บทที่ 245 ชูหยุนเซิงปะทะแปดคน!
จินเฟยหยางมองดูสิบคนตรงหน้าพร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก
และแล้วหลังจากที่เขาพูดจบประโยค สีหน้าของทั้งสิบคนก็เปลี่ยนไปทันที ดวงตาทุกคู่เปี่ยมไปด้วยความคาดหวังและความปรารถนา
จินเฟยหยางตั้งใจทำเช่นนี้
แผ่นหยกรับรู้นั้นมีราคาแพงมาก และอย่างน้อยต้องใช้ผู้แข็งแกร่งที่มีพลังระดับขอบเขตถึงจะสร้างขึ้นได้ นี่คือเหตุผลที่มันถึงได้มีราคาสูงเช่นนี้
ของหายากย่อมมีค่า!
และเหตุผลที่จินเฟยหยางใช้แผ่นหยกรับรู้หนึ่งชิ้นเป็นรางวัล เพื่อเลือกหัวหน้าชั้นนั้นก็ง่ายมาก
เขาต้องการจัดการทดสอบวัดระดับ!
ใช้แผ่นหยกรับรู้เป็นรางวัล ให้ทั้งสิบคนต่อสู้กัน วัดฝีมือดูว่าใครในสิบคนนี้แข็งแกร่งที่สุด มีจุดเด่นจุดด้อยอะไร เพื่อที่เขาจะได้สอนได้ตรงจุด
พร้อมกันนั้นก็จัดอันดับพลังของทั้งสิบคน ดูว่าใครที่หนึ่ง ใครที่สอง!
นี่สำคัญมากสำหรับการต่อสู้ในภายหลัง!
ขณะเดียวกัน ผู้แพ้ก็จะได้แรงกระตุ้นให้มุ่งมั่นฝึกฝนในการต่อสู้ที่จะมาถึง ไล่ตามให้ทัน!
"แล้วใครอยากเป็นหัวหน้าหน่วยล่ะ?" จินเฟยหยางถาม
"ข้า!"
"ข้า!"
ทั้งสิบคนไม่มีใครถอย ต่างเสนอตัวเอง!
คนที่สามารถติดท็อปเท็นได้ล้วนแต่เป็นผู้มีพลังแข็งแกร่ง จะยอมถอยในเวลาเช่นนี้ได้อย่างไร?
แม้ว่าบางคนจะรู้ว่าตนเองอาจจะสู้จินหรุยและคนอื่นๆ ไม่ได้ แต่ไม่ลองก็ไม่รู้ใช่ไหมล่ะ?
รอยยิ้มที่มุมปากของจินเฟยหยางยิ่งเข้มข้นขึ้น "ในเมื่อทุกคนอยากเป็นหัวหน้า งั้นก็ประลองกันเลย ใครกำหมัดแน่นกว่า คนนั้นก็ได้เป็นหัวหน้า!"
"ตกลง!"
"แล้วใครจะเป็นคนแรกล่ะ?" จินเฟยหยางถาม
"ข้าจะเป็นคู่แรก!"
ชายร่างกำยำ สวมชุดเกราะอวกาศสีเขียวครามเข้ม บนหน้าผากมีเขามังกรสองเขา ดูสง่างามน่าเกรงขาม ก้าวออกมายืนกลางลานประลอง
คนผู้นี้คือเอ้าหยุน อัจฉริยะอันดับหนึ่งของรุ่นเยาว์เผ่ามังกรเขียว!
เมื่อเอ้าหยุนก้าวออกมา อีกเก้าคนที่เหลือต่างสีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อย ลังเลว่าจะออกมาดีหรือไม่
แต่มีคนหนึ่งที่ไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย ลุกขึ้นยืนทันที คนผู้นั้นคือชูหยุนเซิง!
