บทที่ 413: สังหารโม่หม่าและปกป้องชูเป่ยของพวกเรา (ฟรี)

ทุกคนอดไม่ได้ที่จะเกร็งก้น แค่มองดูก็รู้สึกเจ็บแล้ว!

หลายคนยกมือขึ้นแตะที่ดวงตาตัวเอง

โม่หม่างงงันอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็มีเสียงร้องโหยหวนอย่างทรมาน

เสียงร้องนั้นทุกข์ทรมานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ทำให้คนร้องไห้และรู้สึกเศร้า

ลองจินตนาการดูว่าจะรู้สึกอย่างไรถ้าดวงตาถูกเผาโดยตรง คุณไม่มีทางรู้เลย!

โม่หม่าสติแตกทันที แล้วก็วิ่งพล่านไปรอบๆ!

เขาถึงกับใช้หัวชนกำแพงพลังไม่หยุด ทำให้กำแพงสั่นสะเทือน

น่าสงสาร น่าสงสารจริงๆ

งูผีห้าหัวรู้สึกสงสารโม่หม่าที่เคยรังแกพวกมันบ้าง

โชคดีที่ไม่ใช่พวกมันที่ไปยั่วโมโหคนพวกนี้ งูผีห้าหัวรู้สึกซาบซึ้งอีกครั้ง

ในตอนนั้น แสงสีแดงพุ่งออกจากร่างของโม่หม่า ขวานยักษ์ปรากฏตรงหน้าโม่หม่า แล้วขวานยักษ์ก็สูญเสียความเจิดจ้าทันที

โม่หม่ากลับสู่สภาพเดิมในตอนนี้ แล้วล้มคะมำไปข้างหน้าพร้อมเสียงดัง ทำให้ฝุ่นฟุ้งขึ้นมา

โม่หม่าปิดตาและกลิ้งไปมาบนพื้น

ไม่เพียงแต่ตาบอด แต่ยังใช้ขวานยักษ์ไม่ได้ชั่วคราว เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของจิ้งจอกปีศาจตัวนี้ คงทนรับการโจมตีแม้แต่ครั้งเดียวไม่ได้ หนีดีกว่า!

แต่ในไม่ช้า มือข้างหนึ่งก็วางบนไหล่ของเขา

เป็นชูเป่ย

ชูเป่ยจ่อดาบกานเจียงที่คอของโม่หม่า

"นายฆ่าฉันไม่ได้ ถ้าฉันตาย นายพลไป๋หยวนจะต้องรู้แน่ และเขาจะต้องแก้แค้นให้ฉัน!" โม่หม่าไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นและรีบอ้างถึงไป๋หยวน หวังจะขู่ชูเป่ย

"อ๋อ จริงเหรอ? ฟังดูเหมือนฉันจะฆ่านายไม่ได้จริงๆ" ชูเป่ยยิ้ม

เมื่อโม่หม่าได้ยินคำพูดของชูเป่ย ดวงตาของเขาก็วาบขึ้นด้วยความปีติ ดูเหมือนตำแหน่งนายพลในอาณาจักรวิญญาณอิ๋นยังข่มขู่มนุษย์พวกนี้ได้

"ปล่อยฉันไป แล้วลืมเรื่องนี้ไปซะ!" โม่หม่าพูดเย็นชา

ดูเหมือนอาณาจักรวิญญาณอิ๋นยังมีหน้ามีตาอยู่บ้าง

ชูเป่ยยิ้มและพูด "ดูเหมือนนายจะเข้าใจฉันผิด ใครบอกว่าฉันจะปล่อยนาย?"

โม่หม่างงงวยและตะโกน "นายไม่ปล่อยฉัน? นายยังอยากรู้ข่าวของอาณาจักรวิญญาณอิ๋นจากฉันอีกหรือ? ไม่มีทาง!"

"ฉันบอกนาย อย่าคิดจะรู้แม้แต่คำเดียวจากฉัน อย่าคิด..."

