ตอนที่ 234 ไถ่บาป ประตูมิติ

“ยุคใหม่กำลังจะเริ่มต้นแล้วสินะ...”

ชายชราผมขาวมองแสงสลัวที่ตกลงมาในเมืองจักรพรรดิ ส่ายหัวเล็กน้อย กำลังจะละสายตา

แต่ทันใดนั้น...เขาก็เห็นแสงดาวดวงหนึ่งตกลงไปที่กำแพงเมืองที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบล้านกิโลเมตร

“ระดับเก้า...” ชายชราผมขาวพูดด้วยความประหลาดใจ จ้องมองแสงดาวดวงนั้นอย่างสนใจ

...

“ที่นี่ที่ไหน?” หลี่หยวนมองไปรอบๆ

พบว่าตัวเองอยู่ในมิติที่มืดมิด

มีเพียงแม่น้ำดวงดาวบนท้องฟ้าที่ส่องแสงสลัว ทำให้เขามองเห็นสภาพแวดล้อมโดยรอบได้

และในแม่น้ำดวงดาวเหล่านั้น...มีดวงดาวมากมายลอยอยู่

แม้จะอยู่ไกลมาก หลี่หยวนก็ยังสามารถแยกแยะได้ว่าดวงดาวแต่ละดวงมีเส้นผ่านศูนย์กลางอย่างน้อยหลายพันหรือหลายหมื่นกิโลเมตร

แต่มันก็ยังดูเล็กมากเมื่อเทียบกับเมืองขนาดใหญ่ที่จมอยู่ในความมืด

เขาก้มลงมอง หินที่อยู่ใต้เท้าทำจากวัสดุที่ไม่รู้จัก แม้แต่พลังของเขาก็ไม่สามารถเขยื้อนมันได้

“ที่นี่ที่ไหนกันแน่ ทำไมเส้นทางหมื่นดวงดาวถึงส่งคนมาที่นี่?”

“ตอนนี้ฉันอยู่ในสถานะวิญญาณหรือเปล่า?”

หลี่หยวนรู้สึกว่าเมืองขนาดใหญ่นี้ไม่ใช่ภาพลวงตาที่เกิดขึ้นในเส้นทางหมื่นดวงดาว

แต่มันมีอยู่จริง

เขารู้สึกได้ถึงพลังปฐมภูมิจำนวนมากที่ไหลเวียนอยู่ในเส้นชีพจรทั้งเก้าสิบเก้า

และพลังจิตที่แข็งแกร่ง

แม้แต่อาวุธ ดาบหงส์ไฟ หอกมังกรเงิน และวังมารทะลวงน้ำ เขาก็สามารถเรียกออกมาได้ตามปกติ

หลี่หยวนมองไปรอบๆ

เขาไม่สามารถแยกแยะทิศทางได้ ไม่รู้ว่าควรไปทางไหน และไม่รู้ว่าควรทำอะไร

แต่เขาก็ไม่สามารถอยู่เฉยๆ ได้

เขากำลังจะเลือกทิศทางหนึ่งเพื่อสำรวจ

แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงดังมาจากทางซ้าย “มาทางนี้~”

หลี่หยวนมองไปทางนั้นทันที

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ถือดาบหงส์ไฟ เดินไปทางนั้น

หลังจากเดินไปประมาณหนึ่งพันเมตร เขาก็เห็นร่างที่ไม่คุ้นเคยหลายร่างนั่งอยู่บนพื้นราบ

พวกเขาทั้งหมดเงียบสงัด เหมือนคนตาย แม้แต่เสื้อผ้าของพวกเขาก็ยังเต็มไปด้วยฝุ่นดาว เหมือนไม่ได้ขยับมานานแล้ว

“ขอเรียนถามผู้อาวุโสทุกท่าน ที่นี่คือที่ไหน?” หลี่หยวนถามอย่างสุภาพ

“เมืองชายแดนจักรพรรดิ สถานที่ไถ่บาปของคนบาป” เสียงหัวเราะประหลาดดังขึ้น

หลี่หยวนมองไปทางนั้น เห็นชายชราผอมแห้งคนหนึ่งสวมเสื้อผ้าสีเทา

เสียงเมื่อกี้เป็นของเขา

หลี่หยวนไม่เข้าใจ “เมืองจักรพรรดิ? ไถ่บาป? หมายความว่ายังไง?”