"งั้นข้าจะลองสักตั้ง!" ชูหยุนเซิงเอ่ยขึ้น
"ได้ ข้าจะเป็นกรรมการ ให้แค่บาดเจ็บเล็กน้อยก็พอ อย่าทำร้ายกันรุนแรงนัก!" จินเฟยหยางกล่าว
บนลานประลอง
ชูหยุนเซิงกับเอ้าหยุนยืนเผชิญหน้ากัน
เมื่อมองชูหยุนเซิง สีหน้าของเอ้าหยุนก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย แววตาดูจริงจังขึ้น
ถ้าจะถามว่าในการศึกสงครามเลือดพันปีครั้งนี้ ใครคือคนที่ดูพลังได้ยากที่สุด มองไม่ทะลุที่สุด?
คำตอบคงไม่มีใครเกินชูหยุนเซิง!
คนผู้นี้ช่างประหลาดและพิลึกเหลือเกิน!
แต่ต้องยอมรับว่าพลังของชูหยุนเซิงแข็งแกร่งแน่นอน!
เขาได้ดูการแข่งขันรอบสี่สิบคนและยี่สิบคนสุดท้าย ชูหยุนเซิงชนะอย่างสบายๆ ทั้งหมด!
ท่าทางสบายๆ เช่นนี้ มีก็แต่ในหมู่พวกเขาสี่คน เอ้าหยุน จินหรุยเท่านั้น!
"เริ่มการประลอง!" จินเฟยหยางเอ่ยเสียงต่ำ
"ตูม!!!"
แทบจะพร้อมกับเสียงประกาศ เสียงระเบิดก็ดังขึ้น คลื่นกฎต้นกำเนิดแห่งธาตุไม้พวยพุ่งออกมาจากร่างของเอ้าหยุน พุ่งเข้าใส่ชูหยุนเซิงอย่างบ้าคลั่ง!
ความเร็วของเอ้าหยุนไม่ได้เร็วนัก!
แต่กลิ่นอายแห่งชีวิตอันเข้มข้นที่มาพร้อมกับกฎต้นกำเนิดแห่งธาตุไม้ แผ่ซ่านออกมาจากร่างเขาอย่างท่วมท้น!
ธาตุไม้รวมตัวรอบกายเขา ตามการเคลื่อนไหว เถาวัลย์มากมายก่อตัวขึ้นจากความว่างเปล่า!
เถาวัลย์เหล่านี้ราวกับฝูงงูดุร้าย พุ่งเข้าใส่ชูหยุนเซิงพร้อมกัน การโจมตีทรงพลังมาก!
นี่ไม่ใช่การโจมตีธรรมดาของเอ้าหยุน!
เถาวัลย์ทุกเส้นรอบกายเขาล้วนแฝงพลังของกฎต้นกำเนิดแห่งธาตุไม้!
มีเพียงกฎต้นกำเนิดเท่านั้นที่จะต่อกรกับกฎต้นกำเนิดได้!
ดังนั้นหากผู้ฝึกที่ไม่ได้เข้าใจกฎต้นกำเนิดเผชิญหน้ากับการโจมตีนี้ ย่อมไม่มีทางต้านทานได้!
แม้แต่ผู้แข็งแกร่งระดับจักรวาล หากไม่เข้าใจกฎต้นกำเนิด ไม่สามารถใช้พลังสวรรค์และพิภพโต้กลับได้ เมื่อสัมผัสกันก็จะแตกกระจายทันที ถูกเอ้าหยุนสังหารคาที่!
นี่คือความร้ายกาจของกฎต้นกำเนิด!
แต่ชูหยุนเซิงมองดูเหตุการณ์นี้ด้วยสีหน้าเรียบเฉย ชักดาบหมิงเยี่ยออกจากฝัก มังกรสายฟ้าตนหนึ่งก็พุ่งทะยานออกมาทันที!
"โฮก!!!"
เถาวัลย์ทั้งหมดที่พุ่งเข้าใส่ชูหยุนเซิงถูกทำลายในทันที กลายเป็นเถ้าถ่านกลางอากาศ!
สีหน้าเอ้าหยุนเปลี่ยนไปอย่างมาก!
กฎต้นกำเนิด!
ชูหยุนเซิงเข้าใจกฎต้นกำเนิดแห่งสายฟ้า!
แสงสีเขียวครามเข้มข้นรวมตัวรอบกายเอ้าหยุน!
