บทที่ 508
【แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ】
【แค่ คอมเมนต์ ก็เหมือนการให้กำลังใจแล้วนะครับ รบกวน comment กันหน่อยน๊า ;-;】
【Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย】
บทที่ 508
ใครเลยจะคาดคิดว่าเบื้องหลังชายผู้แข็งแกร่งที่สุดในจักรวาลที่ 11 จะมีเรื่องราวซ่อนเร้นเช่นนี้?
สายตาจับจ้องลงไปยังสนามประลองเบื้องล่าง เหล่าสมาชิกกองกำลังไพรด์ต่างโศกสลดกับการที่จิเรนปฏิเสธที่จะร่วมมือกับโกคู แม้การตัดสินใจนั้นจะหมายถึงการถูกหลินเฉินซ้อมปางตายก็ตาม
กองกำลังไพรด์คือทีมที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน ยิ่งใหญ่ และเกรียงไกรในจักรวาลที่ 11
ในอีกแง่มุมหนึ่ง พวกเขาเปรียบดั่งหน่วยลาดตระเวนกาแล็กซีแห่งจักรวาลที่ 7 ทำหน้าที่เป็นองค์กรผู้พิทักษ์สันติสุขในจักรวาลที่ 11
และจิเรนคือสมาชิกผู้รับใช้ทีมนี้มาอย่างยาวนานที่สุด ขณะที่สมาชิกคนอื่น ๆ แม้กระทั่งท็อปโปะ ก็เพิ่งเข้าร่วมเมื่อศตวรรษที่ผ่านมานี้เอง
ด้วยเหตุนี้ จึงแทบไม่มีผู้ใดล่วงรู้เรื่องราวในอดีตของจิเรนมากนัก
“ไม่น่าแปลกใจเลยที่จิเรนมักเก็บตัวและเมินเฉยต่อทุกคน ฉันเคยคิดว่านั่นเป็นนิสัยใจคอของเขา”
“หากปราศจากเจตจำนงของท่านคิชชิน จิเรนคงละทิ้งกองกำลังไพรด์ไปนานแล้วสินะครับ? ดูเหมือนเขาจะไม่มีเยื่อใยใด ๆ กับที่นี่เลย”
“หรือบางที…ในสายตาของจิเรน พวกเราอาจเป็นเพียงภาระมาตั้งแต่ต้น”
น้ำเสียงรอบข้างดังแว่วเข้าหู ท็อปโปะจึงเอ่ยขึ้นทันควัน “แล้วถ้าเป็นเช่นนั้นเล่า? ถึงแม้ในอดีตจะมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น แต่มันก็เป็นเพียงอดีต! ในฐานะสหายร่วมรบ พวกเราไม่ควรยื่นมือให้กำลังใจจิเรนในยามที่เขากำลังเผชิญกับห้วงเวลาแห่งความเป็นความตายเช่นนี้หรือ?”
“พวกเรา…”
ตูม!
ทันใดนั้น เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว กึกก้องมาจากสนามประลอง ตัดบทสนทนาของท็อปโปะลงกลางคัน
เขาหันกลับไปมอง พบว่าจิเรนกำลังเลือนหายไปจากเวที!
ใต้เท้าของหลินเฉิน รอยแยกขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น ร่างของจิเรนดูเหมือนกำลังจะร่วงหล่นลงสู่หุบเหวเบื้องล่าง
“จิเรน!”
เมื่อเห็นภาพนั้น ชาวจักรวาลที่ 11 ต่างรู้สึกราวกับหัวใจถูกบีบรัด หยาดเหงื่อเย็นผุดพรายขึ้นเต็มแผ่นหลัง
ดูเหมือนจักรวาลที่ 11 กำลังจะพบจุดจบ!
แต่ท่ามกลางความสิ้นหวัง ร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นใต้เวที จิเรนเหยียบยืนบนเศษหินที่ลอยคว้างอยู่กลางอากาศ ก่อนจะทะยานขึ้นมาจากหุบเหวลึกทีละก้าว
“จิเรน! มาร่วมมือกันเถอะ!” โกคูตะโกนก้อง
“ไม่! ฉันจะไม่ร่วมมือกับใครทั้งนั้น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น! ย๊าากกก!”
