บทที่ 202 นางทาสผู้เย่อหยิ่ง หยางเสวี่ยเอ๋อร์ผู้คุกเข่า!
สีหน้าของหยางเสี่ยวแวบผ่านความผิดปกติเล็กน้อยหลังได้ยินคำพูดของหยิงเสวียน แต่ความรู้สึกนั้นจางหายไปในพริบตา และหยิงเสวียนก็ไม่ทันสังเกตเห็น "ขอบพระทัยที่เมตตา ท่านผู้น้อย" หยางเสี่ยวยกไม้เท้าไผ่สีเขียวขึ้น สายลมเย็นพัดผ่านมา ทำให้เท้าของหยิงเสวียนเบาราวกับปุยนุ่น ฉิว! ไม้เท้าไผ่พาร่างของทั้งสองคนลอย...