เถาวัลย์มากมายที่กลายเป็นเถ้าถ่านไปแล้วก็ปรากฏขึ้นในอากาศอีกครั้งอย่างรวดเร็ว แต่ในวินาถัดมาก็ถูกสายฟ้าทำลายอีกครั้ง!
แต่เอ้าหยุนเข้าใจกฎต้นกำเนิดแห่งธาตุไม้ลึกซึ้งกว่าอย่างเห็นได้ชัด!
ดังนั้นเถาวัลย์มากมายจึงถูกทำลายแล้วฟื้นคืนในพริบตา แต่พอฟื้นคืนก็ถูกสายฟ้าทำลายทันที!
การโจมตีด้วยสายฟ้าช่างร้ายกาจเหลือเกิน!
สีหน้าเอ้าหยุนเปลี่ยนเป็นไม่สบอารมณ์ เปล่งเสียงคำราม โล่ไม้ขนาดใหญ่ก่อตัวขึ้นในอากาศอย่างรวดเร็ว พร้อมกันนั้นก็กระตุ้นกฎต้นกำเนิดแห่งธาตุไม้อีกครั้ง หนามแหลมและเถาวัลย์มากมายงอกขึ้นมาจากพื้นใต้เท้าชูหยุนเซิง พุ่งเข้าโจมตีอย่างบ้าคลั่ง!
ชูหยุนเซิงยังคงสีหน้าเรียบเฉย หมุนดาบหมิงเยี่ยที่ส่งเสียงหึ่งรอบตัวหนึ่งรอบ ปลดปล่อยสายฟ้า ทันใดนั้นงานเลี้ยงแห่งชีวิตที่พุ่งเข้ามาอย่างท่วมท้นก็เหี่ยวเฉาลงทั้งหมด กลายเป็นเถ้าถ่าน!
แต่พร้อมกับที่พืชพรรณเหล่านั้นเหี่ยวเฉาลงในพริบตา ร่างที่ห่อหุ้มด้วยโล่ไม้ก็พุ่งเข้ามาตรงหน้าชูหยุนเซิงอย่างรวดเร็ว!
หอกยาวนับไม่ถ้วนแหวกอากาศด้วยความเร็วเหนือเสียง คำรามพุ่งเข้าใส่ชูหยุนเซิง!
ชูหยุนเซิงยังคงยืนอยู่ที่เดิม ตั้งแต่ต้นจนจบไม่ได้ขยับเท้าแม้แต่ก้าวเดียว!
แต่ในตอนนี้ ดาบยาวของชูหยุนเซิงพลันมีประกายสีแดงเข้มปรากฏขึ้น!
นั่นคือสายฟ้าเทพเพลิงเปิง!
"ฉี่ๆ!!!"
"ตูม!!!"
สายฟ้าเทพเพลิงเปิงอันน่าสะพรึงกลัว + กฎต้นกำเนิดแห่งสายฟ้า + กฎต้นกำเนิดแห่งไฟ สามพลังอันแข็งแกร่งพุ่งออกจากร่างของชูหยุนเซิงในพริบตา!
พูดตามตรง สายฟ้าชนะธาตุไม้!
ไฟก็ชนะธาตุไม้!
แต่เดิมเผชิญหน้ากับกฎต้นกำเนิดแห่งสายฟ้าเพียงอย่างเดียว การโจมตีของเอ้าหยุนก็แทบจะไม่มีประสิทธิภาพแล้ว ยากที่จะสร้างความเสียหายให้ชูหยุนเซิงได้!
และตอนนี้ยิ่งแย่ไปกว่าเดิมคือ ชูหยุนเซิงยังปลดปล่อยกฎต้นกำเนิดแห่งไฟออกมาอีก!
สองพลังที่ชนะธาตุไม้โดยสมบูรณ์ระเบิดออกมา การโจมตีของเอ้าหยุนจึงสูญเปล่าโดยสิ้นเชิง!
"โอ๊ย!!!"
เอ้าหยุนร้องครวญครางอย่างทรมาน ร่างกายถูกสายฟ้าและเพลิงห่อหุ้ม ร้องครวญครางกระเด็นออกไป!
เอ้าหยุน พ่ายแพ้!
