บทที่ 175 ที่แท้ก็เป็นสาวหุ่นยนต์นี่เอง!

"ใครก็ตามที่กินผลึกสมอง จะได้รับพลังพิเศษ แต่จะแข็งแกร่งแค่ไหนขึ้นอยู่กับว่าคุณกินผลึกสมองที่มีพลังพิเศษแบบไหนไปกี่เม็ด"

"และอีกอย่าง ทักษะการต่อสู้ที่คุณมี เทคนิคการต่อสู้ผสานกับพละกำลัง สามารถทำให้คนๆ หนึ่งปลดปล่อยพลังที่แข็งแกร่งกว่าได้"

พูดจบ ซูยี่ก็สูบบุหรี่เข้าปอดอย่างแรง แล้วถามว่า "พวกคุณเคยล่าสัตว์กลายพันธุ์ไหม ถ้ามีให้เอาหัวมันออกมา หลังจากบดมันแล้วก็มีโอกาสได้ผลึกสมอง"

"ไม่ใช่ว่าสัตว์กลายพันธุ์ทุกตัวจะมีผลึกสมอง แต่สัตว์กลายพันธุ์ระดับสูงมีโอกาสที่จะมีผลึกสมองค่อนข้างสูง มากกว่า 80%"

ซูยี่เองก็เคยล่าสัตว์กลายพันธุ์ระดับสูงที่ไม่มีผลึกสมอง แต่มีแค่ตัวเดียว ที่เหลือล้วนมีผลึกสมองทั้งนั้น

โม่ฉี่ส่ายหน้าอย่างเสียดาย สีหน้าผิดหวัง

โม่หลี่ถอดหน้ากากออกพลางพูดว่า "พวกเราออกจากบ้านมาได้สามวันเอง คุณเป็นคนแรกที่พวกเราเจอ เมื่อวานพวกเราเจอสุนัขกลายพันธุ์ตัวที่คุณเพิ่งฆ่าตายนั่น น่าเสียดายที่ไม่สามารถทำร้ายมันได้ กลับถูกมันกัดชุดเกราะหุ่นยนต์พังไปหลายที่"

เมื่อโม่หลี่ถอดหน้ากากออก เผยให้เห็นใบหน้าที่งดงามมาก

ซูยี่พบว่าตัวเองรู้สึกตื่นเต้น ความทรงจำเกี่ยวกับเธอผุดขึ้นมา

นักประดิษฐ์เครื่องจักรกลมือใหม่ สตรีมเมอร์สาวที่มักทำเครื่องจักรแปลกๆ เป็นอัจฉริยะด้านกลไก เคยไลฟ์สร้างหุ่นยนต์ ตอนนั้นบอกว่าจะสร้างชุดเกราะหุ่นยนต์ แต่ไม่เคยสร้างสำเร็จ

เพราะเธอมีหน้าตาดีมาก จึงมีแฟนคลับในโลกออนไลน์มากมาย

ร่างก่อนหน้านี้ของซูยี่ก็เป็นแฟนคลับของเธอ ชอบผู้หญิงที่สวยมากและหลงใหลในเครื่องจักรกลคนนี้

"จะจีบแฟนคลับเหรอ? รุ่นซอฟต์ที่ชอบหน้าแดง"

คำพูดหลุดออกมาโดยไม่ตั้งใจ

ใบหน้าของโม่หลี่แดงขึ้นทันที มองซูยี่ตาค้างด้วยความตกตะลึง

"ไม่ ไม่ใช่" โม่หลี่รู้สึกมึนงง ไม่คิดว่าคนเก่งอย่างซูยี่จะเป็นแฟนคลับของเธอ

"ขอโทษครับ แต่ก่อนผมมักเห็นข้อความนี้ในไลฟ์ของคุณบ่อยๆ เลยหลุดปากออกมา ขออภัยด้วย" ซูยี่ขอโทษทันที

ประโยคนั้น จริงๆ แล้วเป็นเพราะร่างก่อนหน้า

แม้จะหลอมรวมความทรงจำแล้ว ซูยี่ในตอนนี้เมื่อเจอโม่หลี่ก็ไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไร

แต่เพราะความทรงจำ ร่างกายเขาจึงรู้สึกตื่นเต้น

แต่ไม่นาน ซูยี่ก็กดมันเอาไว้ได้

"ไม่ ไม่เป็นไรค่ะ" ใบหน้าของโม่หลี่ยิ่งแดงขึ้น

"แล้ว... พวกเราต้องทำยังไงถึงจะได้ผลึกสมองสักเม็ดคะ?" โม่หลี่รวบรวมความกล้า นำความคิดที่เพิ่งกำจัดออกไปกลับมาอีกครั้ง

เธอคิดว่าด้วยชุดเกราะหุ่นยนต์รุ่นแรกของเธอ คงไม่มีทางสู้กับสัตว์กลายพันธุ์ได้

ซูยี่คือโอกาสเดียวของเธอ

อย่างไรก็ตาม เขาเพิ่งฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ตัวหนึ่งไป และฆ่าได้อย่างง่ายดายมาก

เธอเห็นวิธีใช้หอกของซูยี่แล้ว เหมือนเอฟเฟกต์ในเกม มีเงาหอกนับไม่ถ้วน

สัตว์กลายพันธุ์ไม่มีโอกาสหนีเลย ถูกหอกยาวของซูยี่แทงจนเป็นรูเลือดมากมาย

คนที่แข็งแกร่งขนาดนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีผลึกสมอง

ซูยี่ดีดก้นบุหรี่ทิ้ง ละสายตาจากจุดที่นูนขึ้นมาบนร่างของโม่หลี่

"คุณสามารถเข้าร่วมกองทัพเจ็ดสังหารของพวกเรา ผ่านการทดสอบบางอย่าง หรือเป็นคนของศูนย์วิจัย หลังจากทำประโยชน์บางอย่างก็จะได้ผลึกสมอง"

ให้เลย เป็นไปไม่ได้

ซูยี่ไม่ใช่แฟนคลับของเธอ ร่างก่อนหน้าต่างหากที่เป็น

ผลึกสมองเป็นของล้ำค่ามาก ซูยี่จะให้ไปได้อย่างไร?

"เข้าร่วม พวกเราจะเข้าร่วมค่ะ!" โม่หลี่พูดอย่างตื่นเต้น

แต่เดิม เธอคิดว่าซูยี่จะเรียกร้องอะไรที่เกินเลยไป แต่ไม่คิดว่าแค่ให้เข้าร่วมทีมของซูยี่

"คุณยังไม่รู้เลยว่ากองทัพเจ็ดสังหารของพวกเราเป็นกลุ่มอำนาจแบบไหน ก็ตกลงจะเข้าร่วมแล้ว ไม่กลัวจะกระโดดเข้ากองไฟเหรอ?" ซูยี่พูดอย่างขบขัน

โม่หลี่ถึงกับพูดไม่ออก เธอเพิ่งนึกได้ว่าตัวเองไม่ได้คิดถึงจุดนี้

ดังนั้น ใบหน้าของเธอจึงแดงขึ้นอีกครั้ง

"สมแล้วที่เป็นรุ่นซอฟต์ที่ชอบหน้าแดง พูดนิดหน่อยก็หน้าแดงแล้ว แต่ว่าดูดีกว่าตอนไลฟ์เยอะเลย" ซูยี่อดที่จะแซวไม่ได้

โม่ฉี่มองซูยี่ แล้วกะพริบตาปริบๆ

ดูเหมือนจะบอกว่า: พี่ใหญ่ครับ จีบพี่สาวคนต่อหน้าน้องชายแบบนี้ ดีเหรอครับ?

"ฉัน... ฉันคิดว่าคุณคงไม่ทำอะไรแย่ๆ หรอกค่ะ ถ้าคุณจะทำ คุณก็คงเรียกร้องเงื่อนไขแบบนั้นไปแล้ว แต่คุณไม่ได้ทำ ฉันเลยคิดว่ากองทัพเจ็ดสังหารต้องเป็นกลุ่มที่ชอบธรรมแน่ๆ" โม่หลี่พูดความคิดของตัวเองออกมา

เพราะเธอคิดแบบนี้จริงๆ เมื่อครู่

"ชอบธรรมก็ไม่แน่ แต่พวกเราไม่ทำเรื่องฉวยโอกาสในยามคับขัน"

"ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ ผมชื่อซูยี่ เป็นแม่ทัพคนหนึ่งของกองทัพเจ็ดสังหาร ตอนนี้ผมกำลังจะไปสวนสาธารณะป่าไม้ พวกคุณจะเลือกอยู่ที่นี่ หรือจะไปกับผมก็ได้"