"เฮ้ๆ ฉันไม่ต้องการ และไอ้ไป๋หยวนที่นายว่า แค่นายพลเล็กๆ ไม่มีค่าอะไรเลย!" ชูเป่ยฟันดาบในมือตัดหัวโม่หม่า!

ก่อนตาย ใบหน้าของโม่หม่าแสดงความไม่อยากเชื่อ

ฆ่าง่ายๆ แบบนี้เลย? ตรงไปตรงมาจัง?

ฉันยังไม่ทันได้เป็นนายพลในอาณาจักรวิญญาณอิ๋นเลย? ตายง่ายๆ แบบนี้เลย?

ไม่ นี่ต้องเป็นความฝันแน่ๆ

แต่ความจริงบอกโม่หม่าว่าเขาถูกชูเป่ยตัดหัวด้วยดาบจริงๆ

"ติ๊ง คุณได้สังหารมอนสเตอร์โลกวิญญาณระดับ 78 โม่หม่า!"

"ติ๊ง คุณได้รับอาวุธวิเศษของโม่หม่า - ขวานเทพภูผา!"

"ติ๊ง ประกาศโลกตำนาน: ผู้เล่นเสี่ยวเหยาเป่ยเฟิงเป็นผู้เล่นคนแรกที่สังหารมินิบอสของโลกวิญญาณ!"

เมื่อระบบแจ้งเตือน มันเหมือนระเบิดลูกหนึ่งระเบิดในหมู่ผู้เล่น

ทันใดนั้น ฟอรัมหัวเซียก็ระเบิด!

"เชี่ย เทพเป่ยเฟิงฆ่าสัตว์ปีศาจระดับบอสของอาณาจักรวิญญาณอิ๋นได้จริงๆ!"

"เชี่ย ผู้เล่นตะวันตกและต่างชาติยังคงเงียบๆ ไล่ระดับทีมอาณาจักรวิญญาณอิ๋น! เทพเป่ยเฟิงไปทำลายบอสซะแล้ว!"

"เจ๋งมาก ดูเหมือนว่าเทพเป่ยเฟิงจะต่อสู้เพื่อผู้เล่นจีนอีกแล้ว!"

"ผู้เล่นในภูมิภาคอื่นคงซึมเศร้าแล้วตอนนี้ ฮ่าๆ!"

"เทพเป่ยเฟิงเจ๋งที่สุด!"

"เจียงหูไป๋เสี่ยวเซิง: ข่าวล่าสุด เสี่ยวเหยาเป่ยเฟิงตอนนี้อันดับหนึ่งในสองรายการของภารกิจปกป้องโลกสรรพสัตว์ นำห่างมาก!"

"เจียงหูไป๋เสี่ยวเซิง: เสี่ยวเหยาเป่ยเฟิงสังหารสัตว์ปีศาจของอาณาจักรวิญญาณอิ๋นที่มีระดับสูงกว่า!"

โพสต์ที่อัปเดตโดยเจียงหูไป๋เสี่ยวเซิงเหมือนระเบิดสองลูก จุดชนวนฟอรัม

ที่ฐานจิงสือ หวังหลิงจวินมองจอใหญ่ ซึ่งแสดงสองรายการของภารกิจปกป้องโลกสรรพสัตว์ รวมถึงแถบความคืบหน้าของการซ่อมแซมกำแพงพลัง และข้อมูลมากมายเกี่ยวกับสรรพชีวิต

"ผู้บุกเบิก ดูเหมือนเราจะหาคนที่ใช่ในการตามหาชูเป่ยจริงๆ!" หวังหลิงจวินไพล่มือไว้ด้านหลัง แต่ใบหน้าซ่อนความตื่นเต้นไว้ไม่อยู่

"ใช่ ดูผลงานของชูเป่ยหลังเข้าสู่โลกสรรพชีวิต เขาไม่เพียงกำจัดบอสเล็ก แต่ยังซ่อมแซมกำแพงพลังครั้งแรกโดยตรง" เจ้าเซียนเฟิงก็พูดด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย

ข้อมูลทั้งหมดบนจอใหญ่ถูกส่งมาจากโลกสรรพชีวิตโดยหงเซียงตลอดเวลา และทีมที่นำโดยหงเซียงก็พยายามรวบรวมบันทึกต่างๆ

"ที่อัตรานี้ กำแพงพลังของโลกสรรพชีวิตจะได้รับการซ่อมแซมในเร็วๆ นี้ใช่ไหม?"