กระบวนการต่อสู้ทั้งหมดเมื่อเล่าออกมาดูเหมือนยาวนาน แต่ในความเป็นจริงแล้วเร็วมาก!
ทั้งกระบวนการยังไม่ถึงครึ่งนาทีด้วยซ้ำ!
ตลอดทั้งการต่อสู้ล้วนเป็นเอ้าหยุนที่บ้าคลั่งเข้าโจมตี บ้าคลั่งเริ่มการต่อสู้ แต่ทั้งหมดล้วนถูกชูหยุนเซิงจัดการอย่างง่ายดาย!
ชูหยุนเซิงราวกับกำลังเดินเล่นในสวน แทบจะไม่ได้ใช้แรงอะไรเลย!
ตะลึง!
แปดคนที่เหลือในสนาม ชั่วขณะนั้นต่างตะลึงไปตามๆ กัน!
ช่างน่าตกใจเหลือเกิน!
เอ้าหยุนเป็นถึงอัจฉริยะอันดับหนึ่งของรุ่นเยาว์เผ่ามังกรเขียว กลับถูกชูหยุนเซิงจัดการอย่างง่ายดายเช่นนี้?
โอ้พระเจ้า!
น่าขนลุกจริงๆ!
ลานประลองเงียบไปชั่วขณะ!
แม้แต่จินเฟยหยางเองก็ตะลึงไปเล็กน้อย!
แต่เขาก็รีบได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว โบกมือขจัดพลังบนร่างของเอ้าหยุนออกไป
แม้จะเป็นเพียงชั่วพริบตา แต่บาดเจ็บของเอ้าหยุนก็ไม่เบา ผิวส่วนใหญ่บนร่างกายถูกไฟลวกและไฟฟ้าช็อต ทั้งร่างดำปี๋ ดูน่าสงสารอยู่บ้าง
"กลืนน้ำลาย!"
"กลืนน้ำลาย!"
แปดคนที่เหลือในสนามต่างพากันกลืนน้ำลาย มองชูหยุนเซิงด้วยความตะลึงและตกตะลึง สีหน้าราวกับเห็นผี
"เอ้าหยุนไม่เป็นอะไรมาก แค่ผิวหนังบาดเจ็บเล็กน้อย ทายาสมุนไพรหน่อยก็หายเร็ว"
"งั้น... ใครจะท้าประลองกับชูหยุนเซิงต่อ?" จินเฟยหยางเอ่ยช้าๆ
บรรยากาศรอบด้านเงียบลงอีกครั้ง
แม้แต่จินหรุยที่ตั้งแต่แรกยิ้มมุมปากดูสง่างาม ตอนนี้ก็ลืมความสง่าของตัวเอง สีหน้าเหม่อลอย
"งั้นแบบนี้!"
ในตอนนั้น ชูหยุนเซิงพลันเอ่ยขึ้น สายตาเขากวาดมองแปดคนที่เหลือ "เพื่อแสดงความจริงใจของข้า และถือว่าข้าให้โอกาสพวกเจ้า"
"พวกเจ้าแปดคน ขึ้นมาพร้อมกันเลย เราจะได้ประหยัดเวลา!"
อะไรกัน!
อะไรกัน! อะไรกัน!
อะไรกัน! อะไรกัน! อะไรกัน!
บ้าไปแล้ว!
จินหรุยและอีกเจ็ดคนต่างจ้องตาเขม็งมาที่ชูหยุนเซิง ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ!
เจ้าหนู!
เจ้าไม่กลัวความหยิ่งผยองจะทำร้ายตัวเองหรือ?
ความอับอายอันใหญ่หลวงท่วมท้นหัวใจทุกคน ตามมาด้วยความโกรธอันมหาศาล!
"จัดการมัน!"
"ใช่ จัดการชูหยุนเซิงคนนี้เสีย มันดูถูกพวกเรา!"
"เจ้าคนโอหัง พวกเราจะสั่งสอนเจ้าให้หลาบจำ!"
"บุก!"
"..."
