ซูยี่ยิ้มกว้างก่อนหยิบจรวดประจำกายออกมายี่สิบลูก

วางเรียงแถวแล้วล็อกเป้าไปที่ดอกไม้ยักษ์กลายพันธุ์ทั้งหมด

ตอนนี้พวกเขาอยู่ห่างจากดอกไม้ยักษ์กลายพันธุ์พอสมควร ซูยี่เลยติดต่อหลิงเยว่ผ่านเครื่องสื่อสารประจำกาย

ให้หลิงเยว่ส่งคนมา 18 คน เพราะซูยี่ต้องการให้ยิงพร้อมกัน จึงจะมีโอกาสทำให้ดอกไม้ยักษ์กลายพันธุ์ระเบิด

จุดเด่นที่สุดของพืชกลายพันธุ์คือเคลื่อนที่ไม่ได้ ดังนั้นถ้ามีอาวุธที่เหมาะสม ก็อาจจะจัดการมันได้ง่าย

ถ้าจรวดประจำกายยังไม่ได้ผล ซูยี่ก็จะลองใช้ระเบิดเพลิง

สรุปคือ การจัดการกับพืชกลายพันธุ์ที่เคลื่อนที่ไม่ได้ สามารถลองใช้อาวุธหลายๆ แบบ เพื่อหาวิธีโจมตีที่ได้ผล

เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาถูกกลิ่นหอมดึงดูด ซูยี่จึงออกไปรับพวกเขา ใช้โล่อากาศกั้นอากาศโดยรอบ

หมวกนักรบรัตติกาลมีแค่สองใบ ซูยี่ไม่สามารถหยิบออกมาได้มากกว่านี้

แต่โล่อากาศของเขาก็ใช้ได้ผล ทุกคนไม่ได้กลิ่นอะไรเลย

เมื่อมาถึงที่หมาย ทุกคนเล็งไปที่ดอกไม้ยักษ์กลายพันธุ์

ซูยี่นับหนึ่งสอง แล้วทุกคนก็เหนี่ยวไกพร้อมกัน

จรวดประจำกาย 20 ลูกพุ่งเข้าชนเป้าหมายพร้อมกัน ระเบิดพร้อมกัน พลังระเบิดน่าตกใจมาก

ต้นไม้โดยรอบถูกระเบิดหักโค่นเป็นแถวๆ

"ซูยี่ คุณเจ๋งมาก มันดูดซับพลังระเบิดจากจรวดมากขนาดนี้ไม่ไหว โดนระเบิดไปเลย" หนิงหย่าเห็นหลุมลึกตรงนั้นแล้วพูดอย่างตื่นเต้น

"พวกคุณกลับไปก่อน ผมจะไปตรวจดู" ซูยี่พูดกับทหาร 18 คน แล้วเดินไปทางหลุมระเบิด

หนิงหย่าตามซูยี่ไป ทั้งสองรีบเข้าใกล้จุดศูนย์กลางการระเบิด

ซูยี่ยังคงระมัดระวัง รวบรวมพลังสร้างโล่อากาศหลายชั้น

ระวังไว้ก่อนไม่เสียหาย แม้จะมีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น เขากับหนิงหย่าก็จะไม่บาดเจ็บหนัก อย่างมากก็แค่บาดเจ็บเล็กน้อย

ไม่นาน ทั้งสองก็เข้าใกล้บริเวณศูนย์กลางการระเบิด

ตรงนั้นมีหลุมลึกสามเมตร

จากนั้น ซูยี่กับหนิงหย่าก็เห็นพืชสีเขียวที่ยังเติบโตอยู่

"โอ้โห พลังชีวิตนี่น่ากลัวมาก แทบจะฆ่าไม่ตายเลย!" หนิงหย่าทึ่งกับพลังชีวิตของดอกไม้ยักษ์กลายพันธุ์จนพูดไม่ออก

ซูยี่ไม่พูดอะไร กระโดดลงไปในหลุมแล้วชักดาบคู่ออกมาฟันดอกไม้ยักษ์กลายพันธุ์อย่างบ้าคลั่ง

หลังจากฟันเสร็จ ซูยี่ก็ถอนรากของมันขึ้นมา

จากนั้นเขาก็พบว่าที่รากมีลูกแก้วสีเขียวเชื่อมต่ออยู่ คล้ายกับลูกแก้วสมอง

"พลังชีวิตที่เต็มเปี่ยม" ซูยี่จับลูกแก้วเอาไว้ แล้วดึงรากที่พันอยู่ออก

ซูยี่คิดว่า ที่ดอกไม้ยักษ์กลายพันธุ์แข็งแกร่งขนาดนี้ ต้องเกี่ยวข้องกับลูกแก้วสีเขียวนี้แน่ๆ

พลังชีวิตที่เต็มเปี่ยมทำให้รู้สึกสบายมาก

"แข็งมาก เหมือนกับชิ้นส่วนสีเขียวที่ได้มาจากเถาวัลย์กลายพันธุ์เลย ไม่รู้ว่าเป็นของชนิดเดียวกันหรือเปล่า" พูดพลางเก็บมันเข้าไปในมิติเก็บของ

เพราะซูยี่เห็นรากของดอกไม้ยักษ์กลายพันธุ์ยังเติบโตอยู่ ดูเหมือนกำลังตามหาลูกแก้วสีเขียว

