Chapter 186: "ฉันไม่ได้กินมนุษย์มาเก้าร้อยปีแล้ว"
แสงสว่างแสบตาสาดวาบออกมาในพริบตา มีดสั้นทึบทึมเล่มนั้นสลายเป็นผง เหมือนค่าการเสริมสถานะ [เกลียดชัง] ของมัน เมื่อความเกลียดชังสลายไป ทุกอย่างก็กลายเป็นฝุ่นผง เมื่อผู้ใช้มีดกำจัดความเกลียดชังของชีวิตไปได้ ทั้งหมดที่เหลืออยู่ก็คือความสุข ความสุขบนใบหน้าฉินหรานนั้นเป็นของจริงและยังแทบล้นออกมาเมื่อเห็นร...