ในเมื่อเป็นถึงอัจฉริยะสุดยอดที่สามารถฝ่าเข้าสู่รอบสุดท้ายของจักรวรรดิทางช้างเผือก ความทะนงในใจของทั้งแปดคนก็ถูกชูหยุนเซิงยั่วยุจนโกรธเดือด!
ทั้งแปดคนไม่อาจอดทนอีกต่อไป คำรามพุ่งเข้าใส่ชูหยุนเซิง!
คนที่พุ่งนำหน้าสุดคือจินหรุย!
และอีกคนจากเผ่าพยัคฆ์ขาว ชื่อจินฟาง!
เผ่าพยัคฆ์ขาวเชี่ยวชาญการโจมตี!
กฎต้นกำเนิดแห่งธาตุทองคือสัญลักษณ์ของการสังหาร การโจมตี ความคมกล้า!
พวกเขาคือนักฆ่าโดยกำเนิด มือสังหารอันดับหนึ่ง!
ตามหลังจินหรุยและจินฟางคือสองคนจากเผ่ามังกรเขียว พวกเขาปล่อยแสงสีเขียวมรกตออกมาจากร่าง ทันใดนั้นก็สวมเกราะสีเขียวมรกตให้จินหรุยและจินฟาง!
ขณะเดียวกัน กรงเล็บเสือบนมือทั้งสองของจินหรุยและจินฟางก็มีแสงสีเขียวอมเหลืองเพิ่มขึ้นอีกชั้น!
นั่นคือพิษ!
กฎต้นกำเนิดแห่งธาตุไม้เชี่ยวชาญเรื่องชีวิต การรักษา และก็เชี่ยวชาญเรื่องพิษด้วยเช่นกัน!
เว่ยจินและอีกคนจากเผ่าเสวียนหวู่ ก็มีแสงสีน้ำเงินเข้มเปล่งประกายจากร่าง พวกเขาสองคนรวมถึงจินหรุยทั้งสองก็ได้เกราะน้ำแข็งสีฟ้าหนาอีกชั้นหนึ่ง!
สองคนนั้นตามติดด้านหลังจินหรุยและจินฟาง เตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีที่จะมาถึง!
จูหยาและนักสู้อีกสองคนจากเผ่าจูเชว่อทะยานขึ้นสู่อากาศทันที ลูกไฟนรกที่แฝงด้วยกฎต้นกำเนิดแห่งไฟพุ่งออกจากร่างทั้งสามคนทันที โจมตีจากระยะไกล!
ราบรื่นเหลือเกิน!
แปดคนนี้ปากด่าทอ แต่ในชั่วพริบตาที่โจมตี ทั้งแปดก็จัดรูปแบบการโจมตีคลาสสิกของสี่เผ่าศักดิ์สิทธิ์!
พยัคฆ์ขาวและเสวียนหวู่โจมตีด้านหน้า เผ่ามังกรเขียวโจมตีด้านข้างและคอยสนับสนุน เผ่าจูเชว่อคอยสนับสนุนและรบกวนจากด้านหลังระยะไกล!
รูปแบบนี้ดูธรรมดา แต่กลับมีประสิทธิภาพมาก!
เป็นกลยุทธ์สำคัญที่ทำให้จักรวรรดิทางช้างเผือกกวาดล้างดาวในเขตนี้ ยกเว้นจักรวรรดิซาง จักรวรรดิอื่นๆ แทบไม่มีทางต่อกรได้เลย!
"อย่างนี้สิถูกต้อง ให้ข้าดูฝีมือพวกเจ้าหน่อย!"
เมื่อเห็นแปดคนพุ่งเข้ามา ชูหยุนเซิงไม่ได้หวาดกลัว กลับรู้สึกมีไฟสู้ลุกโชน!
"จัดการศัตรูง่ายๆ ไม่มีอะไรน่าสนใจ ข้าชอบท้าทายขีดจำกัด!"
"ข้าจะเอาชนะพวกเจ้าให้ได้!"
ชูหยุนเซิงคำรามเสียงดัง แสงสีแดงเข้มวาบขึ้นบนดาบหมิงเยี่ย กฎต้นกำเนิดแห่งไฟและสายฟ้าพุ่งออกมาอย่างท่วมท้น!