"แน่นอน พวกคุณก็สามารถไปที่ฐานที่มั่นนครเหล็กนิรันดร์ของพวกเราได้"

หลังจากแนะนำตัวเอง ซูยี่ก็ให้สามทางเลือก

"พวกเราอยากไปกับคุณค่ะ ชุดเกราะหุ่นยนต์ของพวกเราสู้รบไม่เก่ง แต่วิ่งได้เร็วอยู่นะคะ การป้องกันก็ไม่เลว พวกเราเลยอยากไปกับคุณ" โม่หลี่ตัดสินใจ พูดจบโม่หลี่ก็สวมหน้ากากกลับ

ต้องเกาะขาใหญ่อย่างซูยี่ไว้ให้ได้!

"ได้ ตามผมมา" ซูยี่หยิบหมากฝรั่งออกมาโยนเข้าปากสองสามเม็ด มองดูโม่หลี่กับโม่ฉี่ปีนขึ้นห้องควบคุม แล้วสตาร์ทชุดเกราะหุ่นยนต์อีกครั้ง

ซูยี่วิ่งออกไป อยากทดสอบความเร็วของชุดเกราะหุ่นยนต์ของโม่หลี่ว่าเป็นอย่างไร

อย่างไรก็ตาม มันเป็นของใหญ่สูงห้าหกเมตร ก้าวเดียวก็ไกลหลายเมตร

ซูยี่พบว่าความเร็วของมันดีจริงๆ เท่ากับความเร็วรถยนต์เลยทีเดียว

การสร้างชุดเกราะหุ่นยนต์ได้ขนาดนี้ ถือว่าเก่งมากจริงๆ

แต่ชุดเกราะหุ่นยนต์พวกนี้สำหรับสังคมสมัยใหม่แล้ว จริงๆ ก็ไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าไหร่

ไม่ว่าจะใช้ในทางพลเรือนหรือทางทหาร ล้วนค่อนข้างไร้ประโยชน์

เพราะระเบิดลูกเดียวก็ทำลายชุดเกราะหุ่นยนต์ได้ เว้นแต่จะมีเทคโนโลยีโล่พลังงานปรากฏขึ้น

หรือไม่ก็มีพลังพิเศษอย่างวิชาควบคุมพลัง ก็สามารถป้องกันชุดเกราะหุ่นยนต์ได้

แต่ตอนนี้ต่างออกไป เมื่อต้องต่อสู้กับสัตว์กลายพันธุ์และผู้ติดเชื้อ หรือแม้แต่อสูรร่างมนุษย์ ชุดเกราะหุ่นยนต์แบบนี้ก็มีคุณค่าพอสมควร

เพราะสัตว์กลายพันธุ์และอสูรร่างมนุษย์ไม่สามารถผลิตอาวุธหรือใช้ระเบิดโจมตีได้ พวกมันมีแต่พละกำลังและพลังพิเศษของตัวเอง

โดยเฉพาะอสูรร่างมนุษย์ น่าจะไม่มีพลังพิเศษ มีแต่พละกำลังล้วนๆ

บางทีอสูรร่างมนุษย์อาจเติบโตจนสูงห้าหกเมตรเป็นยักษ์ได้ แต่ชุดเกราะหุ่นยนต์ขอแค่มีวัสดุและพลังงานเพียงพอ อย่าว่าแต่ห้าหกเมตรเลย ทำให้เป็นยักษ์สูงยี่สิบสามสิบเมตรก็ไม่มีปัญหา

ชุดเกราะหุ่นยนต์สู้กับอสูรร่างมนุษย์ คิดแค่นี้ก็รู้สึกมันส์แล้ว

ตอนนี้พวกเขามีเหล็กกล้ากลายพันธุ์ซึ่งเป็นวัสดุพิเศษ มีความแข็งสูงมาก

ใช้สร้างชุดเกราะหุ่นยนต์และอาวุธสำหรับชุดเกราะ ก็จะทำให้ชุดเกราะหุ่นยนต์มีพลังป้องกันและโจมตีที่แข็งแกร่งขึ้น

นอกจากนี้ ยังสามารถติดตั้งปืนใหญ่พลังงานเลเซอร์บนชุดเกราะหุ่นยนต์ได้

ขอเพียงพัฒนาเทคโนโลยีให้สูงสุด ชุดเกราะหุ่นยนต์ก็จะกลายเป็นอาวุธสังหารที่มนุษย์ใช้พลิกสถานการณ์ได้

(จบบท)