"แต่ชูเป่ยและทีมของเขายังไม่ได้เจอกองทัพของอาณาจักรวิญญาณอิ๋น และยังไม่ได้เจอแม้แต่นายพลระดับนายพลเลย ฉันเกรงว่าครั้งหน้าจะไม่ง่าย"

สิ่งนี้ทำให้หวังหลิงจวินกังวลลึกๆ

ท้ายที่สุด โลกสรรพชีวิตคือด่านสุดท้ายของโลกตำนาน การระมัดระวังไว้ก่อนย่อมถูกต้องเสมอ

แม้ความก้าวหน้าของชูเป่ยและคนอื่นๆ จะน่ายินดี แต่ความยากในอนาคตจะต้องเพิ่มขึ้นหลายเท่าจากตอนนี้ ไม่ต้องพูดถึงระดับอันตราย

โดยเฉพาะผู้เล่นที่ถูกเทพวิญญาณอิ๋นฆ่าก็จะตายด้วย!

ไม่รู้ว่าข่าวนี้จะลุกลามไปแค่ไหนในหมู่ผู้เล่น!

ตอนนี้โลกสรรพชีวิตดูสงบผิวเผิน ทุกคนกำลังทำภารกิจอย่างแข็งขัน แต่อาจมีกระแสใต้น้ำที่ซ่อนอยู่ บางครั้งสิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือจิตใจมนุษย์!

โดยเฉพาะชูเป่ยและหน่วยปฏิบัติการพิเศษที่ประสบความสำเร็จมากขึ้นเรื่อยๆ ใครจะรู้ว่าคนพวกนั้นจะมีเจตนาแอบแฝงเบื้องหลังหรือไม่?

หลายกลุ่มและหน่วยปฏิบัติการพิเศษกำลังทำงานลับๆ และไม่ควรมองข้าม!

"สรุปแล้ว สถานการณ์ปัจจุบันยังไม่ชัดเจนนัก นอกจากจะสอดแนมสถานการณ์ต่อไป หน่วยพิเศษก็ควรร่วมมือกับชูเป่ยอย่างแข็งขัน ไม่ว่าอย่างไร เราต้องตึงสติและไม่ตกขบวน"

"ก็ยังเป็นคำพูดของผู้นำที่ยิ่งใหญ่ ถ้าตกขบวน ก็จะถูกทำลาย นี่เป็นความจริงที่แน่นอน!"

เจ้าเซียนเฟิงยืนตรงและพยักหน้าพูด "ครับ!"

"แต่ว่า ชูเป่ยคนนี้มักให้เราประหลาดใจเสมอ!" หวังหลิงจวินเปลี่ยนเรื่องและชมชูเป่ยต่อ

"พวกเราไม่ได้ตัดสินเขาผิดจริงๆ เขาจะต้องเป็นไพ่เด็ดระดับสุดยอดในภูมิภาคหัวเซียของเรา!" หวังหลิงจวินลูบอาวุธเซียนในมือและพูดอย่างพึงพอใจ

"อ้อ แจ้งคนของแท่นบูชาฝูซีให้ร่วมมือกับชูเป่ยอย่างแข็งขัน เราต้องให้การสนับสนุนชูเป่ยอย่างเต็มที่!"

เจ้าเซียนเฟิงทำความเคารพ: "เข้าใจแล้วครับ หัวหน้า ผมจะแจ้งคนของแท่นบูชาฝูซีเดี๋ยวนี้และขอให้พวกเขาร่วมมือกับชูเป่ยอย่างเต็มที่!"

หวังหลิงจวินพยักหน้า ใบหน้าเคร่งขรึม

"เราต้องสร้างสภาพแวดล้อมที่สมบูรณ์แบบให้ชูเป่ยทำภารกิจอันยิ่งใหญ่นี้ให้สำเร็จ!"