เสียงคำรามกึกก้องดังสนั่นหวั่นไหวอีกครั้ง
ในวินาทีนั้น บรรยากาศรอบตัวจิเรนพลันร้อนระอุราวกับเปลวเพลิง ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นทะเลเพลิงสีแดงอมส้ม
อุณหภูมิของดินแดนอันว่างเปล่ายังคงพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็วในชั่วขณะนั้น
“ดูเหมือนจิเรนจะไม่มีทีท่าว่าจะร่วมมือเลย!” ไคโอชินแห่งจักรวาลที่ 11 กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด
เบลม็อทก็รู้สึกจนปัญญาไม่ต่างกัน “จิเรนน่ะดื้อรั้นเกินไป บวกกับพลังอันไร้เทียมทานในอดีต ทำให้เขาไม่เคยจำเป็นต้องพึ่งพาใคร แม้แต่คิชชินก็ทำได้เพียงให้คำแนะนำอยู่ห่าง ๆ”
“แต่สถานการณ์ครั้งนี้มันต่างออกไป หลินเฉินไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่จิเรนจะรับมือได้เพียงลำพังอีกแล้ว” ไคโอชินเสริม
“ช่างเป็นเรื่องที่ยุ่งยากจริง ๆ …” หลินเฉินพึมพำเบา ๆ ขณะสัมผัสได้ถึงออร่าอันปั่นป่วนของจิเรน
ความทรหดของจิเรนนั้นช่างน่าอัศจรรย์ ทำให้เขาอดสงสัยไม่ได้ว่านี่คือพรสวรรค์ หรือเป็นลักษณะเฉพาะของเผ่าพันธุ์กันแน่
แม้ในยามนี้ พลังของจิเรนก็ยังคงแผ่ขยายออกมาราวกับไม่มีที่สิ้นสุด
ทันใดนั้น หินลอยใต้เท้าจิเรนก็เริ่มแตกสลาย ร่วงหล่นลงสู่เบื้องล่างดุจผงธุลี
ขณะเดียวกัน จิเรนคำรามลั่น เสียงกึกก้องดังสะท้านฟ้า ดวงตาแข็งกร้าว จ้องเขม็งไปยังเป้าหมายเบื้องล่าง ร่างกายพุ่งทะยานขึ้นสู่กลางอากาศราวกับพญาอินทรีโผบิน
หมัดหนักหน่วงพุ่งตรงไปยังหลินเฉินเบื้องล่าง พลังออร่าอันน่าสะพรึงกลัวปะทุออกจากร่างกาย แปรเปลี่ยนเป็นกระแสคลื่นพลังงานสีแดงฉาน พุ่งถาโถมลงใส่หลินเฉินด้วยความเร็วสูงดุจสายฟ้าฟาด
การโจมตีครั้งนี้ครอบคลุมพื้นที่ใต้เท้าหลินเฉินเกือบครึ่งหนึ่ง ราวกับม่านพลังงานมรณะ ดูเหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้ที่จะหลบเลี่ยง เว้นแต่จะรับมือโดยตรง
“ร่างตามใจ กายตามจิต…” หลินเฉินพึมพำเบา ๆ ริมฝีปากขยับเล็กน้อย แทนที่จะถอยกลับ หลับเลือกที่จะเผชิญหน้า พุ่งตรงเข้าหาออร่าของจิเรนด้วยท่าทางแน่วแน่
“เขากำลังจะทำอะไร?”
“โอ้โห ทำไมหลินเฉินถึงพุ่งเข้าใส่แบบนั้นล่ะ?”