ปลายดาบหมิงเยี่ยชูขึ้นสูง แทงทะลุฟ้า!
ทันใดนั้น ท้องฟ้าที่แจ่มใสเมื่อครู่ก็เปลี่ยนสี!
เมฆพลันเป็นสีแดงก่ำ แล้ววินาถัดมา อุกกาบาตมหึมาที่ห่อหุ้มด้วยสายฟ้าและเพลิง ก็ตกลงมาจากฟ้าตามคำเรียกของชูหยุนเซิง!
นี่คือท่าที่ห้าของดาบสายฟ้าเผาสวรรค์: อุกกาบาตเพลิงสวรรค์!
ชูหยุนเซิงเรียกก้อนหินสายฟ้าเพลิงจากเก้าชั้นฟ้า พร้อมเสียงฟ้าร้องคำรามและเปลวเพลิงอันร้อนแรง ตกลงมาดั่งดาวตก สร้างความเสียหายจากการระเบิดอย่างมหาศาลในพื้นที่เป้าหมาย
อุกกาบาตมากมายตกลงมา แผ่นดินสั่นสะเทือน ทุกคนที่กำลังโจมตีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที!
"เว่ยจิน รับอุกกาบาตไว้ก่อน!"
"ได้!"
เว่ยจินและอีกคนจากเผ่าเสวียนหวู่สีหน้าเปลี่ยนไป รีบลอยขึ้นกลางอากาศ สองคนร่วมมือกันสร้างกระดองเต่าขนาดมหึมาในอากาศ!
กระดองปกคลุมท้องฟ้า ต้านอุกกาบาตที่ตกลงมา!
อาศัยจังหวะที่เว่ยจินและอีกคนจากเผ่าเสวียนหวู่ต้านเพลิงสวรรค์ จินหรุยและจินฟางก็พุ่งมาถึงตรงหน้าชูหยุนเซิง กรงเล็บที่คมกริบฉีกอากาศฟาดลงมา!
แต่ตอนนี้ ชูหยุนเซิงยิ้มมุมปากเล็กน้อย มองสองคนอย่างเรียบเฉย!
เมื่อจินหรุยและจินฟางเห็นภาพนี้ ก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาทันที!
เห็นชูหยุนเซิงดึงมือขวากลับอย่างรวดเร็ว ดาบหมิงเยี่ยที่เดิมเป็นสีแดงก่ำทั้งเล่ม วินาถัดมากลับเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลดิน!
ดาบหมิงเยี่ยที่เดิมเบาหวิว ตอนนี้กลับหนักอึ้งราวกับมีน้ำหนักหมื่นชั่ง!
ชูหยุนเซิงโบกมือ แต่ดาบนี้ไม่ได้ฟันใส่จินหรุยและจินฟาง แต่กลับฟันใส่ตัวเขาเอง!
เมื่อปลายดาบแตะถูกร่างกาย ดาบหมิงเยี่ยก็จางหายไปทันที แสงสีน้ำตาลดินมากมายพุ่งเข้าใส่ร่างชูหยุนเซิง!
แสงสีน้ำตาลดินเหล่านี้รวมตัวเป็นเกราะหนาแน่นแข็งแกร่งบนร่างชูหยุนเซิงในพริบตา และบนเกราะยังมีสายฟ้าวาบไปมาไม่หยุด!
ดาบสายฟ้าหินทำลายนภาท่าที่สาม: โล่สายฟ้าดิน!
รวบรวมธาตุดินมาห่อหุ้มร่างกาย สร้างเป็นโล่แข็งแกร่ง พร้อมฝังพลังสายฟ้าเข้าไป สามารถป้องกันการโจมตีทางกายภาพได้อย่างมีประสิทธิภาพ และยังโต้กลับศัตรูที่เข้าใกล้ด้วยการช็อตไฟฟ้า
"บึ้ม!"
"ฉี่ๆ!"
การโจมตีของจินหรุยและจินฟางฟันลงบนร่างชูหยุนเซิง แต่เหมือนฟันเข้าใส่กำแพงที่แข็งที่สุดในโลก!
ขณะเดียวกัน สายฟ้าเทพดินอู๋ที่เคลือบบนกำแพงก็ไต่ขึ้นร่างทั้งสองคนทันที!