หลังจากเก็บลูกแก้วไป รากของดอกไม้ยักษ์กลายพันธุ์ก็เริ่มเหี่ยวแห้ง

หนิงหย่าเก็บมันขึ้นมาสังเกตอย่างละเอียด

"ของแปลกจัง ตรงนี้นูนๆ จะเป็นลูกแก้วสมองรึเปล่า?" พูดพลางบีบดู

แล้วเธอก็ชักมีดสั้นออกมากรีดตรงนั้น

ลูกแก้วสีเขียวอ่อนปรากฏออกมา หนิงหย่าขุดมันออกมาแล้วส่งให้ซูยี่

"เป็นจริงๆ ด้วย ลูกแก้วสมองระดับสอง พลังพิเศษคือควบคุมพืช น่าจะเป็นความสามารถที่หายากมาก" ซูยี่ตรวจสอบลูกแก้วสมองแล้วพูดอย่างประหลาดใจ

พูดตามตรง ความสามารถนี้ก็เหมาะกับหนิงหย่าดี

ก่อนหน้านี้ซูยี่ยังสงสัยว่าเป็นความสามารถดูดซับและปล่อยพลังงาน แต่ที่แท้ก็ไม่ใช่

"ขอฉันได้มั้ย ฉันชอบพลังพิเศษนี้มากกว่า" พูดพลางหยิบพลังพิเศษเหล็กในของผึ้งที่ซูยี่เคยให้ออกมาส่งให้ซูยี่

เธอจะแลกกับซูยี่ เพราะเธอชอบการควบคุมพืชมากกว่า

"เอาไว้หมดนั่นแหละ ของที่ผมให้ไปแล้ว ไม่เคยเอากลับคืนหรอก" ซูยี่ส่งลูกแก้วสมองสีเขียวให้หนิงหย่า แล้วกระโดดออกจากหลุมลึก

หนิงหย่ายิ้มมุมปาก ถือรากของดอกไม้ยักษ์กลายพันธุ์กลับขึ้นมาบนพื้นด้วย

แม้จะใช้จรวดประจำกายไปมาก แต่ได้ลูกแก้วที่เต็มไปด้วยพลังชีวิตมาหนึ่งลูก กับลูกแก้วสมองพลังควบคุมพืชอีกหนึ่งลูก ซูยี่คิดว่าคุ้มค่า

"ไปกันเถอะ เรากลับกันก่อน" พูดจบ ซูยี่ก็มุ่งหน้าไปยังที่ของหลิงเยว่และคนอื่นๆ

ตอนนี้ในสวนสาธารณะป่าไม้คงมีสัตว์กลายพันธุ์ไม่มากแล้ว เสียงดังขนาดนี้แต่ก็ไม่มีสัตว์กลายพันธุ์เข้ามาใกล้

นอกจากนี้ สัตว์กลายพันธุ์ที่ถูกล่าที่นี่ก็ไม่น้อย

น่าเสียดายที่ในหัวของสัตว์กลายพันธุ์พวกนี้ไม่มีลูกแก้วสมอง

ไม่รู้ว่าถูกอะไรดูดซับไป หรือย่อยสลายไปตามธรรมชาติ

"ดอกไม้ยักษ์กลายพันธุ์นั่นรับมือยากจัง ต่อไปเจอพืชกลายพันธุ์เราควรเลี่ยงดีกว่า ยังไงก็ไม่มีประโยชน์อะไร" หลูหรานเข้าไปดูภาพที่โดรนส่งกลับมาข้างๆ หลิงเยว่ด้วย เลยรู้ถึงความประหลาดของดอกไม้ยักษ์กลายพันธุ์

"จะไม่มีประโยชน์ได้ยังไง มันก็มีลูกแก้วสมอง เป็นพลังควบคุมพืช ผมให้หนิงหย่าไปแล้ว เหมาะกับเธอมากกว่า" ซูยี่อธิบาย

"พืชกลายพันธุ์ก็มีลูกแก้วสมองด้วยเหรอ นี่มัน...บ้าไปแล้ว!" หลูหรานตกตะลึง ข่าวที่ซูยี่บอกทำเอาเธอช็อก

"บ้าจริงๆ นั่นแหละ ต่อไปเจอพืชกลายพันธุ์ต้องระวังให้ดี พวกมันปล่อยกลิ่นหอมออกมา ทำให้เราหลงผิด หรือบางทีก็มีพิษร้ายแรง ฆ่าคนได้ในพริบตา" ซูยี่พูดอย่างจริงจัง

"กลิ่นหอม มีพิษ? แล้วจะป้องกันยังไง คงไม่ใช่ว่าจะไม่ไปที่ที่มีพืชเลยนะ?" หลูหรานขมวดคิ้ว เดิมเธอยังวางแผนจะพาทีมของตัวเองไปล่าสัตว์กลายพันธุ์ที่ชานเมือง เพื่อเพิ่มกำลังให้กับคนในมือ

ชานเมืองไม่มีอะไรมาก แต่มีพืชเยอะที่สุด

ถ้าพืชกลายพันธุ์น่ากลัวขนาดนี้ แล้วจะไปชานเมืองได้ยังไง?

"รับมือยากจริงๆ แต่น่าจะใส่หน้ากากป้องกันพิษได้ หรือไม่ก็วิจัยยาถอนพิษ ตอนนี้ก็ระวังไว้ก่อนดีที่สุด" ซูยี่ก็ไม่มีวิธีแก้ที่แน่นอน เพราะเขาก็ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านนี้

แต่เขาเชื่อในสติปัญญาของมนุษย์ ต้องมีวิธีแก้ปัญหานี้แน่นอน

(จบบท)