รอยยิ้มของชายชราสีเทาดูแปลกประหลาดยิ่งขึ้น ฝุ่นดาวบนใบหน้าของเขาร่วงลงมา

“เมืองจักรพรรดิก็คือเมืองจักรพรรดิ ส่วนการไถ่บาป แน่นอนว่าเป็นพวกเราที่มีสายเลือดต่ำต้อย...”

“เสียนเฉิน หุบปาก...” ร่างที่นั่งอยู่ข้างหน้าสุดลุกขึ้นยืน

หลี่หยวนเห็นว่าเป็นผู้หญิงที่สวมชุดยาวสีแดงเลือด ดวงตาของเธอเย็นชาและเฉยเมย

เธอมองหลี่หยวนเหมือนมองคนตาย

“อีกครึ่งชั่วโมง ประตูมิติก็จะเปิดแล้ว ในเมื่อนายมาที่นี่ได้ นายก็น่าจะเป็นอัจฉริยะระดับเก้า ถ้าไม่อยากตายอย่างน่าอนาถ ก็รีบปรับสภาพให้ดี”

“ขอบคุณครับ...” หลี่หยวนพยักหน้าให้หญิงสาวชุดแดง

ถึงแม้ว่าดวงตาของเธอจะเย็นชา มองเขาเหมือนมองคนตาย แต่เธอก็เป็นคนที่พูดมากที่สุด

และยังบอกใบ้ว่าจะมีการต่อสู้ครั้งใหญ่เกิดขึ้น...

หลี่หยวนไม่ถามอะไรอีก

เลียนแบบคนอื่นๆ นั่งลง กินสมบัติล้ำค่าหลายชิ้น ฟื้นฟูสภาพร่างกายให้ถึงขีดสุด

หลี่หยวนไม่รู้ตัวว่า...ตอนที่เขาหยิบสมบัติล้ำค่าที่อุดมไปด้วยพลังปฐมภูมิและพลังจิตออกมา

ร่างหลายร่างที่นั่งอยู่ก็ลืมตาขึ้นเล็กน้อย

ชายชราสีเทาที่ชื่อเสียนเฉินแสดงความโลภออกมาโดยไม่ปิดบัง

...

ครึ่งชั่วโมงต่อมา หลี่หยวนก็ได้ยินเสียงหึ่งๆ ที่หนักแน่น

เขาลืมตาขึ้น เห็นประตูมิติที่สูงพันเมตรค่อยๆ เปิดออกในมิติที่มืดมิด นำไปสู่มิติที่ไม่รู้จัก

“นี่คือประตูมิติ?”

ทันทีที่หลี่หยวนคิดแบบนี้...เขาก็เห็นแสงสีดำที่มีรูปสัตว์สลักอยู่ปรากฏขึ้นในมือของหญิงสาวชุดแดง เธอก้าวเข้าไปในประตูมิติ หายวับไปกับตา

ร่างอื่นๆ ก็ลุกขึ้นยืน เดินเข้าไปในประตูมิติทีละคน

เสียนเฉินหันมามองหลี่หยวน

หัวเราะประหลาด “เจ้าหนู อย่ายืนงงอยู่ รีบเข้าไป ถ้าไม่เข้าไป กฎของเมืองจักรพรรดิจะฆ่านาย”

เขาพูดจบก็เดินเข้าไปในประตูมิติ

หลี่หยวนถอนหายใจ เดินเข้าไปในประตูมิติอย่างมั่นคง รู้สึกกังวลเกี่ยวกับมู่ฉิว

ตอนนี้ดูเหมือนว่า...ตำแหน่งที่เส้นทางหมื่นดวงดาวส่งผู้ท้าทายมานั้นแตกต่างกัน

เหมือนจะแบ่งตามพลังปฐมภูมิหรือพลังจิต

หลี่หยวนรู้สึกได้ว่าไม่ว่าจะเป็นหญิงสาวชุดแดง ชายชราสีเทาที่ชื่อเสียนเฉิน หรือคนอื่นๆ

ล้วนเป็นมหาปราชญ์ยุทธ์ระดับเก้า

ในเมื่อมู่ฉิวไม่ได้อยู่ที่นี่ เธอก็น่าจะถูกส่งไปยังพื้นที่ของระดับแปด ด้วยพลังที่แท้จริงของเธอ ตราบใดที่เธอระวังตัว เธอก็น่าจะไม่เป็นไร