ร่างทั้งสองชาวูบ รีบกระตุ้นกฎต้นกำเนิดแห่งธาตุทองขึ้นมาป้องกันต้าน!
แต่...
ในช่วงเวลาที่ร่างชาไปนั้น ก็มากพอแล้ว!
ดาบหมิงเยี่ยพลันฟันออกมา อกทั้งสองพุ่งเลือดสาด ร้องครวญครางกระเด็นออกไป!
"จินหรุย!"
"จินฟาง!"
หกคนที่เหลือร้องตกใจ โดยเฉพาะจูหยาและเว่ยจิน ยิ่งตกใจมาก!
ในสี่คนนั้น จินหรุยเก่งกาจที่สุดในการโจมตี!
ตอนนี้แม้แต่จินหรุย...
"ตอนนี้พวกเจ้ายังมีเวลาห่วงคนอื่นอีกหรือ?"
"ห่วงตัวเองเถอะ!"
ชูหยุนเซิงราวกับตัวร้ายใหญ่ หัวเราะเย็นชา ดาบหมิงเยี่ยฟันกลับออกไปอีกครั้ง!
และการฟันครั้งนี้ ทรายและก้อนดินมากมายในลานประลองพุ่งขึ้นมา ภายใต้การควบคุมของดาบหมิงเยี่ย กลายเป็นกระแสโคลนและหินมหาศาล!
และที่น่ากลัวที่สุดคือ ในกระแสโคลนและหินนั้น ยังซ่อนสายฟ้าที่น่าสะพรึงกลัวอีกด้วย!
ดาบสายฟ้าหินทำลายนภาท่าที่สี่: กระแสสายฟ้าดิน!
รวมพลังแห่งพิภพและพลังสายฟ้าเป็นกระแสคลื่นอันทรงพลัง กวาดผ่านสนามรบ สร้างการโจมตีและช็อตไฟฟ้าอย่างต่อเนื่องแก่ศัตรูในเส้นทาง ยากจะต้านทาน!
แน่นอน กระแสสายฟ้าดินอันน่าสะพรึงกลัวนี้กวาดเข้าใส่หกคนที่เหลือ!
เป้าหมายแรกคือเว่ยจินและอีกคนที่กำลังต้านเพลิงจากฟ้า ทั้งสองกำลังรักษากระดองอยู่ ไม่มีทางต้านทานได้!
เมื่อกระแสสายฟ้าดินมาถึง ทั้งสองก็ล้มลงทันที ถูกสายฟ้าเทพดินอู๋ช็อตจนทั้งร่างดำเกรียม หมดสติในทันที!
ต่อมาคือสองคนจากเผ่ามังกรเขียวที่สนับสนุนอยู่ด้านข้าง ทั้งสองกระตุ้นพลังกฎต้นกำเนิดแห่งธาตุไม้อย่างบ้าคลั่ง สร้างต้นไม้ใหญ่ทะลุฟ้านับไม่ถ้วนเพื่อขวางกั้น
แต่ตอนนี้ดาบหมิงเยี่ยในมือชูหยุนเซิงกลับเปลี่ยนจากสีน้ำตาลดินเป็นสีแดงก่ำอีกครั้ง สายฟ้าเทพเพลิงเปิงอีกดวงพุ่งออกมา ต้นไม้ใหญ่ในสนามถูกฟันขาดทันที!
สองคนต้านทานไม่ไหว ก็ถูกกระแสสายฟ้าดินอันน่าสะพรึงกลัวนี้ท่วมทับเช่นกัน!
ในพริบตา ลานประลองที่เคยคึกคักก็เหลือเพียงสามคนจากเผ่าจูเชว่อที่ยังลอยอยู่กลางอากาศ
ชูหยุนเซิงเงยหน้า มุมปากผุดรอยยิ้มสดใส "น้องๆ สามคนที่น่ารัก พวกเจ้าว่าจะลงมาเองดีไหม หรือให้ข้าลากพวกเจ้าลงมา?"
"ข้าเป็นสุภาพบุรุษนะ!"
(จบบท)