ท่ามกลางเสียงอื้ออึงของผู้ชม หลินเฉินกระโดดพุ่งเข้าสู่กระแสออร่าสีแดงฉานโดยตรง ราวกับมอดที่บินเข้ากองไฟ
แม้คนนอกจะมองว่านี่คือการปลิดชีพตนเอง แต่สำหรับหลินเฉินแล้ว การกระทำเช่นนี้กลับแฝงนัยยะอันล้ำลึก
สภาวะ "ร่างตามใจ กายตามจิต" นั้นแท้จริงแล้วมีความคล้ายคลึงกับ "ร่างนำใจกายนำจิต" อยู่ไม่น้อย ต่างก็สามารถสัมผัสถึงช่องโหว่ในการโจมตีของศัตรูได้เช่นกัน
ข้อแตกต่างเพียงหนึ่งเดียวคือ วิธีหนึ่งอาศัยสัญชาตญาณดิบของร่างกาย อีกวิธีหนึ่งกลับใช้พลังออร่าที่หมุนวนรอบกายเป็นสื่อกลางในการรับรู้
ภายใต้การรับรู้อันคมกริบของออร่า จุดที่หลินเฉินทะลวงผ่านออกไปนั้นบังเอิญเป็นจุดที่เปราะบางที่สุดในการโจมตีทั้งหมดของจิเรน
ตูม!
หลังจากแสงสว่างวาบไสวราวกับพายุสงบลง เวทีของ "ศึกชิงจ้าวยุทธภพทั่วจักรวาล" ก็พลันสลายหายไปในพริบตา
ฝุ่นควันตลบอบอวลไปทั่วทุกสารทิศ แม้กระทั่งที่นั่งผู้ชมก็ยังได้รับผลกระทบจากแรงระเบิดอันมหาศาล
ผู้คนไอโขลกขณะพยายามเพ่งมองสถานการณ์เบื้องหน้าให้กระจ่าง
แล้วทันใดนั้น ก่อนที่จิเรนจะทันได้ตั้งตัว ร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นจากกลุ่มควัน
หลินเฉิน!
ยกเว้นเสื้อผ้าส่วนบนที่ขาดวิ่น หลินเฉินแทบจะไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ เลย!
“มะ... ไม่จริง!” จิเรนเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง
“จบแล้ว” เสียงทุ้มต่ำดังมาจากปากของหลินเฉิน น้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไว้ด้วยแววตาที่เฉียบคม
แล้วจิเรนก็กระอักเลือดออกมาคำโต ร่างกายสั่นสะท้าน
เพียงหมัดเดียว หลินเฉินก็ดับออร่าอันปั่นป่วนดุจภูเขาไฟระเบิดของจิเรนลงได้อย่างสิ้นเชิง
พุ้ย!
จิเรนกระอักเลือดอีกครั้งก่อนจะทรุดลงคุกเข่ากับพื้น ดวงตาเลื่อนลอยไร้จุดหมายราวกับคนไร้วิญญาณ
ความรุ่งโรจน์ถึงขีดสุด มักจะตามมาด้วยความตกต่ำอย่างไม่คาดฝัน
เมื่อครู่ จิเรนที่เผาผลาญทุกสิ่งทุกอย่าง หลังจากการตอบโต้ครั้งสุดท้ายถูกหลินเฉินดับลงอย่างราบคาบ บัดนี้ในที่สุดก็สูญเสียพลังทั้งหมด ราวกับเปลวเทียนที่ริบหรี่ลงจนมอดดับ
ความมั่นใจที่เคยเต็มเปี่ยมของเขาก็สลายหายไปจนหมดสิ้น เหลือเพียงความว่างเปล่าในใจ
ความสิ้นหวัง สูญเสีย และสับสน ถาโถมเข้าใส่จิเรนราวกับคลื่นยักษ์ซัดกระหน่ำ
“จิเรน…จิเรนสู้ต่อไม่ไหวแล้ว!” เบลม็อทอุทานเสียงแผ่ว
ในยามนี้ จิเรนไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะขยับกาย ร่างกายแข็งทื่อราวกับรูปปั้น
เขาทรุดเข่าลงเบื้องหน้าหลินเฉิน รอคอยชะตากรรมที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้อย่างเงียบงัน
เมื่อเห็นสภาพอันน่าเวทนาเช่นนี้ หลินเฉินก็รู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง
ชัดเจนว่า หากจิเรนร่วมมือกับโกคู เขายังคงมีโอกาสพลิกสถานการณ์
แต่บัดนี้ ทุกสิ่งกลับกลายเป็นฉากจบอันน่าหดหู่
น่าเบื่อหน่ายยิ่งนัก
“เอาล่ะ จิเรน ลาก่อน!”
หลินเฉินยกมือขึ้น ราวกับเป็นการอำลาจิเรนเป็นครั้งสุดท้าย
“จิเรน!”
ทันใดนั้น เสียงคำรามอันทรงพลังของท็อปโปะก็ดังกึกก้องขึ้นจากที่นั่งผู้ชม บรรยากาศโดยรอบพลันตึงเครียดขึ้นในชั่วพริบตา
“จิเรน! นี่นายกำลังทำอะไรลงไป? เหตุใดจึงยอมคุกเข่าให้แก่ศัตรูเช่นนี้! ภาพลักษณ์อันน่าอเน็จอนิจจังเช่นนี้ คือสิ่งที่นายยึดถือมาตลอดหรือ? ใครกันที่กล่าวว่าพลังคือความยุติธรรม? ใครกันที่กล่าวว่าพลังคือทุกสิ่งทุกอย่าง? บอกฉันมาสิ! ในตอนนี้ นายยังคงแข็งแกร่งอยู่หรือเปล่า? ลุกขึ้นเถอะ จิเรน!”
ได้ยินเสียงคำรามก้องของท็อปโปะ จิเรนก้มหน้าลงต่ำ พึมพำเสียงแผ่วเบา “ความยุติธรรมที่ฉันเชื่อมั่น...พ่ายแพ้แล้ว...”
“นายกำลังพูดจาเพ้อเจ้ออะไรกัน! โกคูยังอยู่ตรงนี้ไม่ใช่เหรอ? เมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูผู้ทรงพลัง การร่วมมือกับสหายย่อมเป็นเรื่องธรรมดาสามัญไม่ใช่เหรอ?”
“หากพลังคือทุกสิ่งที่เจ้านายแสวงหา ก็จงร่วมมือกับโกคูเสีย! หากพวกนายทั้งสองร่วมมือกัน ย่อมสามารถเอาชนะหลินเฉินได้อย่างแน่นอน!”
“แม้นายจะไม่ศรัทธาในพลังแห่งความสามัคคี แต่ในยามคับขันเช่นนี้ ขอจงลองเชื่อสักครั้งเถิด!”
“แต่... แต่ฉันไม่มีเรี่ยวแรงเหลือแล้ว...” จิเรนเอ่ย น้ำเสียงสั่นเครือเจือความปวดร้าวแว่วผ่าน
ความเสียใจฉายชัดในน้ำเสียงแผ่วเบาของเขา
“ไม่! นายยังมีพลังเหลืออยู่!” ท็อปโปะตวาดลั่น “ถ้านายคือจิเรนที่ฉันรู้จัก! ถ้านายคือจิเรนผู้แข็งแกร่งเหนือใคร นายต้องยังมีพลังแฝงอยู่แน่!”
“ปล่อยมันออกมา! จิเรน! ปล่อยพลังของนายออกมา!”
“ฉันเชื่อว่านายยังมีพลังเหลืออยู่! เพราะนายแข็งแกร่งกว่าใครทั้งหมด!”
“เฮ้อ ...” หลินเฉินพึมพำ รู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นผู้ร้ายในบทละครฉากนี้ บรรยากาศรอบตัวช่างน่าประหลาดใจเหลือเกิน
“หืม?”
ทันใดนั้น สายตาของหลินเฉินก็สะดุดเข้ากับภาพจิเรนที่กำลังพยายามยันกายขึ้น
ในขณะเดียวกัน พลังออร่าสีฟ้าขาวก็เริ่มหมุนวนรอบกายเขา แผ่พลังปกคลุมทั่วทั้งร่าง
รัศมีนั้นช่างเจิดจ้าเกินกว่าจะพรรณนา!
บทที่ 508 ปรากฏแล้ว! จิเรน ร่างนำใจกายนำจิตสมบูรณ์
ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_